جانم😍✌🏼✌🏼 دمتون گرم

پویان منصوری / آهنگساز، تار
مهدی حقیقی / تارباس
میثم ستایش / کمانچه
محمدرضا پوستی / عود
امیر طاهری / سه‌تار
رزگار ملامحمودی / سه‌تار

صدابردار، میکس و مسترینگ / ساسان بخششی (استودیو کرگدن)

Pouyan Mansouri | Composer, Tar
Mahdi Haqiqi | Tar-Bass
Meysam Setayesh | Kamanche
Mohammad Reza Pousti | Oud
Rzgar Malamahmoodi | Setar
Amir Taheri | Setar

Sound Engineer | Sasan Bakhsheshi

Sole

تن زخمیِ زخم های سالیان است 
تنها که منم 
تن ها که تنها افتاده اند اینجا 
تنها از انبوهِ تن های تنها که می گذّرم 
گزاره ای است تنها و ناتمام 
که زخم های سالیانِ آدمیان است در میان.
.
موومان یکم  : زخم ها 
موومان دوم  : اشک رازیست
موومان سوم : شرح
موومان چهارم : صدایی نمی آید 
‌‎موومان پنجم : تنها می گذرم
.
کمانچه، آلتو و آهنگساز : سیاوش مُلاییان 

.
سولیست تنبور (موومان پنجم): صادق کیا 

.
طراح کاور، تایپوگرافی و هویت بصری: احسان ابرقویی
.
ضبط،میکس و مسترینگ نهایی: 
کاوه عابدین - استدیو صبا

موومان پنجم : تنها می گذرم

موومان چهارم : صدایی نمی آید

دەنگی مامۆستا فەرزاد لە گرتووخانەوە- شەو، شێعر، شکەنجە

Farzad kamangar- فرزاد کمانگر، شب، شعر، شکنجه

همیشه وقتی که موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
بر روی برگها و، در "درکه" وَ باد می وزد وَ برف می بارد وَ من تنها نیستم
هر روز از گلفروشی"امیر آباد" یک شاخه گل می خریدم تنها یک شاخه
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما _
و موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
سیگار می کشم می خندی هر روز یک شاخه گل
آنگاه یاد زمان هایی می افتم که یک الف بچه بودم
و در زمستان های تبریز
کت پدرم را به جای پالتو می پوشیدم
و با برادر آبی چشمم از تونلِ برف ها تا راه های مدرسه را می دویدم
و می گریستم زیرا که می گفتند: این بُزمَجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما _

و با برادر آبی چشمم گاهی به تماشای اعدامی ها در میدان ساعت تبریز می رفتیم
و صبح زود برف ، روی سر مردهای اعدامی آرام می نشست و روی پلکهایشان
زنها چادر به سر همگی می گریستند  ساعت میدان اعلام وقت جهان را می کرد
من با برادر آبی چشمم تا راههای مدرسه را می دویدم
_ این بُزمَجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد _
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما _

در زندگانی من، آفتاب نقش ضعیفی دارد
افسوس! ساده نبودن، تلخم کرده و گرنه می گفتم می خندیدید
وقتی که گریه ام می گیرد می روم آن پشت فوراً پیاز پوست می کنم که نفهمند
آنگاه، موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
سیگار می کشم می خندی هر روز یک گل سه سال تمام هر روز
شب، پس زمینه ی من نیست شب، قهرمان فیلم من است
و گلفروش که موهایش در زیر نور، آبی-بنفش می زد روزی گفت: چرا ول نمی کنی؟
گفتم که تازه نمی فهمم چرا عاشق شدن طبیعیِ انسان است و شاید از طبیعتِ انسان، بالاتر
اما در زندگانی من، آفتاب نقش ضعیفی دارد
_ این بُزمَجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد _
و موهایم را... کنار می زنم آنجا نشسته ای

گل را به دست تو می دادم می خندیدی
_ مادر بزرگم، اتفاقاً از تو خوشش می آید این مشکل تو نیست مشکل من، مادر من است _
و می خندیدی
_ اما اگر تو دوستم داری مادر چه صیغه ای است؟ _
_ از چشم های تو می ترسد _
_ چشم است، کفش نیست که دور بیاندازم و بعد یک جفت چشم نو بخرم از بازار و
بپوشم _
_ نه، او می گوید:« باید نگاه تازه بپوشد، بی اشک» _
_ گفتم که در زندگانی من، آفتاب نقش ضعیفی دارد و اشک ها را نمی خشکاند _

وقتی که موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
«سیمین» و «مهری» و گل ها و عکسهای تو می خندند
و دست های تو می لرزند
تبریک «مهری» و «سیمین» وَ تو؟ لب می گَزی
_ نه! آ ن چشم ها با نام خانواده ی ما جور نیستند یک جوری اند
باید نگاه تازه بپوشد نگاه او... _
«سیمین» که حوصله اش سر رفته، می گوید:« مهری! ایکاش گل نمی آوردیم!»
«مهری» می گوید: « گل؟ گل؟ گل بی ارزش است! ولی برشان دار!»
و من؟ در کوچه، گل ها را از دست «سیمین» می گیرم
و «مهری»؟ در چشم هایم خاموش می نگرد و بعد، فریاد می زند:
« این چشم ها که عیبی ندارند!»
و می نشینم و شاه می رود و انقلاب می آید
جغرافیا بلند می شود و روحِ خواب را تسخیر می کند
و جنگ، تَرکِشِ سوزانی در عمق روحهای جوان می ماند
و بلشویسم بعد از هزار مسخ و تجزیه، تشییع می شود
_ گفتی که اسم بچه چه بود؟ «سهراب»؟ «اسفندیار»؟ وَ... چند ساله؟ ....
_ چه بزرگ!_
_ این سالها که گفته گذشته؟ _
موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای وَ من نیستم

و می پرسی: «موهایت کو؟
_ گفتی که اسم بچه چه بود؟ وَ... چند ساله؟ _
_ شاید هزار سال! نمی دانم موهایت کو؟ _
جغرافیا بلند می شود و روحِ خواب را تسخیر می کند
_ و بچه های تو! آنها کجایند؟ موهایت کو؟ _
من با برادر آبی چشمم گاهی به تماشای اعدامی ها می رفتم
زنها چادر به سر همگی می گریستند
و گاهی از تونل برف ها تا راه های مدرسه را می دویدم
و می گریستم
_ این بُزمجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد _

موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
بر روی برگها و ، در «درکه» وَ باد می وزد وَ برف می بارد وَ من نیستم
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما
سیگار می کشم می خندی هر روز یک شاخه گل
_ و موهایت کو؟ _... کنار می زنم _ 

Negahe Charkhan- Reza Baraheni | (نگاهِ چرخان ـ رضا براهنی (با صدای صمصام کشفی

قسمتی از موسیقی فیلم کولی ساخته ی علی شاه حاتمی
تصویری این آهنگ:
https://www.youtube.com/watch?v=gKXzkj5a0s4

Gypsy - Pray for rain (کولی - دعا برای باران - مقام الله)

گزیده‌ای از شعر «آزادی و تو»، بیژن الهی
Music: Olafur Arnalds
Image: Bijan Elahi

Poetry Recitations

Bijan Elahi: Azadi va To

آلبوم : تنها نخواهم ماند
کیهان کلهر
علی بهرامی فرد

Keyhan Kalhor & Ali Bahramifard - where are you

رؤیای دلپذیر || دیوید گیلمور | ترجمه و صدای ارژنگ آقاجری
براساسِ تمِ اپرای بیزه
شعرِ آلیسون مویه

Ô Souvenir Charmant, by David Gilmour
on a theme of Georges Bizet's opera
Lyricist: Alison Moyet

موومان پنجم : تنها می گذرم

Siavash Molaeian

Recent comments

Ramtin Khani

farhadjj

Iman Faridi

Sina Nosrati

Related tracks