غمـَت

برای رضا، الهه و رها

ـ«زهر مانَد به کامِ تلخِ چون جَراره‌ی من
درد خوانَد از این گلوی پاره‌ی من
غَم بارد از این نگاه‌ِ ماتِ مانده
دل دانَد ترانه‌ها که با تو خوانده
جهان شَرَر زِ سینه رانده
مرا غمـَت به شب کشانده.»ـ