Hayedeh - Ey ke toie hame kesam

 
منو تهران منو دلشوره های ناتمومش
منو تهران و بغض آسمونش
منو تهران منو افسردگی های همیشه
منو دردی که رو لب هام میشه
منو تهران منو اندوه آه شعر
منو تهران منو بارون ماه مهر
 
منو تهران و بغض این ترانه
منو قحطی شعر عاشقانه
منو تهران و این زخم دمادم
منو تهران و اندوه صد آدم
منو تهران و اشکای پیاپی
منو اندوه منو این غصه تا کی
منو اندوه منو این غصه تا کی
 
منو تهران منو دلشوره های ناتمومش
منو تهران و بغض آسمونش
منو تهران منو افسردگی های همیشه
منو دردی که رو لب هام میشه
منو تهران منو اندوه آه شعر
منو تهران منو بارون ماه مهر

منو تهران و بغض این ترانه
منو قحطی شعر عاشقانه
منو تهران و این زخم دمادم
منو تهران و اندوه صد آدم
منو تهران و اشکای پیاپی
منو اندوه منو این غصه تا کی
منو اندوه منو این غصه تا کی
 

Tehran, Siavash Ghomishi- منو تهران, سیاوش

The Moon Thief /Maahdozdak

سکوتت را ندانستم نگاهم را نفهمیدی
نگفتم گفتنی ها را تو هم هرگز نپرسیدی
شبی که شام آخر بود به دست دوست خنجر بود
میان عشق و آینه یه جنگ نابرابر بود
چه جنگ نابرابری چه دستی و چه خنجری
چه قصه ی محقری چه اول و چه آخری

ندانستیمو دل بستیم نپرسیدیمو پیوستیم
ولی هرگز نفهمیدیم شکار سایه ها هستیم
سفر با تو چه زیبا بود به زیباییه رویا بود
نمیدیدیمو میرفتیم هزاران سایه با ما بود
سکوتت را ندانستم نگاهم را نفهمیدی
نگفتم گفتنی ها را تو هم هرگز نپرسیدی

در آن هنگامه ی تردید در آن بن بست بی امید
در آن ساعت که باغ عشق به دست باد پرپر بود
در آن ساعت هزاران سال به یک لحظه برابر بود
شب آغاز تنهایی شب پایان باور بود
سکوتت را ندانستم نگاهم را نفهمیدی
نگفتم گفتنی ها را تو هم هرگز نپرسیدی
شبی که شام آخر بود به دست دوست خنجر بود
میان عشق و آینه یه جنگ نابرابر بود
چه جنگ نابرابری چه دستی و چه خنجری
چه قصه ی محقری چه اول و چه آخری
 اردلان سرفراز / فرید زلاند / علی الهی / داریوش

Shabe Akhar  داریوش شب آخر

اگه یه روز ببینم کسی براش میمیره،حسودی رو میاره دلم آتیش میگیره 

داریوش - حسود

مهستی ...دلقک

کعبه با صدای هایده

به صليب صدا، مصلوبم ای دوست
تو گمان مَبری مغلوبم ای دوست
شرف نفس من، اگه شد قفس من
به سکوت تن ندادم تا نميرم بی‌کفن
وقتی گفتن يه گناه بود
مثل ديدن يا شنيدن
معنی آواز هم اين بود
ته بن‌بست داد کشيدن
وقتی حتا توی خلوت
فکر آزادی قفس بود
گفتنی‌ها رو می‌گفتيم
اگه فرصت يه نفس بود
به گناه صدا، با جرم گفتن
اگه روی صليب ويرون شدم من
شرف نفس من اگه شد قفس من
به سکوت تن ندادم تا نميرم بی کفن!
توی شبای سکوت، فرياد من بود
ته جنگل خواب، بیـداری رود
از غروب هراس، تا صبح موعود
تيغ خشم خليل، بر قلب نمرود
در عذاب تشنگی گُم
حسرت من "بوی گندم"
بر دلم داغ "شقايق" از عذاب تلخ مردم
از کسی که مثل بختک
تو شب‌هام انداخته سايه
يه سوال ساده کردم، نفرت من شد گلايه
اردلان سرفراز، تهران ۱۳۵۶

Dariush: Masloob (Live) | داریوش: مصلوب - اجرای زنده

ای شب از رویای تو رنگین شده 
سینه از عطر تو ام سنگین شده 
ای به روی چشم من گسترده خویش 
شادی‌ام بخشیده از اندوه بیش
همچو بارانی که شوید جسم خاک 
هستیم ز آلودگی‌ها کرده پاک 

ای تپش‌های تن سوزان من 
آتشی در سایۀ مژگان من 
ای ز گندم‌زارها سرشارتر 
ای ز زرین شاخه‌ها پُر بارتر 
ای در بگشوده بر خورشیدها 
در هجوم ظلمت تردیدها 
با تو ام دیگر ز دردی بیم نیست 
هست اگر، جز درد خوشبختیم نیست

این دلِ تنگِ من و این بار نور؟
هایهوی زندگی در قعر گور؟

ای دو چشمانت چمنزاران من 
داغ چشمت خورده بر چشمان من 
پیش از اینت گر که در خود داشتم 
هر کسی را تو نمی‌انگاشتم
 
درد تاریکی‌ست دردِ خواستن 
رفتن و بیهوده خود را کاستن 
سرنهادن بر سیه‌دل سینه‌ها 
سینه آلودن به چرکِ کینه‌ها 
در نوازش، نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن 
زر نهادن در کفِ طرارها 
گم‌شدن در پهنۀ بازارها

آه ای با جان من آمیخته 
ای مرا از گور من انگیخته 
چون ستاره، با دو بال زرنشان 
آمده از دوردست آسمان 
از تو تنهاییم خاموشی گرفت 
پیکرم بوی همآغوشی گرفت 
جوی خشک سینه‌ام را آب، تو 
بستر رگ‌هام را سیلاب، تو 
در جهانی این‌چنین سرد و سیاه 
با قدم‌هایت قدم‌هایم به‌راه

ای به زیر پوستم پنهان شده
همچو خون در پوستم جوشان شده 
گیسویم را از نوازش سوخته 
گونه‌هام از هُرم خواهش سوخته 
آه، ای بیگانه با پیراهنم 
آشنای سبزه‌زارانِ تنم

آه، ای روشن طلوع بی‌غروب
آفتاب سرزمین‌های جنوب 
آه، آه ای از سحر شاداب‌تر 
از بهاران تازه تر، سیراب تر 
عشق دیگر نیست این، این خیرگی‌ست
چلچراغی در سکوت و تیرگی‌ست 
عشق چون در سینه‌ام بیدار شد
از طلب پا تا سرم ایثار شد 
این دگر من نیستم، من نیستم 
حیف از آن عمری که با «من» زیستم
 
ای لبانم بوسه گاه بوسه‌ات 
خیره چشمانم به راه بوسه‌ات 
ای تشنج‌های لذت در تنم 
ای خطوط پیکرت پیراهنم 
آه می‌خواهم که بشکافم ز هم 
شادی‌ام یک‌دم بیالاید به غم 
آه می‌خواهم که برخیزم ز جای 
همچو ابری اشک ریزم هایهای
 
این دلِ تنگِ من و این دود عود؟
در شبستان، زخمه‌های چنگ و رود؟
این فضای خالی و پروازها؟
این شب خاموش و این آوازها؟

ای نگاهت لای‌لای سِحر بار 
گاهوار کودکان بی‌قرار 
ای نفس‌هایت نسیم نیم‌خواب 
شُسته از من لرزه‌های اضطراب 
خُفته در لبخند فرداهای من
رفته تا اعماق دنیاهای من

 ای مرا با شور شعر آمیخته 
 این همه آتش به شعرم ریخته 
 چون تب عشقم چنین افروختی 
 لاجرم شعرم به آتش سوختی

فروغ فرخ‌زاد
از مجموعۀ «تولدی دیگر»

ای شب از رویای تو رنگین شده

خون بازی

آخرین سنگر سکوته........حق ما گرفتنی نیست 
آسمونشم بگیری......این پرنده مردنی نیست 
آخرین سنگر سکوته.......خیلی حرفا گفتنی نیست 
ای برادرای خونی......این برادری تنی نیست 
موج دستای منو تو .....دست دریارو گرفته 
عکس تو با سرمه ی خون.......... چشم دنیارو گرفته 
ما که از آوارو ترکش.......همرو به جون خریدیم 
تو بگو هم سنگر من..........ما تقاص چی رو میدیم 
آخرین سنگر سکوته........حق ما گرفتنی نیست 
آسمونشم بگیری......این پرنده مردنی نیست 
آخرین سنگر سکوته.......خیلی حرفا گفتنی نیست 
ای برادرای خونی......این برادری تنی نیست

شاعر: امير علي شجره
آهنگساز : مهرداد قادری
با صداي داريوش


Hayedeh - Ey ke toie hame kesam

Shahab Ghazali

Recent comments

alibijuuun

alibijuuun

user639483045

user639483045

Related tracks