اون رفت منم رفتم. او آمد من رفته ماندم

to listen

قلم برکش که بگریزد سیاهی
سپیدی پاش بر دل با نگاهی
به لبخندی بکش رنگ تباهی
که می پاشد زلبخندت سپاهی
ندارد جنگ عشاقت تناهی
نمانده بر سر یک تن کلاهی
نخواهی بر کمال کس گواهی
که خود جاهی و نقصان را بکاهی
دلم مغروق از آهی به آهی
چوماهی که شود مفتون ماهی
ز چاهی میرسم هردم به چاهی
نشان ده بر من مفقود راهی
نشانده بر شب تارم پگاهی
خیال در طلوعت پادشاهی
چنین واهی دلم گاهی به گاهی
کند در آرزویت کوه،کاهی

که می پاشد ز لبخندت سپاهی

To Magoo -Mina Momen -|-تو مگو - مینا مومن

برداشت دیگری از آنچه قرار بود باشد.

فردا که بهار آید...

  این آهنگ بازخوانیِ موسیقی ابراهیم منصفی می باشد که
.کانون هنر دانشگاه نوشیروانی بابل در قالب یک ویدئو کلیپ در جشن نوروز به نمایش گذاشت
آواز: طاهر قریشی
دیوان: نیما هاشم پناه
گیتار کلاسیک: امید اسکندر
کمانچه: محمد علی ذوالجلالی
سه تار: نیما قربانی
فرناز شعربافی
کاخن: فرگاه اشرفی


بدو پیشُم بدو پیشُم

سهیل نفیسی
لحظه ی دیدار نزدیک است
از آلبوم چنگ و سرود
شعر ازمهدی اخوان ثالث

لحظه ی دیدار نزدیک است- سهیل نفیسی

Lyric video: https://youtu.be/QST6plMW0w0?si=Xy00jt-SauQ87thd

This is the portal to the city you once loved
This is the threshold to all the things you've lost
This is the passage to the one you used to love
This is the hallway to the coin that life has tossed

Now it seems so long ago

This is the harbour where all the ships set sail
This is the siding where all the trains derail
This is what it feels like when you're out on bail
And finally realize you're better off in jail

Now it seems so long ago

And if I ever want to change
There's no reason left to stay
If I ever want to change

Now it seems so long ago
I almost forgot who I was


I Almost Forgot

فرمان فتحعلیان - صلح ابدی 

Farman FathAlian-Solhe Abadi

Music,Dotar,Guitars,Bass,Harmonica,Vocals:
Abdi Behravanfar
Lyrics:Unknown Folk Poet

گو گل: گله گاو 

صدای گله گاو و چوپانها سال 2008 در شمال ایران ضبط شده است

Go Gal             گو گل

AvAz az Mé - Soheil Nafisi

محمد صالح‌علا و بُمرانی | بندرِ تهران، از این طرف
|
کاری از حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/6
|
در "بندرِ تهران، از این طرف " محمد صالح‌علا شعری از خودش را روی موسیقی‌ای از مهرداد مهدی و آسو کُهزادی (که کمی تغییر داده شده) می‌خواند و در ادامه گروه بمرانی آهنگ "بندر تهران" را با شعری از سجاد افشاریان می‌خواند
|
جایی، یک دوست این داستان را نوشته بود:

شبی که فقط مختصری شب بود؛ در خانه «محمد صالح‌علاء» میهمان بودم. آقای صالح‌علاء ترانه جدیدشان را برایم خواند:

در جاده هراز | رودی پر از خروش | دشتی پر از علف
بر مرکبی سوار | گم کرده راه خویش | تنها و بی‌هدف 

دیدم کنار راه | جایی نوشته بود | تهران از این طرف 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 

دیدم پرنده‌ای‌ | وک می‌زند به برف | با کوه گفت‌وگو | با قله‌ها به حرف 
پر زد پرک‌پرک | با بال‌های سرد | از شمشک و دیزین | تا دره‌ی اوین 

یادت بهانه شد‌ | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 
هر ساله نوبهار | در عالم خیال | رفتم سر قرار 

پایین لاله‌زار | میدان مولوی‌ | بالاتر از بهار 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف» 

از او پرسیدم کی و در چه حالی این ترانه را نوشتی؟ گفت یک‌بار که از شمال به تهران می‌آمدم، عبارت «تهران از این طرف» را در جاده دیدم و یک‌باره ترانه الهام شد.

در شبی که خیلی شب بود، در هتل نشسته‌ام. به ترانه فکر می‌کنم. تهران فقط عبارت تهران نیست. هر جایی که تو را به خلق ِشعر و عشق بکشاند تهران است. از پنجره اتاق هتل، به زمین چمن فوتبال نگاه می‌کنم. تنها هستم.

به دیوارهای روشن نگاه می‌کنم. میز چوبی در اتاق می‌خواهد حرف بزند اما بغض کرده است. دو جفت دمپایی از بس خسته‌اند روی زمین خوابیده‌اند. رخت‌آویز به من خیره شده است. از پنجره باز، باد خنکی به صورتم می‌خورد. به کارگری فکر می‌کنم که این پنجره را سال‌ها پیش نصب کرده است. به کارگاه نجاری فکر می‌کنم که دیرزمانی، کارگرانش همین میز چوبی را مهیا کرده‌اند و لابد بعدش نشسته‌اند و استکان چای داغی خورده‌اند. 

حالا احساس می‌کنم همه اشیاء شعرند. همه اشیاء و نوشته‌های روی در و دیوار شعرند. حالا با یاد کارگرانی می‌خوابم که میز می‌ساختند؛ عرق می‌ریختند و غروب‌ها به نانوایی می‌رفتند. با نانی و میوه‌ای در دست، به خانه می‌رفتند تا لبخندی از زنان‌شان ببینند. همان لبخند، تمام خستگی‌ها را تمام می‌کرد. حالا لابد کارگران پیر شده‌اند. 

عرب‌ها معتقد بودند منبع شعر اجنه هستند. به نظرم منبع شعر اشیا هستند. میزها و صندلی‌ها و زمین چمن‌ها و دمپایی‌ها و دیوارها و شب‌ها و هتل‌ها کم‌کم ترانه می‌شوند، اگر لبخند گم بشود میزها و زمین چمن‌ها و صندلی‌ها در یک دم غایب می‌شوند. اشیاء و آدم بی‌عشق به راحتی گم می‌شوند که اگر گم بشوند با هزار آگهی پیدا نمی‌شوند.
آقای محمد صالح‌علاء! تهران از کدام طرف است؟ هرکسی، تهرانَش به یک طرف است. 
|
شعر کامل بندر تهران از سجاد افشاریان

در بندر دلگیر تهران به غروبــ هایِ بی تو نگاه می کنم 
به کشتی ها ، نفتــ کش ها ، زن ها و خیابان ها 
و مستیِ پنهان مردان بر روی عرشه هایِ گوشه گیری و انزوا 
موج تا لب آ لب میدان آزادی می آید و بر می گردد
و مرغان دریایی مهر آباد در پرواز 
کاش یکی شان سوارم کند
و بر بالِ خود آرام ، آرام مرا با خود ببرد به هر کجا که دلش خواستــ
بالا بالاترها از نفتــ کش میلاد
این حجمِ دلگیری بی تو خفه ام می کند 
وقتی به یاد می آورم لنگرگاه هایِ میدان آرژانتین و ترمینال جنوب را 
و جنوبـــ را 
و می روم از شهری که هر روزهِ شبــ
فرزندان مستــ بسیاری را به دنیا می آورد 
که پنهان می کنند 
عشق را و بوسه را در لابه لایِ شاتــ هایِ شیری ِ شان
این روزها تنها دلخوشی من این استــ 
که هنــوز بر این بندرِ دلگیر 
صدای آکاردئونی ها شنیده می شوند 
و خیال می کنم 
هستند هنوزها دخترانی که در خانه هاشان 
می چرخند وُ می رقصند وُ می رقصند وُ می رقصند
و ای کاش که تو یکی از آنها باشی 
در این بندرِ دلگیرِ تهــران ...
|

Haataari

محمد صالح‌ علا و بُمرانی | تهران از این طرف

Mahboob_e_Ziba/محبوب زیبا

Araam Araam (A Lullaby)

Lyrics : Ahmad AmirKhalili
Arrangements : Mohammad Shariat
Melody : Milad bagheri

Kojai (کجای)

موزیک نوید اربابیان
خواننده فرزانه فقیهی

دور

خروس‌خوان | عاشورپور

Arrangement & Vocal: Hani Niroo 
Guitar: Mahan Mirarab
Alireza Karimi: Sound design

Araam Araam (A Lullaby)

The Vakhan

Recent comments

User 234831425

Heliya Rahimi

Mehrdad Arefi

mahboube jalaliyan

Related tracks