javadm

raping

Bamdad - Bazimo Baladam
Instrumental : "Bazimo Baladam" from "Khesht" Album (Prod.Mez'Rab)
Mix & Mastering : Yara
Cover Design : Sevad
Record Label : Pelak
Release Date : 08 - Jan - 2015
DOWNLOAD LINK : https://www.mediafire.com/?5ti23s9xi6bs4p6

Bamdad - Bazimo Baladam

Download High Quality
https://www.radiofaryad.com/bahram-eshtebahe-khob
http://zirzamin.us/release/bahram-eshtebahe-khoob
https://www.radiojavan.com/mp3s/album/Bahram-Eshtebahe-Khoob
https://www.bia2.com/music/albums/2015

Lyrics and Vocals: Bahram Nouraei
Music Producers: Bahram Nouraei & Mahdyar Aghajani
Mixing & Mastering Engineer: Mahdyar Aghajani
Graphic Designer: Setareh Malekzadeh
Sample: Zakhm - Sattar 
Sponsor: Cultures of Resistance 
Album Release Date: 3th of July 2015
Ⓟ © All Rights Reserved

13 Sooz

spring

#2.Blossom

#1.Spring

Rez X Navid X Bamdad X Sorena - Chardivari 
Remake & Beat : Nekoo

Chardivaari

06 - Rez X Navid X Bamdad X Sorena - Chardivari  [ Prod. nekoo ]

Neshouni Ft. Navid

Ketabe Jadou Ft. Bamdad & Farzan

Sellool

Soorat

Yeganegi

Kalemat

Davat

سه تار : استاد حسین علیزاده
تنبک : استاد مجید خلج

Horizon- Hossein Alizadeh

رنگ
دیگرد - آهنگساز ماهور
هی پوست بنداز بدون احساس
انگار ماری چنبره دور گردن وجدان
زمستون نرفته کبک زیر برف خوابی هنوز هیچکی نرسیده جایی
همه تو راهیم 
این شهر
پر شعره من راوی این دردم
زمین بهشت بشه هم من باز دنبالت میگردم
اگه بخوری میزنی نزنی می خوری کلیشه
تو جنگ سنگ و شیشه هیچکی برنده نمیشه
تو گوش ها پره هر روز . میشنویم
حرف حرف حرف
سد راهمون یه چیزه فقط 
ترس ترس ترس
آرامش دروغه از گفتنش دردمندم
مرزهات رو میشکونم
نمیگم شرمنده م 
میچکم سومین قطره ی خون پای کاج
حاصل ذبح نفس یه قصاب نابکار
جسمت رو ببر یه تیکه از روحت رو جا بذار  این حق رو میشه پس گرفت
اگه راه بیای پا به پام
من خواب مرگ رو دیدم تو بیداریم پوسیدم
کوله بار رو دوشم فکر خوراک روتینم 
خون
دادم به لاله فقط به عشق بوییدن این دشت رو سبز کردن
رو جناغ رو سینه م 
یه مسافر یه غریب تو عمق شهر دل میزنه فریاد تو باطنت 
به داد من برس 
سینه سر سپرده اوج بگیر رو تاب سرنوشت یکی میریزه اون یکی میگه این جام رو
سر بکش
پلاکم گردن نگاهم به دفترم خیره سر موندم

Beesoorat

Daygard - Rang

شعر و اجرا : بامداد
آهنگساز : شور
تنظیم : سهند ام زد 
تاریخ انتشار 29 اسفند 97

Sorkhi [Prod. Shour]

رودی - تهران
شعر و اجرا : رودی
تنظیم : سهند ام زد
عکاس : تارا 
 توضیح عکس : آجر های آزادی ، روز سیصد و شصت و دوم آرشیو پاره پاره ، تارا ، سال دو هزار و هفده
طراح جلد : سواد
تاریخ انتشار : هشتم اردیبهشت نود و هشت

دریافت از تلگرام : https://t.me/roodyrapkone

متن آهنگ :
"همخوان"
تهران یه چیزی رو تو من کشته
تهران من هنوز دستم مشته
تهران، آسمونت سیه چرده
اینجا کسی آزاد میشه که مرده

بخش اول
این درا که بستس حداقل پنجررو وا کن
یه هوای خاکستری، کاسب میده به مشتری
کنار چراغ برق، یه تنه درخت مستقیم
رفته تا خود بالکن، پنجررو وا کن
من و خودم دشمنیم، چه برسه به مردمی که کل فکرشونه فقط بکنن مفت بری و
جیب من، پر نقل کاف و گاف و قرص معده س
یه ذره نون خواستی بکن
داد میزنه از ته چاه که تو این بدن روحی نیست
تو خیابون بچه و دوچرخه و صدای خنده و آوازه خونی نیست
کبوترا کرن از صدای سکوت شهر ، ماشینا فهمیدن پرنده رو هیچ بومی نیست
تهران یه دایرس..
تهران یه دایرس ! یه قاصدک که پر از خط صافهقلب خاطرش 
خوبه چون
تهران یه دایرس و خیلی بزرگه شعاعش
ولی جلو چشم کورت عمرا بره سوراخش و
من میچرخم رو دایره
از سرو بلند قامت جامعه ندارم ترسی
نه حدی نه مرزی نه هیچی نمیتونه بگیره خطی از دفترم 
بکن یه کاغذ سفید اگه میتونی بپوشونی با سیاهی بال ترست و
گاهی ستاره از تلاش بی حد ماه روشنیشو قایم میکنه نداره چاره
جغد شعر من بیداره، میخورم یه گیلاس واژه میدم یه بطری کامل و
من نفسمه آتیش تو دهنم
جلو منو نمیگیره نه پلیس، نه ارشادش
 هیپ هاپ جنسیت نداره
تو رپ میکنی بگی زنی، از پلیسم بد تری، فقط دنبال مایه
شاخه رو بچین منظره رو ببین
اینه اصل مطلب
 شروع کردم و کلماتم موندگار هستن
قفل زیرزمین به دستم
واسه شما چاقالا این زیر جایی نیست اصلا
باید برگردید از اول
حرفام زیادن گوشاتون خیلی تنبلن
جون بکنین از بدن
جواهر رو ول کن من خود معدنم
این شروعی بی پایان آدمای میرا
هیپ هاپ جاودانه
اینو بنویس رو تنم رو سنگ قبرم
که زنده و مردم زیرزمینه تا ابد
با سر بالا با سر پایین

سر بالا سرت پایین
سر بالا سرت پایین
سر بالا سرت پایین
سر بالا سرت پایین 


همخوان
تهران یه چیزی رو تو من کشته
تهران من هنوز دستم مشته
تهران، آسمونت سیه چرده
اینجا کسی آزاد میشه که مرده

Tehran

جهانگیر
کلام / رپکُن: صفیر
آهنگساز: نجوا
میکسینگ و مسترینگ: سعید دهقان
هنرمند مهمان: روزبه سلمانی
طراح جلد: فارلک
ناشر: ملّی
تاریخ انتشار:
جمعه، ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۸

Jahangir
Rapper and Songwriter: Safir
Composer: Najwa
Mix and Mastering: Saeed Dehghan
Guest artist: Roozbeh Salmani
Artwork: Farlek
Publisher: Melli
Release Date: ‏
Friday, May 3, 2019


متن آهنگ :

قسمت اوّل

پشت این دیوار، اُفُق بیمار به بستر چُپُق افتاده شده مظهر غُلُو
 مملکت سُرُمُرُ گنده میگیره واس کفتارا لقمه درسته
وقتی مرغ میشه قد شیر می افته به قُدقُد
عقده کرده عود، عنصر میزنه عُق رو مسلکت
شهروند در نمیاره سر از جرم
ولی تو قنوت داد میزنه مدد کن
شاید فرج شد، مَلَک مُرد
از سر برج افتاد اول ماه فلج شد
این تن رو کفن کن
ولی تومیری (بمیری) تو میری فردا
حاجیته و حوضش و امواج
البته صید که میره دنبال صیاد
نه صبر کن ارباب
خمار آسایش، رو پیشونی داغ تریاک
چه به مجلس بقّال و رقاص
وقتی هرزعلف با وهم گندم از سیراب شدن میگه واس مردم
گلو رو گرو میده به صدای طبل و به جاش
با شاخه و برگ ها ساخته میشه سلّول
پس همچین هم بی ربط نیست بمونی حیرون

همخوان

مهم نیست یه روز بهتر
مهم نیست بخونیم بیشتر
مهم نیست، نبود هیچ وقت
جهانگیر بشکن جام جهان بین

خلق جهان طبق طبق بار کج به منزل برند
این جهان دایره ها، میل به برگشت همی کند

قسمت دوّم

خُرافی بَزَک کن جهانگیر
طمع سه حرف تو خالی که حلال نیست
مثل تورو ما داشتیم
درس نگرفتیم تاریخ کرده تلافی
کردیم با خودت تلاقی
رو بوم نشستم کلاغی
با یکی دوتا قناری
ببینم چجوری میگیری از خلق خدا سواری
این همه فرامین غیر اخلاقی
چطور جا گرفته تو سرت چطور شده طراحی
یه روز چپ روز بعد راست
گذاشتی نیم کاسه زیر هر کاسه
یه روز رونق بازاری روز بعد فاسد
یه گوشِت در و یه گوشِت دروازه
با جناح میگیرنت اندازه
کی گرفته قلاده؟ دِ آخه همساده
زمین با رکودش فخر
میفروشه آب
میشه غوطه ور
آدمی تو رنگ
چندتا تا به آستین کافیه
برم بارانداز تا خاک کنم فارسی
نه مهمه سهم کیه تو جیبت
نه هم هستیم دنبال پول خونی
شمسی قمریش پیش خودمونی

همخوان

مهم نیست یه روز بهتر
مهم نیست بخونیم بیشتر
مهم نیست، نبود هیچ وقت
جهانگیر بشکن جام جهان بین

خلق جهان طبق طبق بار کج به منزل برند
این جهان دایره ها، میل به برگشت همی کند

قسمت پایانی

نه قبله ی عالم نه آفتاب عالم تاب
نه نوکرم چاکرم نه غلام مادرزاد
جهانگیر تو فتح میکنی ولی فتوحاتت دلیل به نامیرا بودنت نیست
بتازون که پشت ای دیوار
افق بیدار میکنه تجدید میثاق
میتابه مهر خاوران
تو دل باورا


لینک بارگیری ویدئوآرت های جهانگیر به صورت یکجا
http://www.mediafire.com/file/cpubxbzayeybbz9/Safir+-+Jahangir+%5BProduced+By+Najwa%5D+MP3.rar

(Mp3) لینک بارگیری آهنگ جهانگیر به علاوه ی شعر و جلد به صورت یکجا
http://www.mediafire.com/file/cpubxbzayeybbz9/Safir+-+Jahangir+%5BProduced+By+Najwa%5D+MP3.rar

(Flac) لینک بارگیری آهنگ جهانگیر به علاوه ی شعر و جلد به صورت یکجا
کیفیت بالاتر
http://www.mediafire.com/file/nuqbed8z3447ivn/Safir+-+Jahangir+%5BProduced+By+Najwa%5D+FLAC.rar


صفحات نشر ملّی
www.Mellistream.com
www.Soundcloud.com/Mellistream
Telegram.Me/Mellistream
Instagram.com/Mellistream
Twitter.com/Mellistream

Friday, May 3, 2019

Jahangir [ Produced by Najwa ]

زورِ بازوی من تازیانه یِ الهه یِ
رو تنِ پر از درد تاریخِ توئه
من با آلت تاریکم که لونه ی زجره
گرفتم جلوی نورِ رو شادی گلتو
نه پای فراری داری نه صدایی رسا
نه رسانه ای به غیر بهای فروش تن
منِ متضاد تو موافقِ صدای بی‌جونت
ببین که میبینم غمتو تو غروبِ مرد
گدایی کردی غرورمو به موی سر
تا کمر از ستاره آویز عشقی و صلح
من یه عنکبوت بزرگم و تار تنیدم
دور حصار عاشقت و
اون لبای خشکِ آذین به سرخاب تر
تو معنی بزرگترین غمِ منی
که به دوش کشیدم زخم هزاره ها رو
به رخ بکش مظلومِ چشما به کهکشانا رو
به آتیش بکش دنیا رو بانو
انگار کلِ جنسِ ما رو زده طاعون
بسوزونم بسوزون
هی صدای گرفته یِ مادرِ طبیعت
گور لرزونِ مردای واقعی تر
من از سرزمینِ پیر عروسکا
یه کتاب عاشقانه ی بی الفبا ام
منو زدن به نام شومِ ابدیتت
همون دو تا چشمی که تو رو دیدنت با من
شادی گلمو و رشدِ تو تاریکی کشت
صدای منو قانونِ هم آمیزی برد
مهم نیست واقعا مهم نیست کوه
بسازید از تَن رو تنای جنس ما
ولی اگه یه روزی رسیدید به خورشید
رو تنِ گرمِ هم جنسش با من
بنویسید قتل ، بنویسید زن
بنویسید زباله ی مقدس جبر
بنویسید از بلندای لطیفه افتاد
بنویسید از ثریای غریب عشاق
بنویسید اگه به گلِ من رسیدید
این یعنی معنی روحِ بزرگِ منو یگانگی رو دیدید
میبینم همه حرکاتو
کاتوره ای صاف هرگونه کاتو
نکته یِ پنهانِ علتِ کتابو
گور ابدی ورق و لغاتو
میبینم با هم خو گرفتید
خبر دارم از ابتدا انتهاشو
از هر زاویه ای نگاهو
هم به چشمِ مکمل هم اشتباهو
میبینم گرونِ طبیعت
نیست به قدرِ این غریزه
با این که پیشتون فقط یه غریبم
دیده هاتون این محبتو ندیده
پشتِ آسمون کهربای قرمز
منِ یگانه نامه ها رو گرفته
شما هم فقط جسم بی‌ جونو دیدید
نه تنِ خورشید پره از نوشته
من نه نسبت تازیانه
نه معنی کتابای عاشقانه
نه دلیلِ آفرینش آشیانه است
نه انتخاب تون امر حامیانه
یه لکه اگه بود
ناخالصی دنیا کن فیکون میشد
جهان اگه قانونه
این همه ضدِ قانونو به وجود میکُشت
پس ورای جوابِ سوالای لا به لای کهرباها
علتی مجهوله ولی علت ناگفته ی احد من و تارا
شما عاید بایدی به دیدن شدین
نگاهِ غایتی به زیدن
تولید مثلی شاید
دیده لطیفه هایی به این آدم

Arraabeha

Yegaanegi

دامنه قهوه ای صافمو از پاهای نازک زیرِ پرِ خونیتون نگیر
نقش باریکِ رو گِل دلمو به ستاره های منشا ما نمیدم عزیز
از طعمه های سفره ی آبمم تا میتونی قوتتو بخور و برو ولی
من از غمِ دوری تو فقط سرب داغِ حفره ی نازم
که حتی تو شبِ روشنم نمیدم جوابِ ماه هم
از آب های من به آب های دیگه نگی
من دنبالِ ایمانِ گمشده ی آدمای پاکم رو دامنم دنبالِ طراح تو
من دریای عقده ی بالم که اونم چی بشه
اگه بشه مثلِ رنگای تو ، از غازای دوره گَردِ مسیرتم
نترسی اصلا تو تیررس آدمای خام بی رحم نری
از های های بوقِ سگ دلت به رحم نیاد
منِ راکد تشنه ی آزادی رو که همه
خلقِ جهان میدونن عادت کرده به رفتنات
از آب های من به آب های دیگه
راهِ زیادی تو پنبه های بچمی
شیکم این ناخلفا رو پاره کن ولی
نبینم گوشاتو رو به نوه های خلفم بستی
که صدای اون قطره ها رو نشنوی
دِ نوک حنا زر پر ، رام رقص نر
این بومِ آبی بالامون جامِ زهر منه
میرم بالا پرت سلامت این آبی پیچ و تابِ مغز منه
منِ منِ منِ تنها اسیرِ تورِ صیاد
تو خط افق من محو نشو ناله نکن
پرواز تو دین و آیین حقِ منه
من نه بخشی از زمینم نه چیزی دستِ منه
جهان آماده ی سرود زمینیا تو خواب
این جزای وجود ماها و تشنگی لباست
الان مهم نی اصلا که تو کویری یا تو آب
پناهت زیر آواره مولتی ورسه یه لاقبا
با تو ام دوپا منم صدای بنیاد غلظ 
تو سر به آسمونا میکشی و زیرِ پات منم
مثالِ منو به وسعت کوچیکیاتون زدن
شما همه غرورید همه آلوده به خون و پر
بکن گلوله درررنده کمِ کور
جزیره چمدون ، من مسافر روز
راهِ آبی و قایق بشارت مظهر نور
بکن گلوله درررنده کمِ کور
بزن پر و استخونِ نحیفو بترکون
آره بزن تا زمین گرمه خالی شه دلتون
دِ نوک حنا زر پر ، رام رقص نر
این بوم آبی بالامون جامِ زهر منه
میرم بالا پرت سلامت
این آبی پیچ و تابِ مغز منه

Daryaa

شد از قلمش خلع 
میریخت تو جامدادی جنگ 
وقتی تراشید سرشو پایه نقاشیش 
همه بهش خندیدن 
گفت چقدر حقیرن این رنگ ها 
یه خط صاف کشید وسعتو نشناخت 
تهش نقطرو انداخت 
گفت خدا همین جاست 
که من میکنم حسش 
ما همه از همین نقطه ها میگرفتیم شکل 
شایدم این کرم تو این جهان پیله نمیشه 
وقتی شکم هوا پر از خاکه 
باید پروازو بلد باشه اون تا بشه فاتح 
چشماش که بازه اما نگاه میکنه به ساعتش میفهمه هنوز خوابه 
میکشه ۴ تا خطه صاف هی 
از همون خطایی که بهشون میسپاره باد دل 
گفت پروازو مدیونم به ایم ریسمانه پاره 
کجای اتاقت شدی پنهان که اگه نورم بهت بتابه نداره فایده 
بگذریم در کل تق تق تق 
در شد باز یکی گفت بس کن 
همه هستیم 
اما هیشکی همرنگ نیست 
من دارم خفه میشم از این تنگی 
از این تردید 
شاید ما تو دنیای بعد مرگیم 
شایدم همین جا نشستیم منتظر چرخیم 
چرخ ارابه های خاموش 
زیر جهل دریای مغلوب شده به پیروزیه فانوس 
ولی ما که از چوبیم غرق نمیشه هیچکس 
انگار شنای ساحل شناگرای خوبی نیستن که غرق میشدن تو ماهه کامل 
نه چون اونا از خاکن 
تهش همه یکی ان
تو این عالم ذر چیزی برای ترسیدن نیست که بخوام ببینم
-----
مثل ارابه ها رو من قدم بزنید
کل جهانِ سفید منو با رنگ بخرید
من همین پهنا من همین گستره ی سفید
من همون پیچی که تو موهای لیلی نمیشه دید
بزن آبی کهشکونِ پسِ آسمون
از شهر بزن بیرون روی این دنیای کاغذی
زمین صاف و بی مرزه تا وقتی با منی
من و تو رویاییم یه عالمیم

Rang'Haa

-----------------------------
08 . baraaye delam
-----------------------------
[ورس یک]
بیا برقصیم ، بیا برقصیم یار
من جز همین رقصیدن کاری بلند نیستم
وقتی پی کشفی که شیطنتت گل نکرده
جلوه های بصری جایی ازش نیست
نه این لامصبِ بد معامله ته توانش اینه
با یه نقطه رو دیواره دلم طرف میشم
من نه طرف زمینم نه آسمون تو جنگتون
تا اینا هنوز تو فکره شو آف اندیشه ان
هنوز ریز دلم به حرف کتابه
من با یه دینِ دیگه بزرگ شدم
دیره دادا
با اینکه میدونم دلم یه جایی گیره دادا
ولی خوب عشق همون قُل و زنجیره دادا
خرافه های پسندیده آرزوی این درخته پیره
من ندیدم یه جوره دیگه
من جورم جمیعِ جمعِ جماعِ جور
از مکان آدم غریبه ها با من بلای شوق
ولش کن من که تکرار سایمه
واسه همین این کالبدو تا وجدان دادمش
آدمی وقتی طاق میشه چشماش طاقتش
دنیای بعدِ مرگ بهترین دلیلِ عبادته
کاش بلورِ ظریفِ آوای فروغ
بود کلِ این زمینِ لرزون
نه اجرت ما برده ها که از عرق تِخ میکنیم
کفِ بانیِ طبِ روز ، طبیبِ مذکور
طبیعت مجبوره خلق کرد و پهن
نماد خرگوش و گوزنم پُرِ ترس از تنفگ
دلیلش مستیِ خونه دادا
هضمم کنن یا با طبیعتِ جبرِ وارده مستم کنن دادا
تا کی نونو درارم
کی میگه بهرش؟
نمیگه این که الان جلوت وایستاده الآن یه برده است
کی میگه دردشو نکشیدم تو حبسم
[کورس]
بیا برقصیم بیا برقصیم یار
من جز همین رقصیدن کاری بلند نیستم
وقتی پی کشفی که شیطنتت گل نکرده
جلوه های بصری جایی ازش نیست نه
بیا برقصیم بیا برقصیم یار
من جز همین رقصیدن کاری بلد نیستم
تو دنیای شما بارونِ گل میباره
تو دنیای ما بالِ شاپرکا خیسن
[ورس دو]
یارم دنبال گله گلی نیست تو باغچه دادا
فریب غروبِ گوشه ی طاقچه رو خورد
پشتِ شیشه اسیرِ پرواز فاخته
چون زندگی قشنگ نیست مثل نُتای باخ اون
زندگی های قبلیشو مثل من باخته
شعرا به شاه مینازن شاخه شاخه
من نه شاعرم دادا نه گل حاصلِ از شاخه
من یه رپ کنم که با پوچیِ زندگی ساخته
خدا همانِ همان رختِ امانمو نگرفته ازم
تا خوابم ببره دوباره
تو کتابش خوندم که همه ی جادوها تو شاخه
حتی طلسم هم نمیشه با یه بچه و پیشآبش
شُکر دادا هنوز سر به هوام
کَکمم نمیگزه با افکار زرد عوام
مسیرمو پیدا نمیکنه جهت اعداد دادا
شکر هنوز وقتِ اذان سکوت میکنم
سوت میکشه گوشم
صدای پای یه موجود وارونه رو سقف
بهم میفهمونه به هوشم
شکرش مزید نعمت افسانه است
شیزوفرنی دروغه من با پریا همسایم
جواب نمیخوام ، دلیل بیار
رهایی تاوان عشقِ زمینیاست
دنیای هم پای اندازه من تو طول راهمم و تاولمو پوشیده پام
جونم گرو ترس
راهی ندارم جز مراقبِ چرخشِ یار
بودن نبودن یه توهمه ناب
شریکِ ورقت نمیشم الهه ی ناز
توهمه اینجا فقط یه توهمه
سد انسانی شدیم تو مسیره تردد امواج
نمیکشیم همو از رو غرض دادافضا کافی نیست دلم دنبال گلِ گلی نیست توو باغچ
[کورس]
بیا برقصیم بیا برقصیم یار
من جز همین رقصیدن کاری بلد نیستم
وقتی پی کشفی که شیطنتت گل نکرده
جلوه های بصری جایی ازش نیست نه
بیا برقصیم بیا برقصیم بیا
من جز همین رقصیدن کاری بلد نیستم
تو دنیای شما بارونِ گل میباره
تو دنیای ما بالِ شاپرکا خیسن

Baraaye Delam

-----------------------------
07 . Skit (3ta harfe akhar)
-----------------------------
بی قیدو شرط بدون نیت 
بدون هیچ انتظاری از وجود سیرت 
نمونده نیازی برای دیدن 
ندیده های حبس شده پشت میله های بدون سلول چشم های خیرم 
بیاید بریم جایی که ستاره هاش تیرن 
تو رویایی دیدن کابوس خواب ندیده ام 
جایی که دهن مردمش همیشه باز نیست 
جایی که برنده بمونیم با این که باختیم 
این تفکرا که فقط غمن 
نمیدونم
یا این غما باعث افکار منن که میخونم ؟
همین مجمعم پاسخ سوال صلاح جمع نیست 
تا کی به گردنتون آویزه طلای تحقیر؟
تا کی میخوایید شورش کنید علیه بند تسبیح 
دونه ها علت پراکندگیتون پارگیه نخ نیست 
شماها فقط رعیتین پای این قلو زنجیر 
باید بدونین که اربابه که میکنه تغییر 
من سعی کردم شمارو بیرون بکشم ولی انگار فقط خودم دارم غرق میشم تو لجن 
خواستم تنهایاتونو دور کنم ازتون ولی خودم نقابشو میکشیدم رو صورتم‌
بیایید بریم جایی که نیست اثری از بودنم 
یا حتی از کبوترم 
ولی هنوزم تو سرم میبینم دونه هاش رو خاکن 
به امید برگشتنش چه خونه ها که ساختم 
چه زوزه ها که بادم میکشید اما هیچکس صداشو نمیشنید 
این چراغو نمیشه دید با این ک هوا تاره 
اما صدای سازش 
می ارزه به لرزیدن انگشتای شهنازت رو تن سیمت دنیا 
رو سر سیبت افتاد کدوم درخت فهمت ؟
ساکنین ستاره های سنگدل 
انگشت اشارتون سمت کدوم دل تنگه 
کدوم حشره طعام مدفوع سیری ناپذیر این مرگه ؟
دروغتون قشنگه 
چه آهه سردی از دل تنها میره تو کوچه ها 
هنوزم میاد روح این شهر به خواب پوکه ها ؟
شاید به جای فتحش 
دلم گرو حضم همین سه تا حرف آخره که نوشتم رو قلبش 
بیاید با هم بریم به همون جایی که بفهمه 
به همون جایی که بشه بهش بگن دل

Skit (3ta Harfe Akhar)

-----------------------------
06 . Pesar Bache
-----------------------------
یه پسر بچه که زندگیشو شروع کرده تو یه کوچه ی باریکو 
کثیفه پر از لکه 
با یه قفسه ی چوبی پر از هیچی که تکیه به دیوار زده با یه میخو چند تیکه چسب که
 دلگیر از خالقی که رنگ پوستشو سیاه آفریده شاید هیچ موقع بخشیده نشه 
سنگ فرش خیابون میده بوی آغوش مادرشو از دید اون زندگی یه تحقیر محضه 
تو حرارت شهرم اون اغلب لباسشو بیرون میاره از تن
 یه ساعت مچی بد رنگ رو مچش که همیشه خوابه انگار خسته اس 
کی میخواد عاقل شه نمیدونم من اصلا 
پدرش یه سرباز تو جنگ جهانی سوم بود که هیچ وقت به خونه برنگشت 
پس هیچکس نیست که واسه شام میز بچینه وقتی نمیدید پدرو مهمونه سرزدش 
میزنه آلبوم عکسای خونوادگیشو ورق 
معلم سر کلاس دنیا حاضریشو نزد 
با خودش گفت تو جایی که ارابه میشد قلم 
من یه جاده ی سیاهه پر از راهه پیچو خمم 
مثل درختی ک دلش لرزیدو برگهاش ریخت 
حقیقتو تو دستای مرد نجار دید 
شاید اونم میخواست یه پسر واقعی باشه 
نه یه ادمک چوبی بشه هم بازیش 
زیر آوار نگاهی که از چشماش میگذشت 
بین مردمی که برده ان و انکار میکنن 
اون پادشاهه قلمرو تنهاییاش بود 
نه سرزمین هایی ک با خون اشغال میشدن 
اون رنگ میزد به دیوارای شهر تا شاید انتقامشو از این زمین یخ زده بگیره 
اما تمام رنگ های تاریکه دنیارو جمع کنی یه صحنه از این منظره نمیشه 
میگفت با یه گل میشه بهار 
رومو میشه یه روزه ساخت 
تق تق 
کیه میزنه در پس 
دوباره یه مهمونه ناخونده 
پسرک اینو گفت تو واهمه ی مرگ 
دست نوازش کشید رو سرش راهبه ی شهر 
چشماشو بست تنش انگار شد سرد 
شد طرد رفت جایی ک نشه پیداش کنن 
گفت تو جهانی ک پر شده از کوتاهیه فکرت 
چقدر بلند تر شد قد این دیلاق جهل 
شاید دیگه نمیزنه نبض این سکوت ک این شهر زندست هنوزم به اجبار وهم 
چه کلافه میبافتمت تو منظره ی بومم 
من هنوز باید تو این زمین یخ زده بمونم 
وقتی رنگی نیست که به صورت بی روح این شهر بزنم 
چطور از دستی ک روش نقش زده بخونم 
عا پسرک من هنوزم خسته ام 
میاد از همه چی بدم 
حالمو بهم میزنه رفتن 
بعد از آخرین برف دیگ خروس نمیخوند کبکم 
تو دنیای ساخته مغزم چقدر سفیده 
با این وجود هنوزم میشه دیدت

Pesar Bache

-----------------------------
05 . Noor
-----------------------------
از لرزه های افتاده به اندام این پهنا 
شکستن بغض های گلوی پنجره ی تنها 
اما این درد همیشه هست همراهش 
ک باز میکنه قلبشو تا 
نور مهمونه خونه بشه 
به کوتاهیه فکر تمومه سایه ها دونه بده 
شاید یه روز برسه از لونه بره 
قبل از این ک این خونه متروکه بشه 
باد بشین رو نیمکت های شکنجه گر تنهایی زوزه بکش 
پرده ها مینون میکنن دل 
از سقفی ک آوارو میپرسته ک میشه نصیبش 
و درختای خونه نشینه زرد 
سر 
تکون میدن به نشونه ی فهم
ک زیر بار حرفای زور باد 
خمیده نمونه تن 
اون کلی باج به خزون برگ هاشو داد 
ک دوباره جوونه زد 
از نگاهه دوخته به زمینش میشه فهمید ک 
نگرانه تمومه فصل 
نگرانه پاییزه محزونه بعد 
تنها باورش اینه ک تمومه شب 
نور کجایی خودتو بده نشون 
چشم ها مستحق تحقیرن 
بزار کوچیک شه مردمکشون 
اما بیا 
بیا تموم شه این پلیدیا 
بیا تموم شه این رنگ سیاه 
تموم ترس های بچگیام 
تو نبودت میکشیدن چنگ به دیوار 
هنوزم صداشون تو گوشم هست 
هنوزم میندازن رو شونم دست 
چیو میپرستید تو این مذهب سکوت 
که خورشیدش طلوع نکرد 
بدون نیست پاییز فصل رسیدن 
زاییده ی تابیدنته دیدن 
بده قول که بیدارم کنی اگه پایه قصه ی خوابیدنت بشینم 
میرم از شهر سایه های بالغت 
که تابشه آفتابو بلعیدن
از فصل بارش های برف 
تو عمق شعرهای نرسیدن 
از چین تو باد موهای ابر ها 
زاد گاهه نگاهه رنگ ها 
میرم از شهر کشیدن نقش رو نقش های پاره سنگ ها 

باد 
منو تو زمانه زیادی برامون باقی نمونده از یاد 
رفته هارو فراموش کن بزار بتابم رو تمومه شاخو برگ ها 
موهای پریشونه این ابر های حریصو از رو صرورتم بردار 
بزار بتابم 
بزار یه شب سرمو راحت رو‌بالش بزارم 
بخوابم

Noor

-----------------------------
04 . In Ghesse Ghashang Nist
-----------------------------
نظاره گرا بوسه زنان به دستِ جهل
لباسِ نوی تعفن میکنن به تن
تن ندادیم جرگه شدیم آگاهی ضدتون
حرکت میکنه با هورای لاجرَم صذا
تهش منم و یه میز و چشای بستم
فوقش یه گوره از همون کرورای لای دشت
اینجا شکسته مجنون اینجا شکسته آگاه
این شکسته کشکول کمرِ بوته ها
کل اندیشه ها حر عقیده ها راهی نیست
تا پدیداری کلِ ندیده ها
ذریه نه منم نه حکومتای باطل
پیله ی لفافم و هم صدای نقاشت
نقش ، توو تلویزیونید گله کنایِ گله چین
اینحا معرفتم تو دستِ بچه های کاره
نه خسته نمیشیم که ، خسته نمیشیم
کار میکنیم تا جایی که روح از تنمون درآد
بگیرید بکنید جون از سرمون ثواب
همش مالِ خودت یه روز جرگه میشه دریا
ما نمیشینیم پای مذاکره رو میزه دجال
باید یه روز رو سرتون کاختون بشه خراب
تو دولتِ ما همه آدما رزمنده ان
با بند بند تنشون نوشتن پرچم مباد
دولتا محاصرمون کردن رو خطه های کاغدی فرضی
خط کشیدن نوشتن مرز فقط با جنگ حل میشه
لبخند رو صورتِ مجرمتون ببینیم
همتون میرید تو بند
تو دولتِ ما همه ی آدما رزمنده ان
با بند بند تنشون نوشتن
نوشتن این قصه قشنگ نیست
وقتی پایانِ همه پوچه نوشتن ساز مطربو گرفتی
ولی طرب طبیعت نوره
نوشتن تو این تاریکی مطلق
که نگاهِ آزادی از بصیرت بشری دوره
شروعِ فصلِ جدید معاصرِ ماست
یه بنا رو جسد هر کی حال مبارزه داشت
بنا به نسبت قعر جسد به قصر و دیدِ زنده ها
به ادامه به خوابِ ابدی تبدیل شد
این همه مکتب و جناحو نمیشه تعدیل دید
یه روز رهایی هدیه داد یا اسیر زنجیر شد
من سوالی ازم باقی بمونه جای اشتیاق
پند و حرصِ هدایت واهی و نشیدنِ آه
چه معاصر بدی کجاست شنونده ی آهِ مجبور
چه کسی بیننده ی ساختِ این کاخِ اندوهه
چه وقت مقرری برای آرامش مجنونه
چه حیله ای پشتِ این حملات باهوش روی خونه های گِلیه
چه چیزی دیدن هزاران پیش از امروز
چه هدیه ای بالاتر از خونِ بدن یه کودک مقابلِ یه جغد سنگیه
رویای کمال نسبی و خیزش همه حقیقته
یه وقتی معین شده با علل سنجیده از قبل
حالِ ما هم همین که گنجیده تو پلیه واژگون
شاهده پیوندِ سرِ حیوون و آدمن
طولِ عمری ندیده شده حاصلِ این بندگی
بی چون و چرای در بست
از ارّابه ها با چرخِ برنده ترسیدید
یه بر خونه یه بر درد سربازِ خدای عاملِ جنگید
ما هم شرابِ حادثه بودیم تو ظرفِ هادی
نه زمینه سازی نه افسانه ی خیالی
انتقالِ سینه به سینه از ترس تاریخ
کتابا نوشتن اینجا فقط ماییم
وقتی اینجا هم پاچید
بهتون میگم کی روشنیه کی تاریک
میشه یه روزی این چراغ
کی ازش یه بال ساخت برای فرار
کی فهمید کی نفهمید
کی این چراغو گرفت از ما آدمای بی قرار
خلاصه نوشتن با خونشون
بکنید پا قلم میمیریم تا هدف

In Ghesse Ghashang Nist

-----------------------------
02 . Sarzamine Khoon
-----------------------------
من عامل ثبات نظمم
اهرم کشیده شده ی زندگیت به سمتِ مرگم
مالکِ سرزمینِ خونم ، خون قیمت جونتون
خطه ی فرصت های طلایی میشه مدیونتون
تاریخِ من مُرده پس زنده باد ملت
کیسه ی خونِ ایالاتم بنوشید از علمم
زمام زمانم پرچمم قُطبه
خلقِ هنر با جسد از آسمون ببینی کشته ها محون
من
با زره و خودم این خلقِ عجیبو دیدم
تو معنایِ زیبایی دروغِ ما رو دیدی
من توو دلم راز بود پشتِ پرده ها نه عقب تر
از آینده ی سیاهتون ، کجاشو دیدین؟
مسیرِ باشکوه افتخارمو چند باره هم میرم
دوباره آتیش میشم تو چشمای تنگ
رو کالبدایِ زرد
خسته نمیشم از عمل حذفِ این همه رنگ
نه ! من قوای علم و سپرِ جسمِ ملوان و سربازم
من وعده ی سرزمین موعودم ، سلطه ی جلادم
دنیایِ ساکن خالی از تفکر اندکی تنِ باقی مونده از
قتلِ عامِ طبیعت وحشیِ آرمانمه
شعار حقِ بشریت بازارمه
یه قطارم بی توقف یه جهانم تو توهمِ آران همه
زیرِ نظرمه هر کی هر کاری کرد
ارابه هامونَم هر جا ابرا میرن
هستن ، شدی از مقصد رصد
سر خم نکنی بنگ بنگ بنگ بنگ
این راجع به منه از تاج و تخت اقوام فیل
تا نوزادای کر و پیرِ زیرِ پایِ آهن
بوی خونِ بشریته احمقِ ویارم
من تو ارابه ام نشستم اربابای خیالی
لا اوبالی های واهی
جنونِ من عفونتِ این زخمِ که از
جعبه هاتون بشه پخش
من حکاکی سنگای مهدتون رو به سخره میگرفتم
با یه رعشه
بگو شهرای زیر زمینیتون کجای مرزن
وقتی ندارم پایِ رفتن
بهتره بشم محو تو این وادیِ بدون پرچم
نسل به نسلتون پشتِ این سنگر دفن میشن
من نورِ ستاره های خاموشتونو دیدم
بیگانه های خالقِ این چرخه
من راهِ خروج از این بدنو بلدم
اما نمیرم تا روزی که لباسم
به تنِ نوزادای کر و پیرتون تنگه
تنوع طلبِ منطقم تمدنِ پیشینتون فقط یه حرفه
بهشتِ وعده همین جهنمِ سبزِ آلوده
به منه عفونتی که میخوام به کل جهان سلطه گر شه
کدوم یکی از شما عوضیا میتونه بت شکن شه
بچه های دوره گرد کارتون امیالتون هنوز هم تحت سلطه منه حتی پروازتون
توو قفسی که منم جای این پرنده ها نیست
من حرفی از زمانم هم مکانی از تباهی
لااوبالی های واهی ، بشینید و ببافید
این خیالِ باطلو که باز میکنید گرهِ کورِ سیاهِ حاکم و
این ابرِ متراکمو یه باغچه کنید واسه گل
اسپری سیاهتون رو دیوارم بندازه تف
بنویسه صبر کنید خوبه اینجا بدونِ چوبه ی دار
بدونِ روزِ اعدام ، شاید یه روزی منجی بیاد
یه روزی میام

Sarzamin e Khoon

-----------------------------
01 . Aaghaazin
-----------------------------
اومدیم ، پخش شدیم ، تو همسایگیِ زمین
ماه از کنترل خارج شده بود
سالهاست خبری مخابره نشده
از هشاشینِ حاضر
رساله ی تاریخِ تاریکِتون رو گرفتیم پس
جنگ بود و منفعتِ غرب
فرزندانتون ، فرزندانمونَن
خواب بودید
معنیِ پروردگار نمیدونیم و اما اندکی از شما
وقتِ صُلح به روشِ ماست
یه روش سرد
احساس رو کمی فهمیدیم اما
اینجا ، نه فقط برای مرگ
سوگِتون ، زوگِ آخر ماست ولی
نه از لَم ، نه از لَم
پسربچه شاید ، انگیزه یعنی
ولی ، زوگِ آخر یگانگی نه از لَم
نگاهِ شما رو تغییری ولی نه از لَم
رنگهایی رو که میبازید اما نه از لَم
ارتباطِ عمیقی رو بینِ ما باید اما
نه از لَم نه از لَم
شاید سواله لَم اما جوابو نه از لَم
صدای چرخ ارّابه ها تو خواب اما

Soorat

Mc Tes