Κιθάρα: Χρήστος Νεδελκόπουλος
Στίχοι: Χρήστος Μαρκαντώνης
Μουσική: Χρήστος Νεδελκόπουλος

Μολυβένιος Στρατιώτης

Απαγγελία του τέταρτου και τελευταίου μέρους του βιβλίου "Ένας τρελός με ένα μαχαίρι στο δέρμα" (Ηριδανός 2010). Υπό τους ήχους του αξέχαστου Neil Young.

Ο αφηγητής αφιερώνει το απόσπασμα αυτό στον Θάνο Ανεστόπουλο που του ενέπνευσε τον τίτλο του βιβλίου με το "Μίζερο Φως".   

Ο Τρελός υπό τους ήχους του N. Young

Κιθάρες, μπάσο: Δημήτρης Ντούσης
Ακουστική κιθάρα: Χρήστος Νεδελκόπουλος
Τύμπανα: Γιώργος Κοντός
Ποίημα του Αλ. Καραγιάννη  Μουσική: Συρμός

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΩΝ

Κουρσάροι της αλήθειας, της ζωής ναυαγοί
πέφτετε σε πηγάδια και τ' αστέρια κοιτάτε
τον ήλιο κατάματα κανείς δε θα δει
μα εσείς μες τα σκοτάδια ήλιο φεγγοβολάτε.

Το σώμα σας στη λάσπη, το κεφάλι ψηλά
δεν δέχεστε να δείτε τη βρομιά που βρομάτε
θα γίνετε μεγάλοι σε υπόγεια σκυφτά.
Απόκληροι του κόσμου
γιατί δεν προσκυνάτε;

Διάττοντες αστέρες σ' έναν μαύρο ουρανό
τις νύχτες μας γεμίζουν οι ουρές που φωτίζουν
το στίγμα σαν προσφέρουν
ξεχασμένων τροχιών.

Το στίγμα των αστέρων

Τύμπανα: Γιώργος Κοντός
Κιθάρες, μπάσο: Δημήτρης Ντούσης
Ακουστική κιθάρα: Χρήστος Νεδελκόπουλος
Στίχοι: Χρήστος Νεδελκόπουλος   Μουσική: Συρμός

ΤΟ ΜΠΑΛΑΟΥΡΟ
Έτσι που σε κλείσανε σ' αυτό το μπαλαούρο, 
θα 'ρθουν οι εκδορείς ευαίσθητη που 'σαι να σε φάνε.
Γι αυτό την ώρα που δουλεύουν μοναχά οι τυμβορύχοι, 
θα σου 'ρθω μ' ένα καΐκι μακριά να πάμε.

Θα 'ρθω μ' ένα μπεργαντί για να σε πάρω, 
να γυρίσουμε τον κόσμο όπως πνέουν οι μουσώνες
να πάψει να σε μουφλουζεύει αυτός ο κόσμος, 
με τις μπαγιάτικες απόψεις και τις άχρωμες εικόνες.

Το μπαλαούρο

Κιθάρες, μπάσο: Δημήτρης Ντούσης
Ακουστική κιθάρα: Χρήστος Νεδελκόπουλος
Στίχοι: Χρήστος Νεδελκόπουλος  Μουσική: Συρμός

ΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Για δες απ' το παράθυρο σου 
τα γρανάζια της πόλης και τα φώτα
ρίξε μια ματιά στους περαστικούς.
Κι ύστερα βρες το παράπονο σου 
μες τη σκόνη και τον ιδρώτα
μήπως και βρεις τους κυνικούς.

Μην τους ρωτάς διόλου για το σήμερα, 
δεν τους απομένει τίποτα απ' το χθες
γιατί είναι οι εικόνες του απόμακρες, 
γιατί είναι οι μνήμες τους θολές.

Κάτσε μπρος στο μικρό σου τζάκι 
κι ας τη φωτιά του να σε καίει,
κάνε την πιο απίθανη ευχή.
Ρίξ' την μες τη φλόγα και τη στάχτη, 
δες την που παύει ν' αναπνέει
κι ας την στον αέρα να χαθεί.

Κάρβουνα έχουν γίνει όλες οι ευχές μας,
κάρβουνα οι μικρές και οι μεγάλες μας στιγμές
μα τις ζητάμε καμιά φορά να ζεσταθούμε,
κι ας μας αφήνουνε σημάδια και πληγές.

Τα γρανάζια της πόλης

Ο ΣΥΡΜΟΣ είναι τα λόγια και οι μουσικές (του Συρμού) δηλαδή της πόλης και των ανθρώπων της. Άρα και οι ηχογραφήσεις, τα μέσα και τα όργανα είναι όλα του Συρμού. Βάζουμε ακουστικά και ακούμε ερασιτέχνες ήχους. Γιατί στο τέλος μας μένουν οι αφηγήσεις: αυτές δεν πουλιούνται - δεν αγοράζονται, δεν επενδύουν και δεν επενδύονται. Με αυτές κοιμάσαι ή δεν κοιμάσαι το βράδυ. Σ' αυτό το τρένο ταξίδεψαν διάφοροι. Κάποτε μια παρέα ανθρώπων (φοιτητών) γράψανε και μελοποιήσανε στίχους από "τα γρανάζια της πόλης". Αλλάξανε οι δρόμοι... αλλά όχι η διαδρομή. Σ' αυτό το τρένο πάντα υπάρχει ένας κρυφός ηθοποιός που απαγγέλει τη ζωή του, τη ζωή σου , τις ζωές μας και αυτές "των άλλων". Πότε είναι ο τρελός που ποτέ δεν αποτρελλάθηκε, πότε η πόρνη που ποτέ της δε δραπέτευσε, πότε στα βαγόνια του είναι ο ποιητής που ζει ακόμα ξάγρυπνος ανάμεσά μας. Είναι πολλοί κάτω από αυτήν τη μάσκα. Χωρίς μέσα πολλά αλλά και χωρίς κούφια ιδανικά. Γι΄αυτό βάλε ακουστικά κι αφέσου στην πορεία του. Και ποτέ μην κοιμάσαι ήσυχος. Ο Συρμός είναι πάντα ξάγρυπνος. Ταξιδεύει, αφουγκράζεται, καταγράφει... κανείς δεν γλιτώνει από την πένα του.  

surmos narratives