Drugi solowy album Brittany Howard - wokalistki i multiinstrumentalistki znanej z Alabama Shakes - emanuje nieskrępowaną, czystą radością z grania, śpiewania i dzielenia się muzyką, ale w nienaiwny, imponujący od strony kompozytorskiej sposób. Więcej o "What Now" dowiecie się z kolejnego odcinka podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o dotychczasowych osiągnięciach Howard; o różnorodności utworów z "What Now" i jednoczesnym zachowaniu spójności; o licznych gatunkowych odniesieniach - do funku, soulu czy jazzu; a także o tym, dlaczego tak zwany psychodeliczny soul niewiele ma z psychodelią wspólnego, a na wielu europejskich festiwalach jazzowych królują Sting i Black Pumas.

Brittany Howard - What Now (#291)

W połowie poprzedniej dekady Ronnie Stone stał się znaną postacią na nowojorskiej scenie niezależnej. Wtedy występował jeszcze z zespołem (czy może z raczej ironicznym, przerysowanym konceptualnym projektem żartującym z synth-rocka z lat 80.) i pod szyldem Ronnie Stone & The Lonely Riders, teraz powrócił bez Samotnych Jeźdźców, w solowym wydawnictwie, które sięganie po synthpop z lat 80. wyniosło na jeszcze wyższy poziom.

Porównujemy "Ride Again" z "Motorcycle Yearbook" sprzed ośmiu lat i zastanawiamy się, czy tak długa przerwa wydawnicza ma znaczenie, czy chcą nam to wmówić platformy streamingowe; rozmawiamy o tym, co Stone robił w międzyczasie i dlaczego wrócił do tworzenia muzyki; a także o wystrzeganiu się banalnego retro-brzmienia i o wprowadzaniu industrialnych urozmaiceń z jednej strony wzbudzających skojarzenia z High-Functioning Flesh, z drugiej z Nine Inch Nails.

Ronnie Stone - Ride Again (#297)

Na "Marciology" Roc Marciano brzmi i robi mniej więcej do samo, czym zajmuje się od półtorej dekady, ale narzekać nie można, bo ta formuła niezmiennie się sprawdza - jego średnie tempa, krótkie, zapętlane do niemal transowych fragmentów sample, odrobina mroku i miarowo wypowiadane słowa tylko odrobinę podkręcone śladową melodią hipnotyzują dzisiaj tak samo, jak w 2010 roku, po wydaniu przełomowego dla rapowego undergroundu "Marcberg". Więcej dowiecie się z kolejnego odcinka podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o tym, czym właściwie są dzisiaj underground i mainstream oraz szara strefa pomiędzy nimi; o wpływie, jaki Marciano wywarł chociażby na ekipę związaną z Griselda Records; o sile i słabości krótkiego sampla; a także o wyraźnie podkreślonych cechach szczególnych zaangażowanych do "Marciology" producentów - The Alchemista, Animossa i samego Marciano - oraz spójności albumu, mimo oczywistych różnic pomiędzy nimi.

Roc Marciano - Marciology (#298)

Na trzecim albumie Dana Gavanski nieco skorygowała kurs - nadal główną inspiracją pozostaje folk, ale na "Late Slap" można usłyszeć również elektronikę, chórki i większy rozmach. Więcej o odświeżonym brzmieniu kanadyjskiej artystki dowiecie się z 300. odcinka podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o tym, jak wiele w muzyce Gavanski zmieniło włączenie do procesu twórczego Logic Pro, a także z szerszej perspektywy o tym, co cyfrowe stacje robocze mogą zmieniać w sposobie komponowania i nagrywania; o słodko-gorzkim obrazie świata, w którym coraz trudniej spotkać człowieka, choć mieszka nas na tej planecie coraz więcej; a także o tym, że miasto również potrzebuje swojego folku.

Dana Gavanski - Late Slap (#299)

Debiutancki album nonetu z Montrealu (na czele którego stoją kompozytor Jason Sharp i poetka Kaie Kellough) powstawał długo i w niespokojnym okresie pandemii, skąd wzięła się jego nazwa - "F*** Year". Więcej o tym osobliwym połączeniu recytacji z jazzem i licznym innymi gatunkami opowiadamy w 300. odcinku podcastu Soundrive Live.

Zanurzamy się w gatunkowe niuanse "Fyear", doszukując się naleciałości jazzu, ambientu, post-rocka czy trzeciego nurtu; rozmawiamy o oczywistym podobieństwie do twórczości Moor Mother, ale również wcześniejszych połączeń poezji z muzyką awangardową, chociażby w wykonaniu Davida Murraya i Amiriego Baraki; a także o niepokojącej aurze albumu doskonale oddającej nastrój współczesności.

Fyear - Fyear (#300)

Na trzecim albumie Billie Eilish rzadziej zaprasza do tańca, częściej raczy słuchaczy i słuchaczki balladami, ale - jak zawsze u niej - nieoczywistymi, skręcającymi w zaskakujące rewiry. O tym, jak "Hit Me Hard And Soft" wpisuje się w jej dotychczasowy dorobek opowiadamy w kolejnym odcinku podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o jeszcze szerszym spektrum wokalnych umiejętności Eilish niż dotąd można było poznać; o tych momentach albumu, które przypominają "When We All Fall Asleep, Where Do We Go?" i "Happier Than Ever"; o tych, kiedy wykonuje "fajne nudy"; ale też o tych, kiedy zdarza się jej zagrać nieco generycznie i wtórnie.

Billie Eilish - Hit Me Hard And Soft (#301)

Na siódmym albumie St. Vincent pożegnała się z latami 70., w które zagłębiła się trzy lata temu na "Daddy's Home", i przeskoczyła o dwie dekady naprzód, gdzie pobrzmiewają wpływy między innymi Nine Inch Nails czy Massive Attack. Więcej o "All Born Screaming" dowiecie się z kolejnego odcinka podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o tym, co zmienia samodzielna produkcja albumu; o tym, dlaczego Debbie Harry chciałaby, żeby St. Vincent została nową Blondie; o skojarzeniach sięgających od Billy'ego Cobhama przez Tori Amos po... muzykę z Jamesa Bonda; a także o tym, co St. Vincent ma wspólnego z Adasiem Miauczyńskim.

Brittany Howard - What Now (#291)

Soundrive Live

Related tracks