Dit gedicht van Tsjêbbe Hettinga is opgenomen in "De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie - 100 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu" (Querido, november 2022). Het is afkomstig uit 'Het vaderpaard/It faderpaard' (De Bezige Bij, 2017). Vertaling uit het Fries door Benno Barnard.

Meer over Tsjêbbe Hettinga: https://tsjebbehettinga.frl/

Frjemde kusten

    Oan swarte stielkabels hawwe de bokken
De nacht boppe see en haven úttakele.
    De gjalpen fan seefûgels, op it wetter
Yn ’e slomme, binne oernommen troch fammen
    Dy’t op hichte havenjonges befleane.
De wyn, dy’t sâlt en frjemde tongslaggen ynhat,
    Sylt plichtmjittich as in parlefinker troch
De wetterstrjitten fan ’e stêd, de kaaien del
    Dêr’t de houdini’s fan de grutte feart fluch
De boeien fan de lange dining ôfdogge,
    De stegen troch nei dearin’de herten, om
Lichtsinnich oan ’e swier te gean mei roken fan
    Lavendel, lear, knyflok, tabak, benzine.
De drokke kaaien en de wurge neisimmer,
    De bokken en de mokkels fine elkoar
Net: sykjend in seeman, dy’t noch lânrôt is. Ik.

    Oerenlang doal ik troch it havenkertier,
Drink yn ’e dokkroegen: ûnder de dekmantel
    Fan nacht en neon befarre rossige
Froulju de koaien fan it wrakke skip De Wrâld
    (Mei poaiers oan ’e pompen dy’t de triennen
Eazje). De útholjende boat fan ’e moanne
    Besylt koel de súdlike kontininten,
Dy’t op ’e wetterkaarten fan myn oantinken
    Skatten krúst ha mei de nammen fan havens,
Mei de kielen fan kriezjende seefûgels, mei
    De grize eagen fan in oerstutsen mem.
Ja, alle havens lykje op inoar, wit ik,
    En, lyksa, de sulverrôvjende froulju.
Kom leave, ropt ien. Dat sizze se allegear,
    Oeral. Nee, thús wol ik wêze, al is ’t mar
Foar in nacht, en sykjend slaan ik de taxi’s acht.

*

Vreemde kusten

    Aan zwarte staalkabels hebben de bokken
De nacht boven zee en haven uitgetakeld.
    De kreten van zeevogels, op het water
Dommelend, zijn overgenomen door meisjes
    Die hoogkeels op havenjongens afvliegen.
De wind, met zout en vreemde talen geladen,
    Zeilt plichtmatig als een parlevinker door
De waterstraten van de stad, de kaaien langs
    Waar de houdini’s van de grote vaart vlug
De boeien van de lange deining afdoen, en
    Door stegen, naar doodlopende harten, om
Lichtzinnig aan de zwier te gaan met geuren van
    Lavendel, leer, knoflook, tabak, benzine.
De drukke kaaien en de moede nazomer,
    De bokken en de mokkels vinden elkaar
Niet: er zoekt een zeeman, die nog landrot is. Ik.

    Urenlang dool ik door het havenkwartier,
Drink in de dokkroegen: onder de dekmantel
    Van nacht en neon varen rosse vrouwen
In de kooien van het wrakke schip De Wereld
    (Met pooiers aan de pompen die de tranen
Hozen). De uitgeholde boot der maan bezeilt
    Zo koel de zuidelijke continenten,
Die op de waterkaarten van mijn aandenken
    Schatten hebben aangekruist met de namen
Van havens, krijsende zeevogels, de grijze
    Ogen van een overgestoken moeder.
Ja, alle havens lijken op elkaar, weet ik,
    En, net zo, de zilverrovende vrouwen.
Kom lief, roept er een. Dat zeggen ze allemaal,
    Overal. Nee, thuis wil ik zijn, al is het
Maar een nacht, en speurend wacht ik een taxi af.

© Tsjêbbe Hettinga
© Vertaling: Benno Barnard

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Tsjêbbe Hettinga - Frjemde Kusten / Vreemde Kusten (Gedicht in het Fries)

Dit gedicht van Tiny Mulder is opgenomen in "De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie - 100 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu" (Querido, november 2022). Het gedicht is afkomstig uit 'Spiegel van de Friese poëzie' (Meulenhoff, 2008). De vertaling ‘Bitterzoet’ uit het Fries werd gemaakt door Jan Popkema.

Tiny Mulder over haar verzameld werk:

https://weromrop.omropfryslan.nl/nl/uitzending/spegels-bitterswiet-van-tiny-mulder

Bitterswiet

     bitterswiet bitterswiet
priuwt dit lytse leafdeliet
sil dyn ear ’t wol ienris heine
as de fine drippen ’t reine
reine litte oan dyn blinen
silst it hearre as de winen
flaikjend om dy hinne strune
harkest?
hark yn alle tunen
strykt de wyn op ’t spinnetried
bitterswiet dit leafdeliet
wurden?
wurden hat it net
’t ienlik en ûnrêstich hert
kloppet sêfter kloppet hjitter
bitter swiet en swiet en bitter
lúst’ret lichter as de amme
lettertekens fan dyn namme
leafste hâld de siken yn
priuw de rein en hear de wyn
fiel de drippen hein dit liet
bitterswiet bitterswiet

*

Bitterzoet

     bitterzoet bitterzoet
proeft mijn kleine minnegroet
zal hij in je oren dringen
als hem fijne druppels zingen
zingend reeg’nen aan je blinden
zul je ’m horen als de winden
vleiend-steels rondom je waren
hoor je?
hoor, op spinragsnaren
speelt de wind je tegemoet
bitterzoet mijn minnegroet
woorden?
woorden zijn er geen
’t hart onrustig en alleen
klopt nu zachter klopt dan heter
bitter zoet en zoet en bitter
fluistert licht als de adem voor zich heen
van je naam de tekens een voor een
liefste hou je adem in
proef de regen hoor de wind
voel de druppels vang mijn groet
bitterzoet bitterzoet

© Tiny Mulder
© Vertaling: Jan Popkema

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Tiny Mulder - Bitterswiet / Bitterzoet (Gedicht in het Fries)

Dit gedicht van Naji Rahim in het Arabisch is opgenomen in "De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie - 101 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu" (Querido, november 2022). Het komt oorspronkelijk uit "Dwaallicht. Tien Iraakse dichters in Nederland" (Passage, 2006) en werd vertaald door Jan Jaap de Ruiter.

In de bloemlezing staat door een misverstand helaas maar een deel van het gedicht en dan alleen in het Nederlands. Hieronder de complete vertaling.
 
In een Hollands restaurant

De geluiden regenen op je samen met het neerleggen van
borden en lepels
Het lachen van mensen wier hoofden bedwelmd zijn door
de zonnetijden aan de kust
Waar de lichamen van engelen elkaar schrobben
Op weg naar het paradijs ...

De borden worden opgestapeld
Terwijl je hoofd vol is met dat gloeiende tafereel
Daar is iemand die de hond van de eigenaar aait die
verdoofd aan zijn voeten ligt
Daar is iemand die naar het niets glimlacht
Het afschrikwekkende niets...
Daar is iemand die uit het raam kijkt
Vrolijk neemt hij de aangename lusteloosheid van de straat
in zijn ogen op
En de voldane gezichten ...

De lepels
graven in de borden
en in jouw hoofd graven de zorgen

‘Lekker’
De beleefdheid vereist dat je dan ook
‘Echt Lekker’ mompelt

De vrachtwagen van de geest raast voort
…

Ik ben daar
Een opeenhoping van het noodlot
verbrandt steden en palmbomen

Ben ik daar wel?
…
…
Over het nat van de glazen observeer ik de gezichten der
geliefden
…
Wat?
Over het nat van de glazen observeer ik de gezichten der
geliefden
…
Mijn God. Wat een hopeloze toestand
Laat ik alle manieren ter zijde leggen
en vertrekken
Laat ik alle richtingen in de wc te werpen
en vertrekken
Want de aarde zit in mijn hoofd .. en die draait en draait
maar door
…
Zal ik mijzelf vergeven
na wat er gebeurd is
en wat er nog gaat gebeuren in het vuur van de
verwantschap?
…
Het is niet genoeg dat ik de straten van excuses heb
…
Dus
Laat ik nu dan maar een fles drank kopen
En vooruit, nog maar een
…
Hé jij daar!
Blijf daar niet zo achterlijk zitten
in een restaurant, met mensen die niet weten wat er in je 
hoofd raast
en al zouden ze het weten, dan nog is dit niet de geschikte
plek
…
Ik strek de hand van mijn hart
om te graven in de taille van de tijd
Misschien dat zo de zorgen afnemen

Onder het onschuldige gelach
razen de muilezels van verdriet maar door
En dus wend ik het hoofd,
de gezichten scherp aankijkend…
En glimlach ik ook maar…

Ik strek de hand van mijn hart om te graven in de taille van
de plaats
Misschien dat zo de zorgen afnemen

“Hmmmm echt lekker”
Je knikt met je hoofd
Je tracht het geraas van de muilezel te stoppen
Je smeekt jezelf om een glimlach
om welgemanierd
en overtuigend tevreden
te lijken…



© Naji Rahim
© Vertaling: Jan Jaap de Ruiter

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Naji Rahim - في مطعم هولندي / In een Hollands restaurant (Gedicht in het Arabisch)

aans bin ik met jou 

eigen bin ik jou niet langer vrömd
umgeven ontgeven opgeven deur jou
met wel ’t dik an is

met wel ik deur het leven gao
met wel ik deur het leven moet
bin’k aans 

aans bin ik met jou
aans en naokt

eigen bin ik jou     
ontcieferd becieferd
opnummen dield

eigen

niet langer vrömd

boom viege en blad
bin wij

bloot in oeze genaodige vellen van locht 

streupt deur hoe jij mij
ik jou bekiek

op een zwaart bed liek ik wit
in een zwaart hok

kom ik lös

blief ik niet langer schriel en klein

naokt bin ik
met jou is ik
een aander die

ik bekieken kan


© Tsead Bruinja
© Drentse vertaoling: Suze Sanders

Website van Suze Sanders: https://suzesanders.blogspot.com/

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten. Hierbij deel ik de vertaling naar het Afrikaans met dan aan vertaalster Ingrid Glorie en actrice/zangeres Karin Hougaard!

Meer over de bloemlezing:

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

OARS BIN IK MEI DY (Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok

kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin
 
*

ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok

kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien
 
© Tsead Bruinja

Meer over de Boekenweek:

https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/

'Aans Bin Ik Met Jou' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Drents door Suze Sanders

Aans bin ik mit die

- Vertaling van het Boekenweekgedicht naar het Gronings door Jan Glas

AANS BIN IK MIT DIE

aigen bin ik die nait laanger vremd
omgeven ontgeven opgeven deur die
mit wel t dik aan is

mit wel ik deur t leven goa
mit wel ik deur t leven mot
bin ik aans

aans bin ik mit die
aans en noakt

aigen bin ik die
ontsieverd besieverd
opnomen daild

aigen

nait laanger vremd

boom vieg en blad
binnen wie

bloot ien ons genoadeg vèl van licht

struupt deur houstoe mie
ik die bekiek

op n swaart bèr liek ik wit
ien n swaart hok

kom ik lös

blief ik nait laanger schroal en luddek

noakt bin ik
mit die is ik
n aander dij

ik bezain kin

© Tsead Bruinja
© Vertaling Jan Glas

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten. Er volgen nog vertalingen in het Gronings, Drents, Limburgs (verscheidene), Volendams, Berbers en meer.

Meer over de bloemlezing:

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

OARS BIN IK MEI DY (Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok

kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin
 
*

ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok

kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien
 
© Tsead Bruinja

'Aans bin ik mit die' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Gronings door Jan Glas

Dgel te ez ne ezim 
 
Ji méje ez te niasim 
Dan u standin é me
L Hemi ciha ne u
Em pék dxoşîn
 
Dgel te ko jiané dbem 
Dgel te ko dvét jiané bibem 
Ez ne ezim 
 
Dgel te ez ne weki xome 
Dgel te ez é risim 
 
Ez tu me
Me ék u do xandiye 
Ték kiriye u jék biriye 
Zerb u teqsim kiri e
 
Em bo ék ne biyani ne
Em belg u hijîrét 
dare ké ne
 
Risatiya me ronahiye
Ji nav Leşét me d helét
 
Mendelianşim bi ditina te

Lser texteké reş 
Leşé min é spî 
Xo rizgar kir 
nema biçuk u ziraz
 
Risim dgel te 
Dgel te ez
Miroveké dîme
 
Ez xo dnyasim

© Vertaling naar het Koerdisch door Ibrahim Selman

Website Ibrahim Selman: http://www.ibrahimselman.nl/

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten. Hierbij deel ik de vertaling naar het Koerdisch door Ibrahim Selman.

Meer over de bloemlezing:

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

OARS BIN IK MEI DY (Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok

kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin
 
*

ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok

kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien
 
© Tsead Bruinja

Meer over de Boekenweek:

https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/

'Dgel te ez ne ezim' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Koerdisch door Ibrahim Selman

ANDERS BUN IK MET OW

eigen bun ik ow neet meer vrömd
umgaevene ontgaevene op-egaevene deur ow
met wel ’t wah haeveg an is

met wel ik deur ’t laeven gao
met wel ik deur ’t laeven mot
bun ik anders

anders bun ik met ow
anders en nakend

eigen bun ik ow
ontcieferd becieferd
op-enommene edeeld

eigen

neet meer vrömd

boom viege blad
bunt wi-j
bloot in onze genäödege hude van lech

gestreupt deur hoo-t i-j mi-j
ik ow bezee

op ’n zwart bedde liek ik wit
in ’n zwart hok

komme ik los

blief ik neet meer skrao en lutke

nakend bun ik 
met ow is ik
nen ander dén-t

ik bezeen kan



dizze vertaling in ’t Achterhooks: 
Sebastiaan Roes, 6 maert 2023

Het werk van Sebastiaan Roes verschijnt bij Uitgeverij Fagus:

http://www.fagus-uitgeverij.nl/site/verschenen/verschenen.html

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten. Hierbij deel ik de vertaling naar het Achterhoeks door Sebastiaan Roes.

Meer over de bloemlezing:

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

OARS BIN IK MEI DY (Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok

kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin
 
*

ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok

kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien
 
© Tsead Bruinja

Meer over de Boekenweek:

https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/

'Anders bun ik met ow' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Achterhoeks door Sebastiaan Roes

anders zê’k mi aaw

èège zê’k aaw nie langer vremd
umgééve, ontgééve, opgegééve dur aaw
mi wie ’t dik ôn is

mi wie ik dur ’t lééve gô
mi wie ik dur ’t lééve moet
zê’k anders

anders zê’k mi aaw
anders èn nakend

èège zê’k aaw
ontcijferd becijferd
opgenomme gedèld

èège

nie langer vremd

bôm, vijg èn blad
zijn wij

bloewt in ons zaachte vèl van licht

geströpt dur hoe gê mijn
ik aaw bekijk

op ’n zwart bed lijk ik wit
in ’n zwart hok
kôm ik los

blij’k nie langer schroal èn klèèn

nakend zê’k
mi aaw is ik
’n aander die

ik kan bekijke


Vertaald in ’t Bèrgs, het dialect van Berghem, door Riny Boeijen

Meer over Riny Boeijen:

https://rinyboeijen.nl/

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten.

De bloemlezing is te koop bij je lokale boekhandel en via:

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Het gedicht in het Fries en in het Nederlands:

OARS BIN IK MEI DY (het Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok
kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin

*

ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok
kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien

© Tsead Bruinja

'Anders zê’k mi aaw' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja vertaald naar 't Bèrgs door Riny Boeijen

âns bin ik met dij 

aigen bin ik dij niet langer freemd
omgeven ontgeven opgeven deur dij
met wie’t ’t best an is

met wie’t ik deur ’t leven gaan
met wie’t ik deur ’t leven mot
bin ik âns

âns bin ik met dij
âns en naken

aigen bin ik dij
ontsiferd besiferd
opnommen deeld

aigen

niet langer freemd

boom fiig en blâd
binne wij

bloat in ôns genadige feltsys fan licht

stropen deur hoesto mij
ik dij besien

op ’n swart bêd lyk ik wit
in ’n swart hok

kom ik los

blyf ik niet langer skraal en klain

naken bin ik
met dij is ik
’n ânder der’t

ik na sien kin


© Vertaald naar het Bildts door Hein Jaap Hilarides

Meer over Hein Jaap Hilarides:

https://heinjaap.nl/

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten.

De bloemlezing is te koop bij je lokale boekhandel en via:

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Het gedicht in het Fries en in het Nederlands:

OARS BIN IK MEI DY (het Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok
kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin

*

ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok
kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien

© Tsead Bruinja

'Âns bin ik met dij' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Bildts door Hein Jaap Hilarides

anders bin ik met dich

eige bin ik dich neet langer vraemd
umgaeve ontgaeve opgegaeve daor dich
met wae 't diek aan is

met wae ik daor 't laeve gaon
met wae ik daor 't laeve mót
bin ik anders

anders bin ik met dich
anders en neks

eige bin ik met dich
ontcieferd becieferd
opgenaome gedeild

eige

neet langer vraemd

boum vieg en blaad
zien weej

bloeët in ózze genadige velle van leech

gestruip door wies dich mich
ik dich bekiek

op ein zwart bed lieken ik wit
in 'n zwart hok
kóm ik los

blief ik neet langer schriel en klein

neks bin ik 
met dich is ik
'ne andere dae

ik kin bekieke

© Vertaling naar het Venloos door Ronny Lommen

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten.

De bloemlezing is te koop bij je lokale boekhandel en via:

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Het gedicht in het Fries en in het Nederlands:

OARS BIN IK MEI DY (het Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok
kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin

*

ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok
kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien

© Tsead Bruinja

'Anders bin ik met dich' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Venloos door Ronny Lommen

Andes bin ik met dij

yntym bin ik dij niet langer freemd
met dij om my hene, ontgeven, opgeven deur dij
waar ik faste ferkering met he

waar ik fedder met mut
waar ik fedder met leve mut
bin ik andes

andes bin ik met dij
andes en naken

yntym bin ik dij
ontsiferd besiferd
oppakt en deeld

yntym

niet langer onbekend

boom fych en blad
binne wij

naken in oanze genadige feltsjes fan licht

struupt deur hoestou mij
Ik dij bekyk

op un swart bed lyk ik wit
in un swart hok
kom ik lòs

blyf ik niet langer skraal en klein

naken bin ik
met dij bin ik
un ander dy

ik bekyke ken

© Vertaald naar het Liwwadders door Albert Schaafsma

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten.

De bloemlezing is te koop bij je lokale boekhandel en via:

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Het gedicht in het Fries en in het Nederlands:

OARS BIN IK MEI DY (het Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok
kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin

*

ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok
kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien

© Tsead Bruinja

'Andes bin ik met dij' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Liwwadders door Albert Schaafsma

EEUWRS BIN IK MOOY DY

ooin bin ik dy net langer fraimd
omjoen eeuwntjoen opjoen troch dy
mooi wa’t it tsjok oon is

mooi wa’t ik troch it livven gai
mooi wa’t ik troch it livven mot
bin ik eeuwrs

eeuwrs bin ik mooi dy
eeuwrs en naiken

ooin bin ik dy
eeuwntsifere besifere
opnimd deeld

ooin

net langer fraimd

baim fiige en bled
binne wy

blait yn ús genadige hieuwd fan jiet
streupt troch hò’sto my
ik dy besjai

op in swets bed lykje ik wyt
yn in swetse schún
kom ik los

blieuw ik net langer tin en lytj

naiken bin ik
mooi dy is ik
in eeuwr nooi

wa’t ik sjain kin

© Vertaald naar het Skiermûntseagersk door Wim Benes

https://fy.wikipedia.org/wiki/Skierm%C3%BBntseagersk

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten.

Het gedicht in het Fries en in het Nederlands:

OARS BIN IK MEI DY (het Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok
kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin

*
ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok
kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien

© Tsead Bruinja

'Eeuwrs bin ik mooy dy'  -  Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Skiermûntseagersk door Wim Benes

AANDERS BIN IK MIT JOW

eigen bin ik jow niet langer vremd
omgeven ontgeven opgeven deur jow
mit wie as ’t dikke an is

mit wie a’k deur et leven gao
mit wie a’k deur et leven moet
bin ik aanders

aanders bin ik mit jow
aanders en naekend

eigen bin ik jow
ontcieferd becieferd
opneumen dield

eigen

niet langer vremd

boom viege en blad
bin wi’j

bloot in oonze genaodige vellegies van locht

streupt deur hoe aj’ mi’j
ik jow bekieke

op een zwat bedde liek ik wit
in een zwat hokke

kom ik los

blief ik niet langer schraol en klein

naekend bin ik
mit jow is ik
een aander naor

wie a’k kieken kan



© Vertaling naar het Stellingwerfs door Johan Veenstra

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (https://cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten.

Het gedicht in het Fries en in het Nederlands:

OARS BIN IK MEI DY (het Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy 
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars 

oars bin ik mei dy 
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere 
opnaam dield

eigen 

net langer frjemd

beam fiich en blêd 
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my 
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok
kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik 
mei dy is ik 
in oar nei 

wa’t ik sjen kin

*
ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou 
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen 

niet langer vreemd

boom vijg en blad 
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok
kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik 
met jou is ik 
een ander die 

ik kan bezien

© Tsead Bruinja

'Anders Ben Ik Met Jow' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Stellingwerfs door Johan Veenstra

Dit gedicht van Johan Veenstra in het Stellingwerfs is opgenomen in 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie - 101 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu' Querido). Het gedicht werd eerder gepubliceerd in 'Sletel parredies' (Stichting Stellingwarver Schrieversronte, 1994). De Nederlandse vertaling werd gemaakt door de auteur zelf.

Meer over Johan Veenstra: https://www.johan-veenstra.com/

Mien oolde huus

D’r wonen vremde meensken
in mien oolde huus.
Meensken in zoemerkleren
toffelen op et hiem omme.
Volk dat domweg daenkt
dat et now heur huus is.

Mar ze kennen de geluden niet:
de losliggende voste,
et amechtige kreunen
van et huus in de wiend.
De stemmen van vroeger,
diej’ d’r altied vernemen kunnen.

Ze verstaon de woorden
van een veurbi’je tied niet.
Ze heuren de iekmulders niet,
zien de vleermoezen niet.
En ze kun d’r niet vulen
wat as ik d’r vule.

*

D’r wonen vremde meensken
in mien oolde huus.
Aarme meensken,
et zal heur huus nooit wodden.
 
Mijn oude huis

Er wonen vreemde mensen
in mijn oude huis.
Mensen in zomerkleren
lopen op het erf rond.
Mensen die domweg denken
dat het nu hun huis is.

Maar ze kennen de geluiden niet:
de losliggende vorstpan,
het amechtige kreunen
van het huis in de wind.
De stemmen van vroeger
die je er altijd kunt horen.

Ze verstaan de woorden
van een voorbije tijd niet.
Ze horen de meikevers niet,
zien de vleermuizen niet.
En ze kunnen er niet voelen
wat ik er voel.

Er wonen vreemde mensen
in mijn oude huis.
Arme mensen,
het zal hun huis nooit worden.

© Johan Veenstra
 
Meer over de bloemlezing:

https://www.singeluitgeverijen.nl/querido/boek/de-eerste-bloemlezing-van-de-nederlandse-poezie/

Johan Veenstra - Mien olde huus

U SLIKT

hier bent u
hoort u
hier
 
de kraag hoog
de hond mank
het pak krap
 
van schaap
net van wiel
wat spint dat
 
u knikt 
kijk
u knikt
 
knikt u
dan knak
ik

ik laat u
uw hond mank
uw pak krap
 
u knikt
ziet u
u knikt
 
© Tsead Bruinja

Dit gedicht komt uit mijn Nederlandse debuutbundel 'Dat het zo hoorde' (Contact, 2003)

U slikt - gedicht uit 'Dat het zo hoorde' (Contact, 2003)

denk je dat we opnieuw kunnen beginnen
jij en ik na wat er is gezegd over ons

denk je dat de afstand die we hebben afgelegd
valt te vergeten

dat we alle slijtplekken van waar we
hebben gezeten al onze vormen
over het hoofd kunnen zien

nu komt het erop aan de koffie is gedronken de maan is aan de hemel gehangen
nu komt het erop aan zij houdt haar adem in haar adem ligt in longen besloten
hij mag het denkt ze hij mag het hij mag het nu mag hij het maar als hij wacht
hij mag het denkt ze ook als hij wacht mag hij het maar dan voorzichtig

nu komt het erop aan de wijn is geschonken sterren pinnen het donker hemelkleed vast
nu komt het erop aan hij wijst naar buiten om te zien wat ze van de tekens vindt
nu mag het hoe hij het ook zou willen het mag het kan er staat iets te gebeuren 
nu komt het erop aan hoe vertaalt hij haar lach en de houding van haar schouders

nu komt het erop aan dit maakt het stemmoment overbodig

waar is dan de gorgelman met kloten in zijn keel
in het kasteel in het kasteel

waar is dan de klier met de hanentred
in de bak in de bak

waar is de sjoelkampioen met het onechte kind
in de zaal in de zaal

waar is de hand met het mes
achter je achter je

waar is de film met het happy end
daarna daarna

hoe kom ik van a naar b
we weten niet we weten niet

waar is dan de gorgelman met kloten in zijn keel
 
© Tsead Bruinja

Dit gedicht komt uit mijn Nederlandse debuutbundel 'Dat het zo hoorde' (Contact, 2003)

denk je dat we opnieuw kunnen beginnen - gedicht uit 'Dat het zo hoorde' (Contact, 2003)

drugačiji sam s tobom

svoj više ti nisam stran
okružen pušten napušten od tebe
koja si luda za mnom ja za tobom

ti s kojom koračam kroz život
s kojom kroz život moram
ja sam drugačiji

drugačiji sam s tobom
drugačiji i nag

svoj ja sam ti
dešifriran šifriran
uračunat podijeljen

svoj

ne više stran

drvo smokva i list
to smo mi

nagi u našim milostivim kožama od svjetla

odrane kože kada me promatraš
kada te promatram

na crnom krevetu izgledam bijel
u crnom sobičku

se oslobađam

nisam više ni tanak ni sićušan

s tobom ja sam nag
s tobom moje ja
je netko drugi

koga mogu promatrati

© Vertaling naar het Kroatisch door Tanja Percela

Meer over en door Sanja Percela: 

https://www.hollandsmaandblad.nl/editie/2022-8-9/gedichten-244/

Vanwege het thema van de Boekenweek 2023 (cpnb.nl/campagnes/boekenweek/), 'Ik ben alles', en mijn eerdere werk aan 'De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie' (Querido, 2022), een bloemlezing met daarin veel aandacht voor streektalen en andere dialecten die binnen het Koninkrijk worden gebruikt om gedichten in te maken, leek het mij mooi om mijn Friestalige boekenweekgedicht 'Oars bin ik mei dy / Anders ben ik met jou' in zoveel mogelijk tongvallen te laten overzetten.

Het gedicht in het Fries en in het Nederlands:

OARS BIN IK MEI DY (het Friese origineel)

eigen bin ik dy net langer frjemd
omjûn ûntjûn opjûn troch dy
mei wa’t it dik oan is

mei wa’t ik troch it libben gean
mei wa’t ik troch it libben moat
bin ik oars

oars bin ik mei dy
oars en neaken

eigen bin ik dy
ûntsifere besifere
opnaam dield

eigen

net langer frjemd

beam fiich en blêd
binne wy

bleat yn ús genedige feltsjes fan ljocht

strûpt troch hoechsto my
ik dy besjoch

op in swart bêd lykje ik wyt
yn in swart hok
kom ik los

bliuw ik net langer skraal en lyts

neaken bin ik
mei dy is ik
in oar nei

wa’t ik sjen kin

*
ANDERS BEN IK MET JOU

eigen ben ik jou niet langer vreemd
omgeven ontgeven opgegeven door jou
met wie het dik aan is

met wie ik door het leven ga
met wie ik door het leven moet
ben ik anders

anders ben ik met jou
anders en naakt

eigen ben ik jou
ontcijferd becijferd
opgenomen gedeeld

eigen

niet langer vreemd

boom vijg en blad
zijn wij

bloot in onze genadige huiden van licht

gestroopt door hoe jij mij
ik jou bezie

op een zwart bed lijk ik wit
in een zwart hok
kom ik los

blijf ik niet langer schriel en klein

naakt ben ik
met jou is ik
een ander die

ik kan bezien

© Tsead Bruinja

'Drugačiji sam s tobom' - Boekenweekgedicht Tsead Bruinja in het Kroatisch door Sanja Percela

SATELLIET DIPLOMAAT

welke handen startten de machine
die de planken zaagde voor je bed?

wie bracht de boom plantte hem
en wie kwam hem halen?

naar welk huis keerden ze aan het einde
van hun lange dag terug?

als ze mochten kiezen waar jij op hun planken
van zou mogen dromen
wat zouden ze je toewensen?

niets slechts geen oorlog of honger
geen groot verlies of verdriet
en dat is wat je verdient

wanneer je 's nachts wakker geschud door een vraag
het plafond bekijkt

de maan door een kier in de gordijnen de planken beschijnt
een satelliet op 36.000 km hoogte eerst jouw huis
en dan dat van de timmerman passeert
jij je ogen weer sluit

en er geen verschil meer is
tussen wie je bent aan vergader
of ontbijttafel

in of buiten je bed



Dit is het openingsgedicht van de bundel 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, 2015). Ik schreef het voor oud-ambassadeur Edy Korthals Altes (1924) in opdracht van het EO radio programma 'Dit is de dag'.   

"Korthals Altes kwam in 1986 als ambassadeur in Madrid in gewetensnood. Hij kon niet langer verantwoordelijkheid dragen voor de wapenwedloop tussen de NAVO en de Sovjet-Unie. Na een lange loopbaan in diplomatieke dienst trad hij terug als ambassadeur. Sindsdien zet hij zich in voor verandering in Europa. Volgens Korthals Altes zijn we geobsedeerd geraakt door geld verdienen en losgekomen van wat werkelijk belangrijk is. Daarom is het zaak om terug te keren naar de bronnen van onze cultuur."

Meer over Edy Korthals Altes op Wikipedia:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Edy_Korthals_Altes

Een interview met Edy Korthals Altes voor de IKON:
http://www.npo.nl/het-vermoeden/07-08-2010/POW_00285245

De uitzending van 'Dit is de dag' is op dit moment niet online terug te beluisteren. 


Satellietdiplomaat - gedicht

FUKUSHIMA

de aarde is een tas om de schouders van de maan
de aarde is een tas met slappe hengsels
uitgerekte hengsels
want de zon is zo zwaar

ik werd verliefd op de eerste regel haar a’s lonkten
haar beelden schreeuwden om een vervolg

de zon hangt in een tas om de maan haar schouders

ik krijg er warme handen van
het zet de televisie aan

de beeldspraak verdwijnt in een tunnel
ik moest denken aan de lekkende kerncentrale
zou het daar iets over zeggen?
moet ik het gedicht daar naartoe buigen?

ermee onder de armen naar een radioactief strand
waar oude mannen op klapstoeltjes 
tevreden in hun emmers kijken
naar vissen die veel groter worden?

of zwemt in datzelfde water een aarde?

was het niet een tas
maar een emmer?


Dit is het tweede gedicht in 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden'.  Het werd geschreven voor het tijdschrift de Gids in 2011. Toen had het nog de titel 'Grote Vijver'. Hieronder iets meer over de aanleidingen voor het gedicht.

Op 20 mei 2011 hield schrijver, vertaler, criticus en essayist Tim Parks de derde Gids Lezing, onder de titel 'The Matter with Words'. Parks ging nader in op een kwestie die ook in zijn meest recente boek 'Teach Us to Sit Still' aan de orde komt: het dictaat van de woorden en de manier waarop het onze geest - zeker die van de schrijver - in de greep kan houden, tot ziekmakens toe. Beckett, Coleridge, Leopardi en Shakespeare worstelden met hetzelfde: een gezonde argwaan tegen het verraderlijke, verslavende, onmisbare woord.

De Gids-redactie vroeg ruim dertig dichters aan de hand van tien Parks-citaten na te denken over deze materie. Het resultaat was te lezen in De Gids 2011/4, 'The Matter with Words'.

Ik was kort hiervoor voor een vertaalproject in Cardiff geweest. Daar vertelde een beeldend kunstenaar me over een reis die hij in de jaren tachtig had gemaakt naar Japan. Hij was ook in Fukushima geweest, waar later de kernreactor na de Tsunami zo zou gaan lekken. De reactor lekte toen al, zeiden omwonenden hem. Ze smeekten hem om die informatie op te nemen in de documentaire die hij aan het maken was en vertelden hem over de grote vissen en over de manier waarop de Japanse regering de omgeving 'bewoonbaar' maakte; arme mensen uit andere plekken werden gelokt met een toelage als ze in de buurt van de kernreactor gingen wonen.

Het nummer van de Gids:  http://www.de-gids.nl/2011/4

Tim Parks: http://tim-parks.com/

Fukushima - gedicht

VERFILMD

ze gaan ons leven niet verfilmen
niet hoe we tegen een bal trapten 
of bij onze moeder op schoot zaten
niet hoe we liefde weg lieten glippen
of hoe we een nieuwe vlam wonnen 
ze gaan ons leven niet verfilmen 
niet hoe we ons afzetten tegen

onwillig jonge moeders uitzwaaiden 
of hoe we diepte leerden vinden
en samen leerden graven 
verminkte harten maken slechte scheppen

ze gaan ons leven niet verfilmen
niet hoe we kinderen vasthouden
en wat ze bij ons losmaken
ondeugend balancerend
op de grenzen van een vriendschap

maar wij kunnen veel hebben
zijn omarmd en weggeduwd
en we staan hier nog steeds

ze gaan met ons leven niets doen
maar wij werken eraan
er is veel over ons te vertellen
genoeg voor een film een boek
of iets summiers als een straatnaam

en niets van dat alles zou uit kunnen drukken wie we waren
in de harten van onze moeders vaders broers zussen 
vrienden en buren waarin de bal nog rolt 
de schoot warm is de deur open

niet op maar achter hun gezicht moet je kijken
dat is wat ze ook proberen bij jou te doen

Dit is het vijfde gedicht in 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, sept. 2015). Ik schreef het voor de verjaardag van een goede vriend die ik leerde kennen via mijn buren. Hij komt daar een paar keer per week op de koffie en ik schuif dan aan. We zijn beide dol op hun twee jonge zoons (en hun ouders) die we vanaf hun geboorte kennen. Wij hebben beide geen kinderen en dat is totaal geen probleem, maar het is prachtig om die twee op te zien groeien en even mooi om dat met een vriend te delen. We hebben goeie gesprekken, onzingesprekken en gaan regelmatig samen naar de film, waarbij we het liefst kiezen voor superheldenfilms of sience fiction. Onze vriendschap is 3D. 

Verfilmd - gedicht

ECHT

wij weten niet waar we aan beginnen als we beginnen
verbazen ons over wat er uit de verhuisdozen komt
willen niet weten waar we aan beginnen

het karton bewaren we achter een kast in de gang
uitgevouwen dieven van de nacht mogen ze meenemen
vuilnismannen niet

denken te menen waar we aan beginnen
kunnen niet weten waar we mee thuiskomen
of waar we het achterlaten

spreken ergens te laat af het niet meer te doen
en stoppen het te doen
het is een druppel op een lauwwarme plaat
die niet sist maar langzaam verdampt
we verdwijnen tussen de randen

je herinnert je niet alleen de mooie dingen
je herinnert je het verkrampte gezicht de woede ziekte
vermoeidheid het vergelen

wij weten niet waar we aan beginnen
moeten kiezen en kibbelen over wat er mee
of naar de kringloop gaat
gaan aan elkaar voorbij 
voegen gezichten toe aan de carrousel
beginnen opnieuw

menen het dan pas echt

Dit is het zesde gedicht in 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, sept. 2015). Het werd geschreven voor het tijdschrift Tirade (nr. 454) dat op 1 mei 2014 verscheen. Centraal stonden "nieuwe liefdesgedichten en vertaalde liefdespoëzie".  

Meer over dat nummer op http://www.tirade.nu/?p=13706

Voor het beeld van de "caroussel" ben ik dank verschuldigd aan de schrijvers van de serie 'Friends'. Ik meen dat Chandler daarin iets zegt over alle vrouwen war hij wel 'iets' voor voelt en die hij zich op eenzame momenten met de handen onder de dekens voor zijn geestesoog haalt.

De afbeelding is afkomstig van http://raipun.deviantart.com/art/Caroussel-finished-155279575 - http://christianevleugels.com/

Echt - gedicht

DE VUURTOREN VAN HET LICHT DE CONTOUREN

		voor tsjêbbe hettinga

jij bent mijn wad nog niet over
en ik ben nog niet op jouw eiland
maar als ik jouw kant wel op kan komen
wil ik dat je in de keuken staat
in je ene hand het mes en in de andere
een tomaat brood peper en olie
jij bent mijn wad nog niet over
en ik ben nog niet bij jouw tent

sas wilde nog met je te schaatsen
en ik wilde nog eens horen hoe je de friese verslaggever
die er apart voor naar rotterdam was gekomen
nee verkocht omdat ze te lui waren geweest
je werk te lezen

jouw rug rechter  dan de mijne

jij bent mijn wad nog niet over
en ik sta nog niet naast je klapstoel
de blikjes bier doe ik alvast in een zak
hang ze aan een boom in de sloot

ik wil jouw kant wel even opkomen
geef mij het nummer van je kamer
en waarschuw ze maar daar
dat we dit keer langskomen 
om veel meer dan een visje
om meer dan van het licht
de contouren


Dit is het zevende gedicht in 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, sept. 2015). Het werd geschreven om voorgedragen te worden tijdens de uitvaartdienst van de Friese dichter Tsjêbbe Hettinga (http://www.sirkwy.nl/).

Op 14 maart 2013, de dag van de uitvaart, maakte ik de volgende blogtekst over deze tekst: "Er waren eens twee Friezen, één Groninger en één Drent, te weten Tsjêbbe Hettinga, Tsead Bruinja, Jan Veldman en Erik Harteveld. Drie van die vier liepen op 23 februari 2005 vroeg op de middag langs de besneeuwde duinen van Schiermonnikoog toen ze muzikant en toneelschrijver Jan Veldman tegenkwamen, die als vroege vogel het strand alweer gezien had en terugging naar het dorp op blikjes bier te kopen tegen de nachtelijke dorst. We waren op het eiland in het kader van het festival http://www.schrijversomdenoord.nl/ en ik was er ook als schouder en dichtergeleidehond voor Tsjêbbe.

Na een lange dag van voordrachten, maaltijden en drinkgelagen in Hotel van der Werf, klonk om één uur de laatste ronde. Tsjêbbe logeerde in Hotel van der Werf, terwijl Veldman, Bruinja en Harteveld nog door de koude terug moesten naar hun pension buiten het dorp. 

Toen de bar eenmaal gesloten was, vroeg Tsjêbbe voorzichtig naar de blikjes bier. Die waren helaas nog steeds in het pension, dus ik moest hem teleurstellen."

Het gedicht werd oorspronkelijk in het Fries geschreven, maar paste beter in de komende Nederlandstalige bundel dan in de volgende Friese die zal bestaan uit een lang verhaal.

In de voordracht lees ik daarom na de vertaling ook het Friese origineel voor dat ik ook hieronder plaats. De opmaak van de vertaling is anders dan die van het origineel omdat ik in een bundel de gedichten liever op één pagina zie.

de fjoertoer fan it ljocht de kontoeren

do bist myn waad noch net oer
en ik bin noch net op dyn eilân

mar at ik dyn kant al opkomme kin
wol ik datst yn de keuken stiest

yn dyn iene hân it knyft
en yn de oare in tomaat

bôle piper en oalje

do bist myn waad noch net oer
en ik bin noch net by dyn tinte

sas woe noch mei dy te riden
en ik woe nochris hearre

hoest de omrop dy't apart derfoar 
nei rotterdam kaam wie

nee ferkochtest
omdat se te sleau west hienen
dyn wurk te lêzen

dyn rêch rjochter
as mines

do bist myn waad noch net oer
en ik stean noch net neist dyn klapstoel

de blikjes bier
doch ik alfêst yn in pûde
hingje se oan in beam
yn de sleat

ik wol dy kant wol efkes opkomme
jou my it nûmer fan dyn keamer

en warskôgje se mar dêr
dat we dit kear delkomme
om folle mear
as in fiskje

om mear as fan it ljocht
de kontoeren


Voor meer over Tsjêbbe Hettinga:

http://www.sirkwy.nl/titel/530#.VRfYG_msUxJ

http://www.poetryinternationalweb.net/pi/site/poet/item/4039/Tsjebbe-Hettinga (Engelstalig)

http://www.reinjanmulder.nl/2013/03/bij-de-dood-van-tsjebbe-hettinga-en-wer-op-e-flecht-foar-de-lekkende-kraan-fan-it-fertriet/ (Mooi in memoriam door Reinjan Mulder)



De vuurtoren van het licht de contouren - gedicht

NEST VAN ZOU EN HAD NEST VAN NU

ik had het anders moeten doen
ik had meer moeten denken aan het moment
dat wij weer uitgeteld naast elkaar 
dat wij uitgeteld naast elkaar langzaam
weer elkaars handen zochten
dat jij mijn hand optilde en opschoof
van tussen je benen naar je lies
dat we aan niets konden denken
ik zou het anders moeten doen

ik had meer moeten denken
aan van die hete zomerdagen 
dat jij de trap opkwam
en naar mij lachte

aan het dunne laken
de hoes van het dekbed
zonder dekbed
dat we na de tijd
van ons af schopten

maar ik denk er nu aan
ik neem het nu mee 

ik schiet de eksternesten
uit de bomen

om ons huis heen

Dit is het achtste gedicht in 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, sept. 2015). Het werd geschreven in juni 2013 toen ik met zangeres Lucette van den Berg werkte aan een voorstelling getiteld 'Vos iz geblibn / Wat is der oerbleaun / Wat is er overgebleven' die we op 30 april tijdens het Jiddisch Festival in Tresoar te Leeuwarden hebben gespeeld. 

De tekst over ons programma: " Jiddische liederen en Friese gedichten komen samen in een zinderende performance van zangeres Lucette van den Berg en dichter Tsead Bruinja die afgelopen zomer gedichten en muziek hebben uitgewisseld over 'wat er overgebleven is van de liefde', over 'het grote verlangen' en over 'uitgeteld naast elkaar liggen en langzaam elkaars handen weer opzoeken'. Deze verkenning van de passie en de wanhoop zal muzikaal worden ondersteund door gitarist Erik Poorterman. Laat uw 'arme hart, rikketikken en hunkeren' terwijl u luistert naar een unieke ontmoeting van twee tongen en drie paar handen."

Het origineel dat in het Fries geschreven werd, plaats ik hieronder. De opmaak is iets anders en er zit minstens één regel extra in, waar ik uiteindelijk in de Nederlandse versie niet tevreden over was. 'dan dat no dêr't gjin doe / fan te meitsjen falt' ('dan dat nu waar geen toen van te maken valt').

NÊST FAN SOE EN HIE NÊST FAN NO

ik soe it oars dwaan moatte

ik hie mear tinke moatten
oan it momint dat wy wer
útteld neist inoar 

dat wy útteld neist inoar
starich wer nei inoars hannen
sochten

datsto myn hân optildest
en opskodest

fan tusken dyn skonken
nei ien fan dyn ljisken

dat wy oan neat oars tinke koenen
dan dat no dêr't gjin doe
fan te meitsjen falt

ik soe it oars dwaan moatte

ik hie mear tinke moatten
oan fan dy hite simmerdagen

datsto de trep opkaamst
en nei my lakest

oan it tinne lekken
de hoes fan it dekbêd
sûnder dekbêd

dat wy nei de tiid
fan ús ôf skopten

mar ik tink der no oan
ik nim it no mei 

ik sjit de eksternêsten
út `e beammen

om ús hûs hinne


Meer over Lucette van den Berg op http://www.lucettevandenberg.nl/

 

Nest van zou en had nest van nu - gedicht

BAZIGE WOORDEN

wanneer de tijd bazige woorden begint te gebruiken
het kalfje in de mestgoot een koe geworden is
en de slager voor de deur staat
als de mand met wat ik genomen heb en gekregen
omgeschopt wordt en de wijn mij niet meer smaakt
kruip dan bij me onder de dekens en zeg
als mijn lichaam geen alarm meer slaat 
omdat het een groot alarm geworden is
de buurjongetjes het huis uit zijn en langskomen
met hun kinderen die we vertellen over een tijd
die hun vaders zich niet meer voor de geest kunnen halen
verhalen die kacheltjes voor ons waren 
kruip dan bij mij onder de dekens en zeg
als de derde kat van diezelfde buren onder de grond gaat
alle bandleden van mijn favoriete groepen
ergens anders aan de slag moeten
er nieuwe planken in de vloeren 
van paradiso en perdu gelegd worden
mijn zweet verdampt is
wanneer je met fotoalbums op de rand van het bed zit
mijn hand over je nek uit je dunne grijze haar valt
wanneer ik nog een keer trots beweer
dat ik het verdomd heb om te geloven
terwijl ik weglaat hoe ik 's avonds in mijn ledikant
heb gebeden dat mijn moeder die ene nacht
gehaald zou worden en gehaald werd
kruip dan bij me onder de dekens en zeg
het was allemaal waar
en het is allemaal niet waar
we komen eraan

Dit is het negende gedicht in 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden'. Net als het gedicht van gisteren werd het geschreven voor de het Jiddisch Festival dat op 2014 te Leeuwarden werd gehouden. Het maakte deel uit van een middagprogramma waarop Elmar Kuiper, Sytse Jansma, Grytsje Schaaf en ik nieuw werk voorlazen dat was geïnspireerd door Jiddische kinder- of wiegeliedjes. Die liedjes werden ook gezongen.

Het kalfje in de mestgoot verwijst naar een Fries wiegeliedje. 

Suze nane poppe
't kealtsje leit yn 'e groppe.
Heit en mem sa fier fan hûs,
dy kinne wy net beroppe.

Stil maar, wiegenkindje.
Het kalfje ligt in de mestgoot.
Vader en moeder zo ver van huis
horen ons niet roepen.

Op de website Vier Seizoenen wordt er mooi verteld over dat liedje en de wrede ondertoon: "Deze wiegeliederen werden in vroegere tijden meestal gezongen door de huisslavinnen. Die stonden niet altijd even vriendelijk tegenover het kind en de moeder. Er zijn ook wiegeliedjes waarin de moeder als lelijkerd wordt benoemd."

Ook dit gedicht werd in oorspronkelijk in het Fries geschreven. Sinds mijn vorige bundel  'Stofsûgersjongers / Stofzuigerzangers' loopt dat iets meer door elkaar heen. Daarin zitten misschien ook wel een of twee gedichten die oorspronkelijk in het Nederlands zijn geschreven.

Het leek me aardig om nu eens eerst het Fries te laten horen en daarna het Nederlands. Hieronder het origineel.

BAZIGE WURDEN

as de tiid bazige wurden begjint te brûken
it kealtsje yn `e groppe in ko wurden is
en de slachter by de doar stiet

as de koer mei wat ik naam ha en krige omskopt wurdt
en de wyn my net mear smakket
krûp dan by my ûnder de tekkens en sis

as myn lichem gjin alarm mear slacht
omdat it ien grut alarm wurden is
de buorjonkjes it hûs út binne
en delkomme mei harren bern
dy't we fertelle oer de tiid
dy't harren heiten har net mear yn it sin bringe kinne
ferhalen dy't kacheltsjes foar ús wienen
de lêste jierren

krûp dan by my ûnder de tekkens
en sis

as de buorlju harren tredde kat ûnder de grûn giet
alle bandleden fan myn leafste groepen earne oars emploai fûn ha
der nije planken yn 'e flier fan paradiso en perdu lein wurde 
myn swit ferdampt is

asto mei de fotoalbums op de râne fan it bêd sitst
en myn hân oer dyn nekke út dyn lange grize hier falt
as ik noch ein kear grutsk bewear dat ik it ferdomd ha om te leauen
wylst ik fuortlit hoe't ik bid ha jûns yn it ledikant
dat ús mem dy iene nacht helle wurde soe
en helle waard

krûp dan my my ûnder de tekkens
en sis 

it wie allegear wier en it is allegearre net wier
jou dy del

wy komme der oan


Bazige woorden - gedicht

VERTREK

er is veel wat je kan
als je niks meer kunt
voor je vertrekt 

om hulp vragen
iemand ervoor bedanken

in gedachten samen aan de oever
van een snel stromende rivier gaan staan

de ander vragen op je te letten
tijdens het pootjebaden

een kleed uitspreiden op het gras
als rijpe bessen je wensen eten

de idealen uitschenken 
die je eerder wild en dronken maakten

en dan gaan liggen
om naar de overkant te staren
en nog een keer te vragen

wat die ander van het uitzicht vindt
 
Dit is het tiende gedicht in 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, Sept. 2015), maar dit is een iets andere eerdere versie. Ik schreef het eind januari 2013 voor Rita Reneman die te gast was bij EO's Dit is de Zondag:

"Bij Rita Renema werd negen jaar geleden kanker geconstateerd. Daarna kwam de ziekte twee keer terug. Door haar ervaringen als kankerpatiënte en als geestelijk verzorger in een palliatief centrum besloot ze de stichting 'Als kanker je raakt' (http://alskankerjeraakt.nl/) op te richten. Met deze stichting wil Renema kankerpatiënten steun geven... 'Mensen met kanker hebben vaak de vraag: waarom moet mij dit overkomen? En waarom juist nu? Wij kunnen die vraag natuurlijk niet beantwoorden. Maar we kunnen wel meetrekken met de ander. Aan de verdrietige omstandigheden kunnen we niet doen. Maar we kunnen wel de kijkrichting veranderen.'

Website Renema: http://www.ritarenema.nl/

Vertrek - gedicht

DE VIS IS IN DE ZEE

weiger 
keur

waarborg
dat jij daar bent

*
 
ik dacht dat ik mezelf
het lichaam in kon zingen
	wilde
de vis de zee uit zingen
	hoorde
om mijn benen
tot aan mijn knie
	vonk

vlieland 2012 warmste nacht
ik zong mezelf mijn lichaam in
via bladmuziek van anderen

nam de naam de adem
ik nam de angst

één groot oor werd ik
net zo lang
	tot ik mezelf mezelf
mijn lichaam in zag zingen
	als koor
kudde
	
en ik verloor de lust
mijn zicht op de vloedlijn
     liefde voor de kust

kuilde het kussen
wrong de daad

dat ziet 'n ander anders hè
kon toch geen kwaad?

deed de dagen door als geen ander 
als een leeg cadeau dat leegte bleef opgeven

beroepsmatig dan
verder halfbakken tot op het bot

muizen maakten ruzie in 't plafond
deze luie man zien werken kon op slot

gaf liefde behalve als naam 
doopte d'r om

en zoveel sneller dan zij was sympathie
maar nooit zo snel als het lied

was niet bang de diepte in te gaan
was bang dat diepte er niet was

werkte vanuit de lucht aan een landingsbaan

liefde muurvast

nam het lied onder de armen
liet het gaan

trok 't uit een wrak
(vakantiefoto's een slechte grap)

stapte in de trein
en liefde muurvast zei 
je mag uitchecken
maar niet vertrekken

liep mee de pier op
keek mee over de rand

graaide in propvolle tas
naar geschikt gereedschap

wrikte kieuwen los
zong in de kuil in de kuil
met mijn gehuil

en ze duwde me terug het water in

ik dacht dat ik mezelf terug
mijn lichaam in kon zingen

maar jezelf terug
je lichaam in zingen
		     met een sprong
begint

 
DE ZEE IN DE VIS

toen
kluis

weiger
keur

waarborg
dat jij daar bent


Dit is het elfde gedicht uit 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, sept. 2015). 

Begin januari 2013 vroeg Daphne de Heer van de SLAA mij of ik een avond samen wilde stellen met papieren- en podiumdichters. De avond zou plaats vinden in Podium Mozaïek in Bos en Lommer. 

Toen we eenmaal rond de tafel gingen zitten, zei of zong iemand iets dat leek op 'A love supreme' van John Coltrane, waardoor ik begon te fantaseren over de hoogste liefde. Coltrane was een spirituele muzikant die speelde alsof hij aan het bidden was en diezelfde intensiteit zou ik graag het publiek willen laten horen tijdens een avond met een aantal van mijn favoriete dichters, waaronder Piet Gerbrandy, Mark Boog en Maria van Daalen die gekoppeld werden aan spoken word artiesten als Justin Samgar, Yahmani Blackman, Janneke Rinzema en U.N.O.M. 

De koppels mailden elkaar en schreven nieuw werk over de hoogste liefde, over een religieuze manier van liefhebben, over god of geen god en ze deden dat met overgave.

Op 20 februari lieten we ons nieuwe werk horen, afgewisseld door gospelzang van Clifton Grep en onder regie van Caspar Nieuwenhuis.  Bovenstaande reeks was mijn bijdrage. Naast de muziek van Coltrane vormden ook de gedichten van Hans Faverey en Herman de Coninck een inspiratiebron. 

A Love Supreme kun je o.a. beluisteren via deze link:
https://youtu.be/TmD16eSy-Mg

De vis is in de zee - gedicht

WAT JE MET EEN STAD KUNT DOEN


er bestaat een afrikaans volk dat gelooft
dat ieder mens geboren wordt als goed mens 
als goed mens met simpele verlangens
verlangend naar veiligheid liefde
vrede geluk

een stad wordt eerst een paar dagen gebombardeerd
daarna worden er zelfmoordenaars op afgestuurd
wanneer
 
er bestaat een volk dat gelooft dat ieder mens
geboren wordt als goed mens
wanneer wanneer 

iemand iets verkeerds doet nemen ze die man mee
nemen ze die vrouw mee naar het midden van de stad

STAM EROMHEEN

twee dagen lang noemen ze alle goede dingen
die hij of zij gedaan heeft

een stad wordt eerst een paar dagen gebombardeerd

karretjes werden door de hettieten al gebruikt
als wapens om hun vijanden mee te rammen
in volle vaart

de dichter is geen historicus
de dichter is de conciërge van de tijd
wanneer wanneer
wanneer iemand iets verkeerds doet 
nemen ze die man of vrouw mee

twee dagen lang noemen ze alle goede dingen
die hij of zij gedaan heeft zodat de verbinding
met hun ware aard weer tot stand komt
om hen te herinneren aan wie ze zijn

wanneer wanneer 
wanneer ze inzien waar ze van losgeraakt zijn
roepen ze

ik ben goed
ik ben goed
een stad

wordt eerst een paar dagen gebombardeerd
totdat wanneer

in de middeleeuwen leenden arabieren 
van chinezen de slingerarm
geen potten met buskruit maar aan ziektes overleden dieren
werden de vestingmuren over gekatapulteerd

ik wil niemand op ideeën brengen 
psssst kijk eens naar de mogelijkheden in west-afrika
goede abu

ik ben je historicus niet
ik ben de conciërge van je tijd

Dit is het twaalfde gedicht in 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, sept. 2015). Eind september was ik vijf dagen lang gastschrijver van VPRO's Nooit Meer Slapen (http://www.vpro.nl/nooitmeerslapen.html). Dit was mijn eerste bijdrage.

Ik had gelezen over de Afrikaanse stam, over de geschiedenis van wapens, over IS en luisterde naar de nieuwe cd van Magnus, waarop ik Tom Barman hoorde zingen: "The poet is the janitor of our time."

Vandaag zocht ik nog eens naar het verhaal van die stam, zodat ik een link kon toevoegen. Er wordt door een aantal mensen beweerd dat het een hoax zou zijn en er niets van het verhaal klopt.  Misschien moest ik dat nog in het gedicht verwerken.

Daarna vond ik dit stuk over de Babemba stam:

"In The Art of Forgiveness, Lovingkindness, and Peace, Jack Kornfield describes an African forgiveness ritual: 'In the Babemba tribe of South Africa, when a person acts irresponsibly or unjustly, he is placed in the center of the village, alone and unfettered. All work ceases, and every man, woman, and child in the village gathers in a large circle around the accused individual. Then each person in the tribe speaks to the accused, one at a time, each recalling the good things the person in the center of the circle has done in his lifetime. Every incident, every experience that can be recalled with any detail and accuracy, is recounted. All his positive attributes, good deeds, strengths, and kindnesses are recited carefully and at length. This tribal ceremony often lasts for several days. At the end, the tribal circle is broken, a joyous celebration takes place, and the person is symbolically and literally welcomed back into the tribe.'" (http://www.throughyourbody.com/babemba-tirbe-spiritual-iq-power-love-forgiveness/)

Voorlopig laat ik het dus nog even staan. Ik ben je conciërge niet, ik ben de duimzuiger van je tijd.

Wat je met een stad kunt doen - gedicht

DRONE 1 - STRUIF

kruipt uit 't onbevruchte ei
met ogen ogen twee keer zo groot
als die van een werksterbij

haalt geen honing geen stuifmeel
voert geen larven bouwt geen raat
laat zich verzorgen

hoeft alleen te wapperen
als het koud wordt in de korf
  
heeft geen vader wel een grootvader
wordt dus vader

tien tot veertig meter hoog met een luchtje op
lokken ze die een darrenkogel op zich af ziet komen

de snelsten laten hun geslacht achter
vallen levenloos terug naar aarde

vader

wie is de geestelijk vader
van gangrape

vrager

en waarom ontvangt zij bij iedere orgie
zes miljoen cellen?

DRONE 2 – OUDE DAG

voor de mieren is het weinig anders
op warme dagen na een regenbui gaan zij uit sterven
maar niet hoger dan op een meter of tien

vandaar de legers op uw dakterrassen

bijna alle zusjes zijn steriele gravers
bakers slavenhalers houders

die hun oude dag mogen slijten buiten
op zoek naar voedsel

terwijl in de lucht
zie ik u denken

zij zijn het kleinere verlies voor de kolonie
bejaarden die sterven

als ze tijdens werk op de grond
worden gegeten

nooit vleugels gehad
die never been loved

DRONE 3 – OP AFSTANDBESTUURBARE  KARMA-AGENT

was graag de kroon op uw schepping geweest

is dat een kind op de chat terwijl de raket
in new mexico zoeken ze het goud
met een joystick

dronepiloot hoeft geen pokeravond te missen
vijf jaar lang is zijn goeiesmogges

what motherfucker is going to die today?

veel afghanen slapen op het dak
in de hete zomer

twee verhitte stipjes die één worden
huwelijksgeluk

droomt in infrarood

moest voor de eer bedanken

het was een hond
hond op twee benen?
op de chat na de raket


nu zoemt hij als een koelkast
nu klinkt hij als een radio

hé van mijn zender af

Dit zijn de gedichten 23,24 en 25 uit 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, sept. 2015). Ik schreef deze reeks voor het tijdschrift Het Liegend Konijn (http://www.hetliegendkonijn.be/) themanummer Oorlog en maakte daarbij gebruik van informatie die ik online las over het leven van de dar (http://nl.wikipedia.org/wiki/Dar) en een stuk over een dronepiloot (http://www.spiegel.de/international/world/pain-continues-after-war-for-american-drone-pilot-a-872726-3.html)

Drone 1,2 en 3 - reeks gedichten

EERST ZIEN DAN GELOVEN

de ongelovige roekana 
die de sterkste man was van koeraisj
vreesde niemand ook god niet

waarop de profeet hem uitdaagde tot een worstelpartij
die hij nooit zou kunnen winnen

toen de beide schouders van roekana
de harde rotsgrond raakten 
was hij overwonnen
maar niet overtuigd

waarop mohammed een boom beval naar hem toe te komen
en vervolgens de boom als een braaf schoothondje
terugstuurde naar zijn hok

wij hoeven niet overtuigd te worden
door de kracht van de schreeuw 
de overrompelende techniek
van aanvallende microfoons
het wonder van de massa

wij moeten overtuigd zijn van onze vrijheid
onze stem die zich verheft
en blijven oefenen

ook als we met beide schouders de grond raken 
onze wortels vernield voor onze ogen worden gehouden
het kwade nalaten

Gedicht nr, 26 uit 'Binnenwereld Buitenwijk Natuurlijke Omstandigheden' (Cossee, sept. 2015).  Het werd geschreven in maart 2012 bij een uitzending van EO's radio 1 programma 'Dit is de zondag'. Te gast was de politicus Sander Terphuis:

"De slechtziende Ahmad Qeleich Khany groeit op in Iran, krijgt steeds meer moeite met de strakke regels die de ayatollah's de bevolking opleggen en besluit het land te ontvluchten. Hij weet zich op te klimmen tot de nationale worstelploeg van Iran en slaagt er tijdens een internationaal toernooi in Assen in te vluchten en vraagt asiel aan in Nederland. Hij voelt zich zo thuis in Nederland dat hij ervoor kiest een Nederlandse naam aan te nemen: Sander Terphuis. Vele jaren geniet hij van de vrijheid om te zeggen wat je denkt en te doen wat je wilt; vrijheden die hij in Iran zo had gemist. Hij wordt Nederlander tussen de Nederlanders en een schoolvoorbeeld van een succesvol geïntegreerde niet-Westerse immigrant.

Maar de liefde voor zijn nieuwe vaderland bekoelt. Hij denkt er zelfs serieus over na om opnieuw een land te ontvluchten. Waarom voelt Terphuis zich steeds minder thuis in Nederland? En wat zou er moeten gebeuren om daarin verandering te brengen?"

http://www.sanderterphuis.nl/
http://www.soebratie.nl/religie/wonderen/wonder.htm

Eerst zien dan geloven - gedicht

GRAS DAS SCHON MAL LACHT

jedes Wort das ich bei dir hinlege
auf den Boden und dir zu Füßen
ist ein Wort zuviel

das kalte Gras darunter
gemäht noch nass
vom Mond
es liegt einen Tag

und wartet auf die Sonne
und Hand vor dem Mund
und Hand vor den Witz

wartet wie

frisch gemähtes Gras
lacht

schaut mich an
richte dich auf
lacht lacht lacht

jedes Wort
wahres Wort lacht
lacht
froh

wie ein Bett das noch nicht her
gerichtet ist

lacht
frisch
gemäht und glatt

frisch gemäht und froh
lacht das Gras     mit der Hand
auf dem Mund

und jedes Wort das ich später scheinbar sanft
bei dir hinlege auf das neue Gras und dir zu kostbaren Füßen
ist ein Wort zu viel das lacht und lachen wird


© Tsead Bruinja
© Übersetzung: Marinus Pütz
 
GERS DAT ALFÊST LAKET

elk wurd dat ik by dy dellis
oan `e grûn en foar dyn fuotten
is in wurd tefolle

it kâlde gers derûnder
krekt meand krekt wiet
fan de moanne
it leit in dei

no wachtsje op de sinne
en hân foar de mûle
en hân foar de grap

wachtsje op hoe’t

krekt meand gers
	      laket

sjocht my oan
kom oerein
	      laket laket laket

elk wurd
      wier wurd laket
laket
      bliid

as in bêd dat noch net op
makke is

laket
      krekt
meand en glêd

krekt meand en bliid
laket it gers 	mei de hân
	op de mûle

en elk wurd dat ik skylk skynber sêft
by dy dellis op it nije gers en foar dyn djoere fuotten
is in wurd tefolle dat laket en laitsje sil


*
 
GRAS DAT ALVAST LACHT

elk woord dat ik bij je neerleg
aan de grond en voor je voeten
is een woord te veel

het koude gras eronder
pas gemaaid net nat
van de maan
het ligt een dag

nu wachten op de zon
en hand voor de mond
en hand voor de grap

wachten op hoe

pas gemaaid gras
                  lacht

kijkt mij aan
kom overeind
                     lacht lacht lacht

elk woord
      waar woord lacht
lacht
       blij

als een bed dat nog niet op
gemaakt is

lacht
       pas
gemaaid en glad

pas gemaaid en blij
lacht het gras        met de hand
               op de mond

en elk woord dat ik later schijnbaar zacht
bij je neerleg op het nieuwe gras en voor je kostbare voeten 
is een woord te veel dat lacht en zal lachen



Voordrachten & interviews     

Gras das schon mal lacht - Auf Niederländisch gelesen von Herman van Veen

KELLER

wenn oma hinter sich hört wie eine hand die klinke befühlt
die feder in der kellertür spannt plumpst der blaue schluck
spiritus noch nicht vermischt mit ihrem speichel
zurück in den bauch der plastikflasche sinkt

ihr der mut wieder in die schuhe läuft ihr gesicht rot an
dreht sie den deckel drauf wischt mit der rückseite der linken hand
faltig über den mund und fängt erst an zu atmen
in den sanften augen ihrer tochter

die ihren freund mit einem letzten kuss nach hause schickte
und ihre mutter nicht sitzen sah in dem sessel der schwarze kopf
des ofens schweres gusseisen unbesetzt

die wärme suchte ein plätzchen in den gliedern ihrer jungen finger
hinter der kellertür ein vorsichtiges knarren mutter
liegt noch nicht im bett dachte sie bewegt sich dorthin 

© Tsead Bruinja
© Gregor Seferens

KELDER

at se achter har heart hoe’t in hân de klink betaast			
de fear yn de keldersdoar spant plûmpt de blauwe slok
spiritus noch net fermongen mei har flibe 
yn ’e búk fan de plestik flesse werom sakket 				 

de moed har wer yn de skuon rint har kop read oan draait
se de dop derop faget mei de achterkant fan de linker		
hân rimpele oer de mûle en begjint pas te
azemjen yn de sêfte eagen fan har dochter

dy’t har feint mei in lêste tút nei hûs stjoerde en		
har mem net sitten seach yn ’e stoel de swarte kop
fan ’e kachel swier getten izer ûnbeset

de waarmte socht in plak yn it witten fan har
fingers op de kelderstrep in foarsichtich kreakjen
mem leit noch net op bêd tocht se beweecht derhinne

*

KELDER 

als ze achter zich hoort hoe een hand de klink betast 
de veer in de kelderdeur spant plonst de blauwe slok 
spiritus nog niet vermengd met haar speeksel 
in de buik van de plastic fles terug zakt
  
de moed haar weer in de schoenen loopt haar gezicht rood
aan draait ze de dop erop veegt met de achterkant van haar linker 
hand gerimpeld over haar mond en begint pas te 
ademen in de zachte ogen van haar dochter 
  
die haar vriend met een laatste kus naar huis stuurde en 
haar moeder niet zag zitten in de stoel de zwarte kop 
van de kachel zwaar gietijzer onbezet 
  
de warmte zocht een plek in het weten van haar 
vingers op de keldertrap een voorzichtig kraken 
moeder ligt nog niet in bed dacht ze beweegt daarheen  



Keller

DE DOOD IS GEEN MEESTER UIT DUITSLAND

de amerikanen leerden het van de japanners
en de japanners kopieerden het van ons
wij hadden het op onze beurt van de chinezen
of van de spanjaarden afgekeken

je windt een doek om iemands hoofd
verzadigt hem herhaaldelijk met water
zodat hij of zij wel in moet slikken
en vlot krijg je antwoord op al je vragen

voordat ze een naïeve romantica was
die haar brieven met sieg heil ondertekende
had schoonheid haar eigen gezicht
al ruimschoots verbrand

sindsdien proberen wij een fik te blussen
en proberen zij het vuurtje
aan te laten wakkeren

we gooien een concert ertegenaan
laten helikopters met loodzware olijftakken overvliegen
die met messcherpe rotorbladen de ruime graven
in de wolken
net niet raken

gisteren rolde er geen fust over de rubberen matten
van het ingezakte malieveld

vonden wij tussen uitslagen uitvaarten en grafieken
tijd om ons te verdiepen

rust om elkaar in de ogen te kijken
en na te denken over wat we zo krampachtig
en armetierig instand willen houden

of wat we na 75 jaar eigenlijk
hebben te vieren

*

Dit gedicht werd geïnspireerd door het gedicht 'Todesfuga / Fuga van de dood' van Paul Celan in een vertaling door Ton Naaijkens , de uitspraak van de Duitse filosoof Theodor W. Adorno die stelde: ‘Nach Auschwitz ein Gedicht zu schreiben, ist barbarisch’, de onthulling over het verleden van de jonge Lucebert en het lezen van het gedicht 'Vrede' van Leo Vroman.

Voor het stuk over 'waterboarding' ging ik vooral ten rade bij wikipedia. Ik kan mij voorstellen dat de Japanners het van de Chinezen hebben. Verder vermeld ik als inspiratiebron graag nog de film 'The Report' over het onderzoek naar de wrede en totaal nutteloze martelmethodes van de CIA.

Wat mij op Wikipedia het meest opviel was dit:

"Door mensenrechtenorganisaties wordt waterboarding als martelen aangemerkt. Na afloop van de Tweede Wereldoorlog zijn op aandringen van de VS verschillende Japanners ter dood veroordeeld, die deze techniek hadden toegepast op geallieerde krijgsgevangenen."

En dit (waar ik dankbaar uit heb geknipt en mee heb geplakt):

"De VOC paste een vorm van waterboarding toe op Ambon in 1623. Hierbij werd een doek om het hoofd gewonden en deze werd verzadigd met water zodat het slachtoffer niet meer kon ademen en al het water moest inslikken. In een geval werd de behandeling drie of vier keer herhaald totdat het lichaam van het slachtoffer enorm opgezwollen was, zijn wangen uitstonden en zijn ogen uit de kassen dreigden te raken."

De dood is geen meester uit Duitsland - gedicht bij 75 jaar bevrijding voor de NRC

BED

de namen die je gebruikt
voor het eten het bestek en het servies op tafel
zijn niet de eerste namen

die ik leerde voor eten bestek en servies
en wanneer je me aanraakt raak je soms
een heel ander deel van me aan

dan waar mijn zusje
me kneep als ik haar had geplaagd
of waar mijn moeder me net
wat beter waste

wij slapen in hetzelfde bed
maar het jouwe is korter
en het mijne klinkt meer
als het mekkeren van een geit

je vader en moeder
je opa’s en oma’s
ze heten anders

ze hebben je nooit zo vastgehouden
een kus gegeven
of je gezicht gewassen
met een ruw washandje

wij leven in dezelfde wereld
ik hou je vast
geef je een kus

voor die dingen gebruik je nu
dezelfde namen

je bed en kussen
ieder jaar worden ze
langer
 


*


BÊD

de nammen dy'tst brûkst
foar it iten it bestek en it servys op tafel
binne net de earste nammen

dy't ik learde foar iten bestek en servys
en ast my oanrekkest rekkest soms
in hiel oar part fan my oan

as wêr't myn suske
my knypte at ik har narre hie
of wêr't ús mem my krekt
wat better wosk

wy sliepe yn itselde bêd
mar dines is koarter
en mines klinkt mear
as it mekkerjen fan in geit

jim heit en mem
jim pakes en beppes
se hjitte oars

se ha dy noait oankrûpt
in tút jûn
of in stryk om 'e kop
mei in rûch waskhantsje 

wy libje yn deselde wrâld
ik krûp dy oan
jou dy in tút

foar dy dingen brûkst no
deselde nammen

dyn bêd en tuten
alle jierren wurde se 
langer
 

© Tsead Bruinja
De bundel is te bestellen via http://afuk.nl/?page=shop_product&productID=4563


Bêd - Bed - Gedicht uit 'Stofsûgersjongers / Stofzuigerzangers' (Afûk, 2013)

WAAROM LET NIEMAND OP DE PAARDEN?

er spelen te veel mariachi’s in deze straat
liedjes over vrouwen die komen vrouwen die weggaan en een lekkende badkamerkraan
er spelen te veel mariachi’s

er staan te veel telefoonnummers in het geheugen van onze mobieltjes
nummers en berichten van dooien die we niet durven wissen
te veel nummers

en er zijn niet genoeg flessen wijn om onze paarden de hele avond
de boulevard op en neer te laten draven 
daarom stap ik over op rum
er zijn te veel mensen

er zijn niet genoeg kooitjes met kanaries
voor de mijnschachten waar we nog in af moeten dalen
mijn moeder probeert aan de keukentafel er één bij te brengen 
smeert echte boter om het dichte snaveltje

er zijn te veel gangen te veel paden
één wordt ons fataal

er spelen te veel mariachi’s in deze straat
vannacht is in nederland het kabinet gevallen
maar ik had het met jou over je zuster
over mijn zuster en over de paarden
er zijn niet genoeg ministers

er zijn te veel presidenten
de wereld is één groot poëziefestival
en de ene dichter veel belangrijker dan de andere
pak ze hun kanarie af en hijs ze met vlag en al
op hun brandend paard

want er zijn te veel jezussen aan boord van dit schip 
te veel zeilen

en er is niet genoeg water voor hen om over te lopen

waarom loopt er niemand met de paarden?
rolt er van jouw paarse tong

en tussen mijn paarse lippen vandaan komt
waarom rent er niemand met onze paarden?

en waarom redde verdomme niemand maar dan ook niemand
geen dooie geen minister geen president of kanarie
op het moment dat we ze echt nodig hadden

onze zusters en onze glazen?

er zijn te veel mariachi’s in deze straat vannacht
en ik heb niet genoeg bij me
om het schoolgeld van al hun kinderen
mee te betalen
 
*


WÊROM TINKT DER NET IEN OM DE HYNDERS?

der spylje te folle mariachi's yn dizze strjitte
ferskes oer froulju dy't komme en fuortgean en in lekkende badkeamerkraan
der spylje te folle mariachi's

der stean te folle tillefoannûmers yn it geheugen fan ús mobyltsjes
nûmers en berjochten fan deaden dy't we net fuort doarre te smiten
te folle nûmers

en der binne net genôch flessen wyn om ús hynders de hiele jûne
de bûlevaar op en del drave te litten 
dêrom stap ik oer op rum
der binne te folle minsken

der binne net genôch koaikes mei kanarjes
foar de mynskachten dêr't wy noch yn omleechgean moatte
mem besiket oan de keukenstafel noch ien by te bringen
smart boerebûter om it tichte snaffeltsje

der binne te folle gongen te folle paden
ien wurdt ús fataal

der spylje te folle mariachi's yn dizze strjitte
fannacht is yn nederlân it kabinet fallen
mar ik hie it mei dy oer dyn suster
oer myn suster en oer de hynders
der binne net genôch ministers

der binne te folle presidinten
de wrâld is ien grut poëzijfestival
en de iene dichter folle wichtiger as de oare
pak se harren kanarjes ôf en hys se mei flach en al
op harren baarnend hynder 

want der binne te folle jezussen oan board fan dit skip
te folle seilen

en der is net genôch wetter foar harren om oerhinne te rinnen

wêrom rint der net ien mei de hynders?
rôlet der fan dyn pearse tonge

en tusken myn pearkse lippen wei komt
wêrom rint der net ien mei ús hynders?

en wêrom rêde ferdomme net ien mar dan ek gjinien
gjin deade gjin minister gjin presidint of kanarje
op it stuit dat wy se echt noadich hienen

ús susters en ús glêzen?

der binne te folle mariachi's yn dizze strjitte fannacht
en ik ha net genôch by my
om it skoaljild fan al harren bern
mei te beteljen
 
© Tsead Bruinja
Uit de bundel 'Stofsûgersjongers / Stofzuigerzangers' (Afûk, 2013)

Waarom Let Niemand Op De Paarden - Wêrom Tinkt Net Ien Om De Hynders'

VAN KINDS AF AAN

x heeft gevraagd om overplaatsing
van beeld‑ naar dramatherapie
het duurt lang en het is hem beloofd
als hij de dramadocent erop aanspreekt
blijkt hij niet op de lijst te staan

x werkt het liefst met een opdracht
voor zichzelf tekende hij het huis van pinokkio dat in de efteling staat
hij is van kinds af aan fan en gaat het ene jaar met vrienden naar de zomer
het volgende naar de winter efteling

wat hij zou veranderen aan zijn favoriete pretpark
als hij daar een dag de baas mocht spelen?
de attracties die niet in sprookjesstijl zijn vormgegeven
zouden er als eerste aan moeten geloven
de python hup eruit

het is een attractie waarbij de wachtrij niet genoeg onderdeel vormt van het verhaal

bij beeldtherapie kreeg x de opdracht een levenslijngrafiek te tekenen
op de horizontale zette hij streepjes voor leeftijd
op de verticale schreef hij gelukspercentages
voor elk gedenkwaardig moment in zijn leven bedacht hij symbolen
hartjes voor verliefdheden een ♀ of een ♂ bij de geboorte van zijn kinderen
een kruis bij het jaar waarin zijn vader overleed

vroeger heeft x weleens gelarpt aan een tafel
hij speelde een foute tovenaar

iemand schiet op je en wat doe je dan?
je gaat achter een boom zitten

toen het zijn beurt was wilde hij terugschieten
dat kon niet daarvoor moest x eerst achter de boom vandaan komen
het moest stapje voor stapje

ergens ver weg in zijn toekomst als hij vijfenzestig is
ziet zijn beeldtherapeut zeventig procent geluk staan
hoe komt het dat je op je vierendertigste veertig procent gelukkig was?
wil ze weten

hoe kon dat?
wat voor leven had ik toch?
vraagt x zich hardop af

vertelt dan dat hij een delictverleden heeft
maar ook hele periodes zonder delicten heeft gekend

Van kinds af aan

Tsead Bruinja (b. 1974) is a poet living in Amsterdam. He made his debut in 2000 with the Frisian language collection called 'De wizers yn it read' (The meters in the red). Bruinja’s debut in the
Dutch language, 'Dat het zo hoorde' (The way it should sound), was published in 2003, and was nominated for the Jo Peters Poetry Prize the following year. Bruinja compiles anthologies – including the famous 'Kutgedichten' (Twat Poems) and the anthology 'Droom in Blauwe regenjas - nieuwe Friese dichters' (Dream in a Blue Raincoat - new Frisian poets) –, writes critical reviews, hosts literary events and performs in the Netherlands and abroad, often with musician Jaap van Keulen and occasionally with the flamenco dancer Tanja van Susteren. His most recent collections are Overwoekerd (Overgrown; 2010), and Angel (Hook; 2008). The latter was published in newspaper form and appeared as a free download on a Dutch literary blog. Within a month it had been downloaded 2000 times. At the end of 2008 Bruinja was nominated as the new poet laureate for the Netherlands for the period 2009-2013. Bruinja came in second.

Website: www.tseadbruinja.nl

Tsead Bruinja (Rinsumageest, 1974) debuteerde in 2000 met een Friestalige bundel. Bruinja's Nederlandstalige debuut 'Dat het zo hoorde' (Contact, 2003) werd in 2004 genomineerd voor de Jo Peters PoëziePrijs. Bruinja stelt bloemlezingen samen, recenseert, presenteert, interviewt, vertaalt en treedt op in binnen en buitenland. Sinds 2008 schrijft hij geregeld een actueel gedicht voor het EO radioprogramma Dit is de dag. In datzelfde jaar maakte Herman van Veen schilderijen bij Bruinja's gedichten die geëxposeerd werden in het Natuurmuseum Fryslân. Bruinja’s meest recente bundels zijn 'Overwoekerd' (Cossee, 2010 en het tweetalige 'Stofsûgersjongers / Stofzuigerzangers'(Afûk, 2013). 

Tsead Bruinja

Popular tracks