35 tranen is de bundel geschreven door Ida Vos 35 jaar na de 2e wereld oorlog kwamen deze gedichten tot stand en 35 kinderen zaten in de klas bij Ida waarvan slechts vier het hebben overleefd. Ida was daar 1 van.
Ik lees Davidster en Aardrijkskunde voor.

35 tranen geschreven door Ida Vos

Voor Jan van Halen

Ik ben een drummer
Ik ben een drummer
ik ben een drummer in de liefde
ik ben een drummer
en ik houd alles bijmekaar

ik ben een drummer
ik ben een drummer in de liefde
ik ben een drummer
ik ben met haar, al zestig jaar

ik ben een drummer
ik ben een drummer in mijn werk
ik ben een drummer
met een hamer en een zaag

ik ben een drummer
ik ben een drummer in mijn werk
ik ben de drummer
van de behou--den vaart

ik ben een drummer
ik ben een drummer in een band
ik ben een drummer
voor een orkest of een gitaar

ik ben een drummer
ik ben de drummer in de band
ik ben de drummer
ik sla het ritme, houd de maat

ik ben een drummer
ik ben een drummer zonder ruzie
Ik ben een drummer
ik liep nooit weg, ik houd van haar

ik ben een drummer
ik ben een drummer van de toekomst
ik ben een drummer
oorlog en pijn vergeet het maar

ik ben een drummer
ik ben een drummer uit Den Helder
ik ben een drummer
ik ben een bunker in de zee

Ik ben een drummer
Ik ben een drummer in de Lemmer
ik ben jouw drummer
ik sla niet af, ik neem je mee

Zea - Drummer in de liefde

Voor Rinze Wassenaar

De wrâld fan ien hân

ik sjoch in wyt doek
in doek dêr 't neat op stiet
mar dan fyn ik it moai
as der wol wat op stiet

ik lit dingen fuort
of meitsje se grutter
myn hân lûkt rûne halen
wat ik betink sil it wurde

Yn 'e wachtkeamer fan lijnen en kleuren
giet de tiid folle flugger en kin alles gebeure

ik haw mar ien hân
en ryd sa oer dyn teannen
moatst net links fan my stean gean
want dy kant bin ik ferlern

ik bin operearre
waard yn in oare wrâld wekker
de wrâld fan ien hân
mar ik kin my der wol rêde

ik sil foar dy skilderje
harkje nei myn trompet,
ik kin 'm sa foar dy krije hear
hy hjir stiet flak by myn bêd

Yn 'e wachtkeamer fan lijnen en kleuren
giet de tiid folle flugger en kin alles gebeure

Ik wit ik sit en ik moat wat dwaan
As ik spylje of skilderje
Ferjit ik dy foet en dy hân

Yn 'e wachtkeamer fan lijnen en kleuren
giet de tiid folle flugger en kin alles gebeure

Zea - De wrâld fan ien hân

Voor Janke van Dijk

Hoe 't alles sa rint, dat komt troch it libben

Fan út har keukensrút yn Leppehiem
sjocht sy it hûs fan 'e dûmny
Dat-is wêr 't Janke Lemstra
yn 'e hûs kaam
Se wie tolve jier

kinst wol oan it wurk sei mem
passe op 'e bern
die kweekskoalle yn Snits
moatst mar ferjitte
dêr meist net hinne fan heit
Want it is oarloch en
yn Snits wurdt op 'e Dútsers sketten

Hoe 't alles sa rint, dat komt troch it libben

Oanpakke sei heit,
net ik wol dit, ik wol dat
Sy kaam yn Akkrum te plak en leerde alles
naaie en skilderje en dûnsje mei Pieter
Dy't by de befrijing mei it corps spile

Dêr kaam leafde fan
sy trouwden en
krygen twa bern en yn 'e jûntiid
leerde Janke noch
foar kleuterjuf
Mar wêr is dat goed foar
ik ha dochs in goeie baan fûn Piet

Hoe 't alles sa rint, dat komt troch it libben

de bern groeiden op, nei de middelbare
Janke seach ris goed om har hinne
gie by it UVV en by it Reade Krús,en kaam
as help by de minsken thús

Se rûn kollektes foar
- it heart en de reuma
- De minsken helpe hie se thús leard
Mem gie te bakerjen
Stie ek altiid klear
Wy hawwe it yn 'e earste brij te iten krigen

En yn corona tiid
Dichters op 'e dyk
Janke sei jim hawwe wol wat fertsjinne
Sy gooide snoepkes ta
Fan ôf har balkon
Sy fynt it moai om foar in oar wat te
betinken

Hoe 't alles sa rint, dat komt troch it libben

En op in stuoltsje, yn 'e keamer sit
in teddybeer mei in pet op
en in pakje oan,
die beer krige Janke op har jierdei
doe 't se twa waard

Op in brief hat se skreon
foardat sy it ferjit
har libbensferhaal en in gedichtje

"Graag zou ik mijn beer
meenemen op de grote reis
mijn laatste wens
zonder kleertjes"

Hoe 't alles sa rint, dat komt troch it libben

Zea - Dat komt troch it libben

Voor Neeltje van der Veen-Bottema

Zea - Safolle dingen dêr 't de doarkes fan iepen kinne
Ik wie fiif jier en doarst alles
As bern klom ik yn 'e heechste beam
Mar doe 't de tommies oerfleagen, krûpten wy ûnder de tafel
It opletten fan doe bin ik net ferleard
De katolike jonges op 'e brêge,
moarns betiid, blokkearren ús de wei
Wy wachtten, tochten; sy moatte dochs ek nei skoalle
En soms sei ik dan "kom mar mei ús mei"

Safolle dingen dêr 't de doarkes fan iepen kinne
Safolle dingen wol ik dwaan
Safolle dingen dêr 't de doarkes fan iepen kinne
Safolle wille haw ik hân

Mei myn bêste freondinne, naam ik de trein,
net nei Grins, mar fuort nei Amsterdam
Dat wie de oare wereld, wy rûnen as frjemdlingen
Sa binne wy de hiele stêd trochstapt
It wie krekt as hiene wy oare fuorten
Wy groeten elkenien prettig en bliid
Mar yn ús doarp dêr rûnen de minsken inkeld mar nei tsjerke
It wie krekt as sliepten se de hiele tiid

refrein

Ik wie tritich jier en ik woe neat misse
As se seine "do moatst mei", wie ik der by
Ik woe alles sels dwaan, ik woe hiel selsstandich wurde
Mar mem sei: "Do dochtst it wol mei beleid."
As ynfaljuf stie ik faak foar 'e klasse
Ik lake, oh wat wiene dy bern leaf
Jûns op myn keamer stie ik it lesjaan te oefenjen
Fan dy bern ha ik echt in hiel soad leard

refrein

Ik bin hast achtentachtich, mar kin noch altyd op myn hannen rinne
De fuorten omheech en alles los
En witst, as der soms es ien ferfelend is
Ast in ferske sjongst dan wurd it fuort oars
Ik advisearje elkenien: moatst op dyn kop stean gean
En nea sizze "dat kin ik net mear"
Wy kinne it feest sels meintsje, wy kinne dûnsje yn 'e hûs
Wille is alles, dat ha ik elke dei wer leard

refrein

En as ik soms wolris mei gong nei tsjerke
Stopten wy in kwartsje yn in ingeltsje dat begûn dan te knikken yn gebed
En as wy der dan útrûnen en it ingeltsje wie útknikt
Sloechen wy 'm op 'e harsens en dan die der it wer

Refrein

Zea - Safolle dingen dêr't de doarkes fan iepen kinne

Voor Ali Vis-Visser

In famke op 'e dyk by Longerhou

D'r rint in famke op 'e dyk by Longerhou
troch it bosk, it paadsje nei de trein
Sy wuift nei heit, hy komt foarby
mei hynder en wein

Dat famke wit noch net dat sy straks yn in
greppel dûkt
De gotten fan ferset, fan oarloch fuort
Wer 't sy feilich wêze sil,
en net bang

Dat famke dat letter briefen skriuwt
mei in feint, mar ien kear sjoen op It Amelân
In leuke Boy Scout dy 't yn Ynje
tsjinje moast

Dat famke heakket yn 'e earm fan har freondin
Sa dûnsje hja de dyk by del
Net wittende dat sy tweintich jier dêrnei
tsjin de dûmny sizze sil

Ik bin in sinnestriel
Dûnsje is wat de sinne sil
It is net frjemd, it fielt fertroud
Dûmny, dit is net fout
Ik bin in sinnestriel
Dûnsje is wat de sinne sil
Wy binne al âld en wy binne al troud
Dûmny, wy dogge it wol

Der fytst in famke op 'e dyk by Longerhou
sy sutelt mei fleis dat stikum slachte is
wiist de hollanners it paad nei har hûs
dêr 't mem harren griesmeel en bôle jout

Dat famke wit noch net dat sy ferpleechster
wurdt
Har leafde trout en mei trije bern
letter de hiele wrâld
oerfljocht

Dat famke sil reizen liede,
tennisje en sjonge en gymnastykje
Dat famke sil organiseerje
en it hiele doarp foarsitte

En yn 't tsjerke in dûnsgroep beginne
mei oan 'e doar dûmny en âlderlingen, dy 't
roppe
"Zo dicht bij elkaar, daar kan de vlam in
vliegen"
En dan sil sy sizze

Ik bin in sinnestriel
Dûnsje is wat de sinne sil
It is net frjemd, it fielt fertroud
Dûmny, dit is net fout
Ik bin in sinnestriel
Dûnsje is wat de sinne sil
Wy binne al âld en wy binne al troud
Dûmny, wy dogge it wol

Der wuift in famke op 'e dyk by Longerhou
Nei de soldaten, sy sliepe yn it hea
En mem mei TBC yn in tintsje yn 'e tûn
Sy hat sân bern, in sterke frou

Dat famke sil mei in groep freondinnen
nei Gaasterlân en it wetter op,
in pilske drinke want op 'e boat
is tee al gau te flau

Dat famke sil minsken ferbine,
fertelle hoe 't se fierder kinne
Har man fêsthâlde en ferlieze
en hy sil dan "Ik bin der" sizze

Dat famke sil libje mear as njoggentich jier
en stelle "ferlies komt altyd te betiid"
En foar de dûmny dy 't sei dat dûnsjen net
hillich is, sjongt se in prachtich liet:

Ik bin in sinnestriel
Dûnsje is wat de sinne sil
It is net frjemd, it fielt fertroud
Dûmny, dit is net fout
Ik bin in sinnestriel
Dûnsje is wat de sinne sil
Wy binne al âld en wy binne al troud
Dûmny, wy dogge it wol

Zea - In famke op 'e dyk by Longerhou

Voor Jan de Vries

De wissels fan Jan de Vries
Jan hat in kaart mei de nûmers fan syn libben foar him lizzen
No jou ik in slinger oan de molen en ik lês de nûmers op
Harkje nei it libben fan in tûke boerejonge
Bliuw mar sitten, sjoch nei de sifers ûnder BINGO

Ut de lûdsprekkers fan multifunctioneel centrum It Klif yn Aldermardum klinkt
"En het volgende nummer is 54". Jan de Vries springt op en ropt "Ja, Bingo."
Hy hat de earste priis: fjour dagen nei Barcelona, all-in, mei de frou. Mar hy seit
"Bist net wiis." Sy binne der net west want de twadde priis wie in Retro Radio en Jan is in
muzyk-freak. Jan freeche de oare winnares: "Wolle jo wol ruilje?"
No klear, dat woe se wol, lyk om lyk.

Jan hat mei syn Boukje al twa moaie jongens krigen
No is sy wer zwanger en der kom in tredde by
Jan seit "Dokter, it binne der twa dat kin net misse"
En ja, twa famkes, dat wie de bûter yn 'e brij

Op in pinkstermoandei rint Jan de Vries mei syn maat yn it Rysterbosk
op 'e feint-en-famme merke, beide elk efter in mokkeltsje oan
Fan foar yn it boskein hielendal nei see. Sy freechje harren te wandelen,
en dan "Mei ik dy thús bringe?" en "Mei ik wer komme?" Mar syn maat hat in leafer
famke, sy hjit Boukje, en Jan seit "Wolst wol ruilje?" En dat woe d'r wol, lyk om lyk en no
binne Jan en Boukje troud, al 62 jier.

Jan waard in lytsboer mei tsien kij mar krige it moeilik
No koe hy net groeie dat hy woe der wol fan ôf
Ruile it spul om foar in molke auto
Syn soannen kamen der by en rinne no in pracht bedriuw

Tsientûzen jier lyn wie it allegearre iis hjir yn Fryslân
In gletsjer lei doe by Koudum in bult keiliem del
En dat dat in seine wie foar de túnbou kamen Jan en Baukje achter
Se ruilen har wenning yn It Heidenskip om foar in nij hûs en folkstún yn Koudum
Koudumer beantsjes binne in begrip yn 'e regio en de fakânsjes waarden der op plante;
tusken it ôfdwaan fan 'e ierdbeien en it rispjen fan 'e beantsjes siet krekt in wike

Jan hat in kaart mei de nûmers fan syn libben foar him lizzen
No jou ik in slinger oan de molen en ik lês de nûmers op
Harkje nei it libben fan in tûke boerejonge
Bliuw mar sitten, of wolst wat oars ruilje dan om

En it folgjende nûmer is:
124 - safolle kilometer ist riden nei Beverwyk om op 'e zwarte markt mzyk te keapjen
1400 cds kocht Jan, 1800 singles en 2600 platen.
En it folgjende nûmer is:
222 - it hûsnûmer yn Talma Hiem dêr 't al dy muzyk no op 'e kompjûter stiet, BINGO!

Zea - De wissels fan Jan de Vries

Voor Margje Dam

De ballonnen efternei
It is tweintich oer fjouweren healwei Desimber,
ik lústerje nei dyn libbensferhaal
In slach troch De Jouwer, it iis op 'e sleatten,
do sist en ik triuw dy yn dyn rolstoel de dyk oer

Dyn earste oentinken; mei heit op 'e pream,
farre oer de Tjonger fan boer nei boer
Jim helje de molke, út it reid fljocht in wylp op,
hy fluitet in ferske, jimme hiene it goed

Wy rinne lâns winkels, lâns huzen en tsjerken,
de minsken, sy groetsje, ien freechet 'Hoe ist?'
ik byld my dy yn, in famke fan sechtjin
stapt op in brommer nei de D.E. fabryk

Wat hiene jimme wille, dyn bêste freondinnen,
dy freonskip is bleaun, de dames fan 'e tee
En op sneontejûns mei jins allen te dûnsjen,
it leafst nei de Muizeval yn It Hearrenfean

Margje, do sjochst noch altyd omheech
Fertelst fan it moais, it ljocht, de muzyk
Soms binne de dagen tsjuster en dreech
Mar do wurkest dyn wei troch it fertriet

Sjoch dêr wie ús hûs en dêr wennet Willem,
op fiifhûndert meter, wy sjoche him straks
It wie yn 'e nacht, nei hûs op 'e tomme,
hy stoppe syn auto yn It Fean, op 'e Skâns

Hy brocht dy thûs en tocht 'dy is fan my'
en fiiftich ier fjirder fertelt 'r oer dy
Do wiist de knapste, de leukste, de leafste,
'it famke fan 'e Skâns', hy freeche dyn hân

Margje, do sjochst noch altyd omheech
Fertelst fan it moais, it ljocht, de muzyk
Soms binne de dagen tsjuster en dreech
Mar do wurkest dyn wei troch it fertriet

Willem kin prate, grutte ferhalen
oer wat jimme diele, jim heart foar muzyk
Wy sitte yn 'e hal fan it âlde gemeentehûs,
links stiet in krystbeam en rjochts stiet in fyts

Zea - De ballonnen efternei

All my podcasts are in Dutch!
Mijn naam is Philip. Ik schrijf sinds de begin jaren 80 gedichten. In 2011 heb ik mijn eerste bundel in eigen beheer uitgegeven genaamd "Zomaar gedicht"
In mei van dit jaar (2021) heb ik mijn tweede bundel uitgegeven met de pakkende naam: "Je hoeft je snavel niet te houden"  Ik wil mijn gedichten ook laten horen aan een ieder die het wil. Vandaar deze podcasts.
Mijn bundels zijn te koop vian de volgende links:
Zomaar gedicht: https://www.boekenbestellen.nl/boek/zomaar-gedicht/9789081819305

Je hoeft je snavel niet te houden:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/je-hoeft-je-snavel-niet-te-houden/9789464068009

New tracks tagged #poëzie,