poetry reading / شعرخوانی

تمبک و آواز: حسین تهرانی
تار: جلیل شهناز
سه تار: ابوالحسن صبا

Doosh Didam Sanami

Maha - Kasi Injast?
Voice of Mahdi Akhavan Sales , Ahmad Shamlou & Shahram Nazeri
Mix by 3hand
ماها - کسی اینجاست؟
با صدای مهدی اخوان ثالث ، احمد شاملو و شهرام ناظری
میکس از سهند

@mysticmaha

Support Maha

Kasi Injast? | کسی اینجاست؟ (Music By Dark Life Note/ Maha Mix /Voices of Akhavan, Shamlou & Nazeri)

مـن اینـجا بـس دلـم تنگ است
و هر سازی كه می بینم بد آهنگ است
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هر كجا آیا همین رنگ است ؟

مهدی اخوان ثالث

هوا سرد است و برف آهسته بارد
ز ابری ساکت و خاکستری رنگ
زمین را بارش مثقال، مثقال
فرستد پوشش فرسنگ، فرسنگ
سرود کلبه‌ی بی‌روزن شب
سرود برف و باران است امشب
ولی از زوزه‌های باد پیداست
که شب مهمان توفان است امشب
دوان بر پرده‌های برف‌ها، باد
روان بر بال‌های باد، باران
درون کلبه‌ی بی‌روزن شب
شب توفانی سرد زمستان

آواز سگ‌ها

زمین سرد است و برف آلوده و تر
هوا تاریک و توفان خشمناک است
کشد - مانند گرگان - باد، زوزه
ولی ما نیک‌بختان را چه باک است ؟
کنار مطبخ ارباب، آنجا
بر آن خاک اره‌های نرم خفتن
چه لذت‌بخش و مطبوع است، و آنگاه
عزیزم گفتم و جانم شنفتن
وز آن ته‌مانده‌های سفره خوردن
و گر آن هم نباشد استخوانی
چه عمر راحتی دنیای خوبی
چه ارباب عزیز و مهربانی
ولی شلاق! این دیگر بلایی‌ست
بلی، اما تحمل کرد باید
درست است این‌که الحق دردناک است
ولی ارباب آخر رحمش آید
گذارد چون فروکش کرد خشمش
که سر بر کفش و بر پایش گذاریم
شمارد زخم‌هامان را و ما این
محبت را غنیمت می‌شماریم!


خروشد باد و بارد همچنان برف
ز سقف کلبه‌ی بی‌روزن شب
شب توفانی سرد زمستان
زمستان سیاه مرگ‌مَرکَب

آواز گرگ‌ها

زمین سرد است و برف آلوده و تر
هوا تاریک و توفان خشمگین است
کشد - مانند سگ‌ها - باد، زوزه
زمین و آسمان با ما به کین است
شب و کولاک رعب‌انگیز و وحشی
شب و صحرای وحشتناک و سرما
بلای نیستی، سرمای پر سوز
حکومت می کند بر دشت و بر ما
نه ما را گوشه‌ی گرم کُنامی
شکاف کوهساری سر پناهی
نه حتی جنگلی کوچک، که بتوان
در آن آسود بی‌تشویش گاهی
دو دشمن در کمین ماست، دائم
دو دشمن می‌دهد ما را شکنجه
برون: سرما، درون: این آتش جوع
که بر ارکان ما افکنده پنجه
دو .. اینک .. سومین دشمن .. که ناگاه
برون جست از کمین و حمله‌ور گشت
سلاح آتشین ... بی‌رحم ... بی‌رحم
نه پای رفتن و نی، جای برگشت
بنوش ای برف! گلگون شو، برافروز
که این خون، خون ما بی‌خانمان‌هاست
که این خون، خون گرگان گرسنه‌ست
که این خون، خون فرزندان صحراست
درین سرما، گرسنه، زخم خورده،
دویم آسیمه‌سر بر برف چون باد
ولیکن عزت آزادگی را
نگهبانیم، آزادیم، آزاد!

اخوان ثالث...سگ‌ها و گرگ‌ها

تو را گم می كنم هر روز و پیدا می كنم هر شب
بدین سان خوابها را با تو زیبا می كنم هر شب
تبی این کاه را چون كوه سنگین می كند آنگاه
چه آتشها كه در این كوه برپا می كنم هر شب
تماشایی است پیچ و تاب آتش ها .... خوشا بر من
كه پیچ و تاب آتش را تماشا می كنم هر شب
مرا یك شب تحمل كن كه تا باور كنی ای دوست
چگونه با جنون خود مدارا می كنم هر شب
چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو
كه این یخ كرده را از بیكسی ها می كنم هرشب
تمام سایه ها را می كشم بر روزن مهتاب
حضورم را ز چشم شهر حاشا می كنم هر شب
دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش
چه بی آزار با دیوار نجوا می كنم هر شب
كجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی ؟
كه من این واژه را تا صبح معنا می كنم هر شب

Homayoun Shajarian - Che Atashha (Tasnif)

بخشی از کنسرت «چشمه‌ی نوش»- پاریس- 1372
نوازنده تمبک: مجید خلج

Avaz-e Bayat-e Esfahan : M.Lotfi & M.Shajarian

نکنم اگر چاره دل‌ هر جائی را 
نتوانم و تن‌ ندهم رسوایی را 
نرود مرا از سر سودایت بیرون
اگرش بکوبی تو سر سودایی را
همه شب من اختر شمرم کی گردد صبح 
مه من چه دانی تو غم تنهایی را
چه خوش است اگر دیده رخ دلبر بیند
نبود جز این فایده ای بینائی را
عارف قزوینی

Afshari علیرضا قربانی آلبوم سودائی

تا گل سرخ شدن راهی نیست | شعرخوانی ایرج جنتی عطایی

پروین عالی‌پور  
(Parvin Cox)
 بختیاری

Parvin Cox - Ay Gegoom Ey  پروین عالی پور ـ  گلوبند

موسیقی سوگواری “گاگریو” در ایل بختیاری با منزلتی که مُردگان نزد آنان دارند

گاگریو یا گوگریو (بگو و گریه کن) را با چندین ملودی می‌خوانند. 
گاهی سه زن در جلوی مافگه همراه با توشمال به گارگریوخوانی می‌پردازند که بدان “پای کُرنا” یا “راست کرنا” می‌گویند. زنان بختیاری گاگریو را در تمامی مجالس سوگواری بصورت دسته جمعی اجرا می‌کنند، به گونه‌ای که تک‌خوان، بیتی را در توصیف مرده یا داغِ فراق یا شِکوه از روزگار می‌خواند و قبل از اتمام بیت، همخوانان با تک خوان همراه می‌شوند و مدح می‌کشند.
در این گاگریو همین‌بس قاسمیف کوگب زکی‌پور طیبه فدایی، بی بی طلا یداللهی و گل جهان جهان بزرگ نیا همخوانی می‌کنند.
به کوشش منصوره ثابت‌زاده


http://radionavahi.com/music/gageriv/
Dedicated to
https://soundcloud.com/homteh
Mansoor saabetzaade

cacaphony Gagrive/گاگریو زنان بختیاری

گفت و گو از پاک و ناپاک است
وز کم وبیش زلال آب و آیینه
وز سبوی گرم و پر خونی که هر ناپاک یا هر پاک
دارد اندر پستوی سینه
هر کسی پیمانه ای دارد که پرسد
چند و چون از وی
گوید این ناپاک و آن پاک است
 این بسان شبنم خورشید
وان بسان لیسکی لولنده در خاک است
نیز من پیمانه ای دارم
با سبوی خویش ، کز آن می تراود زهر
گفت و گو از دردناک افسانه ای دارم
ما اگر چون شبنم از پاکان
 یا اگر چون لیسکان ناپاک
گر
نگین تاج خورشیدیم
ورنگون ژرفنای خاک
هرچه این ، آلوده ایم ، آلوده ایم ، ای مرد
آه ، می فهمی چه می گویم ؟
 ما به هست آلوده ایم ، آری
 همچنان هستان هست و بودگان بوده ایم ، ای مرد
نه چو آن هستان اینک جاودانی نیست
افسری زروش هلال آسا ، به سر هامان
ز افتخار
مرگ پاکی ، در طریق پوک
 در جوار رحمت ناراستین آسمان بغنوده ایم ، ای مرد
که دگر یادی از آنان نیست
 ور بود ، جز در فریب شوم دیگر پاکجانان نیست
 گفت و گو از پاک و ناپاک است
ما به هست آلوده ایم ، ای پاک! و ای ناپاک
پست و ناپاکیم ما هستان
گر همه غمگین ، اگر
بی غم
 پاک می دانی کیان بودند ؟
آن کبوترها که زد در خونشان پرپر
 سربی سرد سپیده دم
بی جدال و جنگ
 ای به خون خویشتن آغشتگان کوچیده زین تنگ آشیان ننگ
ای کبوترها
 کاشکی پر می زد آنجا مرغ دردم ، ای کبوترها
که من ارمستم ، اگر هوشیار
گر چه می دانم
به هست آلوده مردم ، ای کبوترها
 در سکوت برج بی کس مانده تان هموار
نیز در برج سکوت و عصمت غمگینتان جاوید
های پاکان ! های پاکان ! گوی
می خروشم زار

هستن، اخوان ثالث

از جناب حضرت «فایز دشتی» صدایی به ما نرسیده است. می‌گویند فقط عکس محوی در روزنامه‌های قاجاریِ دوره‌ی مظفری (یا کمی دیرتر) پیدا کرده‌اند که آن هم معلوم نیست مال خودش باشد. اما هنوز خرابه‌های خانه‌ی گلی‌اش در دشتی هست و نوه‌اش را یک‌وقتی دیدم که از او چیزهایی تعریف می‌کرد. از مفتون بردخونی هم صدایی به ما نرسیده است. از هردوی اینها ولی آنقدر دوبیتی و ابیات پراکنده باقی مانده که تا ابدالدهر اندوه و غم مردمان جنوب را کفاف بدهد. در فقدان صدای این دو شاعر حکمتی نهفته است چرا که هزاران حنجره در سواحل خلیج فارس شعرهایشان را به زمزمه و شروه می‌خوانند و هرکس جوری می‌خواند که انگار درست‌ترین شکل خواندنش این است. 
صدای عبدالرحیم کرمی را می‌شنوید که فایز و مفتون را به شروه می‌خواند به سبک «تنگستانی»، که البته در اصطلاح اهل موسیقی جنوب «سبک» را ــ‌به زیباییِ تمام‌ــ «گرده» می‌گویند، مثلن می‌گویند فلانی شروه را «گرده‌»‌ی عبدالرحیم کرمی می‌خواند یعنی به سبک او می‌خواند؛ به همان معنا که مثلن می‌گوییم فلان نحو در فارسی «گرته‌برداری» از انگلیسی‌ست که در اصل از «گرده» گرفته شده یعنی «طراحیِ چیزی به کمک گرده‌ یا خاکه‌ی زغال».
ما‌به‌ازای «فراق» شعرهایی که می‌شنوید برای من نه انسانی‌ست که عزیز یا عشقی از دست داده بلکه دو چیز است: یکی لنجی که می‌داند دیگر بر موج‌های دریا نخواهد راند و دیگر نخلستانی که یکی یکی نخل‌هاش خشک می‌شود.

حصار دوست گر از آهن برآرند
به دورش خندقی از اخگر آرند،
رساند خود به یار خویش فایز
به گردش گر هزاران لشگر آرند

پس از مرگم تو ای زیبا نگارم
بیا با جمع خوبان بر مزارم
بیا بنشین و ازفایز بکن یاد
که من در زیر خاک امیدوارم

سفر مشکل، فراقِ دوست مشکل
به ناچاری نِهم این بار بر دل
زکوه افزون بُوَد بارِ فراقت
عجب دانم رسد مفتون به منزل

Regional Music Of Iran, Vol 8: Music From Bushehr

پس از مرگم تو ای زیبا نگارم ــ عبدالرحیم کرمی

13.Beti - Badragheh | بتی - بدرقه

آواز: حسین قوامی
شاعر: رهی معیری
آهنگساز: مجید وفادار

MyFaza2Music.Ir

hosein Ghavami, Shab Jodaee / شب جدایی، حسین قوامی

میرزاکوچک خان-ناصر مسعودی

اخوان ثالث...سگ‌ها و گرگ‌ها

Sohrab A

Recent comments

omidreza.tk

Related tracks