Name: شعر در ستایش عشق دکتر شفیعی کدکنی با صدای خود ایشان by tasnifvaavazha
Duration: 3 min 51 s
Description: آپلود شده توسط صفحه ی تصنیف و آوازهای ایرانی

آواز: ملیحه مرادی 
آهنگساز و نوازنده‌ی تار: سعید میرزازاده

Ey Kash

اجرا در یکی از سلسله جلسات مکاتب سنتور نوازی در رادیو فرهنگ (اوایل دهه 80)

سیامک آقایی: تکنوازیِ سنتور در دستگاهِ نوا

بداهه نوازی در آواز دشتی
 
آواز : مجتبی فضیلت خواه
 
سه تار : سهیل اخلاقی

شعر : سایه

چه فکر می کنی

که بادبان شکسته، زورق به گل نشسته ای است زندگی

که در این خراب ریخته

که رنگ عافیت از او گریخته

به بن رسیده، راه بسته ایست زندگی

چه سهمناک بود سیل ِ حادثه

که همچو اژدها دهان گشود

زمین و  آسمان ز هم گسیخت

ستاره خوشه خوشه ریخت

و آفتاب

در کبود دره های آب غرق شد

هوا بد است

تو با کدام باد می روی

چه ابر تیره ای گرفته سینه ی تو را

که با هزار سال بارش ِ شبانه روز هم

دل ِ تو وا نمی شود

تو از هزاره های دور آمدی

در این درازنای خون فشان

به هر قدم نشان ِ نقش پای توست

در این درشت نای دیو لاخ

ز هر طرف طنین ِ گام های ره گشای توست

بلند و پست این گشاده دامگاه ِ ننگ و نام

به خون نوشته نامه ی وقای توست

به گوش بیستون هنوز

صدای تیشه های توست

چه تازیانه ها که با تن ِ تو ناب ِ عشق آزمود

چه دارها که از تو گشت سربلند

رهی که کوی قامت ِ‌ بلند عشق

که استوار ماند در هجوم هر گزند

نگه کن، هنوز آن بلند ِ دور

آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور

کهربای آرزوست

سپیده ای که جان ِ آدمی هماره در هوای اوست

به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن

سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب ِ راه و باز

رو نهی بدان فرار

چه فکر می کنی

جهان چو آبگینه ی شکسته ایست

که سرو راست هم درو

شکسته می نماید

چنان نشسته کوه

در کمین ِ‌ این غروب

که راه

بسته می نماید

زمان ِ بی کرانه را با شمار گام ِ‌ عمر ما مسنج

به پای او دمی ست این درنگ ِ درد و رنج

بسان ِ رود که در نشیب دره سر به سنگ می زند

دونده باش

امید هیچ معجزی، ز مرده نیست

زنده باش


بداهه نوازی سه تار و آواز در مایه دشتی

آواز چه کسم من_کنسرت چرا رفتی همایون شجریان

سرو چمان- دوبیتی باباطاهر

شور - ابو عطا 
اساتید کسایی - شهناز - فرهنگفر و شجریان

Kasâi - Shahnâz - FarhangFar - Shajariân  اساتید کسایی - شهناز - فرهنگفر و شجریان

آلبوم چاووش 6
این آلبوم در آذر ماه سال 1358 در دانشگاه ملی ایران احرا شد.
محتوی موسیقایی این آلبوم مرتبط با حوادث و شرایط اجتماعی ایران در زمان وقوع انقلاب ۱۳۵۷ است. این اثر دربرگیرندهٔ تصنیف معروف ایران ای سرای امید (تصنیف سپیده) می‌باشد که مربوط به آهنگی از محمدرضا لطفی بر روی شعری از هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) می‌باشد. در این اثر محمدرضا شجریان به عنوان خواننده و محمدرضا لطفی به عنوان آهنگ ساز و سرپرست گروه شیدا حضور دارند. هم‌چنین در این اثر یکی از قطعات ساخته شده توسط پرویز مشکاتیان به نام تصنیف ایرانی (با شعری از جواد آذر) نیز اجرا شده است. اشعار ساز و آوازها نیر از ه. الف. سایه می‌باشد

Chavosh 6

Besharat (Yadegare Khoone Sarv)- بشارت(یادگار خانه سرو)

آپلود شده توسط صفحه ی تصنیف و آوازهای ایرانی 

شعر در ستایش عشق دکتر شفیعی کدکنی با صدای خود ایشان

نگاهت می‌کنم خاموش و خاموشی زبان دارد
زبانِ عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد

چه خواهش‌ها در این خاموشیِ گویاست، نشنیدی؟
تو هم چیزی بگو، چشم و دلت گوش و زبان دارد

Negahat Mikonam Khamoush

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

شعر در ستایش عشق دکتر شفیعی کدکنی با صدای خود ایشان

tasnifvaavazha

Recent comments

Niki

razgol motamedi

Related tracks