هنوز بعد از ۴ سال شنیدنیه🔥

تنها میراث
کلام، رپکُن: گویا
آهنگساز: نجوا
میکسینگ و مسترینگ: سعید دهقان
طرّاح جلد: فارلک
ناشر: ملّی
تاریخ انتشار: 23 اردیبهشت 1400


Tanha Miras
Rapper and Songwriter: Gooya
Producer: Najwa
Mixing and Mastering: Saeed Dehghan
Artwork: Farlek
Publisher: Melli
Release Date: May - 13 - 2021

قسمت اول :
این همه کهکشان داشته باشم که چی بشه؟
ستاره ها رو بتونم بچینم که چی بشه؟
ماه دست چپ خورشید دست راست
هفت اسمون سهم من تهش چی بشه؟
خودم منظومه نویسم بگير چی میگم
این همه منظومه بخوام که تش چی بشه؟
اجرام کیهان بعدِ باز شدن پلکام
چشم بصیرت دارم داشته باشم که چی بشه؟!
ترک چرخ و فلک اتوبان زندگى
پایین حس نکردم فقط یه شعاع میچرخید
سقف دید شما طبقه من بود!
بی نهايته فاصله؛ حدم میفهمی؟
با قالیچه سلیمون گذرگاه آسمونو
بکنم رصد هر طرفو که چی بشه؟
میگن مال دنیا بیخ ریش صاحبش
مالک تاج و تختتشم تهش که چی بشه؟
رنگین کمون ارزوی همتون
اما تو دل من با 7 قلم آرایش میشه
ابو نور مشتاق هم بشن که چی بشه؟
وقتی ثانيه بینمون از آغاز دیرشه
سینه ی صلحِ، تموم جنگا
رابطه نوزادی با جهان آدم بزرگا
لبخند سفیدی معنی شوقی احدی
شونه هاتم نگو ! یه قرارگاه ابدی



همخوان اول :
(دو مرتبه) مسیر رسیدن عشق طمع نداره
چون حیات آفرینش میراثی حقیقی پاشه
هر گوشه ی جهان عشقو لیله میکنم
یادت بگیرم... یادم بگیری!



قسمت دوم :
تو چشات جشن عشق ولی این پاپتی
مهمونی خجالتی با خنده های نصفه کاره
اگه نتابی با، یال زرد قناریت
میکنه قهر دلگیر میشه استعاره
تکراری ترینی تکرار نمیشی بی کرانی
شیرینت تو کندو های کوهستانا نی
بگو صدات کنم چی؟ اب شه تو نگات نبات
هم ردیف - هم قافیه جز خودت نی ایاغ
عین قاصدک که ارتفاشو گم میکنه
و ديگه نمیتونه هیچوقت اوج بگیره
گرفتیم با دستات فوتم کردی رو هوا
دمیدی بهم پر پروازم سهم کی بشه؟!
قصر اشرافی داشته باشم که چی بشه؟
این تجملات تو چشم کی بره؟
توو جام زرين طعم شراب آخه چی بشه؟
وقتی همچی انده سادگی میتونه چیده شه
نباشی عقل نیست / بگو کی میفهمه؟
کی میدونه تو سر دیوونه ها چی میگذره؟
درست مثل همون بی ریا و با جرعت!
ادامه اشم همینه اگه بدی تو رخصت
‌ازت بسندگی یاد گرفتم بی تعارف
دعای مادرمی روزی مستجابی
امروز بی فاصله ترین بدون مرز
سوار زمان تو دل روشنایی


همخوان دوم :
(دو مرتبه) مسیر رسیدن عشق طمع نداره
چون حیات آفرینش میراثی حقیقی داره
هر گوشه ی حیاط عشقو لیله میکنم
یادت بگیرم... یادم بگیری!

Gooya - Tanha Miras [Prod. Najwa]

Daygard - Sherik [Hokm Remix]

Written By Mag, Lg
Beat Made By Lg
produce by Mag

Lg X Mag - Dictatorz

زمانی که منو ترد میکردی از عدن 
خاکیه پنهان خلق انتهای تنگ تر از روحم 
چقدر سنگینم از بی وزنیه وجودت وقتی نقش میزدی تو به این پیکر 
کالبدم این طنینو طی کرد 
من از گل تو روییدم به دیدن 
که خارای سیاهت نمیتونن ببینن 
من از ین تضمین چه بی ضمانتم وقتی یگانگی اجباری برای رویش گل نیست 
اما شاید میشد صدای آواز پرنده های وجودو از کوچه بپرسیم 
کجایی خورشید که 
گناهِ پل ریختن از صدای پای سکوتِ این سایه ها بود 
بیا به هم بتابیم تو این قبیله های حجابت که دلیل کشف ستاره ها بود 
شاید همینم دلیل خلق "نگاه" بود 
بگو اهریمن کدوم ستاره ان پلک های بسته رو دو تا کهکشان مجاورت 
شاید دل به معاشقه ی تو بسته پرنده که نمی وزن باد های مخالفش 
شاید تو خود بادی 
خالق اتفاقی 
که این جهان زاییده شده اتفاقی 
اما اِنگار تو چشم انداز طبیعت این کالبد بی حجابی 
نقاش این نگاری 
یه روزی از تارای تنیده شده ی دور بدنم بیرون میزنم به خیال خلق خودم 
زخم های تنم دست به یکی میکنن تا به علت نبودن این مرگ حمله کنن 
یه روزی حتی از سوی جهان پرتو غیر 
به معرفت روشن سخنت دل نمیدن 
اون روز چهرتو غرق میکنم تو نقاشیام وقتی چشمای ساکنم صدای برکه میدن 
یه روزی شاید ابر ها از پریدن رنگ 
تو شاهرگ شونه های طبیعت سر 
به تنهایی خمیدنت بتابونن نور 
که سایه ها تماشاچیه رقصیدنتن 
تو قدر اعتقاد من به حامیه نگاهی 
گاهی عجیب الخلقه های خوابیده به بالین درخت ها میریزن از این پاییز تکراری 
بیا تصویرمونو پشت این آیینه بکاریم
-----
چه از زبون آزادی ، چه تو روزنه ی نور پرده های پنهانی
چه تو زندونِ اربابای خیالی
درست همین جایی که ما باشیم
کلِ جهان مدحِ توئه
از ابرای متحرک تا آسمونای دورِ پُر از آتیش
همون دایره های تو خالی نقاشیت
جاری ، تو ردای باد قرمزِ کیهانی
تا غبار توی سینه ی رویای بیداری
کران به کران مدح امکانیه که
ما اونو به اسم خدا میشناسیم
ما حرکتِ پر از شوق تو بومت
به ثانیه های تو همه رنگا رو باختیم
همه رنگا رو جز .....، همون حرفای تکراری
چقدر همه پُریم از معمای تاریخ
چقدر دروغ از شد روزای پوشالی ساختیم
چه شبایی که با نبودنت نبوده راهی
با چند قطره وجود و افسانه های واهی
موندگار شدیم تو شهرِ آهن و شیشه
تو رو تو دود تکنولوژی کشیدیمت تو سینه
بهمون گفتن آدم میتونه همه جا ببینه
تو رو زیرِ بارِ قانونای سیستم نمیشه دیدت
زیر چارچوب زیر پرچم قارون
سخنِ عدالتو کشیدن رو سرِ هممون
گور معرفته مهربون منجی کجاست
سرمون زیر زورِ سرانه با کلاه بی کلاه
کلِ جهان مدح توئه
مهم نیست چنذ تا استخونِ چند تا بچه
زیرِ چرخِ ارابه های سرمایه داری میترکن
وقتی ارباب عطسه کنه
مهم نیست وقتی تو خوابِ نازی
با اشاره ی ابروی ملکه هرکی رنگِ پوستش
به قدرِ قصمرو با تحریمِ حیاتش
از خاورِ بیگانه جفت پاهای نازکشو اَره کنه
وقتی زیرِ نظرتیم همه چی دستِ توئه
فقط دیگه چرا تکرار نمیشه لوت؟
عاد و ثمود ، اقوام نوح
همشون همینجان هنوز
و فرائنه ای که پشت کردن به ستاره های آسمون
چند هزار سال قبل تر
وقتی سنگ های عظیم به اراده ی تو به حرکت درومدن
ولی الان ثابتن و علمی که دوباره ریشه کرد

Arraabeha

Sokhan

-----------------------------
08 . baraaye delam
-----------------------------
[ورس یک]
بیا برقصیم ، بیا برقصیم یار
من جز همین رقصیدن کاری بلند نیستم
وقتی پی کشفی که شیطنتت گل نکرده
جلوه های بصری جایی ازش نیست
نه این لامصبِ بد معامله ته توانش اینه
با یه نقطه رو دیواره دلم طرف میشم
من نه طرف زمینم نه آسمون تو جنگتون
تا اینا هنوز تو فکره شو آف اندیشه ان
هنوز ریز دلم به حرف کتابه
من با یه دینِ دیگه بزرگ شدم
دیره دادا
با اینکه میدونم دلم یه جایی گیره دادا
ولی خوب عشق همون قُل و زنجیره دادا
خرافه های پسندیده آرزوی این درخته پیره
من ندیدم یه جوره دیگه
من جورم جمیعِ جمعِ جماعِ جور
از مکان آدم غریبه ها با من بلای شوق
ولش کن من که تکرار سایمه
واسه همین این کالبدو تا وجدان دادمش
آدمی وقتی طاق میشه چشماش طاقتش
دنیای بعدِ مرگ بهترین دلیلِ عبادته
کاش بلورِ ظریفِ آوای فروغ
بود کلِ این زمینِ لرزون
نه اجرت ما برده ها که از عرق تِخ میکنیم
کفِ بانیِ طبِ روز ، طبیبِ مذکور
طبیعت مجبوره خلق کرد و پهن
نماد خرگوش و گوزنم پُرِ ترس از تنفگ
دلیلش مستیِ خونه دادا
هضمم کنن یا با طبیعتِ جبرِ وارده مستم کنن دادا
تا کی نونو درارم
کی میگه بهرش؟
نمیگه این که الان جلوت وایستاده الآن یه برده است
کی میگه دردشو نکشیدم تو حبسم
[کورس]
بیا برقصیم بیا برقصیم یار
من جز همین رقصیدن کاری بلند نیستم
وقتی پی کشفی که شیطنتت گل نکرده
جلوه های بصری جایی ازش نیست نه
بیا برقصیم بیا برقصیم یار
من جز همین رقصیدن کاری بلد نیستم
تو دنیای شما بارونِ گل میباره
تو دنیای ما بالِ شاپرکا خیسن
[ورس دو]
یارم دنبال گله گلی نیست تو باغچه دادا
فریب غروبِ گوشه ی طاقچه رو خورد
پشتِ شیشه اسیرِ پرواز فاخته
چون زندگی قشنگ نیست مثل نُتای باخ اون
زندگی های قبلیشو مثل من باخته
شعرا به شاه مینازن شاخه شاخه
من نه شاعرم دادا نه گل حاصلِ از شاخه
من یه رپ کنم که با پوچیِ زندگی ساخته
خدا همانِ همان رختِ امانمو نگرفته ازم
تا خوابم ببره دوباره
تو کتابش خوندم که همه ی جادوها تو شاخه
حتی طلسم هم نمیشه با یه بچه و پیشآبش
شُکر دادا هنوز سر به هوام
کَکمم نمیگزه با افکار زرد عوام
مسیرمو پیدا نمیکنه جهت اعداد دادا
شکر هنوز وقتِ اذان سکوت میکنم
سوت میکشه گوشم
صدای پای یه موجود وارونه رو سقف
بهم میفهمونه به هوشم
شکرش مزید نعمت افسانه است
شیزوفرنی دروغه من با پریا همسایم
جواب نمیخوام ، دلیل بیار
رهایی تاوان عشقِ زمینیاست
دنیای هم پای اندازه من تو طول راهمم و تاولمو پوشیده پام
جونم گرو ترس
راهی ندارم جز مراقبِ چرخشِ یار
بودن نبودن یه توهمه ناب
شریکِ ورقت نمیشم الهه ی ناز
توهمه اینجا فقط یه توهمه
سد انسانی شدیم تو مسیره تردد امواج
نمیکشیم همو از رو غرض دادافضا کافی نیست دلم دنبال گلِ گلی نیست توو باغچ
[کورس]
بیا برقصیم بیا برقصیم یار
من جز همین رقصیدن کاری بلد نیستم
وقتی پی کشفی که شیطنتت گل نکرده
جلوه های بصری جایی ازش نیست نه
بیا برقصیم بیا برقصیم بیا
من جز همین رقصیدن کاری بلد نیستم
تو دنیای شما بارونِ گل میباره
تو دنیای ما بالِ شاپرکا خیسن

Baraaye Delam

-----------------------------
06 . Pesar Bache
-----------------------------
یه پسر بچه که زندگیشو شروع کرده تو یه کوچه ی باریکو 
کثیفه پر از لکه 
با یه قفسه ی چوبی پر از هیچی که تکیه به دیوار زده با یه میخو چند تیکه چسب که
 دلگیر از خالقی که رنگ پوستشو سیاه آفریده شاید هیچ موقع بخشیده نشه 
سنگ فرش خیابون میده بوی آغوش مادرشو از دید اون زندگی یه تحقیر محضه 
تو حرارت شهرم اون اغلب لباسشو بیرون میاره از تن
 یه ساعت مچی بد رنگ رو مچش که همیشه خوابه انگار خسته اس 
کی میخواد عاقل شه نمیدونم من اصلا 
پدرش یه سرباز تو جنگ جهانی سوم بود که هیچ وقت به خونه برنگشت 
پس هیچکس نیست که واسه شام میز بچینه وقتی نمیدید پدرو مهمونه سرزدش 
میزنه آلبوم عکسای خونوادگیشو ورق 
معلم سر کلاس دنیا حاضریشو نزد 
با خودش گفت تو جایی که ارابه میشد قلم 
من یه جاده ی سیاهه پر از راهه پیچو خمم 
مثل درختی ک دلش لرزیدو برگهاش ریخت 
حقیقتو تو دستای مرد نجار دید 
شاید اونم میخواست یه پسر واقعی باشه 
نه یه ادمک چوبی بشه هم بازیش 
زیر آوار نگاهی که از چشماش میگذشت 
بین مردمی که برده ان و انکار میکنن 
اون پادشاهه قلمرو تنهاییاش بود 
نه سرزمین هایی ک با خون اشغال میشدن 
اون رنگ میزد به دیوارای شهر تا شاید انتقامشو از این زمین یخ زده بگیره 
اما تمام رنگ های تاریکه دنیارو جمع کنی یه صحنه از این منظره نمیشه 
میگفت با یه گل میشه بهار 
رومو میشه یه روزه ساخت 
تق تق 
کیه میزنه در پس 
دوباره یه مهمونه ناخونده 
پسرک اینو گفت تو واهمه ی مرگ 
دست نوازش کشید رو سرش راهبه ی شهر 
چشماشو بست تنش انگار شد سرد 
شد طرد رفت جایی ک نشه پیداش کنن 
گفت تو جهانی ک پر شده از کوتاهیه فکرت 
چقدر بلند تر شد قد این دیلاق جهل 
شاید دیگه نمیزنه نبض این سکوت ک این شهر زندست هنوزم به اجبار وهم 
چه کلافه میبافتمت تو منظره ی بومم 
من هنوز باید تو این زمین یخ زده بمونم 
وقتی رنگی نیست که به صورت بی روح این شهر بزنم 
چطور از دستی ک روش نقش زده بخونم 
عا پسرک من هنوزم خسته ام 
میاد از همه چی بدم 
حالمو بهم میزنه رفتن 
بعد از آخرین برف دیگ خروس نمیخوند کبکم 
تو دنیای ساخته مغزم چقدر سفیده 
با این وجود هنوزم میشه دیدت

Pesar Bache

-----------------------------
04 . In Ghesse Ghashang Nist
-----------------------------
نظاره گرا بوسه زنان به دستِ جهل
لباسِ نوی تعفن میکنن به تن
تن ندادیم جرگه شدیم آگاهی ضدتون
حرکت میکنه با هورای لاجرَم صذا
تهش منم و یه میز و چشای بستم
فوقش یه گوره از همون کرورای لای دشت
اینجا شکسته مجنون اینجا شکسته آگاه
این شکسته کشکول کمرِ بوته ها
کل اندیشه ها حر عقیده ها راهی نیست
تا پدیداری کلِ ندیده ها
ذریه نه منم نه حکومتای باطل
پیله ی لفافم و هم صدای نقاشت
نقش ، توو تلویزیونید گله کنایِ گله چین
اینحا معرفتم تو دستِ بچه های کاره
نه خسته نمیشیم که ، خسته نمیشیم
کار میکنیم تا جایی که روح از تنمون درآد
بگیرید بکنید جون از سرمون ثواب
همش مالِ خودت یه روز جرگه میشه دریا
ما نمیشینیم پای مذاکره رو میزه دجال
باید یه روز رو سرتون کاختون بشه خراب
تو دولتِ ما همه آدما رزمنده ان
با بند بند تنشون نوشتن پرچم مباد
دولتا محاصرمون کردن رو خطه های کاغدی فرضی
خط کشیدن نوشتن مرز فقط با جنگ حل میشه
لبخند رو صورتِ مجرمتون ببینیم
همتون میرید تو بند
تو دولتِ ما همه ی آدما رزمنده ان
با بند بند تنشون نوشتن
نوشتن این قصه قشنگ نیست
وقتی پایانِ همه پوچه نوشتن ساز مطربو گرفتی
ولی طرب طبیعت نوره
نوشتن تو این تاریکی مطلق
که نگاهِ آزادی از بصیرت بشری دوره
شروعِ فصلِ جدید معاصرِ ماست
یه بنا رو جسد هر کی حال مبارزه داشت
بنا به نسبت قعر جسد به قصر و دیدِ زنده ها
به ادامه به خوابِ ابدی تبدیل شد
این همه مکتب و جناحو نمیشه تعدیل دید
یه روز رهایی هدیه داد یا اسیر زنجیر شد
من سوالی ازم باقی بمونه جای اشتیاق
پند و حرصِ هدایت واهی و نشیدنِ آه
چه معاصر بدی کجاست شنونده ی آهِ مجبور
چه کسی بیننده ی ساختِ این کاخِ اندوهه
چه وقت مقرری برای آرامش مجنونه
چه حیله ای پشتِ این حملات باهوش روی خونه های گِلیه
چه چیزی دیدن هزاران پیش از امروز
چه هدیه ای بالاتر از خونِ بدن یه کودک مقابلِ یه جغد سنگیه
رویای کمال نسبی و خیزش همه حقیقته
یه وقتی معین شده با علل سنجیده از قبل
حالِ ما هم همین که گنجیده تو پلیه واژگون
شاهده پیوندِ سرِ حیوون و آدمن
طولِ عمری ندیده شده حاصلِ این بندگی
بی چون و چرای در بست
از ارّابه ها با چرخِ برنده ترسیدید
یه بر خونه یه بر درد سربازِ خدای عاملِ جنگید
ما هم شرابِ حادثه بودیم تو ظرفِ هادی
نه زمینه سازی نه افسانه ی خیالی
انتقالِ سینه به سینه از ترس تاریخ
کتابا نوشتن اینجا فقط ماییم
وقتی اینجا هم پاچید
بهتون میگم کی روشنیه کی تاریک
میشه یه روزی این چراغ
کی ازش یه بال ساخت برای فرار
کی فهمید کی نفهمید
کی این چراغو گرفت از ما آدمای بی قرار
خلاصه نوشتن با خونشون
بکنید پا قلم میمیریم تا هدف

In Ghesse Ghashang Nist

-----------------------------
02 . Sarzamine Khoon
-----------------------------
من عامل ثبات نظمم
اهرم کشیده شده ی زندگیت به سمتِ مرگم
مالکِ سرزمینِ خونم ، خون قیمت جونتون
خطه ی فرصت های طلایی میشه مدیونتون
تاریخِ من مُرده پس زنده باد ملت
کیسه ی خونِ ایالاتم بنوشید از علمم
زمام زمانم پرچمم قُطبه
خلقِ هنر با جسد از آسمون ببینی کشته ها محون
من
با زره و خودم این خلقِ عجیبو دیدم
تو معنایِ زیبایی دروغِ ما رو دیدی
من توو دلم راز بود پشتِ پرده ها نه عقب تر
از آینده ی سیاهتون ، کجاشو دیدین؟
مسیرِ باشکوه افتخارمو چند باره هم میرم
دوباره آتیش میشم تو چشمای تنگ
رو کالبدایِ زرد
خسته نمیشم از عمل حذفِ این همه رنگ
نه ! من قوای علم و سپرِ جسمِ ملوان و سربازم
من وعده ی سرزمین موعودم ، سلطه ی جلادم
دنیایِ ساکن خالی از تفکر اندکی تنِ باقی مونده از
قتلِ عامِ طبیعت وحشیِ آرمانمه
شعار حقِ بشریت بازارمه
یه قطارم بی توقف یه جهانم تو توهمِ آران همه
زیرِ نظرمه هر کی هر کاری کرد
ارابه هامونَم هر جا ابرا میرن
هستن ، شدی از مقصد رصد
سر خم نکنی بنگ بنگ بنگ بنگ
این راجع به منه از تاج و تخت اقوام فیل
تا نوزادای کر و پیرِ زیرِ پایِ آهن
بوی خونِ بشریته احمقِ ویارم
من تو ارابه ام نشستم اربابای خیالی
لا اوبالی های واهی
جنونِ من عفونتِ این زخمِ که از
جعبه هاتون بشه پخش
من حکاکی سنگای مهدتون رو به سخره میگرفتم
با یه رعشه
بگو شهرای زیر زمینیتون کجای مرزن
وقتی ندارم پایِ رفتن
بهتره بشم محو تو این وادیِ بدون پرچم
نسل به نسلتون پشتِ این سنگر دفن میشن
من نورِ ستاره های خاموشتونو دیدم
بیگانه های خالقِ این چرخه
من راهِ خروج از این بدنو بلدم
اما نمیرم تا روزی که لباسم
به تنِ نوزادای کر و پیرتون تنگه
تنوع طلبِ منطقم تمدنِ پیشینتون فقط یه حرفه
بهشتِ وعده همین جهنمِ سبزِ آلوده
به منه عفونتی که میخوام به کل جهان سلطه گر شه
کدوم یکی از شما عوضیا میتونه بت شکن شه
بچه های دوره گرد کارتون امیالتون هنوز هم تحت سلطه منه حتی پروازتون
توو قفسی که منم جای این پرنده ها نیست
من حرفی از زمانم هم مکانی از تباهی
لااوبالی های واهی ، بشینید و ببافید
این خیالِ باطلو که باز میکنید گرهِ کورِ سیاهِ حاکم و
این ابرِ متراکمو یه باغچه کنید واسه گل
اسپری سیاهتون رو دیوارم بندازه تف
بنویسه صبر کنید خوبه اینجا بدونِ چوبه ی دار
بدونِ روزِ اعدام ، شاید یه روزی منجی بیاد
یه روزی میام

Sarzamin e Khoon

Rooh [ Prod.by dousti ]

Pichak

03 . Chand Saale Akhar

روزهای سخت انتظار
شعر و اجرا : ام سی تِس
آهنگ : سهند
تصویر (نقاش) : آبی
---
حمایت مالی از اثر :
Www.Tesmc.Info
---
شعر :

بخش اول :
---
پشت حجاب کفرتون با دستهای خونی
زد و بندهای چنونی
خونواده های بی آسمون رو زمین بی معرفت دنبال عزیزشون میگردن
همون عزیز بی نشونی
صدای پرت شدن فشنگا
دنبال نور یا حتی , یه نجوا
سکوت مرگبارِ بعدِ رگبار , صدای طبیعتِ بعد از قطع شدنِ درختاست
بزار منو گم کنن تو حرفام
بعدِ سالیان کوری , چقدر ترسیدن بسه
چقدر جلو خشمی که داریم خشمِ طبیعت پشمه
تو سطحِ سنتتون آب شدیم قطره قطره
از عذابِ ذوبمون تا نمایِ حقیقت شرمه
بیا همدیگرو پیدا کنیم
الان که همه پایِ حکمِ خودمون امضا شدیم
آوار شیم رو س زمستونِ بی انتها و این شبِ لعنتی
که به آزادی واسمون زندان برید
---
بخش دوم :
---
دعوت شدیم به روزهای سختِ انتظار
نا امید از زمین و زمان , عمری اعتقاد
نا امید از عشق اما ترانه های باد
هنوز دارن واسمون میخونن از بهار
اما
کجاست فرشته ی آبانِ دربونِ باغِ دوستی که 
تکیه زده به درختِ چنار
گل میشیم به بغل
سبزه میشیم کنار
نمیدونم چی ! دست میکشیم تو مویِ یار
اما
چقدر این رویا رو کشیدن بسّه
چقدر واقعیتِ این حقیقت تلخه
من و تو یه چنارِ مرده
ولی خب
تو دلمون
یه بهارِ بالقوّه
من منتظرِ جرقه ی جنگِ آخرم
جنگی که جنم و جرم , جور میشن به باورم
دلمون با هدف نلرزید با اشکِ هیچ مادری
جایی که تعلقاتمون میبازن به داوری
,
جایی که تعلقاتمون میبازن
,
---
بخش سوم :
---
منم بَری , برابَری برات بده , بَس
نگران نباش اگه , زمان بره هرز
جایی که ماییم غیر ممکنا پیچیدن تو هَم
تو کَفِ خودت بمون , مهم نیست خراب بشه سقف
منم غبار , تو هم غبار
این زمینِ غبار آلود , بهشتِ تَکخوراست
برزخِ ترسوهاست
جهنمِ هر کی شجاع و راستین زندگی کرد , نترسید از شما
شما که گناهِ ما رو به گوش میزنید
شما که به عیان ازمون جون میخرید
شما که اندیشه هایِ ما رو به خون میکشید
ارزونی زندون , آزادیمونو گرون میخریم
...
{ممنون که همراه بودید}
"ام سی تِس"

single track

Roozhaaye Sakhte entezaar

underground mc, poet and writer
follow me on social medias and musical platforms

In Ghesse Ghashang Nist

Mc Tes

Recent comments

mirass

R.J

R.J

ma3kh

Related tracks