“باد”
شعر و اجرا از علیز
میکس و مستر از یاد
۲۶ فروردین ۱۴۰۲

هووو میشکم
یه سر میزنم به کوچه های باریک
همون پایین
 که پول میرقصونتشون با ریتم
جهت میدم به توپ چهل‌تیکشون تو زمینای خاکی
همون پایین لا سرنگا میشم قاطی
میرم ‌تو رگ زندگی سرد میشه خالی
میپیچم تو‌ سوت میشه آخر بازی
هووو میکشم
یه سر میزنم لب مرزا
همونجا که استخون میترکه سر سرما
کفگیر میخوره ته ظرفا
یه جوون زندگیش تلف میشه سر جنگا
سر میزنم به جایی که 
شعرم ‌میکنه تغذیه ازش
اول آزادی هنر خودش میاد
 نوشتم بستمش به کمر قلم
 خودمو به جنگ قلمه زدم
هووو‌میکشم
 میشم سوز لا دستای پینه بسته‌ی پیرمرد ته بن‌بست
امیدو تو باغ‌ چال کرده ته خمره‌ش
به سیگارش پک میزنه سریع، تندتر، قبل آخرین سرفه‌ش


 هووووو میکشم
سیگارا میشن خاکستر من تو دود میپیچم 
مینویسه از غم آبستنن 
ولی گریه رو توش سود ببینن میکنم فعل
واقعیا تو خودشون زود میمیرن میکنن دق
مینویسه مردم پا رو‌ دست میذارن میرسن به آسمون
ولی اون قدش بلنده
بین این همه قلم به مزد خط بگیر کننده
اون روحشو مینویسه تو با کلماتش بزن پیک
هوووو میکشم
میرسم به جوونی که شوق پرواز داره
حتی افکارشم بال داره
نمیگرده دنبالش
خودش میسازه جا پا
بهترین بازی رو میکنه تو بدترین داستان
من میخورم تو صورتش
میزنه روش آفتاب 
زندگیش تو شعراش میشه بازتاب
هوووو میکشم
میرسم به گلی که تو خونه سالمندان اشک رو برگاش قل میخوره



من بادم
میدم بادبانو حرکت
همه زادگاهارو رفتم
خاک ما؟ خام اونا؟   
چرا مرز میکشی وقتی همه آسمونا یه رنگن
من
من بادم
یا لای دودم
یا غبارم بالای خاکم
همون میشم که
خودت کاشتی واسم آدم
من بادم

New tracks tagged #علیز