تا ابد خاطر ما خونی و رنگین از تست
تو هم آمیخته با خون سیاوش شدی

به یاد صبا - شعر و صدای شهریار

بیش از اینها ، آه ، آری
بیش از اینها میتوان خاموش ماند

عروسک کوکی - شعر و صدای فروغ فرخزاد

چون درختي در صميم سرد و بي ابر زمستاني
هر چه برگم بود و بارم بود
هر چه از فر بلوغ گرم تابستان و میراث بهارم بود
هر چه یاد و یادگارم بود
ریخته ست

پیغام  - شعر و صدای مهدی اخوان ثالث

غزل رهی معیری با صدای شاعر،  از مجموعه پژوهشی چراغداران فکر و فرهنگ
https://t.me/Chraghdaran

نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی
نه بر مژگان من اشکی نه بر لبهای من آهی
نه جان بی نصیبم را پیامی از دلارامی
نه شام بی فروغم را نشانی از سحرگاهی
نیابد محفلم گرمی نه از شمعی نه از جمعی
ندارد خاطرم الفت نه با مهری نه با ماهی
به دیدار اجل باشد اگر شادی کنم روزی
به بخت واژگون باشد اگر خندان شوم گاهی
کیم من ؟ آرزو گم کرده ای تنها و سرگردان
نه آرامی نه امیدی نه همدردی نه همراهی
گهی افتان و خیزان چون غباری دربیابانی
گهی خاموش و حیران چون نگاهی برنظرگاهی
رهی تا چند سوزم در دل شبها چو کوکب‌ها
باقبال شرر نازم که دارد عمر کوتاهی

نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی - شعر و صدای رهی معیری

آفتابی مراست در دیدار - احسان طبری - ساز لطفی

شعر سعدی - صدای سایه - موسیقی فریدون شهبازیان

احمد شاملو - غزل مولانا - چه دانستم که این دریا مرا اینسان کند مجنون

گشت جان از صدر شمس الدین یکی سوداییی

غزل 2807 دیوان شمس - عبدالکریم سروش

شب آمد و دل تنگم هوای خانه گرفت - غزل از سایه با صدای شاعر

م. امید
شعر خوانی مهدی اخوان ثالث در شب‌های شعر انستیتو گوته
شب نخست. آخرین نفر
سال ۱۳۵۶

شعر خوانی مهدی اخوان ثالث در شب‌های شعر گوته

در نظربازی ما بی خبران حیرانند - غزل حافظ - صدای احمد شاملو

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند - شعر و صدای شهریار

شعرخوانی
مهدی اخوان ثالث

ما، من، ما - شعر و صدای مهدی اخوان ثالث

Mohammadreza Lotfi - Ehsan Tabari - 
آلبوم آن جاودان

آن بهار شوم - شعر و صدای احسان طبری - موسیقی محمدرضا لطفی

خوانده شده در تئاتر خشکسالی و دروغ

ریتا و تفنگ - شعر محمود درویش با صدای علی سرابی

موسیقی از فریدون شهبازیان

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر با آن پوستين سرد نمناكش.
باغ بي برگي، روز و شب تنهاست،
با سكوت پاك غمناكش.

ساز او باران ، سرودش باد
جامه‌اش شولاي عرياني ست
ور جز اينش جامه‌اي بايد،
بافته بس شعله‌ي زر تار پودش باد.

گو برويد يا نرويد هر چه در هر جا كه خواهد يا نمي‌خواهد،
باغبان و رهگذاري نيست.
باغ نوميدان،
چشم در راه بهاري نيست.

گر ز چشمش پرتوِ گرمي نمي‌تابد،
ور به رويش برگِ لبخندي نمي‌رويد؛
باغ بي برگي كه مي گويد كه زيبا نيست؟
داستان ازميوه‌هاي سر به گردون‌سايِ اينك خفته درتابوت پست خاك مي‌گويد.

باغ بي برگي
خنده اش خوني است اشك آميز.
در آن
جاودان بر اسبِ يال افشانِ زردش مي‌چمد 
پادشاه فصل ها، پاييز.

باغ بی برگی - شعر و صدای مهدی اخوان ثالث

به باغ همسفران - شعر سهراب سپهری - صدای خسرو شکیبایی

این غزل را شهریار در پاسخ به غزل سایه با مطلع: 
با من ِ بی کسِ تنها شده یارا تو بمان
سروده است.

بمانیم که چه؟ - غزل شهریار خطاب به سایه - صدای اردشیر رستمی

غزل ۲۰۹۲ دیوان شمس - صدای عبدالکریم سروش

غزل ۴۴۱ دیوان شمس - صدای احمد شاملو - موسیقی فریدون شهبازیان

غزل ۴۴۱ دیوان شمس - صدای احمد شاملو

عقل گوید که من او را به زبان بفریبم
عشق گوید تو خمش باش به جان بفریبم

غزل ۱۶۳۴ دیوان شمس - صدای عبدالکریم سروش

یاد آر ز شمع مرده یاد آر - شعر علی‌اکبر دهخدا - صدای ایرج گرگین - تار از محمدرضا لطفی

یاد آر ز شمع مرده یاد آر - شعر علی‌اکبر دهخدا - صدای ایرج گرگین

غریبانه - شعر و صدای ه.ا. سایه 
هوشنگ ابتهاج

گردید ، بگردید ، درین خانه بگردید
درین خانه غریبید ، غریبانه بگردید

یکی مرغ چمن بود که جفت دل من بود
جهان لانه ی او نیست پی لانه بگردید

یکی ساقی مست است پس پرده نشسته ست
قدح پیش فرستاد که مستانه بگردید

یکی لذت مستی ست ، نهان زیر لب کیست ؟
ازین دست بدان دست چو پیمانه بگردید

یکی مرغ غریب است که باغ دل من خورد
به دامش نتوان یافت ، پی دانه بگردید

نسیم نفس دوست به من خورد و چه خوشبوست
همین جاست ، همین جاست ، همه خانه بگردید

نوایی نشنیده ست که از خویش رمیده ست
به غوغاش مخوانید ، خموشانه بگردید

سرشکی که بر آن خاک فشاندیم بن تاک
در این جوش شراب است ، به خمخانه بگردید

چه شیرین و چه خوشبوست ، کجا خوابگه اوست ؟
پی آن گل پر نوش چو پروانه بگردید

بر آن عقل بخندید که عشقش نپسندید
در این حلقه ی زنجیر چو دیوانه بگردید

درین کنج غم آباد نشانش نتوان داد
اگر طالب گنجید به ویرانه بگردید

کلید در امید اگر هست شمایید
درین قفل کهن سنگ چو دندانه بگردید

رخ از سایه نهفته ست ، به افسون که خفته ست ؟
به خوابش نتوان دید ، به افسانه بگردید

تن او به تنم خورد ، مرا برد ، مرا برد
گرم باز نیاورد ، به شکرانه بگردید

غریبانه - شعر و صدای ه.ا. سایه

چرا عاقلان را نصیحت کنیم - شعر و صدای قیصر امین پور

Mikis Theodorakis Celebration

شعر یونانی برای میکیس تئودوراکیس - شعر و صدای سیاوش کسرایی

نه به خاطرِ آفتاب، نه به خاطرِ حماسه
به خاطرِ سایه‌ی بامِ کوچکش
به خاطرِ ترانه‌یی
                    کوچک‌تر از دست‌های تو
 

نه به خاطرِ جنگل‌ها، نه به خاطرِ دریا
به خاطرِ یک برگ
به خاطرِ یک قطره
                        روشن‌تر از چشم‌های تو

 

نه به خاطرِ دیوارها ــ به خاطرِ یک چپر
نه به خاطرِ همه انسان‌ها ــ به خاطرِ نوزادِ دشمن‌اش شاید
نه به خاطرِ دنیا ــ به خاطرِ خانه‌ی تو
به خاطرِ یقینِ کوچکت
که انسان دنیایی‌ست
به خاطرِ آرزوی یک لحظه‌ی من که پیشِ تو باشم
به خاطرِ دست‌های کوچکت در دست‌های بزرگِ من
و لب‌های بزرگِ من
بر گونه‌های بی‌گناهِ تو

 

به خاطرِ پرستویی در باد، هنگامی که تو هلهله می‌کنی
به خاطرِ شبنمی بر برگ، هنگامی که تو خفته‌ای
به خاطرِ یک لبخند
هنگامی که مرا در کنارِ خود ببینی

 

به خاطرِ یک سرود
به خاطرِ یک قصه در سردترینِ شب‌ها تاریک‌ترینِ شب‌ها
به خاطرِ عروسک‌های تو، نه به خاطرِ انسان‌های بزرگ
به خاطرِ سنگفرشی که مرا به تو می‌رساند، نه به خاطرِ شاهراه‌های دوردست

 

به خاطرِ ناودان، هنگامی که می‌بارد
به خاطرِ کندوها و زنبورهای کوچک
به خاطرِ جارِ سپیدِ ابر در آسمانِ بزرگِ آرام

 

به خاطرِ تو
به خاطرِ هر چیزِ کوچک هر چیزِ پاک بر خاک افتادند
به یاد آر
عموهایت را می‌گویم
از مرتضا سخن می‌گویم.

۱۳۳۴

Kodamin Sarv?

از عموهایت (به یاد مرتضی کیوان) - شعر و صدای احمد شاملو

ما از نژاد آتش بودیم 
همزاد آفتاب بلند اما 
با سرنوشت تيره خاكستر


عمري ميان كوره بيداد سوختيم 
او چون شراره رفت 
من با شكيب خاكستر ماندم 
كيوان ستاره شد 
تا برفراز اين شب غمناك
اميد روشني را
با ما نگاه دارد 

كيوان ستاره شد 
تا شب گرفتگان 
راه سپيد را بشناسند 

كيوان ستاره شد 
كه بگويد 
آتش 
آنگاه آتش است 
كز اندرون خويش بسوزد 
وين شام تيره را بفروزد

من در تمام اين شب يلدا 
دست اميد خسته خود را 
دردستهاي روشن او مي گذاشتم 
من در تمام اين شب يلدا 
ايمان آفتابي خود را 
از پرتو ستاره او گرم داشتم

 
كيوان ستاره بود 
با نور زندگاني مي كرد 
با نور درگذشت 
او در ميان مردمك چشم ما نشست 
 تا اين وديعه را 
روزي به صبحدم بسپاريم

هوشنگ ابتهاج - به یاد مرتضی کیوان

کیوان ستاره بود - شعر و صدای سایه

ي شاعري كه شمع جوانيت شد خموش
در زير آسمان غمين سپيده دم 
بي شك نبود جان تو غافل ز سير كار
روزي كه هشته اي به سبيل طلب قدم

قلبي كه بود منبع الهام و شعر و راز
از جور خصم شد گل پولاد مامنش
چشمي كه بود پر ز نگاهي زمانه سنج
آويخت مرگ پرده تاري ز روزنش

طوفان وزيد و شاخه نوخيز تو شكست
از باغ عمر ، برگ وجود تو شد جدا
رفتي بدان ديار كزان بازگشت نيست
وان خاندان و خانه تهي شد ز كدخدا

پروانه اي كه شيفته شمع روشن است
پروا ندارد آنكه بسوزد وجود خويش
شاعر، كه هست عاشق انوار زندگي
تا گاه مرگ؛ سر نكشد از سرود خويش

آن كس كه شوربخت ترا خوانده؛ بر خطاست
زيرا نبرد راه سعادت، سعادت است 
زيبايي و جواني و رزم تو، شعر توست
وان شعر آخرين كه سرودي شهادت است
احسان طبری - در رثاي مرتضی كيوان

به شاعر شهید مرتضی کیوان - شعر و صدای احسان طبری

پرسید چگونه می سرایی؟ - شعر و صدای فریدون مشیری

چه اشباحی است در گردش بر اين کهسار آبی رنگ
گمانم از زمانی دير می پويند و می جويند
چه می جويند؟
از بهر چه می پويند اين اشباح؟
گمانم سايه هايی از نياکانند در اين دشت
از اين وادی سپاه مازيار و رزمجو بگذشت
از آن ره سندباد آمد، از اين ره رفت مرداويج
همينجا گور مزدک بود
وآنجا مَکمَن بابک
دمی خاموش
اينک بانگهايی ميرسد ايدر
سرودی گرم می خوانند يارانی که با حيدر
سوی پيکار پويانند
بشنو در ضمير خود نوای جاودانیِ اِرانی را که می گويد
به راه زندگی ، از زندگی بايست بگذشتن
بر اين خاکی که ايران است نامش
بانگ انسانی دمی پيش نهيب شوم اهريمن نشد خامش
در اين کشور اگر جبارها بودند مردم کُش
از آنها بيشتر گُردان انسان دوست جنبيدند
به ناخن خاره ء بيداد را بی باک سنبيدند
فروزان مشعل اندر دست آوای طلب بر لب
به دژهايی يورش بردند کش بنيان به دوزخ بود
به موج خون فرو رفتند
ليکن فوج بی باکان نترسيد از بدِ زشتان نپيچيد از ره پاکان
ارانی بذر زرين بر فراز کشوری افشاند
ارانی مُرد، بذرش کشتزاری گشت پر حاصل
به زندان روح پر جولان و طيارش نشد مدفون
به زير سنگ سرد گور، افکارش نشد مدفون
اِرانی در سرود و در سخن ، بگشود راه خود
کنون در هر سويی پرچم گشايد با سپاه خود
بمُرد ار يک شقايق ، زير پای وحش ناميمون
شقايق زار شد ايران به رغم ترسها، شک ها
در آمد عصر رستاخيز مردم
قهرمان خيزد از اين خاک کهن
وآن گاه مزدک ها و بابک ها
مُقنع گفت گر اکنون مرا پيکر شود نابود
روان من نمی ميرد ، به پيکرها شود پيدا
ز دالان حلول آيم به جسم مردم شيدا
برانگيزم يکی آتش به جان خلق آينده
مُقنع شد به گور ، اما ، مُقنع ها شود زنده
ستمگر بس عبث پنداشت کشتن هست درمانش
ولی تاريخ فردايی فرو گيرد گريبانش
به خواری از فراز تخت بيدادش فرود آرد
سخن در آن نمی رانم که اين دم دير و زود آرد
ولی شک نيست کآخر نيست جز اين رأی و فرمانش
سپاه پيشرفتند و تکامل اين جوانمردان
سپاهی اينچنين از وادی هرما ن گذر دارد
به سوی معبد خورشيد پيمودن خطر دارد
ولی هر کس از اين ره رفت بخشی شد ز نور او
هم آوا گشت با فرّ و شکوه او، غرور او
مجو ای هموطن از ايزدِ تقدير بخت خود
طلب کن بخت را از جنبش بازوی سخت خود
جهان ميدان پيکار است ، بيرحمند بدخواهان
طريق رزمْ ناهموار غدّارند همراهان
نه آيد زآسمانها هديه ای
نی قدرتی غيبی برايت سفره ای گسترده اندر خانه در چيند
به خواب است آنکه راه و رسم هستی را نمی بيند
کليد گنج عالم رنج انسانی ست آگه شو
دو ره در پيش يا تسليم يا پيکار جانفرسا
از آن راه خطا برگرد و با همت بر اين ره شو
اِرانی گفت در شطی که آن جنبنده تاريخ است
مشو زان قطره ها کاندر لجنها بر کران مانند
بشو امواج جوشانی که دائم در ميان مانند.

Lotfi&Tabari

چه اشباحی است در گردش؟ - شعر و صدای احسان طبری - ساز محمدرضا لطفی

اگر مرگ داد است بیداد چیست - چند بیت از شاهنامه با صدای بهروز رضوی از آلبوم از خشت و خاک

Ferdowsi Nameh

اگر مرگ داد است بیداد چیست، چند بیت از شاهنامه، صدای بهروز رضوی

شعر درخشان عقاب با صدای شاعر دکتر پرویز ناتل خانلری
Parviz Natel Khanlari

She'r khani ha

Popular tracks