برنامه‌ی وزین گلها، رنسانس و نقطه عطف موسیقی ایران در قرن اخیر است که از مرحوم داوود پیرنیا به یادگار مانده است. گلها چنان تأثیری در گرایش اقشار مختلف جامعه، به موسیقی و ادبیات ایرانی داشت که هم‌اکنون نیز محبوب‌ترین، پربارترین و فاخرترین برنامه موسیقی‌ است که با بالاترین کیفیت و با شرکت هنرمندان تراز اول عرضه گردید. این اپیزود از رادیونیست به روایت رنسانس موسیقی ایران یعنی برنامه‌ی «گلها» می‌پردازد.



مالک و صاحب امتیاز پادکست: کانون تبلیغاتی اوژن (رضا میکاییل‌زاده)

تهیه‌کننده: رامیار منوچهرزاده

نویسنده و کارگردان: رامیار منوچهرزاده

دستیار کارگردان: نگین فیروزی

پژوهشگر: پارمیس حکیمی

تیم پشتیبانی: امیربهادر بیات و ساجده علی‌پور

گویندگان متن: نگین فیروزی و وحید ناظمی

تدوینگر: فرزانه رضایی

ساخت و تنظیم موسیقی: محمد برزیده و آیدین انزابی‌پور

طراحی و ساخت هویت بصری پادکست: استودیو ملی

طراحی کاور: نرگس فداکار

پشتیبانی فضای مجازی: امین شیرپور



Website: https://radionist.com/

Instagram: https://instagram.com/radio.nist

Telegram: https://t.me/https://t.me/radionistpodcast

Twitter/X: https://twitter.com/radionist_

اپیزود شصت‌وپنجم: رادیو گلها (۲)

👑 The Beggar of Love

گدای عشقم و سلطانِ حُسن، شاه من است
 I’m the beggar of true love,
and the Sultan of Beauty is my king.

به حُسنِ نیتِ عشقم؛ خدا گواه من است
With a heart pure in love, let the Lord be my witness, 
I play no games.



اگر چه عشقِ وطن، می‌کُشد مرا؛ امّا
خوشم به مرگ، که این دوست، خیرخواه من است
Though love for my homeland may tear me apart,
I welcome death — for this Friend knows my heart.



خیالِ رویِ تو، در هر کجا که خیمه زند
ز بی‌قراری‌ام آنجا، قرارگاهِ من است
Wherever the thought of your face pitches its tent,
That’s where my restless soul finds content.



به محفلی که تویی، صدهزار تیرِ نگاه
روانه گشته، ولی کارگر نگاهِ من است
In your gathering, a hundred thousand arrow-glances fly, 
But the only one that works is the glance from my eye.



ز راهِ کج، چو به منزل نمی‌رسی، برگرد
به راهِ راست، که این راه، شاهراهِ من است
If the crooked path won’t take you home — turn around.
Take the righteous road — the true path is where I’m found.



در اشتباه گذشت عمر، و من یقین دارم
که آن‌چه به ز یقین است، اشتباهِ من است
My life has passed in error — of that I’m sure...
But greater than certainty — is the mistake I endure!



داد حُسنت، به تو تعلیمِ خودآرایی را
زیب‌ اندامِ تو کرد، این همه زیبایی را
Your beauty taught you how to shine,
And shaped your body into this divine design.



هم مگر فتنه‌ی چشمِ تو، بخواباند باز
در تماشای تو، آشوبِ تماشایی را
Only the riot in your gaze might put us to sleep again —
For watching you stirs a storm no eye can contain.



کرد سودایِ سرِ زُلفِ تو، دیوانه مرا
چه نهی سر به سر، این آدمِ سودایی را؟
Your dark curls drove me mad — I confess.
Why toy with one already lost in this mess?



چه شورها که من، به پا، ز شاهِ ناز می‌کنم
در شکایت از جهان، به شاه باز می‌کنم
What wild rebellions I raise for my sovereign flame!
I bring all the world’s grief to the King with no name.



جهان پُر از غمِ دل، از زبان، ساز می‌کنم
ز من مپرس که چونی، دلی نشسته به خونی
This world, full of sorrow — I shape into a song.
Don’t ask how I am — my heart’s been bleeding all along.



ز اشک پرس، که افشا نموده رازِ درونی
Ask the tear — it unveils the hidden fire inside.



اگر که جان، از این سفر، بدون دردسر
اگر به دَر برم من، به شَهم خبر بَرَم من
If I survive this road with my soul intact,
I’ll reach the Shah — and tell every news and fact.



چه پرده‌هایِ نیرنگ...
ز شان، به بارگاهِ شَه‌دَرم من
I'll tear down the veils of all their clever lies, 
And stand in the court where the royal falcons fly.


حقوقِ خویش، ز مردان اگر زنان گیرند
در این میان، من و صد دشت زن، سپاهِ من است
If women reclaimed the rights men once denied,
Then I, with a hundred warrior women at my side,
would storm the field — an unstoppable tide.



اگر چه عشقِ وطن، می‌کُشد مرا؛ امّا
خوشم به مرگ، که این دوست، خیرخواهِ من است
Though love for my homeland tears me apart,
I welcome death — for this Friend knows my heart.

Golha #249 - چه شورها + تنبور

رادیو نیست؛ روایت مکان‌های خاموش

یک شهر متشکل از مجموعه‌ مکان‌هایی‌ست که در پس ظاهر سنگی خود زیست‌های گوناگونی در آن‌ها جریان داشته یا دارد.
زندگی‌هایی که در طول زمان، خاطرات و روایاتی را می‌سازند و بدل به بخشی بزرگ از هویت و خاطره‌ی جمعی شهر و ما می‌شوند.
«رادیو نیست» روایت مکان‌هایی‌ست که نقش مؤثری در زمانه‌ی خود داشته‌ و در حال حاضر یا نیستند یا اگر هستند تغییر کاربری و نقش داده‌اند. روایت مکان‌هایی خاموش که در عین خاموشی هزار داستان در خود دارند.

New tracks tagged #Golha