با شنیدنش جانی دوباره می گیرم 😍

Moo nNamidanoam kooja  b-haloom sarma,  ta b-khoosbam lahzayei, vakhi, ta kay joonom,  mikhoosbi? yad doran koodaki bikhir ,

نکوداشتی کوچک به یاد استاد گلچین
نوای کاروان
اهنگساز:عباس خوشدل
اواز:وصال علوی
سه تار:مسعود سجادی
هفته های گذشته از پشت تلفن صدای بزرگمردی رو شنیدم...
کسی که سالها با صدای زیباشون زندگی کردیم ..استاد نادر گلچین ....
خوشبختانه استاد بازخوانی(نوای کاروان) من رو شنیده بودن و حسابی من رو مورد لطف خودشون قرار دادن...نمیدونم چجوری خوشحالیمو از اینکه استاد کارمو دوس داشتن وصف کنم اما فقط می تونم بگم ده ها برابر انگیزم برای ادامه مسیری که تا به امروز اومدم بیشتر شد ..


برای استاد نادر گلچین عزیز ,که همیشه یکی از اسطوره های زندگیم بودن ارزوی بهترین هاا رو دارم ..

Vesal Alavi - navaye karevan | وصال علوی - نوای کاروان

استاد تاج اصفهانی
دستگاه،مایه:اصفهان
سال ساخت تصنیف: تقریبا ۱۳۱۲
به اصفهان رو که تا بنگری بهشت ثانی
به زنده رودش سلامی ز چشم ما رسانی
ببر از وفا کنار جلفا به گل چهرگان سلام ما را
شهر پر شکوه قصر چلستون کن گذر به چارباغش
گر شد از کفت یار بی وفا کن کنار پل سراغش
بنشین در کریاس یاد شاه عباس بستان از دلبر می
بستان پی در پی می از دست وی تا کی تا بتوانی
ساعتی در جهان خرم بودن بی غم بودن بی غم بودن
با بتی دلستان همدم بودن محرم بودن با هم بودن
ای بت اصفهان زان شراب جلفا ساغری در ده ما را
ما غریبیم ای مه بر غریبان رحمی کن خدا را

Be Isfahan ro - Taj Esfahani | تاج اصفهانی - به اصفهان رو

Shajarian شجریان - رندان مست - مستان سلامت میکنند - مولوی

باز هوای وطنم ، وطنم آرزوست
تکیه به کنعان زدنم ، زدنم آرزوست 

هجرت گل را چه کنم ، چه کنم ای صبا
برگ گلی زان چمنم ، چمنم آرزوست

چون که مشابه به رخت گشته گل
رفتن باغ ارمم ، ارمم آرزوست

چون که مشابه به لبت شد عقیق
رفتن ملک یمنم ، یمنم آرزوست

باز هوای وطنم ، وطنم آرزوست
تکیه به کنعان زدنم ، زدنم آرزوست

توبه ز می کردم و آمد بهار
ساقی توبه شکنم آرزوست

شیشه به دست گیر و بیا ساقیا
ساقی شیشه شکنم آرزوست

باز هوای وطنم ، وطنم آرزوست
تکیه به کنعان زدنم ، زدنم آرزوست

Lotfi - Baz Havaye Vatanam Arezoost - باز هوای وطنم آرزوست

یکی از تصنیف های بیاد ماندنی از عارف، تصنیف گریه کن است که عارف این تصنیف را در غم از دست دادن دوست عزیزش کلنل محمدتقی خان پسیان سرود

بنان و خالقی هر دو این تصنیف را با هنرمندی بسیاری به ثبت رساندند. برای اولین بار بنان در برنامه ی گلهای رنگارنگ برنامه شماره 250 و بعد تر روحالله خالقی این تصنیف را با سوز صدایش هر چه بیشتر ماندگار کرد.. ؛
یاد و نامشان جاوید

خواننده: روح الله خالقی 
 

گریه کن که گر، سیل خون گری ثمر ندارد

ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد

هرکسی که نیست اهل دل، ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد                  دیده غیر اشک تر ندارد

این محرم و صفر ندارد                   این محرم و صفر ندارد

گر زنیم چاک              جیب جان چه باک             مَرد و جز هلاک

هیچ چاره ی دگر ندارد                   زندگی دگر ثمر ندارد

Ruhollah Khaleghi -Geryeh Kon / روح الله خالقی - گریه کن


آهنگ محلی شاه صنم از زیباترین ترانه های بیرجندی من بود که در بهار
 ۵۷ به همراهی دوتار استاد نریمان و دایره شادروان مادرم در رادیو ضبط کردیم .
 این آخرین ضبط رادیویی من قبل از انقلاب بود که در برنامه گلچین هفته از رادیو پخش شد .
یادش گرامی باد 

سیما بینا


Sima Bina & Mansor Nariman - Shah Sanam / شاه صنم

آتش دل یا آتشی در سینه دارم جاودانی، عنوان ترانه یا تصنیفی قدیمی با صدای قمرالملوک وزیری است که شعر ترانهٔ آن توسط حسین پژمان بختیاری (زاده ۱۲۷۹، درگذشت ۱۳۵۳ در تهران)، شاعر و ترانه سرای نامی ایران بر روی آهنگی از مرتضی نی داوود (زاده ۱۲۷۹ در تهران، درگذشت: ۱۳۶۹ درلس‌آنجلس)، سروده شده‌است. این ترانه نخستین بار با صدای قمر و در همراهی با نغمه تار آهنگساز آن (مرتضی خان نی داوود)، در سال ۱۳۱۵ خورشیدی و در محل گراند هتل تهران، واقع در خیابان لاله زار، اجرا شد.

از این تصنیف مرتضی نی داوود، که به گفته خود او بهترین آهنگ او محسوب می‌شود، بعدها اجراهای دیگری توسط خوانندگان دیگر نیز اجرا شد، که از آن جمله اجرای آن با صدای صدیق تعریف (زاده ۱۳۳۴ در سنندج) در سال 1378 خورشیدی در آلبوم ماه بانو (یادواره قمرالملوک وزیری)، و نیز اجرای همایون شجریان (زاده ۱۳۵۴ در تهران) در سال 1384 خورشیدی برای سریال رسم عاشقی اجرا شد و در نهایت سال 1389 با اجرای دیگری از ایشان به تنظیم مزدا انصاری در آلبوم شب جدایی منتشر شد.

نخستین عبارات این تصنیف، بعنوان یکی از شاخصترین کارهای قمرالملوک وزیری بر سنگ قبر او در گورستان ظهیرالدوله درج شده‌است.
متن تصنیف
آتشی در سینه دارم جاودانی
عمر من مرگیست نامش زندگانی
رحمتی کن کز غمت جان می سپارم
بیش ازین من طاقت هجران ندارم
کی نهی برسرم پای ای پری از وفا داری ؟
شد تمام اشک من بس درغمت کرده ام زاری
نو گلی زیبا بود حسن و جوانی
عطر آن گل رحمت است و مهربانی
ناپسندیده بود دل شکستن
رشته الفت و یاری گسستن
کی کنی ای پری ترک ستمگری ؟
می فکنی نظری آخر به چشم ژاله بارم
گر چه ناز دلبران دل تازه دارد
ناز هم معبود من اندازه دارد
هیچ گر ترحمی نمی کنی بر حال زارم
جز دمی که بگذرد از چاره کارم
دانمت که بر سرم گذر کنی ز رحمت اما
آن زمان که بر کشد گیاه غم سر از مزارم

Homayoon Shajaryan-Atash-e Del(همایون شجریان-آتش دل)

حسین قوامی (فاخته) متولد ۱۲۸۸ خورشیدی، فرزند رضاقلی قوامی و یکی از اولین خوانندگان دوره جدید موسیقی ایرانی است، او از دوران کودکی به موسیقی علاقمند بودند، حسین خان اسماعیل زاده، همان کسی که صبا، مرتضی خان محجوبی، رضا محجوبی، حسین یاحقی و حسین تهرانی را آموزش داده بود در همسایگی وی بود. هنگامی که حسین خان اسماعیل زاده صدای حسین قوامی را در سنین ۱۰-۱۲ سالگی شنید از پدر او خواست تا به وی اجازه دهد تا آموزش آوازی او را عهده دار شود که با مخالفت پدر محمود قوام مواجه شد.

در آن زمان با دید خوبی به موسیقی نگریسته نمی‌شد و دلیل مخالفت پدر حسین قوامی نیز همین بود، از آنجا که حسین قوام به خوانندگی علاقه داشت و حسین خان اسماعیل زاده نیز مشوق او بود دلسرد نشد. وی به آهستگی با گوش گرفتن آثار خوانندگان آن زمان و تقلید از ایشان به تجربه اندوزی پرداخت، با رسیدن به سن بلوغ محرمانه در نزد عبدالله حجازی آموزش دید، عبدالله حجازی به ردیف‌های آوازی مسلط بود . در سال ۱۳۲۵ از سوی مستعان رییس رادیو به او پیشنهاد کار در رادیو داده شد، محمود قوام به دلیل شرایط خانوادگی و مخالفت ایشان این پیشنهاد را به این شرط قبول کرد که در رادیو به عنوان ناشناس معرفی شود. با همکاری مجید وفادار، حمید وفادار و یا علی تجویدی آغاز به کار نمود، پس از مدت شش ماه روح الله خالقی نام مستعار فاخته را برای وی برگزید. او مجموعا ۲۹ سال از سال ۱۳۲۵ تا سال ۱۳۵۴ در رادیو مشغول به کار بوده‌است. از شاگردان نامی او می‌توان از مجید نجاهی و علی تحریری نام برد. حسین قوامی در سنین ۸۰ سالگی به خوبی می‌خواند. حسین قوامی پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۶۸ بیمارستان ایران مهر در ساعت ۸:۳۰ شب فوت شد و در امامزاده طاهر کرج در جوار غلامحسین بنان و مرتضی حنانه بخاک سپرده شد.


ای جوانــــــی 
رفتی ز دستـــم ، در خون نشستــم 
جوانــــــی، کجایــــی 
چرا رفتـــی که من بر تو عهدی نبستم
غم پیری ، نبود دیری ، که در هم شکستــم
چه امید به کف داده ام را یگانی 
کنون حسرت برم روز و شب بر جوانی
نه هوشیار و نه مستم
ندانم که چه هستم
جوانی چو رفتی تو ز دستم
ندیدم سود از جوانی در زندگانــــــــی
چه حاصل از زندگانی دور از جوانی
جفا کن که بودم دردا که دیدم از مهربانان ، نامهربانی
غمت را نهفتم در سینه اما با کس نگفتم راز نهانی
ندیدم سود از جوانی در زندگانــــــــی
چه حاصل از زندگانی دور از جوانی
چو این دل به نشا دادم
که چون جویم از رهابم
امیدم کجایــــی ، کجایـــــی

اگر در برم نیایــــی ، بخوانم با سوز هجر و داغ جدایـــــی
بخوانم با سوز هجر و داغ جدایــــی

جوانی - قوامی

گل پامچال از استاد ناصر مسعودی آهنگ زیبای گیلکی

چو مرغ شب خواندی و رفتی   دلم را لرزاندی و رفتی
تو اشک سرد زمستان را        چو باران افشاندی و رفتی

به باغ قصه به دشت خواب
سایه ی ابری است در دل مهتاب
مثل روح آزرده مرداب

دلم را لرزاندی و رفتی           چو مرغ شب خواندی و رفتی
شنیدی غوغای طوفان را        زخواندن واماندی و رفتی
.
 دلم را لرزاندی و رفتی          چو مرغ شب خواندی و رفتی
تو اشک سرد زمستان را        چو باران افشاندی و رفتی

سیاه شب لاله افشان شد    کویر تشنه گلستان شد

تو می آیی
هاااااای  تو می آیی

ز باغ قصه به دشت خواب       ز راه شیرین پر مهتاب
تو می باری چون گل باران      به جام نیلوفر مرداب
.
دلم را لرزاندی و رفتی           چو مرغ شب خواندی و رفتی
شنیدی غوغای طوفان را        زخواندن واماندی و رفتی

 سیاه شب لاله افشان شد        کویر تشنه گلستان شد
تو می آیی
هاااااای  تو می آیی
ز باغ قصه به دشت خواب       ز راه شیرین پر مهتاب
تو می باری چون گل باران      به جام نیلوفر مرداب
.
به باغ قصه به دشت خواب                               
سایه ی ابری است در دل مهتاب
مثل روح آزرده مرداب

دلم را لرزاندی و رفتی            چو مرغ شب خواندی و رفتی
شنیدی غوغای طوفان را        زخواندن واماندی و رفتی

دلم را لرزاندی و رفتی           چو مرغ شب خواندی و رفتی
شنیدی غوغای طوفان را        زخواندن واماندی و رفتی

سیما بینا | چو مرغ شب خواندی و رفتی

 مانده نمانده
خواننده : الهه
آهنگساز : پرویز یاحقی
شاعر : بیژن ترقی‌


به کنارم مانده نمانده گرد ملال از رخ نفشانده اي اميد دل چرا رفتي
به سرا ی من نرسيده گريه ي شوقم ديده نديده دور از اغوشم کجا رفتي
بنشسته سر به گريبان که شنيدم آمده مهمان
چو به ديدم روي تو زيبا بي خبر از جا بپريدم که به خاک تو قدم بيفشانم
بروي چون از برم اي جان سر به گريبان بنشينم که نبينم زتن من چون رود جانم
رفته اي و از در بوي عبير آيد
بوي تو چون پيکي سوي اسير آيد
چو آمدي غم ز در خانه برون شد
چو آمدي عشق تو در سينه فزون شد
چو رفتي از در بسرم خانه نگون شد
جانانه ي من خندد به دل ديوانه ي من چون رود از خانه ي من

Sima Bina & Mansor Nariman - Shah Sanam / شاه صنم

Sima Bina Official

Recent comments

hamoonmaryamam

mohamamdhoseinforoughi

Raspina shams

Naser m

Related tracks