صدای تو را دوست دارم
صدای تو، از آن و از جاودان می‌سراید
صدای تو از لاله‌زاران که در یاد
می‌آید
صدای تو
از آنسوی شور
ازپشت بیداد می آید
و جان و دل من
دل و جانم
از آن 
به فریاد می آید
صدای تو اندوه خیام را دارد
در آن دم
که چون کهکشان
حرفی از ماهتاب و ستاره
نوای غزلهای حافظ
بر آن شادخواران و اندوه گزاران
ببارد 
بشارت .

صدای تو را،
رنگ و بوی صدای تو را، دوست دارم.


بــی تــو بســر نمـی شــود

بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟
گره از کار فروبسته‌ی ما بگشایی
نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی
گذری کن، که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که بیایم چو به جان آیی تو
من به جان آمدم اینک تو چرا می‌نایی؟
بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال
عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی
همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب
به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید
جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید
وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی
گفتی: «از لب بدهم کام عراقی روزی»
وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی
فخرالدین عراقی
....................
خواننده:‌ محمدرضا شجریان
آلبوم:‌ همایون‌مثنوی
موسیقی (سنتور):‌منصور صارمی

بود آیا که خرامان ز درم باز آیی

جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی 
دل در غم عشق تو رسوای جهان تا کی
تا کی
چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو
بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی
دل بر سر جان تا کی
نامد گه آن آخر کز پرده برون آیی
آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی
بشکن به سر زلفت این بند گران از دل
بر پای دل مسکین این بند گران تا کی
بر پای دل مسکین این بند گران تا کی
دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند
خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی
گر عاشق دلداری ور سوخته یاری
بی نام و نشان می‌رو زین نام و نشان تا کی
زین نام و نشان تا کی
بی نام و نشان می‌رو زین نام و نشان تا کی
زین نام و نشان تا کی
زهی در کوی عشقت مسکن دل
چه می خواهی از این خون خوردن دل
چکیده خون دل بر دامن جان
گرفته جان پر خون دامن دل
از آن روزی که دل دیوانه توست
به صد جان می شدم در شیون دل
منادی می کنند در شهر امروز
منادی می کنند در شهر امروز
که خون عاشقان بر گردن دل
چو رسوا کرد ما را درد عشقت
چو رسوا کرد ما را درد عشقت
همی کوشم به رسوا کردن دل
همی کوشم
همی کوشم به رسوا کردن دل
چو عشقت آتشی در جان من زد
بر آمد دود عشق از روزن دل
روزن دل ، روزن دل
مکن جانا دل ما را نگه دار
که آسان است بر تو بردن دل
چو گل اندر هوای روی خوبت
به خون در می کشد پیراهن دل
به خون در می کشد پیراهن دل
بیا جانا دل عطار کن شاد
که نزدیک است وقت رفتن دل
که نزدیک است وقت رفتن دل
***********************
چنان مستم چنان مستم
چنان مستم من امشب
که از چنبر برون جستم
برون جستم من امشب
چنان مستم چنان مستم
چنان مستم من امشب
که از چنبر برون جستم
برون جستم من امشب
چنان چیزی
چنان چیزی که در خاطر نیاید
چنان چیزی
چنان چیزی که در خاطر نیاید
چنانستم چنانستم من امشب
چنانستم چنانستم من امشب
به جان با آسمان عشق رفتم
به صورتگر در این پستم من امشب
بشوی ای عقل دست خویش از من
که در مجنون بپیوستم من امشب
که در مجنون بپیوستم من امشب
به جان با آسمان عشق رفتم
به صورتگر در این پستم من امشب
چنان مستم چنان مستم
چنان مستم من امشب
که از چنبر برون جستم
برون جستم من امشب
چنان چیزی
چنان چیزی که در خاطر نیاید
چنان چیزی
چنان چیزی که در خاطر نیاید
چنانستم چنانستم من امشب
چنانستم چنانستم من امشب
چو وا گشت او
چو وا گشت او پی او می دویدم
چو وا گشت او
چو وا گشت او پی او می دویدم
دمی از پای ننشستم من امشب
دمی از پای ننشستم من امشب

استاد محمدرضا شجریان * آسمان عشق

تار جلیل شهناز- ابوعطا | shahnaz - abouata

محمدرضا شجریان، آواز
حسین علیزاده، تار
کیهان کلهر، کمانچه
همایون شجریان، آواز، تنبک

آواز درمانده
غزل عطار
دل ز دستم رفت و جان هم، بی دل و جان چون کنم
سر عشقم آشکارا گشت پنهان چون کنم
هرکسم گوید که درمانی کن آخر درد را
چون به دردم دایما مشغول درمان چون کنم
چون خروشم بشنود هر بی خبر گوید خموش
ی‌تپد دل در برم می‌سوزدم جان چون کنم

آواز : درد شوق
غزل حافظ
 
دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد
شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالش لطف‌های بی‌کران کرد
صبا گر چاره داری وقت وقت است
که درد اشتیاقم قصد جان کرد


ساز خاموش-ساز و آواز دشتی

تصنیف:عارف قزوینی
آواز:سارا زارع
تار:علی بی نیاز
تنظیم و اجرای پیانو:حامی حقیقی-سیاوش لطفی
ضبط میکس مسترینگ:حامی حقیقی

شانه بر زلف پریشان

یکی از تصنیف های بیاد ماندنی از عارف، تصنیف گریه کن است که عارف این تصنیف را در غم از دست دادن دوست عزیزش کلنل محمدتقی خان پسیان سرود

بنان و خالقی هر دو این تصنیف را با هنرمندی بسیاری به ثبت رساندند. برای اولین بار بنان در برنامه ی گلهای رنگارنگ برنامه شماره 250 و بعد تر روحالله خالقی این تصنیف را با سوز صدایش هر چه بیشتر ماندگار کرد.. ؛
یاد و نامشان جاوید

خواننده: روح الله خالقی 
 

گریه کن که گر، سیل خون گری ثمر ندارد

ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد

هرکسی که نیست اهل دل، ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد                  دیده غیر اشک تر ندارد

این محرم و صفر ندارد                   این محرم و صفر ندارد

گر زنیم چاک              جیب جان چه باک             مَرد و جز هلاک

هیچ چاره ی دگر ندارد                   زندگی دگر ثمر ندارد

Ruhollah Khaleghi -Geryeh Kon / روح الله خالقی - گریه کن

تصنیف دشتی فریاد 
آهنگساز: حسین علیزاده
تار:حسین علیزاده
کمانچه: کیهان کلهر
خواننده: محمد رضا شجریان و همایون شجریان
شعر: اخوان ثالث

خانه ام آتش گرفته است
آتشی جانسوز
هر طرف می سوزد این آتش 
پرده ها و فرش ها را
تارشان با پود
من به هر سو می دوم گریان 
در لهیب آتش پر دود
وز میان خنده هایم تلخ 
و خروش گریه ام ناشاد 
از درون خسته سوزان 
می کنم فریاد ، ای فریاد
خانه ام آتش گرفتست
آتشی بی رحم 
همچنان می سوزد این آتش
نقش هایی را که من 
بستم به خون دل 
بر سر و چشم درو دیوار 
در شب رسوای بی ساحل
وای بر من
وای بر من
سوزد و سوزد غنچه هایی را که پروردم
بدشواری در دهان گود گلدان ها 
روز های سخت بیماری 
از فراز بامهاشان شاد 
دشمنانم موزیانه خنده های فتحشان بر لب
بر من آتش بجان ناظر
در پناه این مشبک شب 
من بهر سو می دوم گریان 
از این بیداد می کنم فریاد ، ای فریاد
وای بر من همچنان می سوزد این آتش
آنچه دارم یادگار و دفتر و دیوان 
وانچه دارد منظر و ایوان 
من بدستان پر از تاول 
این طرف را می کنم خاموش 
وز لهیب آن روم از هوش 
زان دگر سو شعله برخیزد ، بگردش دود 
تا سحرگاهان که میداند 
که بود من شود نابود
خفته اند این مهربان همسایگانم شاد در بستر 
صبح از من مانده بر جا : « مشت خاکستر »
وای آیا هیچ سر بر می کنند از خواب 
مهربان همسایگانم ازپی امداد
سوزدم این آتش بیداد گر بنیاد 
می کنم فریاد ، ای فریــــــــــــــاد 

Tasnif Faryad-Shajarian  تصنیف فریاد- همنوا با بم- شجریان

بس که شستیم به خوناب جگر جامه جان ... نه از او تار به جا ماند و نه پود ای ساقی - همای

شعر بسیار زیبای سایه با آواز استاد بسیار دلنشینه. اولین بار سال 82 تو تالار وزارت کشور بود که رفتم کنسرت استاد. و این آواز رو اونجا شنیدم. با کمانچه کیهان کلهر. یکی از بی نظیر ترین کنسرت هایی بود که رفتم. بعد از 15 سال بود که شجریان کنسرت گذاشته بود
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی ... این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی
دیدی آن یار که بستیم صد امید در او
چون به خون دل ما دست گشود ای ساقی
تیره شد آتش یزدانی ما از دم دیو
گرچه در چشم خود انداخته دود ای ساقی
تشنهی خون زمین است فلک، واین مه نو
کهنه داسی است که بس کشته درود ای ساقی
منتی نیست اگر روز و شبی بیشم داد
چه ازو کاست و بر من چه فزود ای ساقی
بس که شستیم به خوناب جگر جامهی جان
نه از او تار به جا ماند و نه پود ای ساقی
حق به دست دل من بود که در معبد عشق
سر به غیر تو نیاورد فرود ای ساقی
این لب و جام پی گردش می ساختهاند
ورنه بی می و لب جام چه سود ای ساقی
در فروبند که چون «سایه» در این خلوت غم
با کسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی
هوشنگ ابتهاج (سایه)


برسان باده...محمد رضا شجریان

ناگهان پرده برانداخته ای یعنی چه
مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه
زلف در دست صبا گوش به فرمان رقیب
این همه با همه درساخته ای یعنی چه
شاه خوبانی و منظور گدایان شده ای
قدر این مرتبه نشناخته ای یعنی چه
سخنت رمز دهان گفت کمر سر میان
وز میان تیر به ما آخته ای یعنی چه

ONMVOICE - شجریان- تصنیف ناگهان پرده بر انداختیی یعنی‌ چه

برسان باده که غم روی نمود ای ساقی 
این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی 
حالیا نقش دل ماست در ایینه ی جام
تا چه رنگ آورد این چرخ کبود ای ساقی 
دیدی آن یار که بستیم صد امید در او 
چون به خون دل ما دست گشود ای ساقی 
تیره شد آتش یزدانی ما از دم دیو 
گرچه در چشم خود انداخته دود ای ساقی 
تشنه ی خون زمین است فلک ، وین مه نو 
کهنه داسی ست که بس کشته درود ای ساقی 
منتی نیست اگر روز و شبی بیشم داد 
چه ازو کاست و بر من چه فزود ای ساقی 
بس که شستیم به خوناب جگر جامه ی جان 
نه ازو تار به جا ماند و نه پود ای ساقی 
حق به دست دل من بود که در معبد عشق 
سر به غیر تو نیاورد فرود ای ساقی
این لب و جام پی گردش می ساخته اند 
ورنه بی می و لب جام چه سود ای ساقی 
در فروبند که چون سایه در این خلوت غم 
با کسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی

// هوشنگ ابتهاج

 

استاد شجریان، ساز و آواز بیات کرد - شبیخون

پاییز شده است و برگریزان درخت است و در این میانه برگی از درخت می‌افتد، اما همزمان بادی سخت می‌وزد و برگ را به هوا می‌برد، اما باز این برگ است که قصد فرود آمدن دارد و بادی دیگر وی را به آنسو‌تر می‌برد.

این بازی، وزش باد و رقص برگ الهام بخش قطعه خزان استاد مشکاتیان است‌، قطعه‌ای که با نگاهی به یکی از ملودی‌های محلی خراسانی (مقام الله) در دستگاه شور و آواز دشتی ساخته شده است و از معدود قطعات نسبتا بلند موسیقی ایرانی است (بیش از ۸ دقیقه) که با ساختاری متفاوت از نگاه متفاوت‌تر مشکاتیان به خزان حکایت می‌کند

Khazan,  خزان - پرویز مشکاتیان

شاهکاری از استاد سید نورالدین رضوی سروستانی - آلبوم رنگ فرح - آهنگ -  آواز بیات اصفهان

ای دلبر زیبای من
ای سرو خوش بالای من
لعل لبت صهبای من
آن دل که بردی ، باز ده

افتاده ام در کوی تو
پیچیده ام بر موی تو
مست رخ نیکوی تو
آن دل که بردی ، باز ده

سید نورالدین رضوی سروستانی (زادهٔ ۲۱ فروردین ۱۳۱۴ در سروستان) از استادان آواز و موسیقی اصیل ایرانی است.
اين هنرمند فرهيخته موسيقي را درشيراز نزد استاد مشير معظم افشار آغاز كرد و در تهران نيز از محضراستادان بنام آن ‎زمان، مرتضي محجوبي، رضا ورزنده، تاج نيا، علي اكبرخان شهنازي،‎‎ عبادي، بهاري و نورعلي خان برومند استفاده كرد. 
وی برای گسترش و شناساندن موسیقی اصیل ایرانی و شیوه صحیح آواز از سال ۱۳۵۲ با همکاری گروه‌های موسیقی شیدا، سماعی، درویش، مولوی، مشکاتیان، استاد پایور، استاد علیزاده کنسرت‌های بسیاری در ایران و خارج از ایران و خارج از ایران اجرا کرد.
شادروان سروستانی هم استادی صاحب سبک و پر دانش بودند و هم نمونه در اخلاق و منش نیکو. افتادگی و صمیمیت استاد زبان زد اهل هنر است. 

این هنرمند سرانجام در اردیبهشت ۱۳۷۹ در اثر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت و در حافظیه شیراز به خاک سپرده شد.‏
آوازی از زنده یاد سروستانی را در مایه اصفهان با همراهی تار داریوش طلایی می شنوید. 


شاهکاری از استاد سید نورالدین رضوی سروستانی - آلبوم رنگ فرح - آواز بیات اصفهان

شيخم به طنز گفت حرام است مي، مخور -
 - گفتم به چشم، گوش به هر خر نمي‌کنم
پير مغان  حکايت  معقول مي‌کند -
معذورم  ار  محال تو  باور  نمي‌کنم -
اين تقوی‌ام بس است که چون زاهدان شهر -
ناز و کرشمه بر سر منبر نمي‌کنم
http://khosousi.blogfa.com/post-326.aspx

محمدرضا شجریان و مجید درخشانی، آلمان، 1368

ساز و آواز ابوعطا - شجریان - شعر حافظ
دلا بسوز که سوز تو کارها بکند - نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند 

ساز و آواز ابوعطا

ترک چشم - عارف قزوینی

آواز کم نظیر شجریان در ابوعطا به همراه ساز پیرنیاکان و عندلیبی در آلبوم پیام نسیم - اجرای لوزان سویس

ساز و آواز ابوعطا

MehdiN

Recent comments

erphawn

Payam samadian

Related tracks