Persian Pop and Nostalgia پاپ و نوستالژی

Narenje Khoshboo

Farzaneh Faghihi - Narenje Khoshboo

گل نازارم براساس آهنگی با همین نام، ساخته شده توسط خواننده ی پر آوازه ی بختیاری بهمن علاءالدین  مشهور به مسعود بختیاری

Gole Nazarom

"شب ها که میسوخت"
سهیل نفیسی
از آلبوم چنگ و سرود
.
"The nights when burning"
by Soheil Nafisi
from the album "Lyra & Hymn"
http://www.amazon.com/Lyra-Hymn/dp/B0059POWIW

سهیل نفیسی، شب ها که میسوخت / "The nights when burning" by Soheil Nafisi

Dang Show live in the Roqe Studio performing the new tribute song "The Anger of a Tear"

Dang Show - The Anger Of A Tear (Live In The Roqe Studio) - 2022

به نام دختران سرزمین آفتاب
به نام رهروان حق، به نام انقلاب

دست در دست هم، دریا می‌شویم
طوفان می‌شویم، می‌خروشیم

به نام دختران سرزمین آفتاب

Vocal :Mahya Safajoo
@mahyasafajoo 
Composer: Ali Tajvidi
Lyrics:Bijan taraghi
Arrangment:Sourosh Mohammadi
String : Amin Atai
Mix and Mastering:Mehrdad Azimi
Cover art : Saleh Rahimi

Sabram Ata Kon (2).mp3

✨ This sacred ovulation chant is an invocation for abundance, ecstasy, and the creative fire of the womb. Inspired by the Mystery Schools of Isis, this mantra awakens the life-force energy (Sekhem) and channels it through the body of light (Sahu).

🌹 Use this mantra during ovulation or the Full Moon to:

Activate the womb as a temple of creation

Expand into joy, love, and fertility

Connect with Isis and Hathor, goddesses of ecstasy and abundance

Manifest visions into reality through sacred sound

🎶 Repeat the chant, let the vibration rise from your womb to your heart and crown, and feel yourself becoming a Priestess of Light.

🔑 Mantra:
Sa Sekhem Sahu
Het-Heru Ankh
Light of my womb
Fire of creation.

Isis, open my gates
Abundance flows through me
I am the flowering of life
Sa Sekhem Sahu, eternal flame.


🎧 Best for:

Meditation, ritual & womb healing practices

Feminine alchemy & energy activation

Sound healing & spiritual empowerment

✨ ALIGN. your nervous system with sacred rituals
✨ RISE. through ancestral healing & feminine alchemy
✨ BE. your most authentic, embodied Self

💫 Stay connected:
👉 Subscribe for more sacred chants, healing music & divine feminine activations
👉 Share this offering with a sister, brother, or beloved who walks the path of remembrance
👉 Leave a heartfelt comment to let the resonance ripple through the collective

May we align, rise, and be— together.

Fertility & Womb Activation Mantra-  Ancient Egyptian Priestess Chant

SHAHYAR GHANBARI - DEL RIKHTEH  ( YADAM HAST YADAT NIST ) 
Album : forbidden ( ghadeghan ) 

SHAHYAR GHANBARI - DEL RIKHTEH

وقتی که بزرگ شدم ،میخوام بشم، یه دکتر
اروپا رو بگردم ،نه با ماشین ، با موتور!!!
وقتی که بزرگ شدم میخوام بشم یه دکتر
اروپا رو بگردم نه با ماشین با موتور

شایدم بجاش بشم ژیمناست یا بالرین
همیشه تو تور باشم بین مسکو و وین
یا خوبه بجاش بشم اصلا من یه مهندس
کاریکاتوریست مثل اردشیر محصص
هم میخوام بشم دکتر هم مهندس هم آرتیست
که هم یه پا فیلسوفه هم خواننده ست هم باسیست
یا که با عشقم میخونم فرانسوی و روسی
به موقعشم میکنم با یه نفر عروسی

وقتی که بزرگ شدم میخوام بشم یه دکتر
اروپا رو بگردم نه با ماشین با موتور
وقتی که بزرگ شدم میخوام بشم یه دکتر
اروپا رو بگردم نه با ماشین با موتور

میخوام شوهرم باشه یه مرد متشخص
تو همه ی رشته ها عالم و متخصص
میخوام بشم صاحب دو تا بچه ی خوشگل
یه دختر و یه پسر آروم و بی مشکل
هرچند واسه این فکرا هنوز یه کمی زوده
تا من بخوام بزرگ شم هنوز یه خورده مونده

وقتی که بزرگ شدم میخوام بشم یه دکتر
اروپا رو بگردم نه با ماشین با موتور


میخوام بشم حرفه ای توی یوگا و توی تایچی
نمیخوام کم بیارم هیچ جا و توی هیچی
بشم یه دکتر مهندس آرتیست پرکار
که در وقت آزادش میشه یه خبرنگار
میخوام با رسانه های برم به جاهای دور
برم توی سی ان ان مثل کریستین امانپور
نمیخوام مثل بعضی مادرا بشم بی رگ
بچه هامو بسپرم به دست مهد کودک

باید بشم نمونه توی کارای خونه
زنا خیلی بد شدن تو این دوره زمونه
باید بشم نمونه توی کارای خونه
زنا خیلی بد شدن تو این دوره زمونه

باید بشم نمونه توی کارای خونه
زنا خیلی بد شدن تو این دوره زمونه
باید بشم نمونه توی کارای خونه
زنا خیلی بد شدن تو این دوره زمونه

وقتی که بزرگ شدم میخوام بشم یه دکتر
اروپا رو بگردم نه با ماشین با موتور
وقتی که بزرگ شدم میخوام بشم یه دکتر
اروپا رو بگردم نه با ماشین با موتور

میخوام بشم یه دکتر مهندس بالرین آرتیست
که هم زن خوبیه و هم مادره و هم باسیست
میخوام بشم خبرنگار خوش صدای چند زبونه
که هم تایچی میدونه و هم توی کر میخونه
گرچه واسه اینا فک کنم هنوز یه کمی زوده
تازه رفتم تو سی، تا بزرگ شم خیلی مونده

Abjiz Vaghti Ke

فروغ‌الزمان فرخزاد (زادۀ ۸ دی[۱]، ۱۳۱۳ - درگذشته ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵) شاعر معاصر ایرانی است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. فروغ فرخزاد در ۳۲ سالگی بر اثر تصادف اتومبیل درگذشت. فروغ با مجموعه‌های «اسیر»، «دیوار» و «عصیان» در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعه «تولدی دیگر» تحسین گسترده‌ای را برانگیخت، سپس مجموعه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به عنوان شاعری بزرگ تثبیت نماید. بعد از نیما یوشیج فروغ، در کنار احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری از پیشگامان شعر معاصر فارسی است. نمونه‌های برجسته و اوج شعر نوی فارسی در آثار فروغ و شاملو پدیدار گردید.

و این منم
زنی تنها
در آستانه فصلی سرد
در ابتدای درک هستی آلوده ی زمین
و یأس ساده و غمناک اسمان
و ناتوانی این دستهای سیمانی
 
زمان گذشت
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
 ساعت چهار بار نواخت
امروز روز اول دی ماه است
من راز فصلها را میدانم
و حرف لحظه ها را میفهمم
نجات دهنده در گور خفته است
و خاک ، خاک پذیرنده
اشارتیست به آرامش
 
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
  
در کوچه باد میآمد
در کوچه باد میآمد
و من به جفت گیری گلها میاندیشم
به غنچه هایی با ساقهای لاغر کم خون
و این زمان خسته ی مسلول
و مردی از کنار درختان خیس می گذرد
مردی که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلو گاهش
بالا خزیده اند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را
تکرار می کنند
-سلام
- سلام
و من به جفت گیری گل ها میاندیشم
 
در آستانه فصلی سرد
در محفل عزای آینه ها
و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه می شود به آن کسی که میرود اینسان
صبور ،
سنگین ،
سرگردان .
فرمان ایست داد .
چگونه می شود به مرد گفت که او زنده نیست ، او هیچوقت
زنده نبوده است.
  
در کوچه باد میاید
کلاغهای منفرد انزوا
در باغهای پیر کسالت میچرخند
و نردبام
چه ارتفاع حقیری دارد.
  
آنها ساده لوحی یک قلب را
با خود به قصر قصه ها بردند
و اکنون دیگر
دیگر چگونه یک نفر به رقص بر خواهد خاست
و گیسوان کودکیش را
در آبهای جاری خواهد رخت
و سیب را که سرانجام چیده است و بوییده است
در زیر پالگد خواهد کرد؟
 
ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه ابرهای سیاهی در انتظار روز میهمانی خورشیدند
 
 
انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یکروز آن پرنده ها
نمایان شدند
انگار از خطوط سبز تخیل بودند
آن برگ های تازه که در شهوت نسیم نفس میزدند
انگار
آن شعله های بنفش که در ذهن پاک پنجره ها میسوخت
چیزی بجز تصور معصومی از چراغ نبود .
  
در کوچه ها باد میامد
این ابتدای ویرانیست آن روز هم که د ست های تو ویران شد
باد میآمد
ستاره های عزیز
ستاره های مقوایی عزیز
وقتی در آسمان ، دروغ وزیدن میگیرد
دیگر چگونه می شود به سوره های رسولان سر شکسته پناه
آورد ؟
ما مثل مرده های هزاران هزار ساله به هم میرسیم و آنگاه
خورشید بر تباهی اجاد ما قضاوت خواهد کرد.
 
 من سردم است
من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
ای یار ای یگانه ترین یار " آن شراب مگر چند ساله بود ؟ "
نگاه کن که در اینجا
زمان چه وزنی دارد
و ماهیان چگونه گوشت های مرا میجوند
چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری ؟
 
من سردم است و میدانم که از تمامی   اوهام سرخ یک شقایق وحشی
ز چند قطره خون
چیزی بجا نخواهد ماند .
خطوط را رها خواهم کرد
و همچنین   شمارش اعداد را رها خواهم کرد
و از میان شکل های هندسی محدود
به پهنه های حسی وسعت چناه خواهم برد
من عریانم ، عریانم ، عریانم
مثل سکوت های میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق ، عشق ، عشق .
من این جزیره ی  سرگردان را
از انقلاب اقیانوس
و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه  تکه شدن ، راز آن وجود متحدی بود
 که از حقیرترین ذره هایش آفتاب به دنیا آمد .
 
سلام ای شب معصوم !
 سلام ای شبی که چشم های  گرگ های بیابان را  
به حفره های استخوانی ایمان  و اعتماد بدل میکنی
ودر کنار جویبارهای تو ، ارواح بیدها
ارواح مهربان تبرها را میبویند
من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها میآیم
و این جهان به لانه ی ماران مانند است
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که ترا میبوسند
در ذهن خود طناب دار ترا میبافند
 
سلام ای شب معصوم  
میان پنجره و دیدن
 همیشه فاصله ایست
چرا نگاه نکردم ؟
مانند آن زمانی که مردی از کنار درختان خیس گذر میکرد  
  
 
چرا نگاه نکردم ؟
انگار مادرم گریسته بود آن شب
آن شب که من به درد رسیدم و نطفه شکل گرفت
آن شب که من عروس خوشه های اقاقی شدم
آن شب که اصفهان پر از طنین کاشی آبی بود ،
و آن کسی که نیمه ی من بود ، به درون نطفه ی من بازگشته بود
 
و من در آینه میدیدش
که مثل آینه پاکیزه بود و روشن بود
و ناگهان صدایم کرد
 و من عروس خوشه های اقاقی شدم . . .
 
.انگار مادرم گریسته بود آن شب
چه روشنایی بیهوده ای در این دریچه مسدود سر کشید
چرا نگاه نکردم ؟
تمام لحظه های سعادت میدانستند
که دستهای تو ویران خواهد شد
و من نگاه نکردم
تا آن زمان که پنجره ی ساعت
گشوده شد و آن قناری غمگین چهار بار نواخت
چهار بار نواخت
و من به ان زن کوچک بر خوردم
که چشمهایش ، مانند لانه های خالی سیمرغان بودند
و آنچنان که در تحرک رانهایش میرفت
گویی بکارت رؤیای پرشکوه مرا
 با خود بسوی بستر میبرد
 
 آیا دوباره گیسوانم را در باد شانه خواهم زد ؟
آیا دوباره باغچه ها را بنفشه خواهم کاشت ؟
و شمعدانی ها را
در آسمان پشت پنجره خواهم گذاشت ؟
آیا دوباره روی لیوان ها خواهم رقصید ؟
آیا دوباره زنگ در مرا بسوی انتظار صدا خواهد برد ؟
به مادرم گفتم : " دیگر تمام شد "
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم "
 
 انسان پوک
انسان پوک پر از اعتماد
نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود میخوانند
و چشمهایش
چگونه وقت خیره شدن میدرند
و او چگونه از کنار درختان خیس میگذرد :
صبور ،
سنگین ،
سرگردان . . .
 
 در ساعت  چهار
در لحظه ای که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش
بالا خزیده اند
و در شقیقه های منقلبش ان هجای خونین را
تکرارمی کند
سلام
سلام
 
آیا تو
هرگز آن چهار لاله ی آبی را
بوییده ای ؟
 زمان گذشت
زمان گذشت و شب روی شاخه های لخت اقاقی افتاد
شب پشت شیشیه های پنجره سر میخورد
و با زبان سردش
ته مانده های روز رفته را به درون میکشد
 
 من از کجا میآیم ؟
من از کجا میآیم ؟
که اینچنین به بوی شب آغشته ام ؟
هنوز خاک مزارش تازه ست
مزار آن دو دست سبز جوان را میگویم......
 
چه مهربان بودی ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه مهربان بودی وقتی دروغ میگفتی
چه مهربان بودی وقتی که پلک های آینه ها را میبستی
و چلچراغها را
از ساق های سیمی میچیدی
و در سیاهی ظالم مرا بسوی چراگاه عشق میبردی
تا آن بخار گیج که دنباله ی حریق عطش بود بر چمن خواب می نشست

و آن ستاره ها مقوایی
به گرد لایتناهی میچرخیدند .
چرا کلام را به صدا گفتند؟
چرا نگاه را به خانه ی دیدار میهمان کردند !
چرا نوازش را
به حجب گیسوان باکرگی بردند؟
نگاه کن که در اینجا
چگونه جان آن کسی که با کلام سخن گفت
و با نگاه نواخت
و با نوازش از رمیدن آرامید
به تیرهای توهم
 مصلوب گشته است
و به جای پنج شاخه ی انگشتهای تو
که مثل پنج حرف حقیقت بودند
 چگونه روی گونه او مانده ست
 
 
 
سکوت چیست ، چیست ، ای یگانه ترین یار ؟
سکوت چیست بجز حرفهای ناگفته
من از گفتن میمانم ، اما زبان گنجشکان
زبان زندگی جمله های جاری جشن طبیعتست .
زبان گنجشکان یعنی : بهار . برگ . بهار .
زبان گنجشکان یعنی : نسیم . عطر . نسیم
زبان گنجشکان در کارخانه میمیرد .
 
 
 
 این کیست این کسی که روی جاده ی ابدیت
بسوی لحظه توحید میرود
و ساعت همیشگیش را
با منطق ریاضی تفریقها و تفرقه ها کوک میکند .
این کیست این کسی که بانگ خروسان را
آغاز قلب روز نمیداند
آغز بوی ناشتایی میداند
این کیست این کسی که تاج عشق به سر دارد
و در میان جامه های عروسی پوسیده ست .
 
  
 
پس آفتاب سرانجام
در یک زمان واحد
بر هر دو قطب ناامید نتابید .
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی .
  
 و من چنان پرم که روی صدایم نماز میخوانند ...
  
 جنازه های خوشبخت
جنازه های ملول
جنازه های ساکت متفکر
جنازه های خوش بر خورد ،خوش پوش ، خوش خوراک
در ایستگاه های وقت های معین
و در زمینه ی مشکوک نورهای موقت
 شهرت خرید میوه های فاسد بیهودگی و   ....
آه ،
چه مردمانی در چارراهها نگران حوادثند
واین صدای سوت های توقف
در لحظه ای که باید ، باید ، باید
مردی به زیر چرخ های زمان له شود
مردی که از کنار درختان خیس میگذرد....
  من از کجا میآیم؟
  
 به مادرم گفتم :"دیگر تمام شد."
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم."
   
سلام ای غرابت تنهایی
اتاق را به تو تسلیم میکنیم
چرا که ابرهای تیره همیشه
پیغمبران آیه های تازه تطهیرند
و در شهادت یک شمع
راز منوری است که آن را
آن آخرین و آن کشیده ترین شعله خوب میداند.
  
 ایمان بیاوریم
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
ایمان بیاوریم به ویرانه های باغ های تخیل
به داس های واژگون شده ی بیکار
و دانه های زندانی .
نگاه کن که چه برفی میبارد....
  
شاید حقیقت آن دو دست جوان بود ، آن دو دست جوان
که زیر بارش یکریز برف مدفون شد
و سال دیگر ، وقتی بهار
با آسمان پشت پنجره همخوابه میشود
و در تنش فوران میکنند
فواره های سبز ساقه های سبک بار
شکوفه خواهد داد ای یار ، ای یگانه ترین یار

ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد - فروغ فرخزاد

با حریقِ یاد‌ها  همسفرم، وقتی‌ دورم به تو نزدیکترم...

Shahyar Ghanbari - Safarnameh (شهیار قنبری - سفرنامه)

سیمین قدیری
آهنگ: فریبرز لاچینی
 ترانه سرا: احمدرضا احمدی  
آلبوم آوازهای دیگر

من نوشتم بارون

" بانو"

آواز  : شهرزاد سپانلو
شعر و آواز : ساناز زارع ثانی
آهنگساز و نوازنده : ساسان عضدی
ساکسفون : هری برت لویشتر

" Lady "
Vocals : Shahrzad Sepanlou
Poem & 2nd vocals : Sanaz Zaresani
Composition & Guitar : Sasan Azodi
Saxophone : Heribert Leuchter
Recorded, mixed & mastered all on an Ipad: Sasan Azodi
Special thanks to Heribert Leuchter
and the team at Auria. (Guys you made the best DAW available on an Ipad)
Copyright ASUNAZ Records 2012



کدوم شعر نیما، تو رو گفته از نو؟! 
کدوم فال حافظ ، خبر داده از تو؟! 
کدوم فصل سردی، خدا مومنت شد؟
به اسمت قسم خورد،به اسم تو بانو! 
                         
پس از تو نوشتن ، یه کارهمیشه ست
تن شعرای نو، پر زخم و پینه ست
میگن وقتی رفتی، یه روز از زمین مَرد
میگن خیلی وقته، که سال کبیسه ست

تو فهمیده بودی، که بیماره باغچه
تو حس کرده بودی، که میمیره باغچه
ته باغ مرموز، تودستاتو کاشتی
شده پر زدستات، سراپای کوچه
تو روئین ترینی!، کسی بادلم گفت!
حضور عجیبت، دل شهرُ آشفت

هزار زن نشستن ، تو ایوون حرفات
دوصد مرد معصوم، توپرچین چشمات
توی آیه های، زمینیت خدایی
نشسته به سجده، تو محراب دستات
 
هنوزحرف داری، نشستی تو ایوون
صدات مونده تو باد، می پیچه هراسون
روی پوست شبها، میشه دستاتو دید
دو دست جوونت، تو قلب زمستون

رسیدی به اوجِ ، صدایی که انگار
زجنس ستاره ست، که مونده تو آوار
هزارقرن سنگی ، باید زیر رو شه
که ایمان بیارند به تو مهربان یار! 

"ساناز زارع ثانی"

ترجمه به انگلیسی: شهرزاد سپانلو
Which of Nima's poems, tells of you
Which of Hafiz's Prophecies, brings news of you
In which cold season did God become your worshipper?
And swore to your name my Lady?

Since your arrival, writing poetry is an ordinary task
The skin of modern poems is crumpled and wounded
They say that with your death, one day died too
And so is the reason for the leap year in the calendar

You knew that the garden was sick
You felt that the garden was dying
In this secret garden you planted your hands
And now the whole street is filled with your hands
You are the invulnerable someone whispered in my heart
Your mysterious presence, has confounded our dreams

Now thousands of women perch on the patio of your words
And hundreds of holy men hide behind the shield of your eyes
In your terrestrial verses, a God
Kneels down at the altar of your hands

You remain seated in the patio, still with so much to say
Your restless voice interwoven with the wind
The imprint of your fingers on the taut skin of the night
Two young hands buried in the heart of winter

You have reached the peak of a voice made of stardust
One that remains under rubble and ash
A thousand stone years must pass
Until they believe in you, my dear friend!

Banou

لالا لالا دیگه بسه گل لاله
نخواب ای حسرت سفره گل گندم
نباش تو دالونای قصه سردرگم
نخواب رو بالش پرهای پروانه
که فریاد تو رو کم دارن این مردم! *


لالا لالا دیگه بسه گل لاله
بهار سرخ امسال مثل هرساله
هنوزم تیر و ترکش قلبو میشناسه
هنوزم شب زیر سرب و چکمه می ناله

نخواب آروم گل بی خار و بی کینه
نمی بینی نشسته گوله تو سینه ؟
آخه بارون که نیست ... رگبار باروته !
سزای عاشقای " کرد " ما اینه؟

نترس از گوله ی دشمن گل لادن
که " عزالدین " و داره سرزمین من !
اجاق گرم سرمای شب سنگر
دلیل تا سپیده رفتن و رفتن

نخواب آروم گل بادوم ناباور
گل دلنازک خسته، گل پر پر
نگو باد ولایت پر پرت کرده
دلاور قد کشیدن رو بگیر از سر

دوباره قد بکش تا اوج فواره
نگو این ابر بی بارون نمی ذاره
مث " کرد " دلاور نشکن از دشمن
ببین سر می شکنه تا وقتی سر داره

نذاشتن هم صدایی رو بلد باشیم
نذاشتن حتی با همدیگه بد باشیم
کتابای سفیدو دوره می کردیم
که فکر شبکلاهی از نمد باشیم

نگو رفت تا هزار آفتاب هزار مهتاب !
نگو کو تا دوباره بپریم از خواب !
بخون با من نترس از گوله ی دشمن
بیا بیرون بیا بیرون از این مرداب

نگو تقوای ما تسلیم و ایثاره
نگو تقدیر ما صد تا گره داره
به پیغام کلاغای سیاه شک کن
که شب جز تیرگی چیزی نمیاره

نخواب وقتی که هم بغضت به زنجیره
نخواب وقتی که خون از شب سرازیره
بخون وقتی که خوندن معصیت داره
بخون با من بیا تا من نگو دیره !

سکوت شیشه های شب غمی داره
ولی " کرد " تو مشت محکمی داره !!
عزیز جمعه های سرخ آزادی
کلاغ پر بازی با تو عالمی داره ...

Banou

Sasan Azodi

Related tracks