my playlist

پراکنده - کارد
کلام / رپکن : بیزاد
ضربآهنگ : علی عربیان & وی ام پی
جلد : بیزاد
تاریخ انتشار : 6 اردیبهشت 1401

Paraakandeh - Kaard
rapper & songwriter : biizad
Prod. by : a.abeats & vmp
artwork : biizad
__________________
یکی بود
یکی‌ کبود
یکی روحش‌ افقی
جسمش عمود
یکی میخواست بزرگ شه دنیارو بگاد
بزرگ شد ولی دیگه حسش نبود
یکی آزادیشو اجاره میداد
یکی واسه تنفس اجازه میخواست
یکی نیازو هجی کرد عشق
یکی بگاییرو دید امتحان
یکی‌ با خدا دست به یقه شد
چون تولدش بوده بی انتخاب
همه ایسم ها ایدئولوژیا استدلالا منطقا چیستی و چرای چگونگی هارو بنویس رو کاغذ
همشونو باد میبره
زمان میاد همه چیو از یاد میبره
تویی که یه روز زیر کارد دیدمت
گل گفتی میبُری همه خار دیدنت
لطفا بام موافق نباش
من حکومت نیستم که مخالف نخوام
اینجا‌ میشه دشمن سوالت جواب
زندگی حبابه مرگ تلنگر
پای این فلسفه چقدر رگ تلف شد
اشکای خدا غمو از تنم شست
ولی تو بخند و‌ مسخرم کن
______________________

با دروغام شام میخورم
نون و چسب زخم
میگم حقیقت میخندیم حال میکنم
بعد کلی سرفه میگم زنده بودنامو مدیون شمام
وگرنه محکوم گناه
چشم بسته بیخ دیوار 
میرم به دستبوس خدا
انگاری تقویما تحریف شده س
ما  بدوی ترین شکل‌‌ ممکنیم
این اختراعا نی ملاک‌ تمدن
ببین گردنمونه پلاک‌ تحجر
پراکنده پراکنده
 یه گوشه اسمون تو این قهقرا چنده
تن کل روسپیارو خریدارم من خدا تومن
میخرم‌حتی خداتو من
تا نزدیک شیم عین توبه و روح
گناه و تن
تنه بُرنده طبرا دو تیکه
من رویاهام داااره‌ تلفات و‌ میگرن
کشت تورو رویاهاتو هدفاتو بیزنس
روی دهنت پای قانوناس
روی کتف روحت جای چاقوهاس
ببر بالا دستارو لای تابوها
دیگه بارون بسه
وقتشه بباره رو زمین کاندوم
بسه هرچی رومون زدین بارکد
اعدامی قاضی رو بغل کرد
تو گوش کرش گفت
راضی شدم از پر 
پر زدن روی چارپایه
فقط بهم نگو بازی کن از اول
منم دیوارای رکس 
منم گردن‌ مسگر شوشتری
خیره ترین دوخته ی چشم لب جدول
خشت کج اول
لاک پشتی که از لاکش خستس
سوالی که با خون پاکش کردن
یه دلقک‌ بدهکار که بی مزس
بی رحم‌ تر از اونا که بش نمی خندن
منم یه حماقت منطقی
آخرین شاهد سر به نیست

Paraakandeh - Kaard

Tes - Sayeha [Hokm Remix]

Ride or Die

Ride or Die (prod. Phyzikal)

AZ - Go Time (Phat Tape Remix)

Sellool

Arbaab Ra'yat (Ft Nategh)

Soorat

Shorou

دیگرد به همراهی صفیر - آهنگساز رزم
صورت
قسمت اول صفیر
 
به دندون گرفت زبون چرخ خیاطی
که دوخته بشه رختِ جهان
تار و پود و رج به هم تنیده شن
ولی سوزن سوء ظن داره به نخ
رای از انگشت سبابم ریخت
شده قربانی بانی غرش
شست گردن میگرفت 
به یه اشاره به سرفه میافتاد *س کش
زر و زیور و زینت و روح وصله ی بی وصال جسمه
کلمه واسه قافیه لطفا القصه
زاده ی کره ی زمین
شهروند دهکده ی جهانی
مهره ی قوانین سرخ زرد سیاه رنگین پوست
از هر اقلیت حدِاقل چند میلیون
تشکیل میدیم یه جامعه یک پارچه به ظاهر آزاده
دین زبون باور یکی حکم اجباره
یه قاعده به نام زندان سرطانِ سرمایه داری
الاجش سرمایه هنگفت با دستای خالیه
کشورای مستقل کِشش پیدا میکنن سمتِ اربابِ مالی
پس برده یا بنده فرقی نداره
سرمایه دارو چه به موعود و مبادا
انتهای قصه بشه لحاظ
اینجا عطف ماجراست
پارچه ی سیاهو پهن میکنم
روی جهان بگیره عزا
ولی تیکه تیکه تیکه سبز آبی بنفش نفش
میبافم تا یه رنگی پیش نیاد
ظاهر و ترجیح میدم زاهد
اما باطن هنوز توو نیمه ی راهه
یه شاخه مدیونه به ساقه
حتی اگه باشه کهن و افتاده
سردی رو میکِشم به صورت خلق
چهره ها رو میبُرم میدوزم به هم
لی لی رو چار خونه ی گچی رو قیر چی
اگه کناره هم باشن و تفاهم  هیچی
عابد میکنم شیرین کامت
وقتی چهره ی به خون نشسته ی خودم توو دستمه
این هنر تجسمی با کدوم نمایشگاه محرمه؟

به یاد بیار یادم نمیره ، به یاد بیار نه یادم نمیره
به یاد بیار یادم نمیره ، به یاد بیار نه یادم نمیره
قسمت دو دیگرد

خیاط شستشو تَر کرد
کشید سره زلف نخ
منم یه صورتک اختیارم دیدن
چشمای سوزن کوره من شالوده ی جونم نوره
رنگات به تنم ماسیده شفافم شیشه وقته عبور شمع
شمع مسخِ این جنگ سرد
اشک از رنجِ حضورش منم سنگِ صبورش
من درونم میسوخت مثلِ یه عود خام
پیدام کن بو بکش سر بچرخون رو به باد
تویی بزاز حیله گر ، جامت از سیرت تیره تر
لباسات به تنم گشاد ، عاصی از گفتن کلیشه هات
دنیارو بفروش پشتِ گیشه ات
نئشه م کن شاید هیپنوتیزم شم
گل قرص مورف مرشد فراموشی نعمته
اگه یادم بره که کی بودم از اول چی
سعادت توم بود و من دنبالِ نخودچی
حرف بزن به زبونِ من تا شاید باحال شی
خودمو ببازم تا آخرین پاپاسی
رژای رنگی آلتای بی حس
عشق از دیده فقیر
پوست به استخون رسیده
این جنگ واست یه تجارته
رنگِ پوست فقط بهانته
اصالتو از ریشه کندی
شاخه این ساقه اسارته
انتهای این قصه یه هرج و مرج ترسناکه
بیداری مژده ی صورتکه
تووی خواب هم همراته
خیاط با چشای خون گرفته
نخُ از سوزن رد کرد
صورتک با نگاه سردش شروع کرد زیره لب زمزمه کردن
به یاد بیار یادم نمیره ، به یاد بیار نه یادم نمیره
به یاد بیار یادم نمیره ، به یاد بیار نه یادم نمیره
خیاط میخواد من خوابم بگیره
به یاد بیار یادم نمیره ، به یاد بیار نه یادم نمیره
به یاد بیار یادم نمیره ، به یاد بیار نه یادم نمیره
خیاط میخواد من خوابم بگیره

Beesoorat 

Pelak.im/Digital2

Daygard - Beesoorat

میگن تو رویایی نمیفهمی چی پشتِ پرده است
نمیرزید بیوفته سیبِ بهشتی رو خاک
من بازارتونو صیادای کهنه کار
من همه یِ عقیدتونو دوره کردم
نبود جز دروغِ میله ی لا پات
جز تو کسی نخونده اون چیزی که نوشتی رو ماه
منو با رنگم علم کردی ضدِ خودت
ما با بی رنگی از این نمایش تنمون لرزید ارباب
ما با سرِ گرممون بی خبر از زور جریان
روز به روز زورمون خشکید
سودِ بالای نقشت مارو به چوب آذین تبدیل کرد
تو احتکار بازار اره
من بازارتونو صیادای کهنه کار
مشتریتون دیگه مدفوع سگ نمیخره جای غذا
نمیرزید جرقه ی تو سرِ یکی بشه لامپ
از تارا بشتابید به دام خاکستریا
ندانستنیا چیره به مغزان
از پیر برهما بپرس که آبهای جاری سیل نشد زیر درختا
پاره ترین یه بندای مقاوم به شکافِ هسته ای
وقتِ نبرد رفته زکات های صلاحیتتون همش حرفه
من بازارتونو صیادای کهنه کار
پر شد طعم طعمه از پُر قایقا
از گرگ و نمای سگ از طلا و نمادِ فقر
من تو اوجِ نمایشمم گود قلم میچرخه دورِ سرم
نمیرزید بیفتم از ارتفاع قلمِ گنگم تو حوض ورق
من آرمانتونو قاتلای ضدِ قلم
من ترستون از آخرِ قصه رو دوره کردم
نشون نشون جبر نشون قشون ایستاده از خم
کنارِ فانوسِ پیروزی به دریای جهل

Arraabeha

Paayaani

زمانی که منو ترد میکردی از عدن 
خاکیه پنهان خلق انتهای تنگ تر از روحم 
چقدر سنگینم از بی وزنیه وجودت وقتی نقش میزدی تو به این پیکر 
کالبدم این طنینو طی کرد 
من از گل تو روییدم به دیدن 
که خارای سیاهت نمیتونن ببینن 
من از ین تضمین چه بی ضمانتم وقتی یگانگی اجباری برای رویش گل نیست 
اما شاید میشد صدای آواز پرنده های وجودو از کوچه بپرسیم 
کجایی خورشید که 
گناهِ پل ریختن از صدای پای سکوتِ این سایه ها بود 
بیا به هم بتابیم تو این قبیله های حجابت که دلیل کشف ستاره ها بود 
شاید همینم دلیل خلق "نگاه" بود 
بگو اهریمن کدوم ستاره ان پلک های بسته رو دو تا کهکشان مجاورت 
شاید دل به معاشقه ی تو بسته پرنده که نمی وزن باد های مخالفش 
شاید تو خود بادی 
خالق اتفاقی 
که این جهان زاییده شده اتفاقی 
اما اِنگار تو چشم انداز طبیعت این کالبد بی حجابی 
نقاش این نگاری 
یه روزی از تارای تنیده شده ی دور بدنم بیرون میزنم به خیال خلق خودم 
زخم های تنم دست به یکی میکنن تا به علت نبودن این مرگ حمله کنن 
یه روزی حتی از سوی جهان پرتو غیر 
به معرفت روشن سخنت دل نمیدن 
اون روز چهرتو غرق میکنم تو نقاشیام وقتی چشمای ساکنم صدای برکه میدن 
یه روزی شاید ابر ها از پریدن رنگ 
تو شاهرگ شونه های طبیعت سر 
به تنهایی خمیدنت بتابونن نور 
که سایه ها تماشاچیه رقصیدنتن 
تو قدر اعتقاد من به حامیه نگاهی 
گاهی عجیب الخلقه های خوابیده به بالین درخت ها میریزن از این پاییز تکراری 
بیا تصویرمونو پشت این آیینه بکاریم
-----
چه از زبون آزادی ، چه تو روزنه ی نور پرده های پنهانی
چه تو زندونِ اربابای خیالی
درست همین جایی که ما باشیم
کلِ جهان مدحِ توئه
از ابرای متحرک تا آسمونای دورِ پُر از آتیش
همون دایره های تو خالی نقاشیت
جاری ، تو ردای باد قرمزِ کیهانی
تا غبار توی سینه ی رویای بیداری
کران به کران مدح امکانیه که
ما اونو به اسم خدا میشناسیم
ما حرکتِ پر از شوق تو بومت
به ثانیه های تو همه رنگا رو باختیم
همه رنگا رو جز .....، همون حرفای تکراری
چقدر همه پُریم از معمای تاریخ
چقدر دروغ از شد روزای پوشالی ساختیم
چه شبایی که با نبودنت نبوده راهی
با چند قطره وجود و افسانه های واهی
موندگار شدیم تو شهرِ آهن و شیشه
تو رو تو دود تکنولوژی کشیدیمت تو سینه
بهمون گفتن آدم میتونه همه جا ببینه
تو رو زیرِ بارِ قانونای سیستم نمیشه دیدت
زیر چارچوب زیر پرچم قارون
سخنِ عدالتو کشیدن رو سرِ هممون
گور معرفته مهربون منجی کجاست
سرمون زیر زورِ سرانه با کلاه بی کلاه
کلِ جهان مدح توئه
مهم نیست چنذ تا استخونِ چند تا بچه
زیرِ چرخِ ارابه های سرمایه داری میترکن
وقتی ارباب عطسه کنه
مهم نیست وقتی تو خوابِ نازی
با اشاره ی ابروی ملکه هرکی رنگِ پوستش
به قدرِ قصمرو با تحریمِ حیاتش
از خاورِ بیگانه جفت پاهای نازکشو اَره کنه
وقتی زیرِ نظرتیم همه چی دستِ توئه
فقط دیگه چرا تکرار نمیشه لوت؟
عاد و ثمود ، اقوام نوح
همشون همینجان هنوز
و فرائنه ای که پشت کردن به ستاره های آسمون
چند هزار سال قبل تر
وقتی سنگ های عظیم به اراده ی تو به حرکت درومدن
ولی الان ثابتن و علمی که دوباره ریشه کرد

Sokhan

شد از قلمش خلع 
میریخت تو جامدادی جنگ 
وقتی تراشید سرشو پایه نقاشیش 
همه بهش خندیدن 
گفت چقدر حقیرن این رنگ ها 
یه خط صاف کشید وسعتو نشناخت 
تهش نقطرو انداخت 
گفت خدا همین جاست 
که من میکنم حسش 
ما همه از همین نقطه ها میگرفتیم شکل 
شایدم این کرم تو این جهان پیله نمیشه 
وقتی شکم هوا پر از خاکه 
باید پروازو بلد باشه اون تا بشه فاتح 
چشماش که بازه اما نگاه میکنه به ساعتش میفهمه هنوز خوابه 
میکشه ۴ تا خطه صاف هی 
از همون خطایی که بهشون میسپاره باد دل 
گفت پروازو مدیونم به ایم ریسمانه پاره 
کجای اتاقت شدی پنهان که اگه نورم بهت بتابه نداره فایده 
بگذریم در کل تق تق تق 
در شد باز یکی گفت بس کن 
همه هستیم 
اما هیشکی همرنگ نیست 
من دارم خفه میشم از این تنگی 
از این تردید 
شاید ما تو دنیای بعد مرگیم 
شایدم همین جا نشستیم منتظر چرخیم 
چرخ ارابه های خاموش 
زیر جهل دریای مغلوب شده به پیروزیه فانوس 
ولی ما که از چوبیم غرق نمیشه هیچکس 
انگار شنای ساحل شناگرای خوبی نیستن که غرق میشدن تو ماهه کامل 
نه چون اونا از خاکن 
تهش همه یکی ان
تو این عالم ذر چیزی برای ترسیدن نیست که بخوام ببینم
-----
مثل ارابه ها رو من قدم بزنید
کل جهانِ سفید منو با رنگ بخرید
من همین پهنا من همین گستره ی سفید
من همون پیچی که تو موهای لیلی نمیشه دید
بزن آبی کهشکونِ پسِ آسمون
از شهر بزن بیرون روی این دنیای کاغذی
زمین صاف و بی مرزه تا وقتی با منی
من و تو رویاییم یه عالمیم

Rang'Haa

-----------------------------
07 . Skit (3ta harfe akhar)
-----------------------------
بی قیدو شرط بدون نیت 
بدون هیچ انتظاری از وجود سیرت 
نمونده نیازی برای دیدن 
ندیده های حبس شده پشت میله های بدون سلول چشم های خیرم 
بیاید بریم جایی که ستاره هاش تیرن 
تو رویایی دیدن کابوس خواب ندیده ام 
جایی که دهن مردمش همیشه باز نیست 
جایی که برنده بمونیم با این که باختیم 
این تفکرا که فقط غمن 
نمیدونم
یا این غما باعث افکار منن که میخونم ؟
همین مجمعم پاسخ سوال صلاح جمع نیست 
تا کی به گردنتون آویزه طلای تحقیر؟
تا کی میخوایید شورش کنید علیه بند تسبیح 
دونه ها علت پراکندگیتون پارگیه نخ نیست 
شماها فقط رعیتین پای این قلو زنجیر 
باید بدونین که اربابه که میکنه تغییر 
من سعی کردم شمارو بیرون بکشم ولی انگار فقط خودم دارم غرق میشم تو لجن 
خواستم تنهایاتونو دور کنم ازتون ولی خودم نقابشو میکشیدم رو صورتم‌
بیایید بریم جایی که نیست اثری از بودنم 
یا حتی از کبوترم 
ولی هنوزم تو سرم میبینم دونه هاش رو خاکن 
به امید برگشتنش چه خونه ها که ساختم 
چه زوزه ها که بادم میکشید اما هیچکس صداشو نمیشنید 
این چراغو نمیشه دید با این ک هوا تاره 
اما صدای سازش 
می ارزه به لرزیدن انگشتای شهنازت رو تن سیمت دنیا 
رو سر سیبت افتاد کدوم درخت فهمت ؟
ساکنین ستاره های سنگدل 
انگشت اشارتون سمت کدوم دل تنگه 
کدوم حشره طعام مدفوع سیری ناپذیر این مرگه ؟
دروغتون قشنگه 
چه آهه سردی از دل تنها میره تو کوچه ها 
هنوزم میاد روح این شهر به خواب پوکه ها ؟
شاید به جای فتحش 
دلم گرو حضم همین سه تا حرف آخره که نوشتم رو قلبش 
بیاید با هم بریم به همون جایی که بفهمه 
به همون جایی که بشه بهش بگن دل

Skit (3ta Harfe Akhar)

-----------------------------
06 . Pesar Bache
-----------------------------
یه پسر بچه که زندگیشو شروع کرده تو یه کوچه ی باریکو 
کثیفه پر از لکه 
با یه قفسه ی چوبی پر از هیچی که تکیه به دیوار زده با یه میخو چند تیکه چسب که
 دلگیر از خالقی که رنگ پوستشو سیاه آفریده شاید هیچ موقع بخشیده نشه 
سنگ فرش خیابون میده بوی آغوش مادرشو از دید اون زندگی یه تحقیر محضه 
تو حرارت شهرم اون اغلب لباسشو بیرون میاره از تن
 یه ساعت مچی بد رنگ رو مچش که همیشه خوابه انگار خسته اس 
کی میخواد عاقل شه نمیدونم من اصلا 
پدرش یه سرباز تو جنگ جهانی سوم بود که هیچ وقت به خونه برنگشت 
پس هیچکس نیست که واسه شام میز بچینه وقتی نمیدید پدرو مهمونه سرزدش 
میزنه آلبوم عکسای خونوادگیشو ورق 
معلم سر کلاس دنیا حاضریشو نزد 
با خودش گفت تو جایی که ارابه میشد قلم 
من یه جاده ی سیاهه پر از راهه پیچو خمم 
مثل درختی ک دلش لرزیدو برگهاش ریخت 
حقیقتو تو دستای مرد نجار دید 
شاید اونم میخواست یه پسر واقعی باشه 
نه یه ادمک چوبی بشه هم بازیش 
زیر آوار نگاهی که از چشماش میگذشت 
بین مردمی که برده ان و انکار میکنن 
اون پادشاهه قلمرو تنهاییاش بود 
نه سرزمین هایی ک با خون اشغال میشدن 
اون رنگ میزد به دیوارای شهر تا شاید انتقامشو از این زمین یخ زده بگیره 
اما تمام رنگ های تاریکه دنیارو جمع کنی یه صحنه از این منظره نمیشه 
میگفت با یه گل میشه بهار 
رومو میشه یه روزه ساخت 
تق تق 
کیه میزنه در پس 
دوباره یه مهمونه ناخونده 
پسرک اینو گفت تو واهمه ی مرگ 
دست نوازش کشید رو سرش راهبه ی شهر 
چشماشو بست تنش انگار شد سرد 
شد طرد رفت جایی ک نشه پیداش کنن 
گفت تو جهانی ک پر شده از کوتاهیه فکرت 
چقدر بلند تر شد قد این دیلاق جهل 
شاید دیگه نمیزنه نبض این سکوت ک این شهر زندست هنوزم به اجبار وهم 
چه کلافه میبافتمت تو منظره ی بومم 
من هنوز باید تو این زمین یخ زده بمونم 
وقتی رنگی نیست که به صورت بی روح این شهر بزنم 
چطور از دستی ک روش نقش زده بخونم 
عا پسرک من هنوزم خسته ام 
میاد از همه چی بدم 
حالمو بهم میزنه رفتن 
بعد از آخرین برف دیگ خروس نمیخوند کبکم 
تو دنیای ساخته مغزم چقدر سفیده 
با این وجود هنوزم میشه دیدت

Pesar Bache

-----------------------------
05 . Noor
-----------------------------
از لرزه های افتاده به اندام این پهنا 
شکستن بغض های گلوی پنجره ی تنها 
اما این درد همیشه هست همراهش 
ک باز میکنه قلبشو تا 
نور مهمونه خونه بشه 
به کوتاهیه فکر تمومه سایه ها دونه بده 
شاید یه روز برسه از لونه بره 
قبل از این ک این خونه متروکه بشه 
باد بشین رو نیمکت های شکنجه گر تنهایی زوزه بکش 
پرده ها مینون میکنن دل 
از سقفی ک آوارو میپرسته ک میشه نصیبش 
و درختای خونه نشینه زرد 
سر 
تکون میدن به نشونه ی فهم
ک زیر بار حرفای زور باد 
خمیده نمونه تن 
اون کلی باج به خزون برگ هاشو داد 
ک دوباره جوونه زد 
از نگاهه دوخته به زمینش میشه فهمید ک 
نگرانه تمومه فصل 
نگرانه پاییزه محزونه بعد 
تنها باورش اینه ک تمومه شب 
نور کجایی خودتو بده نشون 
چشم ها مستحق تحقیرن 
بزار کوچیک شه مردمکشون 
اما بیا 
بیا تموم شه این پلیدیا 
بیا تموم شه این رنگ سیاه 
تموم ترس های بچگیام 
تو نبودت میکشیدن چنگ به دیوار 
هنوزم صداشون تو گوشم هست 
هنوزم میندازن رو شونم دست 
چیو میپرستید تو این مذهب سکوت 
که خورشیدش طلوع نکرد 
بدون نیست پاییز فصل رسیدن 
زاییده ی تابیدنته دیدن 
بده قول که بیدارم کنی اگه پایه قصه ی خوابیدنت بشینم 
میرم از شهر سایه های بالغت 
که تابشه آفتابو بلعیدن
از فصل بارش های برف 
تو عمق شعرهای نرسیدن 
از چین تو باد موهای ابر ها 
زاد گاهه نگاهه رنگ ها 
میرم از شهر کشیدن نقش رو نقش های پاره سنگ ها 

باد 
منو تو زمانه زیادی برامون باقی نمونده از یاد 
رفته هارو فراموش کن بزار بتابم رو تمومه شاخو برگ ها 
موهای پریشونه این ابر های حریصو از رو صرورتم بردار 
بزار بتابم 
بزار یه شب سرمو راحت رو‌بالش بزارم 
بخوابم

Noor

Ghamat

Artist: Ben

Mix & Mastering: Mohammad Afzal

Artwork: Mahdud

-Lyrics-

| قسمت اول |
همین حس یعنی قدرت، یعنی به احدی ندی مهلت
دور از منفی شاید خنثی، ولی تمایل به مثبت
یعنی شرم رو می‌بینی تو چشای اون عوضی که بهت پشت کرد
یعنی ترس می‌شنوی تو صدای اون آشغالی که از پشت زد
خیلیا فکر می‌کردین مردم، تو دنیای تاریک افسرده‌ام
حالا من از مرگ برگشتم، وایسا آسیاب به نوبت
یادته خاکی که جای ریشه‌ی توئه منم، چیه چرا لکنت؟
خود من کاشتمت، زر بزن میام می‌کنمت از بته‌ت
آدمای مفت‌بر، چیه شدین تیم ها؟
تو روی اون‌که قدیما واسه همه‌تون می‌جنگید ها؟
یه سریا پله، یه سریا دیوار
می‌بینید ها؟ چی می‌گید؟ تو روی خودم بگید بیاید اینجا
از کی تا حالا زالوها ادعای استقلال دارن؟
خنده داره، انقد بمکید تا بترکید، این پا
چیه سینه‌خیز زیر میز می‌رید مگه چیز تیز دیدید با من ها؟
این‌که چیزی نیست یه ورق سفیده که شاید پر بشه می‌خوای؟
اسم تو رم توش بیارم یا چی؟ لاشی کی بودی تو؟
نترس بیا بیرون، می‌خوای بدونی چه‌جوری شد؟
من این جنگ رو خیلی وقت پیش توی خودم داشتم
تا الآن هم فقط داشتم سر به سرتون می‌ذاشتم

| همخوان |
موریانه‌ها پیکر چوبی‌مو جوییدن هی
می‌گفتن تو دوری من دوییدم
ولی یادت باشه رود همون رودِ جاری
حتی اگه ماهیا گل‌آلودش کنن
پیکر چوبی‌مو جوییدن
من شکستگی‌هامو روی هم می‌چیدم
خمیده ولی یه قامت ساختم
بزرگ که دیگه نمی‌تونن نابودش کنن

| قسمت دوم |
شک داری با توام یا نه، مرددی؟
تو هم یکی از اونا، ما همه‌مون یه لجن‌ایم، آدمیزاد هیولا
اخماتو وا کن لاشی‌ای دیگه ناراحتی نداره
پایگاه‌تون رو گاییدم، با خودتم گوشات از چی فراره؟
شدی سری لا سرا، سر سلطان سلامت
گنده‌ها لپاتو می‌کِشن، واسه ما شده اوقات فراغت
واسه شما جدیه هنوز، با اینکه گم شدی لا هدف
لا علف لا فنا به فنا، لا شهرت لا شرف
من ققنوس‌ام پایانم شروع دوباره‌ست
تو هنوز درگیر اینی که کی ماهه کی ستاره‌ست
ساده‌ست، جایی که مردمش دور رو کوچیک می‌بینن
گرگاش همیشه میان تو دید می‌شینن
ستاره همیشه براشون کوچیک‌تر از ماهه
اینجاست که یکی مثل من می‌شه ستاره‌ی کم نور
اما خب، تو چطور صبح می‌کنی شباتو؟
من از موزیک فقط تسکین می‌خوام، افتخاراش برا تو

| همخوان |
موریانه‌ها پیکر چوبی‌مو جوییدن هی
می‌گفتن تو دوری من دوییدم
ولی یادت باشه رود همون رودِ جاری
حتی اگه ماهیا گل‌آلودش کنن
پیکر چوبی‌مو جوییدن
من شکستگی‌هامو روی هم می‌چیدم
خمیده ولی یه قامت ساختم
بزرگ که دیگه نمی‌تونن نابودش کنن

Shorou

Mc Tes

Recent comments

Sh.m803.10

mirass

shayan fallahi

Atom music

Related tracks