مقدمه ای بر ضبط استودیویی اجرای صحنه ای صدای پای آب

اجرای صدای پای آب
شعر: سهراب سپهری
موسیقی: سیاوش بیضایی
با صدای: حسین مازنی

Sedayeh Payeh Aab

▨ نام شعر: چون سبوی تشنه (نسخه‌ی دوم)
▨ شاعر: مهدی اخوان ثالث
▨ با صدای: مهدی اخوان ثالث
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
از تهی سرشار،
جویبارِ لحظه‌ها جاری‌ست.

چون سبویِ تشنه کاندر خواب بیند آب، واندر آب بیند سنگ،
دوستان و دشمنان را می‌شناسم من.
زندگی را دوست می‌دارم؛
مرگ را دشمن

وای امّا –با که باید گفت این؟- من دوستی دارم
که به دشمن خواهم از او التجا بردن.

جویبارِ لحظه‌ها جاری.
▨
مهدی اخوان ثالث
متخلص به م. امید
از دفتر آخر شاهنامه
منتشر شده به سال ۱۳۳۸

مهدی اخوان ثالث | چون سبوی تشنه | نسخه‌ی دوم

▨ نام شعر: به باغ همسفران (صدا کن مرا)
▨ شاعر: سهراب سپهری
▨ با صدای: خسرو شکیبایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه‌ی آن گیاه عجیبی‌ست
که در انتهای صمیمیت حزن می‌روید
در ابعاد این عصرِ خاموش
من از طعمِ تصنیف
در متنِ ادراکِ یک کوچه تنهاترم
بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است
و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش‌بینی نمی‌کرد
و خاصیت عشق این است
کسی نیست
بیا زندگی را بدزدیم
آن وقت
میان دو دیدار قسمت کنیم
بیا با هم از حالتِ سنگ چیزی بفهمیم
بیا زودتر چیزها را ببینیم
ببین عقربک‌های فواره در صفحه‌ی ساعتِ حوض
زمان را به گِردی بدل می‌کنند
بیا آب شو مثل یک واژه در سطر، خاموشی‌ام
بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را
مرا گرم کن

و یک بار هم در بیابانِ کاشان هوا ابر شد-
و بارانِ تندی گرفت
و سردم شد آن وقت
در پشتِ یک سنگ
اجاقِ شقایق مرا گرم کرد-

در این کوچه‌هایی که تاریک هستند
من از حاصل ضرب تردید و کبریت می‌ترسم
من از سطح سیمانی قرن می‌ترسم
بیا تا نترسم من از شهرهایی که خاک سیاشان چراگاه جرثقیل است
مرا باز کن مثل یک در به روی هبوط گلابی در این عصر معراج پولاد
مرا خواب کن زیر یک شاخه دور از شب اصطکاک فلزات
اگر کاشف معدن صبح آمد؛ صدا کن مرا
و من در طلوع گل یاسی از پشت انگشت‌های تو بیدار خواهم شد
و آن وقت
حکایت کن از بمب‌هایی که من خواب بودم و افتاد
حکایت کن از گونه‌هایی که من خواب بودم و تَر شد
بگو چند مرغابی
از روی دریا پریدند؟
در آن گیر و داری که چرخِ زره‌پوش از روی رویای کودک گذر داشت
قناری، نخِ زرد آواز خود را به پای چه احساس آسایشی بست؟
بگو در بنادر چه اجناس معصومی از راه وارد شد؟
چه علمی به موسیقی مثبت بوی باروت پی برد؟
چه ادراکی از طعم مجهول نان در مذاق رسالت تراوید؟

و آن وقت
من مثل ایمانی از تابش استوا گرم
تو را در سرآغازِ یک باغ
خواهم نشانید
▨ 
سهراب سپهری
از دفتر شعر: حجم سبز
چاپ شده به سال ۱۳۴۶
ـــــــــــــــــ
پی‌نوشت: بر این باورم که شکیباییِ بزرگ، در یک واژه دچار اشتباه شده است
ایشان دکلمه کرده است؛

ببین عقربک‌های فواره در صفحه‌ی ساعتِ حوض
زمان را به گَردی بدل می‌کنند

(گرد= غبار)

اما به نظر می‌رسد خوانش درست این است:

ببین عقربک‌های فواره در صفحه‌ی ساعتِ حوض
زمان را به گِردی بدل می‌کنند

(گردی: اشاره به موجک‌های دایره شکلِ دور فواره)

سهراب سپهری | به باغ همسفران (صدا کن مرا)

پادکست شمارهٔ هشت (فصل دوّم): شعرخوانی – ۲ ، شنبه، ۱۱ اسفند ۱۴۰۳/ ۱ مارس ۲۰۲۵

لوگوی برنامه: شعر سیمین بهبهانی، موسیقی مرتضی حنّانه، ترکیب و تنظیم حامد پورساعی

اشعار برنامه: «مهتاب»: نیمایوشیج؛ «فتح باغ»: فروغ فرخ‌زاد؛ «به باغ همسفران»: سهراب سپهری و «اگر دانه بمیرد»: احمدرضا احمدی
اجرای اشعار: ماندانا زندیان
ضبط، موسیقی و ترکیب و تنظیم صدا و آهنگ: حامد پورساعی
ترانهٔ «من نوشتم بارون»: شعر احمدرضا احمدی، موسیقی فریبرز لاچینی، اجرای سیمین قدیری، برگرفته از آلبوم «آوازهای دیگر»،  تهیه و تولید در «کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» - ۱۳۵۶.

شعرخوانی – ۲

در بخش پلی‌لیست‌ها می‌توانید شعرها را به تفکیک شاعر ببینید.
ــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. اگر از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اسپاتیفای
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

New tracks tagged #سهراب سپهری