هی پاییزه و من خشکم زده

آوا از سام
سمپل شده از ترک عاشق اثر کیارش سنجرانی
تولید : آرین حسین زاده
جلد : ژوفیتی

اسفند99 

به خودم گفتم خره
به خودت مهلت نده
این عشق باز بگیره فرصت،درت
میزاره مهرز تهش
این دلو غصش نده
بزار عقدش نشه اگه ضدش
یه دنیا گفتن همه بگو خب قلبمه
فوقش یه دوتا بغض کردنه
دست باده عمرم همه
هی پائیزه و من خشکم زده
برگ تک تو مشتم کمه ولی
جلوت وایسادم تا پشتم نره
یه عمر ازهمه خوردم،تویکی ول کن بسمه
ولی من که یادم رفت،سر پا سنگ تر اصلا
خره ما چند من،لحظه ها رفتن
نکن نه نگاا چپ چپ،اون که رفته نباید میومد
همه جا گشتم نبود رد پات اصلا
حق باهرکس حالا منه لامصب
ته نامردم،با اینکه همه کار کردم
ولی منو آ وا بده
فقط به تنم آوا بده
باز عاشقت بالا بره
از جون تو آزادشه
باز تازه این آزاره
این آواره ی آرامشه
کاش باز یه لحظه ببینمت
آزاد محوه کشیدنت
سکانس خوشبختیت یه صحنه ی بی منه
هی میفتم یاده یقه ی پیرهنت
آخ،که چه سخته بگیرمت
اونوره خیالم 
بگم به اونی که رفته نمیدنت
حالا سهمه کیه تنت
یکم بشین پیشم تو
چی بگیر میگم خب
دیدم سارا چطور میداد واسه
یه سیخ جیگر کص
وقتی یه ایل دیگه ام مفت
میریخت به جیب میزد تف
چقده شبیهتم
مراعاتمو نکنی نظیرتما
فکر کردی اسیرتم
منو کشوندی از زیر بند
شد قضیه حل،نه
رفیق من،غریبه چند
ساله که دنبال تائیدتم
اما همینه وضع،ولی یه فرق
بین منو توئه اونم این
که من تو خونت تو تو خونمی
همه جونتو میخوان تو جونمی
همه وجودمی بی وجود تو منی
انگاری میکنی بخشی از روحمی
خودتو جا گزاشتی توی کودکی هنوزم تو لکی

نزدیک و هم دور،انگاری میلولم روت
جیغ و لرز اوف،چقد دلیر و ترسو
تو ارتفاعت،میشه برف
خجالت،زیره یخ
سفیدیت،میشه غرق
بنده من،زیره هشت
مگه میشه کند،ازت
مگه میشه رفت عقب
پیش من،فقط ریشه 
کرد،اون برین هفت درت
مگه میشه کند ازت

تو کشوره عدم واقعیت
طبیعتت میده طابعیت
جواب یه کلام با قاطعیت
ساده دیدم
اما باشه میرم میشه کارش چی کرد
شاید قرارمون تو دنیای دیگست
شاید سایه ها ام دارن سایه میدن
ولی بگو اینا از آفتاب کین
دارم پاره میشم ولی آخ نمیگم دارم
وقتی رام نمیشم چقد شبیهمی
قد دوریای خدا نزدیکمی
همین دلیل شده برم وقتی یعنی
منم یه منظره ی ندیدنی،زدیم هرچی پرید
عین دیوونه هامن
میمونه یادم چی بوده کارم
بی کوله بارم بی خونه وارم
بی جونه پام بس بیهوده راه رفت
بیرون عالم،میخونه یارم
حواسم به ریه هات هست
وقتی میدوئی میکنن سینه هات رقص
شعر آزاده من به زنجیره هات وصل
که تاب موهات کنار میره بادست
معجزه چندتا چیزه سادست
تو رویایی نه رویا بین
نه بیراهی نه واس دیدت راه هست
ولی عشقو نباید به میله ها بست
وقتی ناامن میشه کناره بغلت
پناه بردن به قوس صافه کمرت
از جلو وایسادم نظامم ندارم
پشت میکنم به اون خواب دمرت
بی نظم تو نظام بدنت
وقتی که جنگتو واسه نفره
کیه که نازت نخره
بگو که حاضرن همه
زندگیم چه داغیه از تنش
غصه میخواست جای خالیه دهنش
فمنیسم یعنی خودت ظلم کنی و
خودتم بشی حامیه بدنش
سنگمو به سینه کافیه نزنش

Comments

Asal

Parsa--sama

ava

nasim

yvilsd

alirad

MiladM77

AGH ZVMVN

callme.iWar

KITKA