شعر : جوزف برودسکی
با صدای سهیل مقیمی ، 
ای کاش اینجا بودی عزیزم 
ای کاش اینجا بودی
ای کاش می نشستی روی مبل و 
من هم می نشستم در کنارت 
دستمال ما تو 
اشک مال من 
هرچند این قاعده می تواند 
به رسم دیگری باشد
ای کاش اینجا بودی عزیزم 
ای کاش اینجا بودی
ایکاش اینجا توی ماشین من بودی و 
دنده عوض می کردی
بعد می دیدیم سر از جای دیگری 
دراورده ایم 
از ساحلی ناشناس
یا که نه ، اصلا برگشته ایم
جایی که پیشتر بودیم 
ای کاش اینجا بودی عزیزم 
ای کاش اینجا بودی
ای کاش هنوز جایی بود 
که از آن من به تو زنگ می زدم
ای کاش اینجا بودی عزیزم 
در این نیمکره ی زمین 
که نشسته ام در ایوان و 
جرعه جرعه پیش درامد می زنم 
سر شب است و خورشید دارد غروب می کند 
بجه ها سر و صدا می کنند و مرغان دریایی زار می زنند
وای آخر چه لطفی دارد فراموشی
اگر از پی آن مرگی نیز در کار باشد

Ey Kash Enja Bodi Azizam - Ba Sedeye Soheil Moghimi

تلماخوس عزیزم
جنگ تروا
اکنون پایان یافته، برنده‌اش را به خاطر نمی‌آورم.
بی‌شک یونانی‌ها بودند، زیرا فقط آنها می‌توانند این همه مرده را
چنین دور از سرزمین خویش وانهند.
هنگامی که ما وقتمان را آنجا تلف می‌کردیم،
به نظر می‌رسد پوزییدون ِ پیر، فضا را کش می‌داد و گسترش می‌بخشید.
نمی‌دانم کجایم یا این مکان کجا می‌تواند باشد.
به نظر می‌آید جزیره‌ای باشد آلوده
با بوته‌ها، بناها، و خوکهای خُرخُرو
باغی دستخوش علفهای هرز؛ ملکه‌ای، کسی.
علف و سنگهای عظیم … تلماخوس من!
همه‌ی جزیره‌ها، به چشم یک آواره، شبیه یکدیگرند.
ذهن در شمارش موجها به اشتباه می‌افتد.
چشمان رنجه از آفاق دریا به اشک می‌نشینند.
گوشت ِ آب گوشها را می‌انبارد.
نمی‌توانم به یاد آورم که جنگ چگونه به پایان آمد؛
حتی به یاد نمی‌آورم که تو چند ساله‌ای.
پس بزرگ شو، تلماخوس من، نیرومند شو
فقط خدایان می‌دانند که ما، دوباره یکدیگر را خواهیم دید یا نه.
دیری‌ست که دیگر آن کودکی نیستی
که جلوش ورزاهای شخم‌کار را دهنه می‌زدم.
اگر حقه‌ی پالامدس نبود
ما دو هنوز در یک خانه زندگی می‌کردیم.
اما شاید حق با او بود، دور از من
تو از تمام مصیبتهای اودیپی در امانی،
و رویاهایت، تلماخوس من، در خور سرزنش نیست.

)ترجمه: محمد مختاری، «زاده‌ی اضطراب جهان»، مرکز نشر سمر، تهران ۱۳۷۱)


Joseph Brodsky

I'm sorry, sweetheart Sofia Aleksandrovna, that bother you, and for what I write to you with their hand, and a phonograph. It is easier for me: and... and a lot of things, and I cherish time. That's what my great request. I was approached by two letters. One from Mrs Deitch, who asks to intercede for her,... I do not remember who. You will see from the letter that I send to you. My intention was to refer to Mikhail Alexandrovich, but don't know where he is, and therefore allowed myself to turn to him through you. Please, if you can, do this, tell him and ask him to do it. If this is not possible, please forgive me and ask him to forgive me.

Now summer is coming, and I hope we'll see you that always makes us so happy. Please give my love and friendship to your father. Goodbye. Friendly shake your hand.
Простите, милая Софья Александровна, за то, что утруждаю вас, и за то, что пишу вам не своей рукой, а через фонограф. Мне так легче: а… и дела много, и я дорожу временем. Вот в чем моя великая просьба. Ко мне обратились с двумя письмами. Одно от госпожи Дейч, которая просит походатайствовать за ее, за… уж не помню кто. Вы увидите из письма, которое я посылаю к вам. Я намерен был обратиться к Михаилу Александровичу, но не знаю, где он, и поэтому позволил себе обратиться к нему через вас. Пожалуйста, если можно, сделайте это, то есть передайте ему и попросите его сделать это. Если же это невозможно, простите меня и его попросите извинить меня.
Теперь лето подходит, и я надеюсь, что мы скоро увидим вас, что всегда нас так радует. Пожалуйста, передайте мой сердечный привет и дружбу вашему отцу. Прощайте. Дружески жму вашу руку.

Seyed Reza Hoseini