Bādbān

خرید

Eskeleh

می‌کوبه می‌کوبه تو گوش سیلی محکم و یه لیوان خنک روش 
نمی‌ده فرصت، دراز و سیه‌پوش
می رسه نوبت به نوبت بالا می‌ره از دوش 
اونقدر بالا که خود بالا ام میشه کف پوش
و یه قورت و شکم قورت 
داد گرد و پیچ پیچ مث شاخ قوچ
گلوهاشون همه خو گرفت با خفگی اونقدری که وقت غرق شدن لم می‌دن رو آب
آب‌تنی تو طوفان 
چشا از حدقه بیرون جوری که می‌گی مگه چی دیدی چی بوده تو قاب؟
گفت غولای کوتاه، هیولاهای وروجک یا می جونِت یا با دمشون می کوبن تو فک
گفت سواله واسم چجوری بدنای خیس می‌رن تو قعر به خواب عمیق؟
گفتم مث سوزن
بغض عرشه که بشکنه، می‌سازه دوزخ، می پاشه نمک رو زخم، اون‌وقت
دندون رو دندون می‌سابم چاره اینه که بدرم
برا خالی کردن دریا کوزه می‌خرم
صدا خفه کن خوبه واسه گلوی من که بلند داد می‌زنم

با تیرگی‌ها تنها شد -
/تصویر پیدا شد
با بی‌تابی می‌دید بادبان‌هاشو
من می‌کشم به دندون
/تو سرپا شو

می‌ریزه برام دنیا به این گل گشادی جنوب و شمالی
انگاری سحر شدین زبونتون نمی‌خوره تکون تو دهنتون
بالا و پایین جلوشو نگرفت چیزی خفه تو غلاف تیزی
همه بسته به اون، منم واستادم از هفت شیش‌تا کم بشه جون
تا وقتی نفس می‌کشه روز، عرشه مال منه موهاش رو سرش
من که سر به باد دادم بخوره هوا یه نمه کله، اینم شده روش شاید از ما بکنه، د می‌شه مگه؟
آخه ندیده مرداب آروم، همیشه طوفان و بارون. دو دست و دو پا پارو، زدم حریف یه تنه

،خورشید زد، ابر سوخت
/باد پیچید/
از گرداب، فانوس
/آروم چرخید
چشم دوخت دید بادبان‌هاشو
،گفت می‌کشم به دندون
/تو سرپا شو

یقه‌ات دریده، جلو هیکل باد
می زنه به سینه سنگ، موج رنگ پریده
دل دریا بزرگه کجاشه شقیقه؟
واستادم همونقدر که آب در می‌ره
به سمت ناکجا تا ابد، قدم به قدم
تو راهی که همه خطاش کج و معوجن
من یه تفنگم
من یه تفنگم

Nebrās (Roody X Taraamoon)

دریا غوطه‌ورِ خون بود
غروب خودشو کشت
با قایقم به دل آب زدم
بدون اینکه نگاه کنم به پشت
می‌رم به سمت ناکجا،
آسمونِ بی‌ستاره مرگ ناخداست
خودمو می‌سپرم به‌ دست باد،
تا رها شم ازین امواج ناگوار
،وایسادم رو پام
تصویرِ یکی دیگه جای منه تو آب
،بهم خیره شده با موهای کوتاه
انگار یه‌بار این صحنه رو دیده بودم تو خواب
،صدای رعد و برق و طوفان
سردیِ عجیبی رو حس می‌کنم تو پام
،مثل رودخونه‌ای که افتاده تو دام
می‌شم جاری تو این برهوتِ سوزان
زندگی یه حباب تو خالی بود
احساس خفگی، ترسناک و طولانی
بدنم روی خودم سنگینی می‌کرد 
انگار، وصل شده بهم وزنه‌های فولادی
روی قایقم یکی وایساده شکل من
که نمی‌بینم توی وجودش حس ترس
فاصله‌اش خیلی ازم دور بود
...دریا غوطه ورِ خون بود

،دریا خون شد -
/سرخ بالا زد
،موج آروم شد
/رعد غوغا کرد
گِردی ماه آتون شد
/صورت سرد
حیله‌ی باد افیون شد
/تو رگ مرد
شعله‌ی آب پرهون شد
/شبنم نشست
چشمای خواب افسون شد
/پابست

،دریا خون شد
;سرخ بالا زد
،موج آروم شد
رعد غوغا کرد

Mád (Veda X Taraamoon)

/سر زد دوباره شب، غبار مرگ پیچید -
برق زد ستاره از عمق قیر
/خندید پری
" چاهی! حقیر و بازیچه‌ای": -
" رازی، اسیر این شیشه‌ای": -
/وهم

خورشید خوش رنگ تو تنور آسمون
بنوش از جام جانم رها شم از یوغ ابر و بوم
تو راه منو بکش به زنجیر نور
تا من سر بدم از باور شب داد هردومون
میون پیچ پیچ خشم تو دریای مردن
به غرب و شرق دیواره های قایق می‌خوردم
من از خودم می‌پرسیدم اونچه از من می‌پرسن
این رعدها، این فانوس، بی آدما تنها
ببین من کارم از کار گذشته چیزی نیست بخوام
خونم رو آبه زمین گیر چیه؟ بندی نیست به پام
ببین رو پیشونیم نوشته دیگه جای خطا نیست
به این ظرف ترک خورده دیگه بلا روا نیست
جنگ من از جنس جادو بین پری و آدم
واسه اونا برعکسه، این بالا هوا نیست
پس یه دام پهن می‌کنم به قامت جانم
تا وقتی اسیر چنگال آب رو دامن بادم

این تن می‌سپارم به آب -
/من بادم آزادم بذار

کور خوندی کور تا وقتی نگی چطور
از دروازه‌های این موج‌ها بکنم عبور
دور شم از این طلسم و از جوهر سرنوشت
که خشکیده‌تر از منه رو این دریای شور
چه سلاحی داری جز گول و دوز و کلک
حالا که اسیر منی کارم میوفته رو غلتک
ببین من بی‌رحم‌ترم از اون آدما که قبلا
دیدی که ترسیدن ازت چون تورو نمی‌فهمن
من خوب می‌شناسمت تو بطری من جلدی
باید برگردم به کشتی بعد موج بعدی
یه عجله پشت شوق آدم دیدن
تو پس ذهنم طناب تردیدم دارم می‌زد
باید دل کنم از تو و دل بدم به موج و دریا
چه تو قایق چه تو ساحل آدم همیشه تنهاست
تو آزادی زین پس برو بگذر از این مرز
خط بین آب و آسمون، کرانه های فردا

Melmedās (Bamdad X Taraamoon)

،گود، لخت -
سخت بود؛ از سنگ‌ بود
/دامن ساحل
ریخت، پخش
محو بود، رَمل بود
/قایق باطل

،چقدر عجیبه مردن
یه جسم شناور، صامت ولی با حسی به وسعت دریا
توی قایق، اسیر موجم
یه نقطه‌ی کوچیک وسط آبی بی‌کران 
ختم حضورم چقدر ساده رسید مرگ غرورم
بیشتر خواستم
الان هرچی که داشتمم مال من نیست 
لباسامو دریده موجی که عاشقم نیست
حسادتی ندارم به کسی پایان دیگران غیر از راه من نیست
.همه مشترکیم توی این عاقبت

چیزی نمونده از خشمم
می پوسه بند بندم
 موج می‌کنه از تنم
غذای غذامم، خارج از این چرخه‌م
موند فقط حسرت کارا که نکردم حرفا که نزدم
وقتی رسیدم به ساحل پاک، که خودمم جزئی ازشم

از گوشت تا سنگ -
/پی خواب می‌گشت
از خاک تا رگ
/می‌ساییدش عرش

ترس غرق شدن تا آرزوی پرواز 
دریا، از مسیر پرده برداشت

دیدم شست آب از تنش زخم -
/باد برداشت
دیدم تاب می‌خورد، دستاش ساب می‌خورد
/شن شد، باد برداشت
دیدم شست آب از تنش زخم
/باد برداشت، موهاش
دیدم تاب می‌خورد، دستاش ساب می‌خورد
/شن شد، باد برداشت

،گود، لخت
سخت بود، از سنگ بود
...شن شد

Dastās (Kaboos X Taraamoon)

رفیق بی‌کلک، کلک
اینو وقتی گفتم که کشیدم سرک
پرک شال من رقصیدنش گرفته با موجی با طرب
از اون‌همه برج و بارو مونده دوتا پارو
نگهبان فلک که کشید کل دریارو جارو
بی‌افیون و دارو
دوای درمون نانوشته‌ رو هم قابله بودم هم زائو
شاید این موج آخر تموم کننده‌ی تکرارم شه
از خودم می‌مکم بالعکس زالو
من پر از تلاطمم
ما بین قعر و قلب گمم
هر جنبنده‌ای بگی شدم، الا آدم
به باد دل‌ها دادم که باد ببره،
که یاد می‌بره، شیطان سراب می‌دمه
بادبان بال می‌زنه تا بفهمم هنوز پته‌ی روی آبم

تصویر شکست -
از من نترس
/این موج آخره
از کوراب
چشم برندار
/این مرز باوره

[دزدید، نور/ تعبیر، تاریکی]

،کوه از رود
،آب از دود
/سُرب از شب پاشید
کوراب سرخ تابید
/نور از تن قاپید

تو سر تو قیچی تو سر من سنگ
...دستات آهنی‌، تو دست من
قصه‌ها از گل صید ماهی کردن
دریارو دزدیدن تو کوزه‌ی زردرنگ

...تو سر تو قیچی تو سر من
دستات کاغذی‌ان، تو سر من رنگ
قصه‌ها از هم دزدی قهرمان کردن
خورشیدو دزدیدن بین پارچه‌ی کم‌رنگ

تو سر تو قیچی تو سر من زنگ
دستات برق فلز، تو سر من جنگ
قصه‌ها نمی‌گیرن حقی به گردن
که لب سیاه عشقو می‌دزده با بوسه‌ی هفت‌رنگ

تو سر تو قیچی تو سر من چی
دستات هیچی، تو سر من گیجی
قصه‌ها تن به آب ندادن از خیسی
یکی شهرو نقش قبر کرد بین کفن پیچید

...تو سر تو
...تو سر من
...قصه‌ها از
هرروز مثل هرروز
ما محصول تکرار همیم
کران با کران به وصال می‌رسه هرروز

،کوه از رود -
،آب از دود
/سُرب از شب پاشید
کوراب سرخ تابید
.نور از تن قاپید

Koorāb (Safir X Taraamoon)

،شب آروم بود -
/بوی جنون می‌داد
،ماه پیدا بود
/کهکشون بیدار
نقره‌گون، آبو تکون می‌داد
/سیاه خیس می‌خورد و جون می‌داد

 سفره‌ی آسمونه رو دل دریا پهن
ستاره ها سوار موج... نبرد تن به تن
دراومده اشک شب به شبنم
که جنازه‌هاشون مروارید‌های غرقن
سایه ی چرک بادبون رو عرشه‌س به شکل دلقک و
من قرص ماهو بلعیدم و کرده نعشه‌م
ناخدای شیفت شب من
سکانه تو دستم
حشمه خوابن
باد زرد مارو می‌بره به هر ور و بد کابوسیه
اگه خاموش باشه فانوس مقصد چی؟
رو اسکناساش عکس شاه کجا رو چاپ کردن؟ و 
من نمی‌کشه عقلم
که اگه ‌لنگرا پرت شن 
دل دریا می‌شه خون
پریا گریه می‌کردن
دل دریا می‌شه خون
...دل دریا می‌شه خون

/سرگشته‌ان، از آب برگشته‌ان -

 تو دریایی یا اشکای شوری که آدما جمع کردن؟
پهلو نمی‌گیره این کشتی تو بندر

/سرگشته‌ان، از خواب برگشته‌ان -

 من انگشت میزنم ته حلقم
که ماهو برگردم
من همون خورشیدم  فقط پریده رنگم
که هر ماهی‌ای گرفتم از آبت مرده بود
من که هر شب می‌ریختم از سهم خودم خرده نون
تو لیاقتت همون عصای موساست
 که کشید یه لشگر رو وسط دلت و کشتشون
جزای ماهی‌ای که تن نداد به تنگ
بال بال زدنه تا خفگی تو ظلم تور
می‌زنم به دل طوفانت
تو کل زورته یه  گرداب شوم

 ،شب آروم بود -
/بوی جنون می‌داد
،ماه پیدا بود
/کهکشون بیدار
نقره‌گون، آبو تکون می‌داد
/سیاه خیس می‌خورد و جون می‌داد

سرگشته‌ان، از خواب برگشته‌ان +

Dayjoor (Daygard x Taraamoon)

موج، شور می‌گَزید - 
/فَلس می‌بُرید
تور از آب می‌کشید
/الماس می‌چکید
صید زرین به‌دست
روی دریا نشست
/قایقش سلانه می‌رفت
[حوت]
تور از آب می‌کشید
/از دور می‌شنید

ماهی طلا توی تور، روز شانس می‌تابه نور
می لغزه توی دست می‌زنه باهام حرف 
می‌گه آزادم کن جاش بکن آرزو 
حقیقت داشت وجود موجود جادو
جفتمونم دوریم از خونه‌هامون 
تو با قدرت بی دریا حقیری کمی
کلی فاصله‌ست بین خواسته‌هامون 
بده پول، هرچقدر که تو دنیا هست
بده زن، همه نشون بدن با دست
بده سریع ترین وسیله‌ی این عصر 
بساز رو نوک کوه برام یه‌دونه قصر
چرا کم بخوام پشیمون بشم فردا 
بده تاج بشم  پادشاه دریا
غرقم توی افکار آرزو رو لب‌هام
خواستم بخوام ماهی سر خورد تو دستام 
برمی‌گشت توی آب، آه
هرچی نقشه کشیدم نقش بر آب 
از برخوردش با سطح یه موجی شروع شد
تصویر طوفان طرح عذاب 

 صید از سوین دست -
روی دریا نشست
/قایقش سلانه می‌رفت

شب روی عرشه‌ی کشتی، آسمون خشمگین، اخم‌های مشکی
می‌کشم تورِ بی‌پایان از دل دریا بی هیچ عشقی 

 دید شده اسیر کهربای ماهی -
می‌شمره ترس‌ها، یکی، دوتا
/دید شده اسیر خشم آب

باد، رعد، رگبار سر حد
باد، رعد، موجا مثل یه سد 
باد، رعد، بادبان شده قطع 
باد، رعد، کشتی می‌شه غرق

 بی‌محابا پرسید -
/از طوفان ترسید

دید شده اسیر کهربای ماهی
 می‌شمره ترس‌ها، یکی، دوتا نیست
/شده اسیر کهربای ماهی
بی‌محابا پرسید
/از طوفان ترسید

 باد، رعد، آب سرد
باد، رعد، آب، من

Pilār (REZ x Taraamoon)

صبر پوشیدن
/از برف روییدن سخت
سرد بوسیدن
/از درد پیچیدن، از تب

ابرا به پای دشت رسیدن
/رو طرح دایره‌ش ندیدن شب؛ زد شبنم
از لابه‌لای خاک کشیدن
/از ضرب پای راه چشیدن زهر

هرجا به شهر رسیدن
/از آدما پرسیدن ماه کو
هرجای دَهر رسیدن
/از بیشه‌ها پرسیدن ماه کو

ابرا به پای دشت رسیدن
/از گرد پای دشت ندیدن ترس؛ زد شبنم

ماه کو
...از هامون بپرس

Mahāq | مَحاقْ

گیج و خوابن
سرد و ساکن
دم و بازدم سرد
گیج و مات

روزهاست خوابیده‌ن
روزو خواب دیده‌ن
کوه‌ها تاریکن
سرماست اهریمن

دستا به تیغ برف
[دستا به تیغه]
دستا به تیغه، سرد
[دستا به تیغه]
سرها به سینه‌ی ستبر
[سرها به سینه]
تن‌ها به زیر برف
[دستا به تیغه]

آتیش بسوزه گرم بگیره سایه
[چشما به راهه]
شفق بشکافه رنگ بریزه شاید
[چشما گواهه]
که تو تاریکی برفم سیاهه

روزهاست خوابیده‌ن
روزو خواب دیده‌ن

Fāžeh | فاژه

سفید مث‌ لحظه‌ی تابش نور تو یخ
چکید رو گونه‌ی سرخش قطره‌ی اشک
آبی بود خونِ رو موهای خیس خورده‌ش
برق، شمشیر به دست

کشید زیر دو چشمش سایه‌ی مرگ
پرید‌ رو هیبت پاره‌ی اهریمن
عاصیه غول، هر گوشه‌ی شونه‌ش داره یه سر 
وحشی، بی‌رحم‌

بگو چرا هرچی زدن تبر
یه ریشه از زخم جوونه زد
ببین که هرچی می‌زنن تبر به ریشه
جای زخم جوونه زد

سرخ، مث گوله‌ی آتیشه، سینه سپر
زرد، یه دندون نیش کاری به‌در
مشت خورد باز تو گونه‌ی بادکرده‌ش
زنجیر می‌شکست

بگو چرا هرچی زدن تبر
یه ریشه از زخم جوونه زد
پیش‌تر هرچی می‌زدم ‌تبر
از زخمش یه سر جوونه زد

دید از زیر پوستش، یه کاسه‌ی زهر می‌جوشید
این آخرین سر بود، تن اهریمن می‌پوسید

سفید، سرخ، زرد
آبی، برق، خنجر

ببین که هرچی می‌زنن تبر،
می‌شه سبز جای زخم؛ تمومه درد

Hermās | هرماس

می‌دونم، می‌دونی، هرچی نیست
می‌بینم، می‌بینی، اونچه هست
می‌دیم از دست
از ترس

می‌افتی، می‌گیرم آسون‌تر
می‌دونم می‌بینی آرومم
می‌دیم از دست
از بس

شوخ‌تریم
زود می‌گذریم

بگو از چی بریدی
بدونم چی کشیدی
بگو از چی بریدی
بگو ‌هرچی کشیدی
بگو ‌از کی بریدی
بدونم چی کشیدی

می‌دیدم، می‌دیدی، پیر شدن
می‌تابم، می‌تابیم تو یه تن
می‌شی تو من
من

می‌تنی، می‌بافم پود ازش
می‌ریزم، می‌ریزیم باهم اشک
دادیم از دست
از بس

بگو از چی بریدی
بدونم چی کشیدی
بگو از چی بریدی
بگو‌ هرچی کشیدی
بگو‌ از کی بریدی
بدونم چی کشیدی

شوخ‌تریم
زود می‌گذریم

می‌تنی، می‌بافم پود ازش
می‌ریزم، می‌ریزیم باهم اشک
دادیم از دست
از بس

Atiq | عَتیقْ

Imā | ایما

می تاخت،
تا به مأمن برسه

ماهر،
پای دامن برسه

توفان
پشت زینش چنگ می‌زد
باد زیر گوشش
نعره و آهنگ می‌زد

دست به خنجر برد، خون شد
به آهن زد، کوه شد

آب به ِمجمر زد، سوخت و
جهنم آبگون شد

جادو جادو جادو شد
جادو جادو جادو شد

می‌خواست،
نقشه‌ی دام بکشه
توسَن،
شیهه‌ی رام بکشه

دست به خنجر برد،
به پیکر زد
به موهاش
جادو

سینه‌اش از غبار و از جنون پر بود

Lyrics: @Sara_Bigdeli_Shamloo

Shezān | شیزان

حدس بزن
تا لب کرت چند قدمه

هر قدم تا ته دریا
چند فرسنگه

هر فرسنگ کوله‌بار غمش بود
می‌شست از شوره‌زار تنش رود

اینجا نعره می‌زد،
افسار می‌درید
انگار شره می‌کرد
این‌‌بار می‌پرید

*دستاش صخره رو قاپید
چشماش دره رو خواب دید*

چرخ بزن توی این کوره
قلب منه

نقب بزن توی این دهلیز
چند نفسه

هر نفس  خنجری به تنش بود
می‌شست از شوره‌زار تنش رود

lyrics: @Sara-Bigdeli-Shamloo

Zahāz | زَهازْ

تَرامونْ، پروژه‌ی مشترک "سارا بیگدلی شاملو" و "نیما عقیانی" است، که با گرایش به سبک آلترناتیو الکترونیک و با تکیه بر کلام فارسی شکل گرفته است • @Sara-Bigdeli-Shamloo & @Nima-Aghiani • Alternative Electronics / Farsi

TARAAMOON • ْتَرامون

Pinned to spotlight

Popular tracks