my playlist

Farshad-Shere Kabood

To be like You

رِند
آهنگسازی و میکس و مسترینگ : فرشاد
تاریخ انتشار : 9 بهمن ماه 1395
تهیه شده در استودیو فرشاد

Rend

Khouneye Khaale (Prod. Farshad)

زمانی که منو ترد میکردی از عدن 
خاکیه پنهان خلق انتهای تنگ تر از روحم 
چقدر سنگینم از بی وزنیه وجودت وقتی نقش میزدی تو به این پیکر 
کالبدم این طنینو طی کرد 
من از گل تو روییدم به دیدن 
که خارای سیاهت نمیتونن ببینن 
من از ین تضمین چه بی ضمانتم وقتی یگانگی اجباری برای رویش گل نیست 
اما شاید میشد صدای آواز پرنده های وجودو از کوچه بپرسیم 
کجایی خورشید که 
گناهِ پل ریختن از صدای پای سکوتِ این سایه ها بود 
بیا به هم بتابیم تو این قبیله های حجابت که دلیل کشف ستاره ها بود 
شاید همینم دلیل خلق "نگاه" بود 
بگو اهریمن کدوم ستاره ان پلک های بسته رو دو تا کهکشان مجاورت 
شاید دل به معاشقه ی تو بسته پرنده که نمی وزن باد های مخالفش 
شاید تو خود بادی 
خالق اتفاقی 
که این جهان زاییده شده اتفاقی 
اما اِنگار تو چشم انداز طبیعت این کالبد بی حجابی 
نقاش این نگاری 
یه روزی از تارای تنیده شده ی دور بدنم بیرون میزنم به خیال خلق خودم 
زخم های تنم دست به یکی میکنن تا به علت نبودن این مرگ حمله کنن 
یه روزی حتی از سوی جهان پرتو غیر 
به معرفت روشن سخنت دل نمیدن 
اون روز چهرتو غرق میکنم تو نقاشیام وقتی چشمای ساکنم صدای برکه میدن 
یه روزی شاید ابر ها از پریدن رنگ 
تو شاهرگ شونه های طبیعت سر 
به تنهایی خمیدنت بتابونن نور 
که سایه ها تماشاچیه رقصیدنتن 
تو قدر اعتقاد من به حامیه نگاهی 
گاهی عجیب الخلقه های خوابیده به بالین درخت ها میریزن از این پاییز تکراری 
بیا تصویرمونو پشت این آیینه بکاریم
-----
چه از زبون آزادی ، چه تو روزنه ی نور پرده های پنهانی
چه تو زندونِ اربابای خیالی
درست همین جایی که ما باشیم
کلِ جهان مدحِ توئه
از ابرای متحرک تا آسمونای دورِ پُر از آتیش
همون دایره های تو خالی نقاشیت
جاری ، تو ردای باد قرمزِ کیهانی
تا غبار توی سینه ی رویای بیداری
کران به کران مدح امکانیه که
ما اونو به اسم خدا میشناسیم
ما حرکتِ پر از شوق تو بومت
به ثانیه های تو همه رنگا رو باختیم
همه رنگا رو جز .....، همون حرفای تکراری
چقدر همه پُریم از معمای تاریخ
چقدر دروغ از شد روزای پوشالی ساختیم
چه شبایی که با نبودنت نبوده راهی
با چند قطره وجود و افسانه های واهی
موندگار شدیم تو شهرِ آهن و شیشه
تو رو تو دود تکنولوژی کشیدیمت تو سینه
بهمون گفتن آدم میتونه همه جا ببینه
تو رو زیرِ بارِ قانونای سیستم نمیشه دیدت
زیر چارچوب زیر پرچم قارون
سخنِ عدالتو کشیدن رو سرِ هممون
گور معرفته مهربون منجی کجاست
سرمون زیر زورِ سرانه با کلاه بی کلاه
کلِ جهان مدح توئه
مهم نیست چنذ تا استخونِ چند تا بچه
زیرِ چرخِ ارابه های سرمایه داری میترکن
وقتی ارباب عطسه کنه
مهم نیست وقتی تو خوابِ نازی
با اشاره ی ابروی ملکه هرکی رنگِ پوستش
به قدرِ قصمرو با تحریمِ حیاتش
از خاورِ بیگانه جفت پاهای نازکشو اَره کنه
وقتی زیرِ نظرتیم همه چی دستِ توئه
فقط دیگه چرا تکرار نمیشه لوت؟
عاد و ثمود ، اقوام نوح
همشون همینجان هنوز
و فرائنه ای که پشت کردن به ستاره های آسمون
چند هزار سال قبل تر
وقتی سنگ های عظیم به اراده ی تو به حرکت درومدن
ولی الان ثابتن و علمی که دوباره ریشه کرد

Arraabeha

Sokhan

شد از قلمش خلع 
میریخت تو جامدادی جنگ 
وقتی تراشید سرشو پایه نقاشیش 
همه بهش خندیدن 
گفت چقدر حقیرن این رنگ ها 
یه خط صاف کشید وسعتو نشناخت 
تهش نقطرو انداخت 
گفت خدا همین جاست 
که من میکنم حسش 
ما همه از همین نقطه ها میگرفتیم شکل 
شایدم این کرم تو این جهان پیله نمیشه 
وقتی شکم هوا پر از خاکه 
باید پروازو بلد باشه اون تا بشه فاتح 
چشماش که بازه اما نگاه میکنه به ساعتش میفهمه هنوز خوابه 
میکشه ۴ تا خطه صاف هی 
از همون خطایی که بهشون میسپاره باد دل 
گفت پروازو مدیونم به ایم ریسمانه پاره 
کجای اتاقت شدی پنهان که اگه نورم بهت بتابه نداره فایده 
بگذریم در کل تق تق تق 
در شد باز یکی گفت بس کن 
همه هستیم 
اما هیشکی همرنگ نیست 
من دارم خفه میشم از این تنگی 
از این تردید 
شاید ما تو دنیای بعد مرگیم 
شایدم همین جا نشستیم منتظر چرخیم 
چرخ ارابه های خاموش 
زیر جهل دریای مغلوب شده به پیروزیه فانوس 
ولی ما که از چوبیم غرق نمیشه هیچکس 
انگار شنای ساحل شناگرای خوبی نیستن که غرق میشدن تو ماهه کامل 
نه چون اونا از خاکن 
تهش همه یکی ان
تو این عالم ذر چیزی برای ترسیدن نیست که بخوام ببینم
-----
مثل ارابه ها رو من قدم بزنید
کل جهانِ سفید منو با رنگ بخرید
من همین پهنا من همین گستره ی سفید
من همون پیچی که تو موهای لیلی نمیشه دید
بزن آبی کهشکونِ پسِ آسمون
از شهر بزن بیرون روی این دنیای کاغذی
زمین صاف و بی مرزه تا وقتی با منی
من و تو رویاییم یه عالمیم

Rang'Haa

-----------------------------
07 . Skit (3ta harfe akhar)
-----------------------------
بی قیدو شرط بدون نیت 
بدون هیچ انتظاری از وجود سیرت 
نمونده نیازی برای دیدن 
ندیده های حبس شده پشت میله های بدون سلول چشم های خیرم 
بیاید بریم جایی که ستاره هاش تیرن 
تو رویایی دیدن کابوس خواب ندیده ام 
جایی که دهن مردمش همیشه باز نیست 
جایی که برنده بمونیم با این که باختیم 
این تفکرا که فقط غمن 
نمیدونم
یا این غما باعث افکار منن که میخونم ؟
همین مجمعم پاسخ سوال صلاح جمع نیست 
تا کی به گردنتون آویزه طلای تحقیر؟
تا کی میخوایید شورش کنید علیه بند تسبیح 
دونه ها علت پراکندگیتون پارگیه نخ نیست 
شماها فقط رعیتین پای این قلو زنجیر 
باید بدونین که اربابه که میکنه تغییر 
من سعی کردم شمارو بیرون بکشم ولی انگار فقط خودم دارم غرق میشم تو لجن 
خواستم تنهایاتونو دور کنم ازتون ولی خودم نقابشو میکشیدم رو صورتم‌
بیایید بریم جایی که نیست اثری از بودنم 
یا حتی از کبوترم 
ولی هنوزم تو سرم میبینم دونه هاش رو خاکن 
به امید برگشتنش چه خونه ها که ساختم 
چه زوزه ها که بادم میکشید اما هیچکس صداشو نمیشنید 
این چراغو نمیشه دید با این ک هوا تاره 
اما صدای سازش 
می ارزه به لرزیدن انگشتای شهنازت رو تن سیمت دنیا 
رو سر سیبت افتاد کدوم درخت فهمت ؟
ساکنین ستاره های سنگدل 
انگشت اشارتون سمت کدوم دل تنگه 
کدوم حشره طعام مدفوع سیری ناپذیر این مرگه ؟
دروغتون قشنگه 
چه آهه سردی از دل تنها میره تو کوچه ها 
هنوزم میاد روح این شهر به خواب پوکه ها ؟
شاید به جای فتحش 
دلم گرو حضم همین سه تا حرف آخره که نوشتم رو قلبش 
بیاید با هم بریم به همون جایی که بفهمه 
به همون جایی که بشه بهش بگن دل

Skit (3ta Harfe Akhar)

-----------------------------
06 . Pesar Bache
-----------------------------
یه پسر بچه که زندگیشو شروع کرده تو یه کوچه ی باریکو 
کثیفه پر از لکه 
با یه قفسه ی چوبی پر از هیچی که تکیه به دیوار زده با یه میخو چند تیکه چسب که
 دلگیر از خالقی که رنگ پوستشو سیاه آفریده شاید هیچ موقع بخشیده نشه 
سنگ فرش خیابون میده بوی آغوش مادرشو از دید اون زندگی یه تحقیر محضه 
تو حرارت شهرم اون اغلب لباسشو بیرون میاره از تن
 یه ساعت مچی بد رنگ رو مچش که همیشه خوابه انگار خسته اس 
کی میخواد عاقل شه نمیدونم من اصلا 
پدرش یه سرباز تو جنگ جهانی سوم بود که هیچ وقت به خونه برنگشت 
پس هیچکس نیست که واسه شام میز بچینه وقتی نمیدید پدرو مهمونه سرزدش 
میزنه آلبوم عکسای خونوادگیشو ورق 
معلم سر کلاس دنیا حاضریشو نزد 
با خودش گفت تو جایی که ارابه میشد قلم 
من یه جاده ی سیاهه پر از راهه پیچو خمم 
مثل درختی ک دلش لرزیدو برگهاش ریخت 
حقیقتو تو دستای مرد نجار دید 
شاید اونم میخواست یه پسر واقعی باشه 
نه یه ادمک چوبی بشه هم بازیش 
زیر آوار نگاهی که از چشماش میگذشت 
بین مردمی که برده ان و انکار میکنن 
اون پادشاهه قلمرو تنهاییاش بود 
نه سرزمین هایی ک با خون اشغال میشدن 
اون رنگ میزد به دیوارای شهر تا شاید انتقامشو از این زمین یخ زده بگیره 
اما تمام رنگ های تاریکه دنیارو جمع کنی یه صحنه از این منظره نمیشه 
میگفت با یه گل میشه بهار 
رومو میشه یه روزه ساخت 
تق تق 
کیه میزنه در پس 
دوباره یه مهمونه ناخونده 
پسرک اینو گفت تو واهمه ی مرگ 
دست نوازش کشید رو سرش راهبه ی شهر 
چشماشو بست تنش انگار شد سرد 
شد طرد رفت جایی ک نشه پیداش کنن 
گفت تو جهانی ک پر شده از کوتاهیه فکرت 
چقدر بلند تر شد قد این دیلاق جهل 
شاید دیگه نمیزنه نبض این سکوت ک این شهر زندست هنوزم به اجبار وهم 
چه کلافه میبافتمت تو منظره ی بومم 
من هنوز باید تو این زمین یخ زده بمونم 
وقتی رنگی نیست که به صورت بی روح این شهر بزنم 
چطور از دستی ک روش نقش زده بخونم 
عا پسرک من هنوزم خسته ام 
میاد از همه چی بدم 
حالمو بهم میزنه رفتن 
بعد از آخرین برف دیگ خروس نمیخوند کبکم 
تو دنیای ساخته مغزم چقدر سفیده 
با این وجود هنوزم میشه دیدت

Pesar Bache

-----------------------------
05 . Noor
-----------------------------
از لرزه های افتاده به اندام این پهنا 
شکستن بغض های گلوی پنجره ی تنها 
اما این درد همیشه هست همراهش 
ک باز میکنه قلبشو تا 
نور مهمونه خونه بشه 
به کوتاهیه فکر تمومه سایه ها دونه بده 
شاید یه روز برسه از لونه بره 
قبل از این ک این خونه متروکه بشه 
باد بشین رو نیمکت های شکنجه گر تنهایی زوزه بکش 
پرده ها مینون میکنن دل 
از سقفی ک آوارو میپرسته ک میشه نصیبش 
و درختای خونه نشینه زرد 
سر 
تکون میدن به نشونه ی فهم
ک زیر بار حرفای زور باد 
خمیده نمونه تن 
اون کلی باج به خزون برگ هاشو داد 
ک دوباره جوونه زد 
از نگاهه دوخته به زمینش میشه فهمید ک 
نگرانه تمومه فصل 
نگرانه پاییزه محزونه بعد 
تنها باورش اینه ک تمومه شب 
نور کجایی خودتو بده نشون 
چشم ها مستحق تحقیرن 
بزار کوچیک شه مردمکشون 
اما بیا 
بیا تموم شه این پلیدیا 
بیا تموم شه این رنگ سیاه 
تموم ترس های بچگیام 
تو نبودت میکشیدن چنگ به دیوار 
هنوزم صداشون تو گوشم هست 
هنوزم میندازن رو شونم دست 
چیو میپرستید تو این مذهب سکوت 
که خورشیدش طلوع نکرد 
بدون نیست پاییز فصل رسیدن 
زاییده ی تابیدنته دیدن 
بده قول که بیدارم کنی اگه پایه قصه ی خوابیدنت بشینم 
میرم از شهر سایه های بالغت 
که تابشه آفتابو بلعیدن
از فصل بارش های برف 
تو عمق شعرهای نرسیدن 
از چین تو باد موهای ابر ها 
زاد گاهه نگاهه رنگ ها 
میرم از شهر کشیدن نقش رو نقش های پاره سنگ ها 

باد 
منو تو زمانه زیادی برامون باقی نمونده از یاد 
رفته هارو فراموش کن بزار بتابم رو تمومه شاخو برگ ها 
موهای پریشونه این ابر های حریصو از رو صرورتم بردار 
بزار بتابم 
بزار یه شب سرمو راحت رو‌بالش بزارم 
بخوابم

Noor

-----------------------------
03 . Ghabr
-----------------------------
هِی کجایید قابله های منطق 
این قبر منه متولدم کنید به لمسش 
دست های پشت پرده 
مرزهای متعصب 
کائنات سر در گمِ سرای متفکر 
جنگ های تن به تن 
جای شهرِ من نقش بسته زیرِ چرخ ارابه های وهمت 
از آهنی که دل داد به نخ تا دوخته شه این زخم 
و فتوای باد به تنهای برگت 
بدون که ریختن فهم رنگ های زردِ 
و این بچه هنوزم غلت میزنه با یه توپ رو گستره ی پوچ 
چقد سفیده تو منظره ی روشن بوم 
با این وجود هموزم میشه خوند از ترس های محضش 
از چین و چروک دامن صافش 
تا صورت ماهش تو آینه 
یه عابر پیاده تو نگاهشه با یه شاخه که دائم 
میسوزه تو وزش بی مسیر بادش به مرزهای بسته 

اون چشماشو میبنده تا بخوابه 
اما بیدار میشه تو یه دنیای ساکت 
یه جایی ک همه چی اشتباهه 
تنش میلرزه از سکوتش شاخه ها برگ 
میریزن میشن ساقه ها خم 
خیابوناش پا به ماهن 
زایدن خفه خون چقد سفیده تو منظره ی بی رنگ بوم 
منظره ی رو به روم 
همین کاغذ لکه 
که دل بست به من که 
دل بستم به موی دل نازکه دامنه تنگش 
این کل ماجرا نیست 
زیر تازیانه های قلم سیاه شد سفیدش 
این کبودیارو هدیه دادم به تنش 
این کل ماجرا نیست نه 
فهم 
یه ترد شده از لباسای خالی شده از آدمای شهر 
مفسدای باسواد پست 
کاهلای متهاجم غنی از فقر متن 
به ساده ی نگاهتونه مرگ 
این کل ماجرا نیست نه 
خطبه ها بقای خون بهای صنای صور 
چشم های بسته از نمای دور 
این منم موجودیت این موجود 
تنیده شده از تارای پاره شده ی عامل سقوط 
من به کبیره ی این گناهم معترفم 
منو فریاد کن من درد مشترکم

Ghabr

-----------------------------
01 . Aaghaazin
-----------------------------
اومدیم ، پخش شدیم ، تو همسایگیِ زمین
ماه از کنترل خارج شده بود
سالهاست خبری مخابره نشده
از هشاشینِ حاضر
رساله ی تاریخِ تاریکِتون رو گرفتیم پس
جنگ بود و منفعتِ غرب
فرزندانتون ، فرزندانمونَن
خواب بودید
معنیِ پروردگار نمیدونیم و اما اندکی از شما
وقتِ صُلح به روشِ ماست
یه روش سرد
احساس رو کمی فهمیدیم اما
اینجا ، نه فقط برای مرگ
سوگِتون ، زوگِ آخر ماست ولی
نه از لَم ، نه از لَم
پسربچه شاید ، انگیزه یعنی
ولی ، زوگِ آخر یگانگی نه از لَم
نگاهِ شما رو تغییری ولی نه از لَم
رنگهایی رو که میبازید اما نه از لَم
ارتباطِ عمیقی رو بینِ ما باید اما
نه از لَم نه از لَم
شاید سواله لَم اما جوابو نه از لَم
صدای چرخ ارّابه ها تو خواب اما

Aaghaazin

Ghamat

Artist: Ben

Mix & Mastering: Mohammad Afzal

Artwork: Mahdud

-Lyrics-

| قسمت اول |
همین حس یعنی قدرت، یعنی به احدی ندی مهلت
دور از منفی شاید خنثی، ولی تمایل به مثبت
یعنی شرم رو می‌بینی تو چشای اون عوضی که بهت پشت کرد
یعنی ترس می‌شنوی تو صدای اون آشغالی که از پشت زد
خیلیا فکر می‌کردین مردم، تو دنیای تاریک افسرده‌ام
حالا من از مرگ برگشتم، وایسا آسیاب به نوبت
یادته خاکی که جای ریشه‌ی توئه منم، چیه چرا لکنت؟
خود من کاشتمت، زر بزن میام می‌کنمت از بته‌ت
آدمای مفت‌بر، چیه شدین تیم ها؟
تو روی اون‌که قدیما واسه همه‌تون می‌جنگید ها؟
یه سریا پله، یه سریا دیوار
می‌بینید ها؟ چی می‌گید؟ تو روی خودم بگید بیاید اینجا
از کی تا حالا زالوها ادعای استقلال دارن؟
خنده داره، انقد بمکید تا بترکید، این پا
چیه سینه‌خیز زیر میز می‌رید مگه چیز تیز دیدید با من ها؟
این‌که چیزی نیست یه ورق سفیده که شاید پر بشه می‌خوای؟
اسم تو رم توش بیارم یا چی؟ لاشی کی بودی تو؟
نترس بیا بیرون، می‌خوای بدونی چه‌جوری شد؟
من این جنگ رو خیلی وقت پیش توی خودم داشتم
تا الآن هم فقط داشتم سر به سرتون می‌ذاشتم

| همخوان |
موریانه‌ها پیکر چوبی‌مو جوییدن هی
می‌گفتن تو دوری من دوییدم
ولی یادت باشه رود همون رودِ جاری
حتی اگه ماهیا گل‌آلودش کنن
پیکر چوبی‌مو جوییدن
من شکستگی‌هامو روی هم می‌چیدم
خمیده ولی یه قامت ساختم
بزرگ که دیگه نمی‌تونن نابودش کنن

| قسمت دوم |
شک داری با توام یا نه، مرددی؟
تو هم یکی از اونا، ما همه‌مون یه لجن‌ایم، آدمیزاد هیولا
اخماتو وا کن لاشی‌ای دیگه ناراحتی نداره
پایگاه‌تون رو گاییدم، با خودتم گوشات از چی فراره؟
شدی سری لا سرا، سر سلطان سلامت
گنده‌ها لپاتو می‌کِشن، واسه ما شده اوقات فراغت
واسه شما جدیه هنوز، با اینکه گم شدی لا هدف
لا علف لا فنا به فنا، لا شهرت لا شرف
من ققنوس‌ام پایانم شروع دوباره‌ست
تو هنوز درگیر اینی که کی ماهه کی ستاره‌ست
ساده‌ست، جایی که مردمش دور رو کوچیک می‌بینن
گرگاش همیشه میان تو دید می‌شینن
ستاره همیشه براشون کوچیک‌تر از ماهه
اینجاست که یکی مثل من می‌شه ستاره‌ی کم نور
اما خب، تو چطور صبح می‌کنی شباتو؟
من از موزیک فقط تسکین می‌خوام، افتخاراش برا تو

| همخوان |
موریانه‌ها پیکر چوبی‌مو جوییدن هی
می‌گفتن تو دوری من دوییدم
ولی یادت باشه رود همون رودِ جاری
حتی اگه ماهیا گل‌آلودش کنن
پیکر چوبی‌مو جوییدن
من شکستگی‌هامو روی هم می‌چیدم
خمیده ولی یه قامت ساختم
بزرگ که دیگه نمی‌تونن نابودش کنن

Ghamat

Ben - Ghamat

بن و فرزان - شُد (رمیکس)
آهنگساز : @far_zad
میکس و مستر : @ashkanakai
طراح جلد : آیدین پورکوچک
.
دریافت و شنیدن از کانال
www.t.me/Ben_Official

Single

Ben & Farzan - Shod (Remix) [Prod. Mafogh]

-----------------------------
05 . Noor
-----------------------------
از لرزه های افتاده به اندام این پهنا 
شکستن بغض های گلوی پنجره ی تنها 
اما این درد همیشه هست همراهش 
ک باز میکنه قلبشو تا 
نور مهمونه خونه بشه 
به کوتاهیه فکر تمومه سایه ها دونه بده 
شاید یه روز برسه از لونه بره 
قبل از این ک این خونه متروکه بشه 
باد بشین رو نیمکت های شکنجه گر تنهایی زوزه بکش 
پرده ها مینون میکنن دل 
از سقفی ک آوارو میپرسته ک میشه نصیبش 
و درختای خونه نشینه زرد 
سر 
تکون میدن به نشونه ی فهم
ک زیر بار حرفای زور باد 
خمیده نمونه تن 
اون کلی باج به خزون برگ هاشو داد 
ک دوباره جوونه زد 
از نگاهه دوخته به زمینش میشه فهمید ک 
نگرانه تمومه فصل 
نگرانه پاییزه محزونه بعد 
تنها باورش اینه ک تمومه شب 
نور کجایی خودتو بده نشون 
چشم ها مستحق تحقیرن 
بزار کوچیک شه مردمکشون 
اما بیا 
بیا تموم شه این پلیدیا 
بیا تموم شه این رنگ سیاه 
تموم ترس های بچگیام 
تو نبودت میکشیدن چنگ به دیوار 
هنوزم صداشون تو گوشم هست 
هنوزم میندازن رو شونم دست 
چیو میپرستید تو این مذهب سکوت 
که خورشیدش طلوع نکرد 
بدون نیست پاییز فصل رسیدن 
زاییده ی تابیدنته دیدن 
بده قول که بیدارم کنی اگه پایه قصه ی خوابیدنت بشینم 
میرم از شهر سایه های بالغت 
که تابشه آفتابو بلعیدن
از فصل بارش های برف 
تو عمق شعرهای نرسیدن 
از چین تو باد موهای ابر ها 
زاد گاهه نگاهه رنگ ها 
میرم از شهر کشیدن نقش رو نقش های پاره سنگ ها

باد 
منو تو زمانه زیادی برامون باقی نمونده از یاد 
رفته هارو فراموش کن بزار بتابم رو تمومه شاخو برگ ها 
موهای پریشونه این ابر های حریصو از رو صرورتم بردار 
بزار بتابم 
بزار یه شب سرمو راحت رو‌بالش بزارم 
بخوابم

رقاص
شعر و کلام: نوید
آهنگساز: دهقان
ناشر: ملی
قطعه ی هفتم ازمجموعه ی گروهی کانون

(قسمت اول)
خونه‌ی من،‌ یه سالن تنگه/ که توش چند ده تا رقّاص میرقصن، آخر خطّش
توی خطّ مقدم/ رقص یه جنگه
بوی گند دم عرقش/ از اونجا می‌زنه تا همه وطنش
وطنش تنشه پرِ تنش/ عاشق رقصه، همه رقمش
اون ریتمو می‌فهمه/ طبیعتِ محیط رو می‌فهمه
این لعنتی توی سینه/ می‌تپه تپنده‌تر می‌گه
تندتر بری بت خون می‌دم/ از جات بلند شی بت جون می‌دم
کجاس غیرت که بشه رگت؟/ بزنه بیرون یه کر بشنوه
این صدای خوشگل نشنیدنی/ این پرسش صامت رقصیدنی
این سوز نگاه یه صم بکم/ از مریضی که خودش شد دکتر
این همون آینه‌ی نازک رنجور/ که شیکست ولی بقیه رو خندوند
این تلخ طنز تیز گل‌آقاس/ که برّش با همون شد آغاز
مث بهروز تو فیلم کیمیایی/ همون لاتی لطیف بی‌ریایی
مث غوّاصی که اومد دست بسته/ تو میگی گمنامه، من می‌گم رزمنده

(همخوان)
بالاخواهت زیر پاهات/ هنوز زنجیره پاهات
تو هیپ‌هاپ هیچکس تنها نیس/ می‌خونم بدونی که کیه باهات
بالاخواهت زیر پاهات/ هنوز زنجیره پاهات
تو هیپ‌هاپ هیچکس تنها نیس/ می‌خونم بدونی که کیه باهات

(قسمت دوم)
ام.سی صدام کرد، گفت دمت گرم/ داش نوید صدر
یهو جا خوردم! از تو فکر در اومدم/ گفتم نمی‌دونن من اومدم
همون وقت، از اون ته/ دست راستمو مشت کردم
کوبیدم، رو سینم/ راه دادن برم جلو بشینم
بدون حامی و جایزه‌ای/ چی داره می‌شه باعث این
دلای گرم، پاها محکم/ کشته‌ی کارن و کار کشتن
این خاکی که خندتو خشک می‌کنه/ زیر دست اینا سر می‌خوره
پا می‌شه پاهاشو گم می‌کنه/ خودشو پیدا می‌کنه و گل می‌کنه
گل، زینت جنگلشه/ زیبایی دلیل پرورشش
نماد کشور زبانشه/ معنی کلام به بیانشه
ولی آرِت میاد بگی اسمش رو/ میگم کلّش کو، میگی نصفش کن
مث غواصی که اومد دست بسته/ من میگم رقّاصه تو می‌گی رقصنده

(همخوان)
بالاخواهت زیر پاهات/ هنوز زنجیره پاهات
تو هیپ‌هاپ هیچکس تنها نیس/ می‌خونم بدونی که کیه باهات
بالاخواهت زیر پاهات/ هنوز زنجیره پاهات
تو هیپ‌هاپ هیچکس تنها نیس/ می‌خونم بدونی که کیه باهات

Soundcloud.com/mellistream
twitter.com/mellistream
telegram.me/mellistream
instagram.com/mellistream

Ghabr

Mc Tes

Recent comments

شایان فاتحی نیکو

mirass

mirass

that_roya

Related tracks