زندگی چه ها که بر سرمون نیاورد

چه لذتی ساخت برام در این اغاز پاییز ۱۴۰۳

خبر از خویش نداری که چه پرداخته ای 👌

این صدا، این غزل رو آتشناکتر میکنه

عارضم خدمت علاقمندان که آنقدر که من جُستم
اجرای این اثر در « برنامه موسیقی ایرانی » رادیو اجرا شده. 
دستگاه بیات اصفهان
شعر: صائب تبریزی
ویولن: همایون خرم
سنتور: مجید نجاحی

چهره را صیقلی از آتشِ می ساخته‌ای
خبر از خویش نداری که چه پرداخته‌ای
ای بسا خانهٔ تقوی که رسیده‌ست به آب
تا ز منزل عرق‌آلود برون تاخته‌ای
در سرِ کوی تو چندان که نظر کار کند
دل و دین است که بر یکدگر انداخته‌ای
مگر از آب کنی آینه دیگر، ورنه
هیچ آیینه نمانده‌ست که نگداخته‌ای
چون ز حالِ دلِ صاحب‌نظرانی غافل؟
تو که در آینه با خویش نظر باخته‌ای
تو که از ناز به عشاق نمی‌پردازی
صد هزار آینه هر سوی چه پرداخته‌ای؟
نیست یک سرو درین باغ به رعناییِ تو
بس که گردن به تماشای خود افراخته‌ای
آتشی را که ازان طور به زنهار آید
در دلِ صائبِ خونین‌جگر انداخته‌ای
برخوری چون رهی از ساغرِ معنی صائب
که درین تازه‌غزل شیشه تهی ساخته‌ای

چهره را صیقلی از آتش می ساخته ای
خبر از خویش نداری که چه پرداخته ای
در سر کوی تو چندان که نظر کار کند
دل و دین است که بر یکدگر انداخته ای
مگر از آب کنی آینه دیگر ورنه
هیچ آیینه نمانده است که نگداخته ای
چون ز حال دل صاحب نظرانی غافل؟
تو که در آینه با خویش نظر باخته ای
نیست یک سرو در این باغ به رعنایی تو
بسکه گردن به تماشای خود افراخته ای
آتشی را که از آن طور به زنهار آمد
در دل صائب خونین جگر انداخته ای
صائب تبریزی

Comments

Behzad Oskouei

Behzad Oskouei

Hoo

Hoo

Poria Sarvarian

Shahin

Najva

Diyako

Erfan Kaveh

Farbod Maghsoudi