هرگز نمیشد باورم
این برف پیری بر سرم
سنگین نشیند چُنین
من بودم و دل بود و می
آواز من آوای نی
هر گوشه میزد طنین
اکنون منم حیران
ز عمر رفته سرگردان
ای خدای من
با این تن خسته
هزاران ناله بنشسته
در صدای من
ای عشقِ نا فرجام…
عالی 😍
😭😭😭😭
عاالی
بازگشت نسل شیک پاسارگادی به اصل خود. مانوک، تو درست میگفتی