Oj szumiła leszczyna

Walczyk "Oj, szumiła leszczyna"

Walczyk weselny Dymitra Hodowańca

Kołomyjka / "Stara polka sprzed stu lat"

Była mene maty

Czerwena róża trojaka

Kołomyjka

Po sadoćku ja chodyła

Polka Dymitra

Polka "Hulajta"

Polka od Piotra

Polka "Oj dziewczyno czyja ty"

Walczyk "Hulaj diwcza"

Walczyk do tańca

Walczyk weselny

Walczyk węgierski

Hulaj diwcza

Kołomyjka w "d"

Tam pid hajem

Walczyk od Hrycia

Bodajsia kohut znudyw

Walczyk

Tecze woda tecze bystra

Oj wyjdu ja

Krakowiak

Kozaczek od Jana Pasławskiego

Stary Kozaczok

Polka płacząca

Kolomyjka dribnejka

Oj tam za rikoju

Pierwszy skład od 1965 r.
Kapela
Dymitr Hodowaniec - skrzypce prym
Grzegorz Lesek (Hryhorij Łesyk)- skrzypce sekund
Śpiewaczki
Zofia Hodowaniec
Stefania Lesek

Skład po 1971 r.

Kapela
Dymitr Hodowaniec - skrzypce prym
Grzegorz Lesek - skrzypce sekund
Eugeniusz Hodowaniec - basy, kontrabas
Władysław Lesek - basy, kontrabas

Śpiewaczki
Zofia Hodowaniec
Stefania Lesek
Eugenia Przysłupska z d. Hodowaniec
Danuta Hodowaniec z d. Lesek
Halina Bardońska z domu Lesek
Anna Czwarkiel

Skład po 1975 r.

Kapela
Dymitr Hodowaniec - skrzypce prym
Teodor Jurczyszak - skrzypce prym
Grzegorz Lesek - skrzypce sekund
Eugeniusz Hodowaniec - basy, kontrabas
Władysław Lesek - basy, kontrabas

Okresowo w kapeli występowali:
Franciszek Bardoński- akordeon
W 2017 r. mija 70 rocznica przymusowego przesiedlenia w ramach Akcji Wisła 15 rodzin z bieszczadzkiego Bukowca w woj. olsztyńskie. Wśród tych ostatnich przesiedleńców znalazły się dwie rodziny bojkowskich muzykantów: Hodowańców i Łesyków. Zasiedlono je w okolicach Lidzbarka Warmińskiego. Niemalże od samego początku swojego nowego życia rodziny te kontynuowały bojkowskie tradycje muzyczne przywiezione z rodzimych Bieszczad. W latach 60 utworzyły one „dwurodzinny” zespół „Susidojki”, który przez wiele lat koncertował w całym kraju.
Na ogólnopolskiej scenie zadebiutowali w roku 1971, na IV Festiwalu Ukraińskiej Pieśni, Muzyki i Tańca w Warszawie. Byli odkryciem i rewelacją. Od tamtej pory żadna z kolejnych edycji festiwalu nie mogła się odbyć bez nich. Charakter ich muzyki określany był jako czysto źródłowy, nie zepsuty cywilizacją, pełen energii i żywiołowości. W połowie lat 70 kapelę objął patronatem d. Lidzbarski Dom Kultury. Członkowie zespołu zmienili nazwę zespołu z ukraińsko brzmiącej „Susidojki” na: „Bobrowiczanie” i poszerzyli repertuar- z dotychczas wyłącznie rodzimego, o utwory ludowe z Warmii i Mazur i innych terenów Polski. Mimo to w repertuarze koncertowym pojawiały się ich rodzime utwory z Bieszczad. A były to kołomyjki, poleczki, walczyki, krakowiaki, kozaki.
Podstawowy skład instrumentalny kapeli: skrzypce prym, skrzypce wtór- sekund, basy/kontrabas.
Pierwotnym składem zespołu zawiadywali: śpiewaczka- Stefania Lesek i skrzypek- Dymitr Hodowaniec.
Wraz z dorastaniem dzieci kapela poszerzała się o kolejnych członków tych rodzin, przyjaciół- muzykantów przesiedlonych z Bieszczad. Koncertowali z sukcesami do II połowy lat 80.
O wyjątkowości zespołu świadczyć może to, że był częstym gościem cyklicznych audycji poświęconych folklorowi w PR 1 Polskiego Radia. Jako jedyna kapela bojkowska znalazł się na analogowej płycie z r.1986 p.t. „Połoniny- pieśni Bojków i Łemków”.
Kilka utworów „Bobrowiczan” zamieszczono- jako jedyny przykład instrumentalnej muzyki bojkowskiej - na wydawnictwie płytowym Polskiego Radia w serii Muzyka Źródeł, vol. p.t. „Mniejszości narodowe i etniczne w Polsce cz. I”. Trzy utwory kapeli ukazały się również w latach 70 na analogowej płycie „Od poleczki do poleczki” wydanej przez Polskie Nagrania. Te nieliczne nagrania stają się inspiracją dla muzyków nurtu folk.
Zespół zaprzestał swej działalności po śmierci przedstawicieli starszego pokolenia.

Susidojki / Bobrowiczanie

Popular tracks