و           انگار ما همه عاقل بودیم!

عکس ها افسرده اند اسماعیل

به مدد عشق از گور بیرونت خواهم کشید..

ده باد شاعری که راز نیزه و خون را نداند! زنده باشی تو که راز سنگر و ستاره را هم می‌دانستی!

”حرف نمی‌زنی، به جای حرف زدن بوسه می‌زنی. بلند نشو از رختِ خوابت، بلند نشو اسماعیل! حرف که می‌زنی گریه‌ام می‌گیرد که چرا حرف نمی‌توانی بزنی...“

”و تو می‌گفتی ’نَمیر! نَمیر!‘ و زن، ساعت‌ها قبل مُرده بود.“

یادت صبحانه ایست که صبح اول انقلاب خوردم.

خرس ساواک احوالت رو میپرسه براهنی مردک آشغال تجزیه طلب

برای اسماعیل شاهرودی چه جنون شاعرانه ای

شعر بی نظیر با یه دکلمه ی فوق العاده

Comments