دایره‌ها

رپکن : کژدم
تشکل : چریک
آهنگساز : گوش‌بر

[قسمت اول]
روبه‌روم گودال قتلگاه
اقیانوسی از خون شد طغیان اشک خاک
قصه رسید به سر و رفت روی نیزه
تیر سه‌ شعبه ساقی گلوی طفله
به رحم برمی‌گردم با قیچی دنبال بند ناف
آب دوا نیست واس لبی که تشنه به خون شمره
عریانه دشت ما
به آتیش کشیده شده و بدون خیمه
اجنه‌هاش با موی قرمز
دورت هلهله می‌کشن و بهت می‌خندن اما نمیرن توی جلدت
تنها پناهگاه گوره مثکه
خاک این سیاره عقده ساخت از رویای مرد کار
مردمکم خالی از نور می‌شه حس می‌کنم کوره چشمه
شیرجه می‌زنم تو مرداب تخت خواب
پایان می‌دم به غوغای قهرمان
آغاز می‌شم
معلقم تو خلاء، هولناک کهکشان
خارج از جو
نمی‌دونم دقیقاً چند سال نوری دور‌تر از عصیان بنده‌ها
مبدأ صفر و مقصد سر، توی دنیای رفتگان
می‌چکه از آستینم عصاره سَم مار
همیشه اینم، نتیجه می‌دم، تکی بمیرم
بهتر از اینه که بخوام توی هر جمعی بشینم
رفاقت دایره‌ش محدوده
افتاد یا بندازم؟
ظاهراً کاملاً مفهومه عاقبت مجهوله
رقیبم تو آینه‌ست، وایستاده جلو دریچه دیدم
می‌دونم حریف کی‌ام

[همخوان]
بچرخ تا بچرخیم
انقدر دور خودت بگرد تا بفهمی
که یلدا یه شب نیست تو برگ‌های تقویم
تا یادت بیاد که چند ساله حبسی
بجنگ تا بجنگیم توی گود ساخته‌ی دست‌های تقدیر
قبل از اینکه دشت مسطح بشن دره‌ها و قله‌های نوار مغزی

[قسمت دوم]
بطری می‌چرخید میون طاووس و کژدم و زالو و مردم
حقیقت گم، جمعیت هل
پرنده خون‌ش مکیده شد و پر و بال زد و کمی بعد مُرد
یعنی سگ خورد
سرمه‌ها رفته به خورد مژه‌ها
خشکه حوض آب، شده نقره داغ
قرص ماه پشت قلّه قاف
کاش یه صورت شسته رفته داشت
غربت مبهم، ظلمت مطلق، دکمه باز
هرشب بیشتر می‌شه قطر حفره‌ها
صداهای تو گوشم میاد از عمق چاه
بوی جنون می‌دم، توی گرداب فرو می‌رم
غروب می‌کنم و طلوع می‌شم
عازم تا هرجا که هست
فقط می‌دونم مامورم به فردا برم
و روز مرگمو ببینم و افسانه شم
قسم به شیرینی حلوای ختم
یه آدم‌برفی نیازی نداره بهش دلگرمی بدی
قایم موشک که نیست، چشم بستی که چی؟
چون سر موعدش به هم می‌رسیم
اون روز منتظر یه شانسی
و به دو روی سکه‌‌ات می‌چسبی
یا خط می‌خوری یا شیرت می‌کنن تا یه کسی بشی
فرمون دستته ولی نمی‌دونی چه سمتی بری
ورود ممنوع و رفتی و فهمیدی چه طعمیه سیب
کشتیت به گل و تو نشستی به قیر
تا کی پی چیزی بگردی که نیست؟
آینده‌ت یه پیش فرضه
ساعت بر نمی‌گرده
جان از کف بدی هستش
تا سرگرم بشی رفته

[همخوان]
بچرخ تا بچرخیم
انقدر دور خودت بگرد تا بفهمی
که یلدا یه شب نیست تو برگ‌های تقویم
تا یادت بیاد که چند ساله حبسی
بجنگ تا بجنگیم توی گود ساخته‌ی دست‌های تقدیر
قبل از اینکه دشت مسطح بشن دره‌ها و قله‌های نوار مغزی

[قسمت سوم]
احساسی ندارم که جریحه‌دار شه
هزینه داشته تأمین خواسته
بی‌انتهاست مسیر جاده
چیزی از کسی به دل نگیر، گرده زمین
آسیاب به نوبت، همه گندم‌ها باس ساییده شن به الک
یه خوشه دلتنگ شد واسه خامی‌ قبل سفر
روی جفت کاسه‌های چشمش پُره رد ترک
شکستن و اشک‌ها ریخت روی تن جدول
و حالا انتظارش و می‌کشن از سوراخ‌های دریچه ی فاضلاب
دوست داشتی مقصدش کجا باشه غریبه ی زا‌به‌راه
تو قبیله‌ی آس و پاس؟
بی‌رنگه چراغ سر چهارراه
بی‌ام‌و تا پیکان همه لاکار
راننده‌ها داغ، گرمه بازار
طواف کره‌ی بدون منجی دور میدون خورشید
کام‌های حبس حلقه می‌شن توی زندون نقلی
چوب خط پر مثل جفت گوش‌هایی که شنوای شیپور صلح نیست
خبرنگار، لنز دوربینت و نبر طرف صورت بچه‌های سوری
چون از شدت ترس در می‌رن
فکر می‌کنن تفنگ دستته و دنبال جونشونی
شهرشون رنگ بندی نداره مجبورن شطرنجی شن
بعد بارون باروت، رنگین کمون رو حباب بود
تو گوی جهان بین کف دستم دیدم
شک داری می‌شه روش شرط‌بندی کرد
پرگار خالق دایره‌ی جنایی در حال گردشه
پس دورم خط بکش

[همخوان]
بچرخ تا بچرخیم
انقدر دور خودت بگرد تا بفهمی
که یلدا یه شب نیست تو برگ‌های تقویم
تا یادت بیاد که چند ساله حبسی
بجنگ تا بجنگیم توی گود ساخته‌ی دست‌های تقدیر
قبل از اینکه دشت مسطح بشن دره‌ها و قله‌های نوار مغزی

Dayereha

نیش

رپکن : کژدم
تشکل : چریک
آهنگساز : گوش‌بر

[همخوان]
جایی قدم بر‌می‌داریم که رد پا نیست
ازتون برنمیاد دست درازی به قهرمانی
دلتون پُر ولی کله خالی
اشک می‌ریزین ولی خنده دارین
رپ نیست بچه بازی

[قسمت اول]
شمشیر و از رو می‌بندم
به قصد خونی کردن
بدخواهمی چون جام نیستی
حق داری
تانکت قبل شلیک می‌ترکه با آر‌پی‌جی
معلوم نیست موضع‌ت، دنبال باد می‌ری
بیای تو مافیا می‌شی باند پیچی
عشقش و داری ولی عِلمش و نه
قبل اینکه کیش بدی مات می‌شی
توی خونه از خیابون می‌گین
معلومه چی‌ها توش دیدین
می‌نویسین از رو دست هم
سر تا پاتون می‌ده بو گند ترس
امثالتون تو فکر سرقت بانک بودن
ولی پول خورد به جیب زدن
هرچی که توی چنتته بریز وسط
ولی حرفی از چریک نزن تقل
تاوان داره دست به تیغ زدن
امتحانت به شرط چاقو
دورت خط می‌کشم به رسم یادبود
پوسته چاپلوس، هسته خالتور
گرمی دستت نداره گلنگدن
بخاری بلند نمی‌شه از اسلحه‌ت
اصل و نسبت عوض بدل
با ما راه بیای می‌افتی به نفس نفس

[همخوان]
جایی قدم بر‌می‌داریم که رد پا نیست
ازتون برنمیاد دست درازی به قهرمانی
دلتون پُر ولی کله خالی
اشک می‌ریزین ولی خنده دارین
رپ نیست بچه بازی

[قسمت دوم]
من مُشتم مثل پشتم پُره
سَم نیشم دشمن کُشه
کجان اونایی که می‌گفتن چریک منحل شده؟
کژدم خط شکنه
حمله‌وره به اونی که مایه ننگ رپه
راه صد ساله رو نمی‌شه طی کرد یه شبه
جنگه مگه؟
من تاس نمی‌ریزم به عشق اسکناس یا چشم عام یا احترام یا افتخار
نوشته‌هام بی تاریخ انقضان
تو جایی که کوره‌ای نیست واس پختن خشت خام استعداد
جا نزدم با اینکه خیلی‌ها بهم گفتن انتخابت اشتباه‌ست
خودمم، تو از نکرده‌هات می‌گی، هرجا که باشی
دعوا که می‌شه کف‌خواب لاتی
پیش در داف‌ها سرمایه‌داری
گل می‌زنی ولی به دروازه خالی
اسم هم در کنی می‌شی بدنام تاریخ
تا میدون و خالی می‌بینین
آب و گل آلود می‌کنین، ماهی می‌گیرین
آنی می‌پیچین، جماعت ظاهر فریب
پشت میکروفون قایم نشین

[همخوان]
جایی قدم بر‌می‌داریم که رد پا نیست
ازتون برنمیاد دست درازی به قهرمانی
دلتون پُر ولی کله خالی
اشک می‌ریزین ولی خنده دارین
رپ نیست بچه بازی

Nish

گل نی

رپکن : کژدم
تشکل : چریک
آهنگساز : دانیال

[قسمت اول]
کاش همه‌چی به کوتاهی طول عمر یه حباب بود
بری یه کنج دنج بشینی بگیری مدام دود
سعی کنی یکم متفاوت غرق بشی وسط این سیل تکرار
تا خفه نشی لای جمعیت ژنده پندار
دلت جای گرفتن ول کنه
تا نشه لا این مردم حیف و میل
وقتی همه غوطه می‌خورن تو گه
با هم فرقی ندارن و برابرن
آدم واقعاً نمی‌دونه بگه کی می‌رسه صبح
شاید وقت گُل نی
این‌‌ها دست پاچه‌ن، هرکی پی نفع خودشه، رقاصن
رقاص پاپی که یه روزی نازی بوده
بگو چی معلومه وقتی که گیر افتاده باشی تو مه؟
حتی لا به لای سبزی‌ها رو هم نگاه بندازی چند تا شاهی توشه

[همخوان]
گل نی، بذرت و توی کدوم خاک بکارم؟
پس چرا راهت نمی‌خوره سمت عالم؟
نمی‌دونم کی میای ولی تا اون موقع شاید خیلی‌ها رفته باشن

[قسمت دوم]
جلو آینه به خودم می‌گفتم تنها نمون
دنبال کسی می‌گشتم اما نبود
چی معرکه‌ست؟
کلاهت و قاضی کردی و دیدی پس معرکست؟ ها؟
نیشت وا می‌شه با وجه نقد، آها
نپرس که به کدوم جرم نکرده توی این جهان حبسیم
چیزی نمی‌دونم حتی کمی
حواسم نیست
گاهی دلم تنگ می‌شه واسه جهل قبل سه سالگی
واسه شب‌هایی که پناه می‌بردم به زیر ظل مهتاب
زیر چترم از موقعی که خیسه چشم ابرها
همه چی داره متلاشی می‌شه مثل یه انتحاری تو بغداد
هرکی به یه سو متواری می‌شه
نشد با شانس یارشیم
گل‌های گلدون و آب دادیم
ولی آفتاب نیست
شبانه روز فقط ماه داشتیم

[همخوان]
گل نی، بذرت و توی کدوم خاک بکارم؟
پس چرا راهت نمی‌خوره سمت عالم؟
نمی‌دونم کی میای ولی تا اون موقع شاید خیلی‌ها رفته باشن

[قسمت سوم]
مطمئن‌ترین متحد ما ترسه
راه دسته
می‌ره توت تا دسته
بازنده این خاک نحسه
اینجا آینده نیست واسه کسی که از حال رفته
به اشتهای این جماعت که نمی‌شه خورد نون
آرزوهای همشون یه جیب پر پول
ولی به خودشون نمی‌گن مزدور
ثانیه‌ها بی‌طعم
من که فقط می‌رم لای بیتم
بقیه به کیفم
از این‌ها که گیرن چی میاد گیرم؟ هیچی
دیگه نگو چرا همیشه تو پیچی؟
گل نی دراد همه چی درست می‌شه
خوشه‌های گندم شکوفه می‌زنن
بالاخره برهوت لوت سرشار از سُنبل می‌شه
دیگه رودی نمی‌خشکه
روزی دست قوزی نمی‌افته

Gole Ney

سیاه سفید

رپکن : کژدم
تشکل : چریک
آهنگساز : دانیال

[قسمت اول]
سیاه جلو سفید
سریع مهره‌هات و روی این مربع‌ها بچین
سربازها به خط صف بشن
همه خط‌ شکن شاه و وزیر و اسب‌ها و فیل‌هایی که توی قلعه‌ن
جون به کفن، کوله بستن
عازم راه بدون برگشت
باید رفت، تا وقت هست
با اخم به هلاکت می‌رسونن تا برسن به شهادت با لبخند
دست به مهره حرکته
تا ته راه برن به وزارت می‌رسن
توی خاک دشمن اسارت می‌چشن
واسشون مبهمه اصالت بی کشور
چیزی نمی‌دونن درباره فردا
سرباز تنها مهره سوخته‌ست
بخاطر اشراف دربار و ارباب طماع
تصمیمات هم که می‌گیرن بزرگترها
نیستی عددی برا دَوران دوران، به قرآن
حتی اگه پوست و گوشت و خون و روح و جونت و بذاری پای قمار
داری دلار یا دولا می‌شی یه لا قبا؟
بی مایه فطیره تو این ندامتگاه
جهان امان نمی‌ده
بزن بهادره، به تو بها نمی‌ده
برا بقاء به کجا می‌بری پناه؟
برده کلاهت و باد، نسناس
نمد سیاه با صابون سفید نمی‌شه

[همخوان]
کیش شدگانیم نداریم هراس از مات
آرام نگیریم تا نشود هلاک ضحاک

[قسمت دوم]
تبریک می‌گم بالاخره شدی وزیر
دست نمی‌زنی به سیاه و سفید
ولی باید در مقعد شاهت و بکنی تمیز
کنیزها پارو می‌زنن
تو فقط جهت تعیین می‌کنی واسه سکان کشتی
شورشی‌ها رو می‌بندی به غل و زنجیر
زندانت پره تابوت و دار و صلیبه
کاسبی چنیمه
تنها چیزی که نداری روده راسته
جای بارون می‌چکه ماشه
وقتی لوله داغه یعنی سود خالص
اوضاع رو به راهه
حالا کو تا کودتا شه
حرف‌های مفتت نقل مجلس
در واقع شغلت خلف وعده
امیر کبیر بودی صغیرت می‌کردن
با کرکر خنده کرکره‌ات رو می‌دادن پایین و تعطیلت می‌کردن
تو حموم فین روی رگت می‌کشیدن تیغ
مصدق هم بودی خودت و آماده می‌کردی واسه تبعید
نمی‌فهمه تو رو کسی
زنده بودن و باخت می‌دی پای تغییر
تاریخه که می‌کنه کارتو تحلیل
از نسل‌های بعدی می‌شنوی تعریف تمجید
ساخت و ساز تو رکوده
بافت فرسوده
سازه بی تار و پوده
تا بوده، سازنده توی گوره
ملّت نیازمند قوت غالب
ذوق مرگ می‌شن حتی با دیدن پول پاره
سور و ساتشون فقط با یه نون داغه
خانواده مجبوره که به کم قانع باشه
صادقانه بگم
چاکرهاتون شاکر، مخالف‌ها باطل
واسه مار گزیده حتی ریسمان سیاه سفید هم ترسناکه
چه برسه به حرفی که زهر داره

[همخوان]
کیش شدگانیم نداریم هراس از مات
آرام نگیریم تا نشود هلاک ضحاک

[قسمت سوم]
سجده بکنید همه برا قبله عالم
اون روی تخت سلطنت و همه کف کاخه‌ن
اون زیر نورگیره و زیری‌هاش درگیر شب تارن
ببین چقدر کوچیکن که می‌شه تو یه جعبه جا شن
ولی هنوز کلی مهره دور و ور شاه هست
که حاضرن براش بدن شاهرگ
بهتره این صحبت‌ها باشه واس بعد
خاک اون‌ها باشه بقا عمر اعلی‌حضرت
ایشون تا اطلاع ثانوی سلامتن
کماکان با صلابتن
غروب‌ها می‌زنن تو حرم سرا قدم
با حلوا حلوا گفتن رفع نمی‌شه تلخی دهن
کبودی طناب آخرین مدالی هست که قهرمان قصه می‌ندازه دور گردن
جسدش پیچیده می‌شه لا پرچمی که شده کفن
سیاه‌ها و سفیدها همشون سیاه لشکر
جز اون دو تا شاه که مدعی تاج و تختن
همون‌ها که با چرک کف دست‌ها بار و بستن
مالک‌های مال و منصب و راه و مسلک
منتظرن ببینن که کی می‌شه برنده شطرنج
غافل از اینکه حتی خودشون هم آلت دستن
دست‌ها بودن که به این جماعت عروسک چوبی یاد دادن حرکت
چشم‌ها نیست متوجه چهره‌هایی که پس پرده‌ن
منتظرن که همه چی برگرده سر خونه اول
بازیگرها جلو دوربین و کارگردان و نویسنده پشت صحنه‌ن
دستورات لازم شده صادر از اتاق فرمان
صدا، دوربین، حرکت سرباز
پخش زنده و مستقیم از زمین مرده پرور
از جایی که ماهی ها تو تُنگ تَنگن
نقطه سر خط

[همخوان]
کیش شدگانیم نداریم هراس از مات
آرام نگیریم تا نشود هلاک ضحاک

Siah Sefid

قلب عقرب

رپکن : کژدم
تشکل : چریک
آهنگساز : گوش‌بر

[قسمت اول]
یه روز هار، یه روز رام
خودم و می‌زنم به اون راه
یهو یادم می‌ره کجام
دنیام می‌شه تیره و تار
همه چی رو می‌بَرم زیر سوال
می‌شینم پشت میز اتاق
می‌نویسم
روحم از تَن می‌شه جدا
سینه خیزم
تو چه می‌دونی که چی کشیدم؟
دیر رسیدم ولی نزدم زیر قولی که دادم
می‌تونم از یأس امید بسازم
گاهی تو هزارتوی ذهن گم می‌شه آدم
با انبوهی از فکر و خیال زشت و زیبا
نقاب‌ها عین چسب زخم
از جاشون خون جاری می‌شه اگه کنده شن
این روزها واسه خیلی‌ها واقعی بودن شده کسر شأن
اشک ابر و درک نمی‌کنه چتر به دست
سعی می‌کنم تبدیل به اون چیزی نشم
که خودم دشمن دیرینشم
دخلش و میارم و آبروش و می‌برم
سمش و می‌چاقم و آرزوش و می‌خرم
مغزش و می‌شکافم و آسمون و می‌درم
فولادیه اراده‌ام
طوفانیه نگاهم
کوتاه می‌شه مدادم
راست و حسینی تو جایی که تو خالیه صداقت و پوشالیه شرافت

[همخوان]
حتی اگه داری عمر نوح
ازت می‌مونه چند تا تیکه استخون
کسی تو رو در نمیاره از عمق گور
حرف‌هام و ننداز پشت گوش
از عقیده فقط عقده موند
جا نداره واسه بغض گلو
دودی که بلند شد از کُنده بود

[قسمت دوم]
شده حس کنی سهمی نداری؟
آروم ولی عمیقاً بی‌قراری
زندگی فیلم سینمایی
خنجر توی قلب، ولی باز لبخند روی لب
می‌گی پس تکلیف آینده چی؟
ابروی خم، اهداف دور
اعصاب خورد، تعطیله مغز
انگیزه پَر
چیزی نیست که از دست بدیم
قبل و بعد و ول کن، ما تو لحظه‌ایم
باید تصمیم‌ها باشه منطقی
حقت و پس بگیر
سرپا باش نه ته‌نشین
اینجا دسترسی نیست به همدلی
انتظاری نداشته باش از کسی
چونکه ممکنه سنگ رو یخ بشی
هرس بشو نیست علف‌های هرزگی
بین مرد‌سالار‌های زن‌ستیز
فرو می‌رم توی جوهر و می‌شم غرق ریتم
بِیت و بیت، سِیر و سیر، کِیف و کیف
زمان و مکان و رها می‌کنم
تنهایی خودم بیرون می‌زنم و هوا می‌خورم
توفیق اجباریه روانی شدن
تو تباهی گمم
می‌رم بالا
بی‌مهابا
صعودم درخشان‌تر از زیورآلات
خراباتیم
اما جاوید
غافل‌ها بیزارن از آگاهی
حواس‌ها نیست

[همخوان]
حتی اگه داری عمر نوح
ازت می‌مونه چند تا تیکه استخون
کسی تو رو در نمیاره از عمق گور
حرف‌هام و ننداز پشت گوش
از عقیده فقط عقده موند
جا نداره واسه بغض گلو
دودی که بلند شد از کُنده بود

Ghalbe Aghrab

چوپون

رپکن : کژدم
تشکل : چریک
آهنگساز : صور

[قسمت اول]
چوپون فلوت به دست تو دشت درندشت
دنبال دشت تا بوق سگ
غروب‌ها باس راسته بازار راسته رو بست
پای خودشه خون مشتری آخر وقت
سگ بازاری پاسدار گله‌ست
دندون و پنجه‌ش آلات قتلن
وظیفه‌اش تأمین امنیت خلقه
توی زندان وکیل بنده
با این فرق که خودش خودش و اسیر کرده
شریف اومده و شهید رفته
از آسمون میاد برفی از شن
بیخیال تاج و شاه و ولیعهدش
پا برجاست ولی عهدش
دفاعیه نداره واسه حمله
پوشش می‌ده گله رو پا برهنه
ولی گرگ‌ها می‌گن: گشنه می‌جنگیم
دنبال طعمه می‌گردیم
دندون‌ها به معده مژده می‌دن میش
شکارهامون خورده می‌شن توی اوج بی رحمی
بزدلی تعطیل
تو هم که از هرچی گرگه می‌ترسی
نه شیر نه روباه
وحشی‌تر از همه شرورها
نه دستور نمی‌گیریم از چوپان

[همخوان]
بزن نی من می‌رقصم
گوش پر از زمزمه‌ی چوپان است
نترسان مرا نمی‌ترسم
سوزان تر و خشک امشب بد بوران است
هرکه زد نی من رقصیدم
هرکه زد نی من رقصیدم

[قسمت دوم]
کردن همه کفن تن
بستن در مسلخ صف
گشنه، خسته، در هم
چرا می‌کنم تا لذیذ‌تر شه طعمم
گوشتم بشه زیاد‌تر و چربی کمتر
مجبورم که سنگین‌تر شم
تا مالکم راضی باشه کرد وقتی وزنم
از خوابیدن رو به قبله می‌ترسم
می‌ترسم بی سر شم
حتی اگه پنهون بشم بین صد رأس
وای به حال اون‌هایی که به جای آزادی دنبال چوپون می‌گردن
هرجا می‌رم از صدا زنگولم می‌فهمن کجام
عید و عزا من تو غذام
سر سفره‌ی کافر تا روزه دار
تنم خوراک سور و سات
توی شام آخر با مبحث سود و ساخت
گیر می‌کنه حرف‌های راست توی روده‌‌ها، سی روز ماه
میز اعیونی بیخ ریش کوچه‌های سوت و کور ویرونه‌هاست
کی خبردار از دیروز ماست؟
چوپون ولی تا ابد حقیقت میمونه راز

[همخوان]
بزن نی من می‌رقصم
گوش پر از زمزمه‌ی چوپان است
نترسان مرا نمی‌ترسم
سوزان تر و خشک امشب بد بوران است
هرکه زد نی من رقصیدم
هرکه زد نی من رقصیدم

[قسمت سوم]
تکیه به باد دادیم و تو متکی به صندلی سمینار دنیای یکنواخت
مشغول یک کلاغ چهل کلاغ
مارها از تو سبد در میان و می‌رقصن، بشی دست به ساز
تلو تلو می‌خورن، کج و راست، لت و پار
همه چی به حراج و تاراج می‌ره سر پول بیشتر
مثل دلال اسلحه می‌ری بالا از سر و کول پیشرفت
نمی‌مالی رگ و روی نیشتر
نفت بردی و نفع کردی، نگو نه
سر بردی و قطع کردی، نگو نه
شدی عامل بدبختی، نگو نه
نگو نمی‌دونی چرا گنبدها کبودن
کارد تو نمی‌رسه به استخون
تو حوض خون بسنده نمی‌کنی به لقمه نون
حتی وقتی لم دادی سه کنج گور
سیخ لخت نمی‌شه
دل می‌گیره و قلوه می‌ده
تو شهری که بوده از نطفه بیشه
جای بذر امید توش کاشتن تخم کینه
قبل یه صبح دیگه، کشته تو شکم گشنه میره

[همخوان]
بزن نی من می‌رقصم
گوش پر از زمزمه‌ی چوپان است
نترسان مرا نمی‌ترسم
سوزان تر و خشک امشب بد بوران است
هرکه زد نی من رقصیدم
هرکه زد نی من رقصیدم

Choopoon

آدم برفی

رپکن : کژدم
تشکل : چریک
آهنگساز : دانیال

[قسمت اول]
یه آدم از جنس برف‌ها
تلمباری از اشک‌های یخ بسته‌ی ابرها
ساکن تنها
عاشق سرماست
وارث اسرار
قاتلش گرماست
سوز دوست داره
شک دارم که زیر پوستش خون جوش باشه
شک دارم
روح توی این جسم بی جون هست یا نه؟
اینجاست برا تقاص پس دادن
دنیا دار مکافات سرتا‌سر
تو حسرت نوروز بود و بروز نداد
سکوت کرد، دروغ نبافت
آرزو داشت برا یه بارم که شده بهار و ببینه
بره چند تایی گل بچینه، بعد بمیره
هرکی که می‌سازتش بهش خنده می‌ده
دور گردنش شال می‌پیچه ولی آب نمی‌شه

[همخوان]
آدم برفی، سایه‌ت سنگین
هی آفتاب گرفتی لاغر کردی
هیچ وقت نمی‌تونی از دست ساعت در ری
سفر به سلامت، یا حق مشتی
تو از نور می‌ترسیدی، شاه از شمشیر

[قسمت دوم]
خیره موندم به دوردست
رو دوشم کوله‌بار قطره‌ست
رو گونه‌م معلوم نیست آب ریخته یا که اشکم
تیر بارون شده چترم
خاکسترهای سیگار مثل دونه‌های برفن
می‌رقصن و می‌پرن تو بغل سنگ‌فرش
هر روز وا می‌رم
کافیه خورشید شروع کنه تابیدن
طوری نیست، به الک سابیدم
تو گوشت تلخی یا خود شیرین؟
من ندارم طمع و طعم، مزه‌م کن
زاده‌ی خودکشی ابرم، از تبار برف
اشکم خشک، ندارم وحشت از دفنم
من مردگی کردم توی عمق میهنم
تو اوج سرما باز بوده دکمه پیرهنم
ندادم نم پس
رو صورتم بود لبخند
زیر دونه دونه سنگ‌ها رو گشتم توی این مرز و بوم
زیر تک تکشون پیدا کردم مرگ و گور
مُردم بین مَردمی که به سقوط می‌گن فرود
به افول می‌گن طلوع
از خجالت آب شدم و رفتم به خورد خاک
یه روزی بخار می‌شم
یه روزی می‌شینم روی نوک قله‌ها
درست روبه‌رو قرص ماه
از کف رسیدم سقف، کبودم نمی‌کنه مشت باد
شعله‌ها رحم نمی‌کنن به گوشت خام
فقط عوض می‌شه پوست مار تو گذر روزگار
ولی اوستا همون اوستاست
از کوره چه در بریم چه توش بسازیم و بسوزیم
نونوار می‌شه تنور نونوا
دو روزه دنیا، می‌رسه به کفتار ارث خرس
کسی نمی‌بینه با چشم دل
هرچی که از دزد بمونه می‌بره رمال، به والله
اشراف شب‌تاب بودن تو ظلمت افلاک
همه سر و ته یه کرباس
یکی مات، یکی براق
سهم آدم برفی‌ها گشاده رو بودن تو تنگناست
دشمن فقراست سرما ولی دوست آدم برفی
عقربه یه جا بند نیست
فیلم بازی نکن هنرپیشه
نفست از جای گرم بلند می‌شه
بی‌خبری، میدون زندگی پر از مینه

بهتره گرم کار باشی
تا اینکه بخوای گرم بگیری با هر آشغالی
همه چی برفکیه

[همخوان]
آدم برفی، سایه‌ت سنگین
هی آفتاب گرفتی لاغر کردی
هیچ وقت نمی‌تونی از دست ساعت در ری
سفر به سلامت، یا حق مشتی
تو از نور می‌ترسیدی، شاه از شمشیر

Adam Barfi

بهترین سالها

رپکن : کژدم
تشکل : چریک
آهنگساز : دانیال

[قسمت اول]
بهترین سال‌های زندگیم و کردم عقده جمع
گذاشتمش پشت سر
دیگه نیستم شعله ور
مجبورم تو گود برم
امتحان بدم بعد درس بگیرم
بیام از بچگی در
روز زنده بشم، شب بمیرم
دلداری بخوام و سرزنش بشم
همش بشنوم حرف بی‌ربط
صورت و ببینم قبل سیرت
بگیرم بوی گند میهن
قبول کنم هرچی می‌گن
مطیع باشم حتی وقتی رو به موتم
زخم بخورم از دوستی که بوده دشمن
بکشم کهنه‌ی تر روی خون خشکم
ولی درشت‌ها جاشون نمی‌شه توی قلک
بهترین سال‌های زندگیم و قضاوتم کردن
بریدن حکمم و حبس ابد
از این ندامتگاه‌ با دیوار‌های سر به فلک کشیده
نمی‌تونی در بری با برگ سند
راه فرار مرگه فقط
تخته سیاست، من رنگ گچم
بهترین سال‌های زندگیم از چاله دراومدم تو چاه رفتم
توی سوز و سرما، سگ لرزه رو ها کردم
غرقم تو لجن تا گردن
بهترین سال‌های زندگیم ثابت کرد بهم نمی‌شه با هر رفتنی برگشت
با گذر زمان می‌تونه بشه هر کفتری کرکس

[همخوان]
بهترین سال‌های زندگیم تو حسرت بودم
خواستم همه چیز و برگردونم
اما تو لحظه بودم
پاره مثل نوار غزه بودم
اگه خودم بودم که عمراً نبود خنده رو لب
خواستم در رم ولی اعماق درّه بودم
واسه اجتماع لکه ننگه بودم
بهترین سال‌های زندگیم تو حسرت بودم
خواستم همه چیز و برگردونم
اما تو لحظه بودم
پاره مثل نوار غزه بودم
اگه خودم بودم که عمراً نبود خنده رو لب
خواستم در رم ولی اعماق درّه بودم
زنده ولی قطعه قطعه بودم

[قسمت دوم]
یارو دست بزن داره، بچه و زن داره
توجیه می‌کنه بدیش و می‌گه: هیچی تو دلش نیست
توی کله‌ش هم همینطور
آلزایمر بده فراموش کنم
من تو ماضی نابود شدم
چیدن یه مشت تابو دورم
باید تختم و تابوت کنم
و خاموش بشم تو آغوش کابوس و وهم
انتخاب کنم بین وایستاده یا روی دو زانو مُردن
خواستم از دست انزوا در رم
خودکار دستم بود
به خودم که اومدم دیدم انتها خطم
ماتم می‌برد و چشمم پلک نمی‌زد
من موندم و چرک‌نویسم
باس از یه آدم آهنی حس بگیرم
و توی حلق میکروفون شعر بریزم
خودکرده رو تدبیری نیست
مزه بریز بشه تلخی شیرین
دلم و خوش کردم به چیزهای کوچیک
گل من و برد به دیدار پوچی
فرسنگ‌ها از خودم دورم
گمم تو شهر
بهترین سال‌های زندگیم مثل برق و باد گذشت
تشنه‌تر شدم هرچی خوردم آب خنک
همیشه فکر می‌کردم دچار افسردگی نیستم
هنوز خوش بینم، نگو فحش می‌دم
وقتمو پای هر کسکشی ریختم
ولی بی شک تنهاییم شد بیشتر

[همخوان]
بهترین سال‌های زندگیم تو حسرت بودم
خواستم همه چیز و برگردونم
اما تو لحظه بودم
پاره مثل نوار غزه بودم
اگه خودم بودم که عمراً نبود خنده رو لب
خواستم در رم ولی اعماق درّه بودم
واسه اجتماع لکه ننگه بودم
بهترین سال‌های زندگیم تو حسرت بودم
خواستم همه چیز و برگردونم
اما تو لحظه بودم
پاره مثل نوار غزه بودم
اگه خودم بودم که عمراً نبود خنده رو لب
خواستم در رم ولی اعماق درّه بودم
زنده ولی قطعه قطعه بودم

[قسمت سوم]
بهترین سال‌های زندگیم نرفت تو کتم حرف مفت
و تو انگشت‌هام جا انگشتر بود پنجه بکس
هرکی نصیحت کرد، وصیت کرد
گوشم بدهکار نبود هرگز
به نفسی که مدیون جای گرمه
جاش کلی طلب داشتم
جاش کولی ازم ساختن
محرمی نیست برای شنیدن حرف‌های محرمانه
کسی مایل نیست که از حالت سر دراره
هیچکی واسه‌ی زخمات مرهم بی‌نمک نداره
دیروز گناه داشتم
امروز گناهکارم
لایق اشد مجازاتم
کاش باد بودم و به هر طرف که دلم می‌خواست می‌وزیدم
دست و پا زدن بی‌نتیجه‌ست
این من و تو‌ها مانع می‌شن
باکی نیست، به این برگه‌ها واژه می‌دم
لای این همه تکرار دنبال تازگی‌ام
دیگه سمت‌های فال نمی‌رم
بخوام آینده رو توی حال ببینم
نمیشه تو شهر آدم پلاستیکی‌ها عاشقی کرد
حسم شیکسته
ولی هنوز توی وجودم زور عشق به نفرت می‌چربه
نیمه‌ی گم شده‌م پیدا نشد
آستین سویشرتم بلنده
ندارم نیازی به گرمای دستش
بهترین سالهای زندگیم زیر پا شدم له

Behtarin Salha

سازش

رپکن : کژدم
تشکل : چریک
آهنگساز : گوش‌بر

[قسمت اول]
توی جنگل گم شدیم
هوا گرگ و میش
سوزش تند و تیز
مجبوری یه جا شل کنی یه جا بدویی تو افت و خیز
واس کسی مهم نیست مقتول باشی یا که فوت کنی
عادیه مرگ و میر
توی چشم‌هات زل زده جغد هیز
براش مهم نیست زشتی یا خوشگلی
داره فکر می‌کنه به گشنگیش
والا باهات نداره مشکل و پدر کشتگی
فایده نداره بخوای خودت و بزنی به موش مردگی
چون طعمه‌ای
شیره غرش و می‌زنه ولی غرّش نمی‌کنه
چرتش نمی‌بره با اینکه نطقش قیچی شده
فشارش افتاده
نمی‌تونه از رو زمین پاشه
لول نشتی داره
آهی نداره تو بساطش
وافور دستش و کافور تو غذاشه
منم منم‌هاش من و من شده
عادت نداره حرف‌هاش و حیف و میل کنه
لای سگرمه‌هاش هر و کر گمه
هرکی از کنارش رد شد، خندید به ریشش
کفگیرش به ته دیگ رسیده
رو خودش هفت‌تیر کشیده
تو خودش می‌ریزه و لبریزه سینه
یه آن هوس آزادی زد به سرش
چسبید به میله
دیگه فرقی نمی‌کنه که صداش تو انفرادی یا تبعید بپیچه
چند لحظه بعدش
رویا ساخت و توش در قفس و باز کرد
ولی تهش دید نمی‌شه

[همخوان]
شیشه‌های پنجره محدودن به چارچوب
ابرها یائسه‌ن، نمیزان بارون
اهالی وحشی سر و دست می‌شکنن واس گرفتن سر و سامون
جور هندوستان می‌کشه هرکی بخواد پر طاووس
دریا با عصای موسی می‌شکافه و زمین با گنج قارون

[قسمت دوم]
شوفاژ تب کرده
حوصله‌ی سماور سر رفته
جوش آورده کتری
ساعت از دستم در رفته
بختم برگشته
کف اتاق شن پخشه
تقویم به تاریخ پیوسته
نور قایم شده، لامپ هم چشم بسته
ماه تاب میاره تا شب‌ها صبح شن
اینجا جون می‌ده برا مردن
همه شبیه هم، بی‌تفاوتن
ما از سرآغاز پایان یافتیم
از سقف اتاق آسمان ساختیم
از آسفالت و پارک‌ها سر در‌آوردیم توی پاسگاه و دادگاه
شدیم عابری که بی‌آبرو شد
و خم به ابرو نیاورد زیرقطره‌های اشک مصنوعی ابرهای باردار
شنا کردیم تو اعماق باتلاق
بر ‌خوردیم با افراد قالتاق
تک تنها رفتن‌ها به سمت قهقراست
وقتی وقت طلاست که هست تلاش
نباشه در نمیاد از نخ طناب
خیالی نیست چون اینجا از مو نازک ‌تره گردن‌ها
کمیاب باشی بیشتر می‌شه نرخ کالات
روت سیاه زیر ظل آفتاب
مدل ماشینت بره بالا
میاد پایین شیشه ماشین داف‌ها
به‌جز خودت هیچکی نیست ناجی داستان
همه گرگن
شب جمعه‌ست
کمه فرصت
دیر بجنبی بعد از دور دور رسیدی ته بن‌بست
و پشت سر می‌گرده آژیر آژان

[همخوان]
شیشه‌های پنجره محدودن به چارچوب
ابرها یائسه‌ن، نمیزان بارون
اهالی وحشی سر و دست می‌شکنن واس گرفتن سر و سامون
جور هندوستان می‌کشه هرکی بخواد پر طاووس
دریا با عصای موسی می‌شکافه و زمین با گنج قارون

New tracks tagged #cherik