بر چهره تو بستم ساغر بشکتم               کیاز می و مستی وز باده پرستی کام دل خود یابم

طاووس

ترانه:معینی کرمانشاهی

اهنگ:شور از استاد پرویز یاحقی

خواننده:مرضیه

تصنیف و آوازهای ایرانی فیسبوک
https://www.facebook.com/tasnifvaavazha
در کنار گلبنی خوش رنگ وبو طاووس زیبا

با پر صد رنگ خود مستانه زد چتری فریبا

از غرورش هر چه من گویم یک از صدها نگفتم

نکته ای در وصف ان افسونگر رعنا نگفتم

تاج رنگینی به سر داشت

خرمنی گل جای پر داشت

در میان سبزه هر سو

بی خبر از خود گذر داشت

هر زمان بر خود نظرش بود سراپا

نخوتش افزون شد از ان چتر زیبا

بی خبر از کار دنیا

من که خود مفتون هر نقش و جمالم

هر زمان پایبند یک خواب و خیالم

خوش بدم گرم تماشا

چو شد ز شور او

فزون غرور او

پای زشتش شد هویدا

هر کسی در این دنیا باشد اسیر زشت و زیبا

من همان طاووس مستم

چتر خود نگشاده بستم

یک جهان ذوق و هنر هستم ولی با صد دریغا

سینه ای بی کینه دارم

روح چون ایینه دارم

گنج شعر و شور و حالم

این همه نقدینه دارم

جلوه ی ان مرغ شیدا

گفته ی جان پرور من

پای ان طاووس زیبا این دل بی دلبر من

طاووس- بانو مرضیه

Ahdiye - Baaz Amadi / عهدیه - باز آمدی

Marzieh - Na inja na onja

بگذار بسوزم

غمگین چو پائیزم از من بگذر

شعری غم انگیزم از من بگذر

سرتا به پا عشقم دردم سوزم

بگذشته در آتش همچون روزم

غمگین چو پائیزم از من بگذر

شعری غم انگیزم از من بگذر

بگذار ای بی خبر بسوزم

چون شمعی تا سحر بسوزم

دیگر ای مه به حال خسته بگذارم

بگذر و با دل شکسته بگذارم

بگذر از من تا به سوز دل بسوزم

در غم این عشق بی حاصل بسوزم

بگذر تا در شرار من نسوزی

بی پروا در کنار من نسوزی

همچون شمعی به تیر شبها

میدانی عشق ما ثمر ندارد

غیر از غمها دلی دگر ندارد

بگذر زین قصه ی غم افزا

Marzieh Az Man Bogzar

مرضیه، قسم به دلهای خسته دلان Marzieh

بنفشه گول بیرون بامو بیاد باور تی عهده
بوگوفته بی وقت بهار آیم تی ور با خنده
گولبارانه سبزانه سر قاصد بوبو بنفشه
فصل بهار بامو بیا می دیل بوبوسته زنده
از یاد ببردی تو مگر قول و قراره
ده ناز نکون بیا می ور وقت بهاره
از یاد ببردی تو چره قول و قراره
ده ناز نکون بیا می ور وقت بهاره
دنیا بجا نمانه غیر از وفا چی مانه
چوم نرگسا دوخوانه دیم سورخه گولا مانه
دارم ترا ده غم نارم می نازنین ناز دانه
خدایا دختر رشتی قشنگه
سفید و سورخه و سبز و رنگ برگه
ولی با آن همه حُسن خودا داد
دلی در سینه داره مثل سنگه

برگردان فارسی

گل بنفشه
بنفشه بیرون آمد، عهدت را به یاد بیاور
گفته بودی فصل بهار با خنده نزد تو می آیم
روی سبزه ها گلباران شده، بنفشه پیک بهار شده است
فصل بهار آمد بیا دلم زنده شده است
مگر قول و قرارت را فراموش کردی
دیگر ناز نکن بیا پیشم فصل بهار است
قول و قرارت را چرا فراموش کردی
دیگر ناز نکن بیا پیشم فصل بهار است
دنیا باقی نمی ماند، غیر از وفا چه چیز می ماند
چشمت نرگس را صدا می زند، چهره ات چون گل سرخ است
تا تورا دارم غمی ندارم نازنینم
خدایا دختر رشتی زیباست
سفید و سرخ و سبز و رنگ برنگ است
ولی با این همه حسن خدا داده
دلی در سینه دارد که مثل سنگ است.

BanafsheGol-NaserMasoudi

سيد جمال نجفی مشهور به جمال وفايی در سال ۱۳۱۹ در خيابان ری تهران زاده شد. پدرش تلاوت قرآن می‌كرد و از موسيقی‌، تنها سبک مذهبی آن را درست و شايان‌توجه می‌دانست و فرزندش را در اين سبک آموزش داد اما جمال به محض آشنايی با اسماعيل مهرتاش و جامعه باربد، اين نوع موسيقی را برنمی‌تابيد و طبع شوخ و شاد او بيشتر در پی فراگیری رديف و آوازهای رمانتيک و ترانه‌های بزمی بود و چه كسی بهتر و مناسب‌تر از اسماعيل مهرتاش كه موسيقی سنتی را با تجربه‌های نوآورانه تئاتر آشتی می‌داد.

جمال وفايی از ۲۶ سالگی همكاری خود با راديو ايران را آغاز كرد و تا آغاز انقلاب هم در برنامه‌های سنتی و كلاسيک این رسانه مانند "موسيقی ايرانی"، "گلها" و "برگ سبز" و همچنین در برنامه‌های سرگرم‌كننده مانند "شما و راديو" ترانه و آواز می‌خواند.
وفايی در برنامه‌های "شما و راديو" از جمله صدای خوانندگان ديگر را تقليد می‌كرد و بارها باعث خنده و شادی خود آن خوانندگان می‌شد. 
ملوک ضرابی بارها خود از وفايی خواسته بود كه صدايش را برای او و شنوندگان راديو 
 تقليد كند 
با ارزوی سلامتی وطول عمر برای این هنرمند قدیمی

سال 1348 - تقلیدصدای همه خوانندگان توسط جمال وفایی

Marzieh-Shekanam Saghar

به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو ز گلشن رو کرده نهان
در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود

ای برگ ستمدیده ی پاییزی
آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی
روزی تو هماغوش گلی بودی
دلداده و مدهوش گلی بودی

ای عاشق شیدا
دلداده ی رسوا
گویمت چرا فسرده ام
در گل نه صفایی
باشد نه وفایی
جز ستم ز وی نبرده ام

آاااه بار غمش در دل بنشاندم
در ره او من جان بفشاندم
تا شد نوگل گلشن و زیب چمن
رفت آن گل من از دست
با خار و خسی پیوست
من ماندم و صد خار ستم
وین پیکر بی جان
ای تازه گلِ گلشن
پژمرده شوی چون من
هر برگ تو افتد به رهی
پژمرده و لرزان

به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو ز گلشن رو کرده نهان
در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود

MARZIEH - BIDAAD E ZAMAAN مرضیه - بیداد زمان

برف پیری_مرضیه  هرگز نمیشد باورم این برف پیری بر سرم سنگین نشیند چنین

آهنگساز : اسدالله ملک
ترانه : هما میرافشار


Marzieh-Shekanam Saghar

Sina Bonyadi

Recent comments

SalmaN

esan

Related tracks