عبا / مودب میرعلایی

طرح پنج ساله/ هرمان د کونینک

من تو را دوست دارم. تو آن چه را نمی‌توانی دوست بدار
توانایی‌هایت را دوست بدار، من ناتوانایی‌هایت
غرورت را دوست بدار، من شکستنِ آرام آن  میان بازوانم
بی‌باکی‌ات را دوست بدار. من ضعف‌های حالا و بعدت 
آینده‌ات را دوست بدار. من هر آنچه پایان یافته است
صدها زندگی‌ای را که می‌خواستی داشته باشی دوست بدار
من این یکی  که باقی مانده
و اینکه چگونه با این همه دوری می‌توانی، این همه به من نزدیک باشی
من آنچه را که هست دوست دارم. تو آنچه خواهد آمد
مرا دوست بدار، دوستت دارم.

برگردان: مودب میرعلایی

Spraak 012

کوچ و کلبه‌ی کوچکم/ مودب میرعلایی

خورشید و فلک / مودب میرعلایی

صفحه و مهره‌ها

 به خانه که برگشتم
خیابان برگشته بود و
اتاق نشیمن نمی توانست بنشیند

آدرس‌ها را از بر باشی
و اسم دربان‌ها را

باز هم تمام شوفاژهای دنیا 
خوابم از سرما نمی‌برند

عشقی که آواره شد
همین کفشی‌است که پیاده رو 
در پنجه‌های پایت می‌زند
همان دالانی⁭است 
که ترسش از تاریکی آواز می⁭خوانْد

صدای کفشت 
پابرهنه میان حرفم دوید و یادم رفت

مادر می گوید: این بچه رو نصف شبی نفرس بیرون
دنیا آخر می شه اگه یه ساعت سیگار نکشی؟

دالان دراز بود و سید دور

نمی‌آئی 
شب مانده⁭هایت را هنوز گرم می‌‌داری
و من هنوز هم 
ته مانده ی صدایم را می‎خوانم
با این همه، تاریکی و ترس
دست کم در دوحرف مشترکند

آوارگی را عشق است
وگرنه می⁭شمارندت
لپ‌تاپ روی دامنت می‌گذارند و
عنکبوت‌هاشان را بازی می‌کنند

و معتبرترین
هنوز هم انگشت است
از عنکبوت و آوارگی دلت که آشوب است
بزن همین جاها
زیر شعر حجیم حساب داری
که جمعش همیشه به تفریق است

خانه اش همین خیابانی که مدام برمی⁭گردد
و نشیمنش همین که نمی تواند بنشیند

اصفهان، دی ماه 1386

Spider Solitaire نوعی بازی ورق کمپیوتری

Shahla Esmaeilzadeh