غزل 2807 دیوان شمس - عبدالکریم سروش

غزلی از مولانا با صدای عبدالکریم سروش

آن کیست آن، آن کیست آن؟

من آبروی عشقم

سروده و صدا: نصرت رحمانی
موسیقی: مجید انتظامی
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ـ ۱۳۵۶

لیلی!
چشمت خراج ظلمت شب را
از شاعران شرق، ـ
طلب می‌کُند

من آبروی عشقم
هشدار . . . تا به خاک نریزی

پُر کُن پیاله را
آرام‌تر بخوان
آواز فاصله‌های نگاه را
در باغ‌کوچه‌های فرصت و میعاد.

لیلی!
بگشای بند موی و بیفشان
شب را میان شب
با من بدار حوصله اما نه با عتاب!
رمز شبان درد،
شعر من است!
گفتی:
گُل در میان دستت می‌پژمرد
گفتم که:
ـ خواب،
در چشم‌هایمان به شهادت رسیده است
گفتی که:
خوب‌ترینی؛

آری . . .، خو‌ب‌ام!
آرامگاه حافظ‌م
شعر ترم،
تاج سه‌ترک عرفانم
درویشم،
خاکم!!
آینه‌دار رابطه‌ام، بنشین.
بنشین، کنار حادثه بنشین.
یاد مرا به حافظه بسپار!
اما . . .
نام مرا،
بر لب مبند که مسموم می‌شوی
من داغ دیده‌ام!

لیلی!
از جای پای تو،
بر آستانه‌ی درگاه خوابگاه،
بوی فرار می‌آید

آتش مزن به سینه‌ی بستر
با عطر پیکر برهنه‌ی سبزت
پُر کُن پیاله را
با من بگو در خواب‌های پریشان چه دیده‌ای
که خواب را به شهادت رسانده‌اند در دیدگانِ ما
وانگه حرامیان در گود شب‌گرفته‌ی چشمت
با تیغ‌های آخته سنگر گرفته‌اند.
دروازه‌های شهر مدینه آغوش بسته‌اند
آغوش باز کُن
از چهارراه خواب گذر کُن
بگذار و بگذریم زین خیل خفتگان
دست مرا بگیر تا بسرایم:
در دست‌های من ـ
بال کبوتریست!

لیلی
من آبروی عاشقان جهانم.
هشدار . . .، تا به خاک نریزی!
من پاسدار حرمت دردم

ـ چشمت خراج می‌طلبد؟
آنک خراج:

لیلی!
وقتی که پاک می‌کُنی خط چشمت را
دیوارهای این شب سنگین را
درهم شکسته، آه . . .، که بیداد می‌کُنی.
وقتی که پاک می‌کُنی خط چشمت را
در باغ‌های سبز تنت، شب را ـ
آزاد می‌کُنی

لیلی!
بی‌مرز باش.
دیوار را، ‌ویران کن،
خط را به حال خویش رها کُن،
بی‌‌خط باش
با من بیا . . .، همیشه‌ترین باش!!

بارید شب
بارش سیل اشک‌ها شکست،
خط سیاه دایره‌ی شب را!
خط پاک شد
گُل در میان دستم پرپر زد و فسرد
درهم دوید خط
ویران شد!

لیلی!
بی‌خط و خال باش
با من بیا که خوب‌ترینم
با من که آبروی عشقم
با من که شعرم . . ، شعرم . . ، شعرم!
وای . . .
در من وضو بگیر
سجاده‌ام، بایست کنارم
رو کُن به من که قبله‌ی عشاق‌ام
وآنگه نماز را،
با بوسه‌ای بلند، قامت ببند!

لیلی!
با من بودن خوب است،
من می‌سرایمت!

من آبروی عشقم - نصرت رحمانی

Moosa va Shaban - Dr Abdolkarim Soroush

عقل گوید که من او را به زبان بفریبم
عشق گوید تو خمش باش به جان بفریبم

غزل ۱۶۳۴ دیوان شمس - صدای عبدالکریم سروش

منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم
دل و جان را ز تو دیدم دل و جان را به تو دادم

کتب العشق بانی بهوی العاشق اعلم
فالیه نتراجع و الیه نتحاکم

چو شراب تو بنوشم چو شراب تو بجوشم
چو قبای تو بپوشم ملکم شاه قبادم

قمر الحسن اتانی و الی الوصل دعانی
و رعانی و سقانی هو فی الفضل مقدم

ز میانم چو گزیدی کمر مهر تو بستم
چو بدیدم کرم تو به کرم دست گشادم

نصر العشق اجیبوا و الی الوصل انیبوا
طلع البدر فطیبوا قدم الحب و انعم

چه کنم نام و نشان را چو ز تو گم نشود کس
چه کنم سیم و درم را چو در این گنج فتادم

لمع العشق توالی و علی الصبر تعالی
طمس البدر هلالا خضع القلب و اسلم

چو تویی شادی و عیدم چه نکوبخت و سعیدم
دل خود بر تو نهادم به خدا نیک نهادم

خدعونی نهبونی اخذونی غلبونی
وعدونی کذبونی فالی من اتظلم

نه بدرم نه بدوزم نه بسازم نه بسوزم
نه اسیر شب و روزم نه گرفتار کسادم

ملک الشرق تشرق و علی الروح تعلق
غسق النفس تفرق ربض الکفر تهدم

چه کساد آید آن را که خریدار تو باشی
چو فزودی تو بهایم که کند طمع مزادم

نفس العشق عتادی و عمیدی و عمادی
فمن العشق تدثر و من العشق تختم

روش زاهد و عابد همگی ترک مراد است
بنما ترک چه گویم چو تویی جمله مرادم

لک یا عشق وجودی و رکوعی و سجودی
لک بخلی لک جودی و لک الدهر منظم

چو مرا دیو ربودی طربم یاد تو بودی
تو چنانم بربودی که بشد یاد ز یادم

الف الدهر بعادی جرح البعد فؤادی
فقد النوم وسادی و سعاداتی نوم

به صفت کشتی نوحم که به باد تو روانم
چو مرا باد تو دادی مده ای دوست به بادم

فاری الشمل تفرق و اری الستر تمزق
و اری السقف تخرق و اری الموج تلاطم

من اگر کشتی نوحم چه عجب چون همه روحم
من اگر فتح و فتوحم چه عجب شاه نژادم

و اری البدر تکور و اری النجم تکدر
و اری البحر تسجر و اری الهلک تفاقم

چو به بحر تو درآیم به مزاج آب حیاتم
چو فتم جانب ساحل حجرم سنگ و جمادم

فقد اهدانی ربی و اتی الجد بحبی
نهض الحب لطبی و تدارک و ترحم

به خدا باز سپیدم که به شاه است امیدم
سوی مردار چه گردم نه چو زاغم نه چو خادم

نزل العشق بداری معه کاس عقاری
هو معراج سواری و علی السطح کسلم

چو بسازیم چو عیدم چو بسوزیم چو عودم
ز تو گریم ز تو خندم ز تو غمگین ز تو شادم

بک احیی و اموت بک امسک و افوت
بک فی الدهر سکوت بک قلبی یتکلم

چو ز تبریز بتابد مه شمس الحق والدین
بفروزد ز مه او فلک جهد و جهادم

با صدای عبدالکریم سروش

دیوان شمس -  1776. منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم

A Fragment of Me
Rabab Trio 
Ebrahim Poustinchi | Fall 2016 | Lexington, KY

Ebrahim Poustinchi's Album

A Fragment of Me | تکه ای از من

غزلِ شمارۀ ۲۵۷۲ مولانا با دکلمۀ عبدالکریمِ سروش (همون عوضیِ انقلاب فرهنگی).

2572

غزل  مولانا با صدای دکتر عبدالکریم سروش



مُرده بُدم زنده شدم

منتخب فایل صوتی مولانا خوانی دکتر عبدلکریم سروش

1371 ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم کرده ام

امشب ای دلدار مهمان توییم......شب چه باشد روز و شب آن توییم
هر کجا باشیم و هر جا که رویم.........حاضران کاسه و خوان توییم
نقش‌های صنعت دست توییم..............پروریده نعمت و نان توییم
چون کبوترزاده برج توییم...............در سفر طواف ایوان توییم
حیث ما کنتم فولوا شطره...............با زجاجه دل پری خوان توییم
هر زمان نقشی کنی در مغز ما.........ما صحیفه خط و عنوان توییم
همچو موسی کم خوریم از دایه شیر......زانک مست شیر و پستان توییم
ایمنیم از دزد و مکر راه زن.......زانک چون زر در حرمدان توییم
زان چنین مست است و دلخوش جان ما......که سبکسار و گران جان توییم
گوی زرین فلک رقصان ماست.......چون نباشد چون که چوگان توییم
خواه چوگان ساز ما را خواه گوی.......دولت این بس که به میدان توییم
خواه ما را مار کن خواهی عصا........معجز موسی و برهان توییم
گر عصا سازیم بیفشانیم برگ........وقت خشم و جنگ ثعبان توییم
عشق ما را پشت داری می کند.......زانک خندان روی بستان توییم
سایه ساز ماست نور سایه سوز......زانک همچون مه به میزان توییم
هم تو بگشا این دهان را هم تو بند...........بند آن توست و انبان توییم

با دکلمه‌ی دکتر عبدالکریم سروش

Moosa va Shaban - Dr Abdolkarim Soroush

tamiminaser

Recent comments

paria

sanluna___

rezaw

milano

Related tracks