خواب من و قرار من بی تو به سر نمی شود...

بی همگان به سر شود بی تو بسر نمی شود 
داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود
دیده ی عقل مست تو، چرخه ی چرخ پست تو
گوش طرب به دست تو ، بی تو بسر نمی شود
جان ز تو جوش می کند دل ز تو نوش می کند           
عقل خروش می کند، بی تو بسر نمی شود
خمر من و خمار من باغ من و بهار من                   
خواب من و قرار من بی تو بسر نمی شود
جاه و جلال من تویی ، ملکت و مال من تویی
آب زلال من تویی، بی تو بسر نمی شود
گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی           
آن منی کجا روی بی تو بسر نمی شود
دل بنهند بر کنی توبه کنند بشکنی     
این همه خود تو می کنی بی تو بسر نمی شود
بی تو اگر بسر شدی زیر جهان زبر شدی        
باغ ارم سقر شدی بی تو بسر نمی شود
گر تو سری قدم شوم ور تو کفی علم شوم
ور بروی عدم شوم بی تو بسر نمی شود
خواب مرا ببسته ای نقش مرا بشسته ای
وز همه ام گسسته ای بی تو بسر نمی شود
گر تو نباشی یار من گشت خراب کار من
مونس و غمگسار من بی تو بسر نمی شود
بی تو نه زندگی خوشم بی تو نه مردگی خوشم
سر زغم تو چون کشم بی تو بسر نمی شود
هرچه بگویم ای سند نیست جدا ز نیک و بد  
هم تو بگو به لطف خود بی تو بسر نمی شود
                                                                             مولانا

Sonati

چنان مستم چنان مستم من امشب
که از چنبر برون جستم من امشب

چنان چیزی که در خاطر نیابد
چنانستم چنانستم من امشب

به جان با آسمان عشق رفتم
به صورت گر در این پستم من امشب

بشوی ای عقل دست خویش از من
که در مجنون بپیوستم من امشب

چو واگشت او پی او می‌دویدم
دمی از پای ننشستم من امشب

شجریان ...چنان مستم

یکم مهر ماه 1393 هفتادوچهارمین زادروز استاد آواز ایران
................................................................................
می نویسم امشب از صفای دل
نامه ای پر آرزو برای تو
...
آهنگساز : سلیم فروزان
رهبر ارکستر : فرهاد فخرالدینی
شاعر: آذر صراف پور
لطفا در صفحه فیسبوک (موسیقی خوب بشنویم) همراه ما باشید
Please Fallow Us on Facebook
www.facebook.com/GoodMusicToHear

محمدرضا شجریان | نامه ای برای تو

گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل
گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گل

ایا باد سحرگاهی گر این شب روز می‌خواهی
از آن خورشید خرگاهی برافکن دامن محمل

گروهی همنشین من خلاف عقل و دین من
بگیرند آستین من که دست از دامنش بگسل

ملامتگوی عاشق را چه گوید مردم دانا
که حال غرقه در دریا نداند خفته بر ساحل

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید
گرت آسودگی باید برو عاشق شو ای عاقل

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید - شجریان - سعدی

ساز و آواز من این‌جا بس دلم تنگ است

آواز :استادمحمدرضا شجریان 
کمانچه: کیهان کلهر
دستگاه: نوا 
کلام : مهدی اخوان ثالث-(چاووشی.١٣٣۵)
کنسرت تورنتو 2005  


من این‌جا بس دلم تنگ است 
و هر سـازی كه می‌بینم بد آهنگ است 
بیا ره توشه برداریـم 
قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم 
ببینیم آسمان هر كجا آیا همین رنگ است ؟
تو دانی كاین سفر هرگز به سوی آسمان‌ها نیست
سوی این‌ها و آن‌ها نیست 
به سوی پـهـنـدشـت بی‌خداوندی‌ست 
كه با هر جنبش نبضم 
هزاران اخترش پژمرده و پر پر به خاک افتند 
بِهِل كاین آسمان پاک
چراگاه كسانی چون مسیح و دیگران باشد 
كه زشتانی چو من هرگز ندانند و ندانستند كآن خوبان 
پدرشان كیست ؟
و یا سود و ثمرشان چیست ؟
بیا ره توشه برداریم 
قدم در راه بگذاریم 
به سوی سرزمین‌هایی كه دیدارش 
بسان شعله‌ی آتش 
دواند در رگم خون نشیط زنده‌ی بیدار 
نه این خونی كه دارم، پیر و سرد و تیره و بیمار 
بیا تا راه بسپاریم 
به سوی سبزه زارانی كه نه كس كِشته، ندروده 
به سوی آفتاب شاد صحرایی
كه نگذارد تهی از خون گرم خویشتن جایی
و ما در بیكران سبز و مخمل گونه‌ی دریا 
می‌اندازیم زورق‌های خود را چون كُلِ بادام 
و مرغان سپید بادبان‌ها را می‌آموزیم 
كه باد شَرطه را آغوش بگشایند 
و می‌رانیم گاهی تند ، گاه آرام 
من این‌جا از نوازش نیز چون آزار ترسانم 
ز سیلی‌زن ، ز سیلی‌خور 
وزین تصویر بر دیوار ترسانم 
در این تصویر عدو با تازیانه‌ی شوم و بی‌رحم خشایارشا
زند دیوانه‌وار، امّا نه بر دریا 
به گرده‌ی من، به رگ‌های فسرده‌ی من 
"به زنده ی تو ، به مرده ی من "
بیا ای خسته‌خاطر دوست ! ؛ ای مانند من دل‌كنده و غمگین! 
من اینجا بس دلم تنگ است 
بیا ره توشه برداریم 
قدم در راه بی‌فرجام بگذاریم

من این‌جا بس دلم تنگ است│استادشجریان،کیهان کلهر

محمدرضا شجریان - بی تو به سر نمی شود

سلامت را نمی‌خواهم پاسخ گفت
سرها در گريبان است
كسي سر برنيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را.
نگه جز پيش پا را ديد،‌ نتواند،
كه ره تاريك و لغزان است.
و گر دست محبت سوي كس يازي،
به اكراه آورد دست از بغل بيرون،
كه سرما سخت سوزان است.
نفس كز گرمگاه سينه مي‌آيد برون، ابري شود تاريك.
چو ديوار ايستد در پيش چشمانت.
نفس كاين است، پس ديگر چه داري چشم،
ز چشم دوستان دور يا نزديك؟
مسيحاي جوانمرد من! اي ترساي پير پيرهن چركين!
هوا بس ناجوانمردانه سرد است… آي …
دمت گرم و سرت خوش باد!
سلامم را تو پاسخگوي. در بگشاي!
منم من! ميهمان هر شبت. لولي‌وش مغموم.
منم من، سنگ تيپا خورده رنجور.
منم، دشنام پست آفرينش، نغمهء ناجور
نه از رومم، نه از زنگم. همان بيرنگ بيرنگم.
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم.
حريفا! ميزبانا! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج مي‌لرزد.
تگرگي نيست، مرگي نيست.
صدائي گر شنيدي، صحبت سرما و دندان است.
من امشب آمدستم وام بگذارم.
حسابت را كنار جام بگذارم.
چه مي‌گويي كه بيگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فريبت مي‌دهد، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست.
حريفا! گوش سرما برده است اين، يادگار سيلي سرد زمستان است.
و قنديل سپهر تنگ ميدان، مرده يا زنده،
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود پنهانست.
حريفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز يكسان است.
سلامت را نمي‌خواهند پاسخ گفت.
هوا دلگير، درها بسته، سرها در گريبان، دستها پنهان.
نفس‌ها ابر، دلها خسته و غمگين،
درختان اسكلتهاي بلور آجين،
زمين دلمرده، سقف آسمان كوتاه،
غبار آلود مهر و ماه،
زمستان است.

زمستان است...محمد رضا شجریان

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم
به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
من رمیده دل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به در برند به دوشم
بیا به صلح من امروز در کنار من امشب
که دیده خواب نکرده است از انتظار تو دوشم
مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم
به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم
مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند می ننیوشم
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم
سعدی

آواز: شجریان
آهنگساز: پرویز مشکاتیان

سر عشق .... استاد شجریان ... پرویز مشکاتیان

ما سرخوشان مست

از آلبوم «معمای هستی» در شور
تار: محمدرضا لطفی
نی: عبدالنقی افشارنیا
تنبک: همایون شجریان

تصنيف قديمی نگار

جان و جهان! دوش کجا بوده ای !

جان و جهان! دوش کجا بوده ای / نی غلطم، در دل ما بوده ای

دوش ز هجر تو جفا دیده ام / ای که تو سلطان وفا بوده ای

آه که من دوش چه سان بوده ام/ آه که تو دوش کرا بوده ای!

رشک برم کاش قبا بودمی/ چونک در آغوش قبا بوده ای

زهره ندارم که بگویم ترا / بی من بیچاره چرا بوده ای؟

یار سبک روح! به وقت گریز/ ! تیزتر از باد صبا بوده ای

بیتو مرا رنج و بلا بند کرد/ باش که تو بنده بلا بوده ای

رنگ رخ خوب تو آخر گواست / در حرم لطف خدا بوده ای

رنگ تو داری، که زرنگ جهان / پاکی، و همرنگ بقا بوده ای

آینهی رنگ تو عکس کسیست / تو ز همه رنگ جدا بوده ای


جان جهان دوش کجا بوده ای...محمدرضاشجریان

Asemane Eshgh-Shajarian/ استاد شجريان- جانا ز فراق تو

نوا- مرکب خوانی

آواز: محمدرضا شجریان
آهنگ: پرویز مشکاتیان
شعر: سعدی

نوا-مرکب خوانی، محمدرضا شجریان

آهنگ تصنیف زهی عشق همایون شجریان آلبوم قیژک کولی
همایون شجریان - زهی عشق  سروده مولوی
زهي عشق ، زهي عشق كه ماراست خدايا
چه نغزست و چه خوب است و چه زيباست خدايا
چه گرميم ، چه گرميم از ان عشق چو خورشيد
چه پنهان ، چه پنهان و چه پيداست خدايا
زهي شور ، زهي شور كه انگيخته عالم
زهي كار ، زهي بار كه انجاست خدايا
زهي ماه ، زهي ماه زهي باده ي همراه
كه جان را و جهان را بياراست خدايا
فتاديم ، فتاديم بدان سان كه نخيزيم
ندانيم ، ندانيم چه غوغاست خدايا
نه دام است ، نه زنجير ، همه بسته چراييم ؟
چه بنداست ! چه زنجير ! كه برپاست خدايا
سروده مولوی
غزل کامل مولوی:
زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
چه نغزست و چه خوبست چه زیباست خدایا
از آن آب حیاتست که ما چرخ زنانیم
نه از کف و نه از نای نه دف‌هاست خدایا
یقین گشت که آن شاه در این عرش نهانست
که اسباب شکرریز مهیاست خدایا
به هر مغز و دماغی که درافتاد خیالش
چه مغزست و چه نغزست چه بیناست خدایا
تن ار کرد فغانی ز غم سود و زیانی
ز تست آنک دمیدن نه ز سرناست خدایا
نی تن را همه سوراخ چنان کرد کف تو
که شب و روز در این ناله و غوغاست خدایا
نی بیچاره چه داند که ره پرده چه باشد
دم ناییست که بیننده و داناست خدایا
که در باغ و گلستان ز کر و فر مستان
چه نورست و چه شورست چه سوداست خدایا
ز تیه خوش موسی و ز مایده عیسی
چه لوتست و چه قوتست و چه حلواست خدایا
از این لوت و زین قوت چه مستیم و چه مبهوت
که از دخل زمین نیست ز بالاست خدایا
ز عکس رخ آن یار در این گلشن و گلزار
به هر سو مه و خورشید و ثریاست خدایا
چو سیلیم و چو جوییم همه سوی تو پوییم
که منزلگه هر سیل به دریاست خدایا
بسی خوردم سوگند که خاموش کنم لیک
مگر هر در دریای تو گویاست خدایا
خمش ای دل که تو مستی مبادا به جهانی
نگهش دار ز آفت که برجاست خدایا
ز شمس الحق تبریز دل و جان و دو دیده
سراسیمه و آشفته سوداست خدایا

زهی عشق زهی عشق...همایون شجریان

غزل: مولانا | آهنگساز: بابک افشار | آلبوم: گریه در رگبار

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان 
تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را
نفسی یار شرابم نفسی یار کبابم
چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را
ز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدم
نه نهانم نه بدیدم چه کنم کون و مکان را
چو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویم
چه توان گفت چه بگویم صفت آب روان را
ز تو هر ذره جهانی ز تو هر قطره چو جانی
چو ز تو یافت نشانی چه کند نام و نشان را
چو نهادم سر مستی چه کشم بار کهی را
چو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان را
منگر رنج و بلا را بنگر عشق و ولا را	
منگر جور و جفا را بنگر صد نگران را

جان جهان | شکیلا

بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست
بیایید بیایید که دلدار رسیده‌ست
بیارید به یک بار همه جان و جهان را
به خورشید سپارید که خوش تیغ کشیده‌ست
بر آن زشت بخندید که او ناز نماید
بر آن یار بگریید که از یار بریده‌ست
همه شهر بشورید چو آوازه درافتاد
که دیوانه دگربار ز زنجیر رهیده‌ست
چه روزست و چه روزست چنین روز قیامت
مگر نامه اعمال ز آفاق پریده‌ست
بکوبید دهل‌ها و دگر هیچ مگویید
چه جای دل و عقلست که جان نیز رمیده‌ست
 

محمدرضا شجریان - بی تو به سر نمی شود

siamaktaghizadeh

Recent comments

GolGisOo

Kristoffer Anderiasson

Related tracks