Japonia to kraj nowoczesnych technologii i śmiałych odkryć, ale także kraj, który do 1854 roku zamykał się przed całym światem, a postęp idzie w nim w parze z tradycjami. Chociażby z tradycją słuchania muzyki z płyt CD, która dopiero w zeszłym roku (przede wszystkim z powodu pandemii) zaczęła odchodzić w cień, robiąc więcej miejsca dla powszechnego na Zachodzie streamingu. Więcej o przemianach w świecie J-Popu dowiecie się z kolejnego odcinka podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o tym, dlaczego od dekad japońska publiczność raczona jest rozbudzającymi zazdrość dodatkami sygnowanymi kultowym dopiskiem "Japanese Bonus Track"; o tym, jak polityka izolacjonizmu mogła wpłynąć na tamtejszą kulturę; o słabnącej mocy J-Popu po usunięciu się w cień niegdysiejszych gwiazd - Gackta, Ayumi Hamaski czy zespołu Arashi i o przyćmieniu jeszcze piętnaście lat temu rosnącego w siłę zjawiska przez sąsiedni K-Pop.

Będzie również o niespodziewanym sukcesie debiutanckiego singla ("Mayonaka no Door/Stay With Me") zmarłej siedemnaście lat temu Miki Matsubary, która podbija TikToka; o gwałtownym przyroście popularności "Kaze ni Nare" Ayumi Nakamury, na który wpłynął wrestling; o Księżniczce Harajuku, która inspirowała między innymi Lady Gagę i Gwen Stefani - Kyary Pamyu Pamyu; o Official Higedan Dism i King Gnu, które zwiastują zwrot japońskiego popu w kierunku gitar; a także o tym, jak zmieniają się muzyczne i filmowe platformy streamignowe; o słuchaniu kaset magnetofonowych w wysłużonej Toyocie; o "Gwiezdnych Wojnach" i o tym, że czasami ograniczony wybór może być wyzwalający. Przed mikrofonami Jarek Kowal i William Malcolm.

https://soundrive.pl/article/4192/jak-japonski-pop-dogonil-xxi-wiek

Jak japoński pop dogonił XXI wiek (#176)

Podobnie jak Black Sabbath zainspirował stoner, a Iggy Pop punk rock, tak też liczący ponad ćwierć wieku nu metal wywiera coraz silniejszy wpływ na kolejne pokolenia, a kanadyjskiemu Klokwise na debiutanckiej EP-ce udało się wyciągnąć esencję wczesnego stadium nurtu i uchwycić ją w czterech ekstremalnie przebojowych utworach. Więcej dowiecie się z kolejnego odcinka podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o elementach składowych brzmienia Klokwise, sięgających od bulgoczącego basu w stylu Korn przez kojarzące się z Linkin Park scratche po hardcore spod znaku Biohazard; o wykraczającym poza muzykę zeitgeiście z początku tego stulecia, który pozwolił nu metalowi przenikać do całej popkultury; a także o tym, że z jednej strony milenialsi poczują się przez ten materiał staro, z drugiej po jego wysłuchaniu znowu będą mieli piętnaście lat.

Klokwise - Time's Up (#292)

Nu metal najpierw był uwielbiany, później wyśmiewany, jeszcze później zapomniany, a dzisiaj nowe pokolenie odkrywa go na nowo, bez sentymentu i z własnym pomysłem na to, jak dopisać mu ciąg dalszy. Debiutujący Dear Evangeline jest tego świetnym przykładem, szczególnie satysfakcjonującym dla tych osób, które zasłuchiwały się w innym kanadyjskim zespole złożonym z samych kobiet - Kittie. Więcej dowiecie się z kolejnego odcinka podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o powrocie nu metalu z ostatnich lat, który można rozróżnić na dwie kategorie - ten motywowany nostalgią i ten motywowany zafascynowaniem muzyką sprzed ponad ćwierci wieku; o większym zainteresowaniu nie najbardziej komercyjnym obliczem tej muzyki, tylko jej surowymi początkami; o historii Kittie - zespołu, który nie osiągnął spektakularnego sukcesu, ale w ostatnich latach niespodziewanie zyskał na popularności między innymi dzięki TikTokowi; a także o tym, w jakim kierunku Dear Evangeline potencjalnie może się rozwinąć.

Dear Evangeline - Dear Evangeline (#293)

Dziewiąty solowy album Moor Mother - poetki, raperki i aktywistki z Filadelfii, znanej również z jednego z najciekawszych współczesnych zespołów jazzowych, Irreversible Entanglements - to z jednej strony ciąg dalszy drogi, jaką podąża od samego początku, z drugiej nowe, niekiedy zaskakujące pomysły, ale przede wszystkim historia warta wysłuchania. Więcej o "The Great Bailout" dowiecie się z kolejnego odcinka podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o środkach stylistycznych stosowanych przez Moor Mother sięgających od rapu i mowy przez noise i drone po industrial i neofolk; o temacie dyskryminacji rasowej i afroamerykańskiej historii powracających w jej tekstach, ale ukazanych nie tylko z perspektywy osobistej, również historycznej, tym razem nawiązujących do Aktu Zniesienia Niewolnictwa z 1833 roku; a także o tym, że Krzysztof Kolumb nie był tym dobrodusznym człowieczkiem, którego znamy z kreskówek.

Moor Mother - The Great Bailout (#294)

Trzeci album australijskiego Mildlife może być relaksujący i wyciszający, ale może również prowokować do wyjścia na parkiet, mieni się wieloma barwami, które w kolejnym odcinku podcastu Soundrive Live próbujemy zinterpretować.

Rozmawiamy o wyraźnie zaznaczonych wpływach muzyki z końca lat 70., a szczególnie funku i disco; o tym, że mimo rozległych inspiracji, etykieta "psychodeliczny jazz" przylgnęła do zespołu na wyrost, bo ani z jednym, ani z drugim utwory z "Chorus" nie mają wiele wspólnego, ale także o tym, że gatunkowymi klasyfikacjami nie należy się zbytnio przejmować, a umiejętności techniczne i kompozytorskie znowu są w cenie w chwytliwej, popowej muzyce.

Mildlife - Chorus (#295)

Wbrew nazwie, zespół The Germans nie pochodzi z Niemiec, tylko z Belgii, ale zgodnie ze stereotypem, wykazuje się niemiecką precyzją w komponowaniu oraz operowaniu dźwiękami i aktywną ciszą, a najnowszy album - "Spirituality" - to kolejne zaskakujące wcielenie tego stale przeobrażającego się projektu. Więcej dowiecie się o nim z kolejnego odcinka podcastu Soundrive Live.

Rozmawiamy o początkach The Germans, kiedy bliżej było im do indie rocka oraz post-hardcore'u i porównujemy je z aktualnym, znacznie bardziej wyciszonym brzmieniem; o sięganiu po humor spod znaku Franka Zappy; o tym, że przy tak znakomitym dorobku powinien być to znacznie bardziej znany zespół; a także o koreańskim zespole The Poles, co nie jest jednak nawiązaniem do Polski...

The Germans - Spirituality (#296)

W połowie poprzedniej dekady Ronnie Stone stał się znaną postacią na nowojorskiej scenie niezależnej. Wtedy występował jeszcze z zespołem (czy może z raczej ironicznym, przerysowanym konceptualnym projektem żartującym z synth-rocka z lat 80.) i pod szyldem Ronnie Stone & The Lonely Riders, teraz powrócił bez Samotnych Jeźdźców, w solowym wydawnictwie, które sięganie po synthpop z lat 80. wyniosło na jeszcze wyższy poziom.

Porównujemy "Ride Again" z "Motorcycle Yearbook" sprzed ośmiu lat i zastanawiamy się, czy tak długa przerwa wydawnicza ma znaczenie, czy chcą nam to wmówić platformy streamingowe; rozmawiamy o tym, co Stone robił w międzyczasie i dlaczego wrócił do tworzenia muzyki; a także o wystrzeganiu się banalnego retro-brzmienia i o wprowadzaniu industrialnych urozmaiceń z jednej strony wzbudzających skojarzenia z High-Functioning Flesh, z drugiej z Nine Inch Nails.

Jak japoński pop dogonił XXI wiek (#176)

Soundrive Live

Related tracks