‌[intro]
۱۰ سالمه
کودکیم توو دشت رویا
می‌کنم پرواز
با دو بال زیبا
مادرم از دور، می‌ده برام دست‌تکون
می‌گه پسرم اوج بگیر، بشکون حدشون
بازنده‌ست گرگ پیر
پرامو چیدن
خوردم زمین، ولی نمی‌میرم
می‌زنم قدم، فارغ از نیستی و عدم
ساختم بازم آرزو، همه‌چی چیل و قشنگ
می‌کشم‌ نقشه، واسه خودم
واسه وطنی که ریشه کرده
توی این قلبه
بازم خراب کرد، خراب کردش
پیر می‌شم تو یه آن، مفت چنگش
می‌گیرم ۳ کام، پیکر رویامو می‌ریزم توی کوله
میاد صدای گوله
[Verse 1]
هنوزم می‌دوام
دنبال قاصدک آبی
پشتم صدای آژیر
نمی‌رسم
می‌دونم بوده ترانه اجباری
تضاد وجودی خالق و راوی
راستی، هنوزم می‌ترسی از ته اون کوچه‌ی تاریک؟
دستات سرده؟
ویرونی خسته‌ت کرده؟
این سری بهار می‌شیم با گُلای قالی
جای دوستایی که نیستنم خالی
عکساشون می‌مونه رو دیوار قلبم یادگاری

صدام شکیست، ریخت همه حرفام
هزار تیکه‌ست همه خداهاتون توو دستام
کنار می‌رن پرده‌ها، بالاخره از توو هر کاخ
بذا میگم از همه خونایی که نیست توو رگ‌ها
صدا می‌دن آدما
وقتی می‌سوزن توو هر کام قدرت، غربت
می‌کوبه توو سرم
توام‌ حسش کردی می‌دونم
زالوها کارشون، می‌لولن
صعودی نبود، دائما توو فرودم
سال‌ها افتادمو تمومی نداره سقوطم
کاش رسیدن به کف، حوالی خلایق، راهی بود برا خروجم
این فریاد بلند نمی‌رسه به سکوتم
حتی اگه برسم به جنونم
نمی‌شنوم، نمی‌شنوم، من گوش بریده‌ی برادر فروغم
هی‌ شرقی غمیگن
خاطرات لخته‌ست توو خونم
هر لحظه‌ست احتمال غروبم
ولی من خزون دردم
تاوانم، جدایی برگ از ریشه
لاکارن ثانیه‌ها
نمی‌گذرن اسیر عقربه‌ن
حتی ساعتم غم‌انگیزه
حالا هم، تا ابد، هویتمه جدایی دست خدانور از میله
می‌میرن پروانه‌ها اینجا قبل اومدن از پیله
مشکیه نوار مغزیمون
هر روزمون ترحیمه
شادی تحت تعقیه
تیغ بُرنده‌ی سنت رو تن لطیفش
[Verse 2]
۱۷۶ توو یه آن شدش صفر
ریاضی کم‌ میاره، تیر می‌کشه مخم
حرومه خواب به پلک
قفس جیغ می‌کشه از آزادی پُرم
کبوتر دربند، هستش دلتنگ آسمون
قایقش رفت تا بالای رنگین کمون
خدای هفت‌رنگی نبود
معتقد به قرمز،‌ همه‌جا هست رد خون
ابرا می‌افتن به گریه، شرمسار از رنگشون
بارون اومدو یادم داد، زورش نمی‌رسه
زشتی شسته‌ نمی‌شه
طناب دارت طولی نمی‌کشه پاره شه
راه ادامه خواهد داشت، نور کشته نمی‌شه
هرچقدم گشنه‌ای واسه جنایت
حق این بچه‌ها خورده نمی‌شه
من همون پدر، مادر، همون مرد، همون زنم
چی می‌خوای بدونی ازم؟
از مغزی که نمی‌خواد بمونه توو سرم؟
یا قلبی‌ که بی‌قراره توو تنم؟
یا الکلی که زور می‌زنه نگه داره کنار هم سلولای متلاشیمو توو بدن؟
چی می‌مونه ازت؟
زندگی کوتاه نیس اصن
هر روزش عمر یه پیرمرد خسته‌س
خیلیاشم رفتم
جاده‌هایی که می‌خوره قشنگ باشه ولی تش دره‌س
فک می‌کنی سرسختم؟
نه من در رفتم
دلم می‌خواست باشم‌ منجی اما شدم یه فراری
بهم‌ بگو روانی
ولی روزنه‌ها رو می‌بینم هنوز کمابیش
خوش اومدی به ما، کمپ ترک قوانین
خفه شدن واسه صلاحدیده
ولی ما ازوناشیم
که تا تش مطرح می‌کنیم تا فنا شیم
حالا تو هی بگو برا کی؟ برا چی؟
می‌بینمشو می‌شه آخرین نقطه تلاقی
[Outro]
شجاعت کوتاه نمیاد توو تن سحرآمیزش
رقصش وسط شلعله‌ها، قوی‌تر از تفکر پوسیده‌ت و هر سلاحیه
باد، می‌وزه توو موهاش تداعی رهایی شعرا می‌شه
رنگ می‌ده به بی‌رنگی این شهر با هر گامی که می‌ره
محکمه، وایساده سینه به سینه روبروی سیاهی‌ای که تهش به چاه می‌ره
واژه‌ها هم نمی‌تونن بفهمن حسش چه حالیه
که حتی وقتی پنجه‌های تبعیض گلوشو فشار می‌ده
یقین داره که بالاخره این اهریمنه که شکار می‌شه
خیره می‌شم بهش، خیره می‌شه بهم
نگاهشو دیگه ازم نمی‌دزده
پلکامون دیگه به هم نمی‌خوردش
ترسی که دیگه نیست توو اون چشما بهم می‌گه
زندگی داره ارزش دیدن این لحظه که
ما رو نجات می‌ده...‌

Vocal & Lyrics: Mohajer
Producer: Hadeath
Mix & Mastering: Behnam Assadi
Coverart: Sama_moayeri99

Parva [Prod. Hadeath]

Im not dead.
Rapper, Songwriter
Instagram: @mohajeraps

Mohajer

Popular tracks