آوا از سام
سمپل شده از ترک In Love از کیارش سنجرانی @kiyarash3tar
تولید : آرین حسین زاده @arianhosseinzadew
طراح جلد : ژوفیتی

🟢Spotify: https://sptfy.com/samava


به خودم گفتم خره
به خودت مهلت نده
این عشق باز بگیره فرصت،درت
میزاره محرز تهش
این دلو غصش نده
بزار عقدش نشه اگه ضدش
یه دنیا گفتن همه بگو خب قلبمه
فوقش یه دوتا بغض کردنه
دست باده عمرم همه
هی پائیزه و من خشکم زده
برگ تک تو مشتم کمه ولی
جلوت وایسادم تا پشتم نره
یه عمر ازهمه خوردم،تویکی ول کن بسمه
ولی من که یادم رفت،سر پا سنگ تر اصلا
خره ما چند من،لحظه ها رفتن
نکن نه نگاا چپ چپ،اون که رفته نباید میومد
همه جا گشتم نبود رد پات اصلا
حق باهرکس حالا منه لامصب
ته نامردم،با اینکه همه کار کردم
ولی منو آ وا بده
فقط به تنم آوا بده
باز عاشقت بالا بره
از جون تو آزادشه
باز تازه این آزاره
این آواره ی آرامشه
کاش باز یه لحظه ببینمت
آزاد محو کشیدنت
سکانس خوشبختیت یه صحنه ی بی منه
هی میفتم یاده یقه ی پیرهنت
آخ،که چه سخته بگیرمت
اونور خیالم 
بگم به اونی که رفته نمیدنت
حالا سهم کیه تنت
یکم بشین پیشم تو
چی بگیر میگم خب
دیدم سارا چطور میداد واسه
یه سیخ جیگر کص
وقتی یه ایل دیگه ام مفت
میریخت به جیب میزد تف
چقده شبیهتم
مراعاتمو نکنی نظیرتما
فکر کردی اسیرتم
منو کشوندی از زیر بند
شد قضیه حل،نه
رفیق من،قریبه چند
ساله که دنبال تائیدتم
اما همینه وضع،ولی یه فرق
بین منو توئه اونم این
که من تو خونت تو تو خونمی
همه جونتو میخوان تو جونمی
همه وجودمی بی وجود تو منی
انگاری میکنی بخشی از روحمی
خودتو جا گزاشتی توی کودکی هنوزم تو لکی

نزدیک و هم دور،انگاری میلولم روت
جیغ و لرز اوف،چقد دلیر و ترسو
تو ارتفاعت،میشه برف
خجالت،زیره یخ
سفیدیت،میشه غرق
بند من،زیره هشت
مگه میشه کند،ازت
مگه میشه رفت عقب
پیش من،فقط ریشه 
کرد،اون برین هفت درت
مگه میشه کند ازت

تو کشور عدم واقعیت
طبیعتت میده طابعیت
جواب یه کلام با قاطعیت
ساده دیدم
اما باشه میرم میشه کارش چی کرد
شاید قرارمون تو دنیای دیگست
شاید سایه ها ام دارن سایه میدن
ولی بگو اینا از آفتاب کین
دارم پاره میشم ولی آخ نمیگم دارم
وقتی رام نمیشم چقد شبیهمی
قد دوریای خدا نزدیکمی
همین دلیل شده برم وقتی یعنی
منم یه منظره ی ندیدنی،زدیم هرچی پرید
عین دیوونه ها من
میمونه یادم چی بوده کارم
بی کوله بارم بی خونه وارم
بی جونه پام بس بیهوده راه رفت
بیرون عالم،میخونه یارم
حواسم به ریه هات هست
وقتی میدوئی میکنن سینه هات رقص
شعر آزاده من به زنجیره هات وصل
که تاب موهات کنار میره بادست
معجزه چندتا چیز سادست
تو رویایی نه رویا بین
نه بیراهی نه واس دیدنت راه هست
ولی عشقو نباید به میله ها بست
وقتی ناامن میشه کناره بغلت
پناه بردن به قوس صاف کمرت
از جلو وایسادم نظامم ندارم
پشت میکنم به اون خواب دمرت
بی نظم تو نظام بدنت
وقتی که جنگتو واسه نفره
کیه که نازت نخره
بگو که حاضرن همه
زندگیم چه داغیه از تنش
غصه میخواست جای خالی دهنش
فمنیسم یعنی خودت ظلم کنی و
خودتم بشی حامی بدنش
سنگمو به سینه کافیه نزنش

Ava [Prod.Hosseinzadew]

داره موتو باد میبره
دستمو از یاد میبره
شالتو محکم و خاص بگیر
گم شدن اینجوری عادی تره
پا برهنه رو شن راه میرم
میفتم و هی پا میشم
منتظر آفتاب و غروب
تو گم شدنت پیدا میشم
پا میشم بازم دنبال رده پا میگردم
حتی نفسامم توی گوشم سرصدا میکردن
یهو به خودم اومدم دیدم کل ساحل پاشد
وقتی همه یه وقت پاشونو تو کفش ما میکردن
کج نشسته بودی سرپا راستشو بدونیم
میخواستی که امتحان بکنی شانستو یه جوری
من،که نه ولی میاد واسه تو یه روزی
از روحت بزنم بیرون هی لباستو بدوزی
بگی دستامون توی دست،پاهامون تو یه کفش
دنبال چی میگشت نگاهامون توی دشت
تو دیدی غرق میشه دل دریاهامون تو یه اشک
تو کاشف دنیا شدی من دنیای توی کشف
قایقا تکون میخوردن شل و ول رو آب
مثل من که این طور نشون دادم تورو به موهات
دوتا چشم،دوتا ابرو
دوتا مرداب گیرن تو غروق کوهات
پاروهام شکسته خاک رو زانوهام نشسته
از دور دیدم میشه در یه کلبه باز و بسته
چه گرد و خاکی روی آب نشسته
وقتی توی باد میدیدم روی خاکه دستت
دستایی که صید میکرد ماهیارو میخورد
دوباره اون خاویارو میبرد
توهمون دریا میریخت،زندگیش که این شد
مرگ قصه ی نامیرارو میگفت

و من هی میچرخم تو باد
می غلتم رو خاک
وقتی قلبت از هرچی برید
دیگه نمیترسن موهات
محو تو باد
غلت رو خاک
غرق تو اب
یخ تو آتیش
برف کولاک
تگرگ طوفان
یخ،بوران

دستمو گرفت گذاشت رو شونه های خودم
سنگو داد گفت ریختن کوه به پای خودم
گفت زیر خودت بخواب بکن روی ساحلُ کم
تا اینکه با خودم خونواده شدم
من باخودم از حالا اتاقیم و
جمع کردم اسبابای بازیم و
با کاغذای پاره مثل خودمن که
که کی مینوشت فرداهای تاریخو
شدیم تفاله های امپراتوری
قربانی همون مشتای زنده باد بودیم
چکش زور دورمون حصار اتحاد کوبید
ماتو راهه فتح جنگ بی انتها بودیم
باید میرفتم توهمون کلبه درارو میبستم
تا آخرین نفسم راه هوارو میبستم
خیره تو خونه خفه،خفه خون گرفتم
تو خیالشون اونا رومن درارو میبستن
لبخنده اون صورتای بی رخ داد
عمق گمشده میکرد چه به سادگی دنبال
یه طرف نوره غمش بود
که روم سایه میفتاد
یه طرف نامه ی آخر
که روش تا نمیفتاد
تو نوشته بودی که با این بودنمون
چه قدری بد کردم،که وقتی من رفتم
گفتم دریا بزار آروم شه میام
گفت خیلیا مثل تو رفتن که برگردن

پشت ابر خورشید نداد روی ماه نشون
پختگی اسکله و بوی خام چوب
نشستم اون لبه پام توی آب تکون
ما نزدیکیم به هم چون که دوره راهمون
همه گذشتمو کف آب دیدم
چقده تاریک
توی رطوبت ته پائیز
همه عمرو یه لحظه خوابیدم
داره باد میزنه
سکوت و فریاد میزنه
تو دنیای دریا رو گرفتی تو دستت
و دنیا ساحل و به پات میزنه

محو تو باد
غلت رو خاک
محو تو آتیش
زرد تو راست
اگه برف،بوران
یخ تو راه
این جنگ تو ماست


07-Darya [Prod.Arsalan]

تقریباً دم صبح بود
همه خواب بودن،همه جز اون
پرواز کرد روحم ازم
افتاد یه تن شل روم
خوابمو پروند
بی شروع کرد کارمو تموم
خورشید میکرد نورشو پهن
جمع کرد سایمو از روم

خواب میدیدم یکی جوری میاد
انگار از کوه و کمرای دوری میاد
تا،یادم میره یادم نمیره
یادش از فراموشی میاد
اومد نشست کنارم روزمین
گفت؛چرا به خوابم اومدی
گفتم دست خودم نیست هرجا میرم
از اون کنارا کنارم اومدی
گفت این بار میزنیم یه راه دیگه
همون راهی که تو چشمون خاکه میره
دوتا کور که دیدن ته جاده کیه
ولی چاره چیه همش خوابه دیگه
یه گل توی دستم
میای به سمتم بگیری
اومدنو که اومدی
ولی از رفتن نمیری

کل من؛اون،جز؛به غیرش
زاویه‌ی دنیا اون کنج چشمش
یه سیاهی مشکوک پشت ضلعش
انگاری مرده پلکش
تکون نمیخوره اون ساحل وحشی
پاشید موهاشو رو موج بینش
کردم چشامو باز
شر شد واسم صبح بخیرش
گفت من که گشتم هرجایی رو
نبودم نبودی تو هر فردایی رو
بیا اصلا کاری کن
گفتم میشه بزاری تو دم چاییو
گفت چشم تو فقط راضی شو
گفتم دنیا میده بد بازی خب
گفت،دنیات مگه من نیستم
بامن بازی کن
قهر،لب پنجره باز
سردشه محو آهنگه یه باد
نظام غرور تو مرز یه خواهش
حمله میبره به ارتش نازش
برگشت بد نگاه کرد
خنده با مکث تو لحظه آخر
راه،سرمونو سر به راه کرد
مگه میشه تو سکوت انقدر سرصدا کرد

با چشمش بهم گفت نرو وقتش نیست
نگاه کرد درو اشکش ریخت
انداختم پایین سرو سمتش،بی
اراده گفت:منو!بعدش چی؟
یه روز اینارو مرور میکنیم
توی گوش راست هم دروغ میکنیم
ما باهمیم،همینو از کاغذا پر کن
هرچی پر شدیو باهم دود میکنیم
دیگه وقت رفتن رسیده
رسیدنتو باید مرگ پس بگیره
پا میشی اون جا که از دست نمیره
تو رفتی و رفتنت ازمن نمیره
وقتی حکم جداییو امضا کردم
شمرد اشکارو یک تا رفت ده
تو خشک شدی پرسیدی سردرگم
حالا چیو پیدا کردم
گمشدمو؟
هرچیو جز خودمو؟
ول کن نپرس تومنو
بزار مریض کنم دکترمو
دیگه دیره دیگه
یادم ازت میره دیگه
گفت آسمون تو به زمین نمیاد
گفتم آسمون زمین گیره دیگه
قبل اینکه باز بلند شم میشینم
کاغذ دستتو دستم میگیرم
توش نوشته:"شکستم،میگی نرو؟
یا موقع رفتن چی میگن؟"
داره عذابم میده
این یادی که هی داره از یادم میره
آدم به دنیا میاد آدم از دنیا میره
ولی با عشق یه دنیا از آدم میره
هرچی غم داری گفتم بگو بهم
عمراً بمونه یه بغض از گلوئه
یه عمر رفت بتونه یه ربع بست بمونه
از هوای تو با اون سرفش بخونه
شیشه‌ی عمر دستمونه
رو خودت بشکنش میفتم به جونت
جز این مرگ، چیو؟کی گفت حقمونه
نیستی جلوم مهم نیست کی پشتم بمونه
آخرین گل باغچه رو کاشتی
نامه‌ی آخرو رو تاغچه گذاشتی
منتظری دریا آروم شه
همش کاشِ و کاشکی



02-Dame sobh [Prod.ArianHosseinzadew]

خدای کوچک من

شعر و اجرا : سام
تولید : آرین حسین زاده

زمستان ۱۴۰۰

امشب میکنه با شبای دیگه فرق
چون امشب میفهمی هیچ فرقی بین شبای ما نیست
خبرای خوب هیچکدوم از راه نمیرسن
بهار از هر طرف بیاد ترس ازش نداره پائیز
تو فکرم یه چی دیگست و یه چی دیگه میگم
تا الانم سرپا مونده بودم بشینی که پیشم
دادی عمرتو به شعرم خودت رسیدی به دیشب
دیدی ستاره هارو تا شاید بچینی یکیشم
بیا بشین ستاره هارو نگاه
هیچکدوم مال ما نیست
تو میچرخی میفهمی کار ما چیه
من میخندم میگم نه کار ما نیست
گفتی چرا کسی مثل تو نمیشه
گفتم چون کسی مثل تو نمیشه
تو فکر‌میکنی کاملی و دنبال کاملی
چرا نمیفهمی کل دنیا نصف تو نمیشه

تو این شهر که دار پایه هاشه
یه وره طناب چسبیدم و‌ میگم پایدار
وقتی همه آیدا و با شاملو میشناسن
من خودمو با آیدا
شعر دوای درد نیست،غم‌انگیز،های های
شاملو یه شهر و زنده کرد با شعرش و شعر مرد بدون آیدا

نمیدونم پشت خواسته هات کاشِ یا نه
نمیدونم دست پشیمونی پاشِ یا نه
ولی میدونم کل زندگیمو کردی مثل مرگ
مهم نیست امروز تولدت باشه یا نه
میدونم حق داری توام
حق داری هرکاری کنی بی اینکه من کاری کنم
من امروز لبمو میدوزم و فردا میبرم
بگو چه جایی دادن بهت بخوان هرجاییت‌کنن
آره تو راست میگی من عصبیم یکم
من عوض نشدم یه طوری عوضیم یکم
من خودمو برداشتم بزنم از دل تو برم
با تموم سنگینی اینکه نرفتی از دلم
میبینی منطقی نیستم
شاید بزرگ نشدم بیرون بچگی نیستم
اما شاید بخوام بفهمی که حق چیه هنوزم
ولی دنبال اینکه بهم حق بدی نیستم

تو این شهر که دار پایه هاشه
یه وره طناب چسبیدم و‌ میگم پایدار
وقتی همه آیدا و با شاملو میشناسن
من خودمو با آیدا
شعر دوای درد نیست،غم‌انگیز،های های
شاملو یه شهر و زنده کرد با شعرش و شعر مرد بدون آیدا

Khodaye Koochake Man(Prod. Hosseinzadew)

نگام که میکنی
حس میکنم که دیدنی ترم
هرجا باشی حس میکنم اونجائم
این یعنی وطن
باشم دور ازت
یا که نزدیک
شدی همچی درست ازهیچ
یه نقطه کوچیک تواین هستی
تو باهام عستی
میشه شب میشه روز
همشون مال تو
گذاشتی منو سر کار
سرم توی کاره تو
باشه یکی طلبت
من صدتا بدهکاره تو
چی، فکر کردی چیکارم
تو که آخرش میکنی کارتو

ببند چشمو بشورم آبو
میگن با چشا وا باید دیدت
من میگم باید هرجا میشه وایساد
بی رفتن،رسیدت
میگن با بقیه باید دوخت
همین تورو ازما بریدت
بااین دستا میکشم درد
تا با طاقت شه کشیدت

گفتم تنهام بااین اشکام
گفتی بیا خب اینم بارون
تو باریدی من شدم خیس
جفت باهمدیگه شدیم آروم
گفتم برگردونم بسه
گفتی چی میشه اون جای خالی
گفتم اون تویی که یکی ای
از من میدونم چند تا داری
ازاون موقعی که اینو گفتم
میگردم پیت بالا و پایین
به یه ناکجا که رسیدم
نشدم خسته بگم کجایی
وقتی میدونی که چی غممه
کدوم حرفا پشت لبمه
توخودت این تنو دادی بهم
شد انتخابم که چی تنمه

یه جور بغلم کن هیشکی نفهمه
زخم روی تن کدوممونه
باتو زمان فقط یعنی یه لحظه
خوشی که تو غم غروبمونه
یه جور بغلم کن هیشکی نفهمه
دل کدوممون شده تنگ تر
مادوتا میکنیم هی جنگ سر
اینک کدوممون بره عقب تر

دلم رفت
دیدم اصلا چ گریه ای داره خندت
دیدم وقتی،چیکار کردی
شدم عاشق کارای نکردت
تو که قیافه نداری
ولی شدم آینت
تاوقتی اینجایی
ازم نپرس چیه فایدت
میشم آب منه خجالتی
تعریف نکن ازم اینا خودتی
منو بنشون ازم هی بپرس
من فقط بگم هرچی که تو بگی
میکنم اشتباه میشی عبرت
انگار ته نداره این قصت
میگم تو عشقی لابد من نفرت
میگی شدی تو بینشون قسمت
بیا این بار باهم
بکشیم دفعه بعد
همش همونه تو همون خدایی
منم برات میشم همه مردم
اره تو همون سر دردی
و منم اونی که دردسر شد
اصلا هم مهم نیست جنگ سر چی
فقط بیا واکنیم سر جنگو
حالا هرطور

صدات میزنه هرکسی یه جور
ولی میشنوی فقط با یه دل
دریا رفیق باهات بهش بگو
کشتیام خیلی وقته نشست به گل
هرکی میخواد تورو براخودش
منم یکی از اونا
هرکی میزاره روی تو یه اسم
چه گاد چه الله چه اهورا

Aeine [Prod.Toxwin]

مار
شعر : سام و حسین پژمان بختیاری
آهنگساز : صوت
جلد : طاعون
۲۲شهریور ۱۴۰۱

انتهای درد بیدم تره
/انتهای درد دیدم تورو/
قهر بیدم تره
/قهر دیدم تورو/
پوشت لب‌‌ی مرگ بیدم تره
/پشت لب‌ی مرگ دیدم تورو/
دره هانمن بیدم تره در به دری
/تو دره ها دیدم در به دری/
اما از حواس پرت بیدم تره
/اما از حواس پرت دیدم تورو/
تو بوگو تو کویه مره نیده ای مار
/تو بگو تو کجا منو ندیدی مادر/
چقد بیمیرم‌ به تی بدهی
/چقد بمیرم میشه بدهی تو/
وقتی تی هوا زنده گود مره
/وقتی هوای منو زنده کرد/
بگو شا می سینه هان چرکی نبه کی
/بگو میشه سینه هام چرکی نشه/
وقتی کونج‌دیلی‌عشق‌کسی‌خانه نره
/وقتی کنج دلم عشق کسی خونه نداره/
های کس جای در این خانه ی ویرانه نره
/کسی جایی تو این خونه ویرونه نداره/
وای فدم هرکس می دیل پس‌آوره
/بدم به هرکس دلم رو پس میاره/ 
مار کس تاب نگهداری دیوانه نره
/کسی تاب نگهداری دیوونه نداره/
ایته‌کوره‌‌سویه‌ پیله گودیم آی آبرار
/به یه نور کور پیله کردیم برادر/
او شمع که سوزه ایته پروانه نره
/اون شمع که میسوزه یدونه پروانه نداره/
امی عومره دو‌دستی فداییم‌ جای کو چشمه
/عمرمون رو دو دستی دادیم به کدوم چشم/
دست کوره گیتن که ان همه چانه نره
/دست کور رو گرفتن که این همه چونه نداره/
هی آه مکش آه بیهوده که تاثیر
/هی آه نکش بیهوده که تاثیر/
راهی به حریم دل جانانه نره
/راهی به حریم دل جانانه نداره/
از میان عقل فروشان چی گده بیده ای مار
/این میون عقل فروشا چی‌میگن،دیدی مادر/
دیوانه سر صحبت فرزانه نره
/دیوونه سر صحبت فرزانه نداره/
که ماری مردنیه‌ اَ گریه هم‌کردنی به
/که مادر مردنی و این گریه هم کردنی/
ولی می غربته رِ دنیا مره شانه نره
/ولی برای غربت من دنیا برام شونه نداره/
چه غمنگیز ببست‌ قصه فدا جان
/چه غم انگیز شد قصه،داد جون/
خود او،جانی که طاقت خو جانه نره
/همون جونی که طاقت جون خودش رو نداره/

ماری جان بیده ای نا نرما
/مادر دیدی جون ندارما/
بوگوفتی‌ ان‌جگر ان دندان دِ حال نرما
/گفتی این جیگر و این دندون،دیگه حالی ندارم/
می چاله بیده ای بوگوفتی بس هَیِ زای
/چاله من رو دیدی گفتی همینجا بمون بچه/
طاقت دکفتن‌ چاه نرما
/طاقت افتادن تو چاه ندارم/
مث که نیده ای تو آبادیه مار
/مثل اینکه ندیدی تو آبادی رو مادر/
همچی بوشو زندان بمانست آزادیه مار
/همچی رفت زندون موند برای آزادی مادر/
تو مره گی شولوغه به خیابان نوشو
/تو به من میگی وقتی شلوغ میشه خیابون نرو/
ننی راهه امی حق که داعوا‌ نیه‌ مار
/نمیدونی راه حق ما که دعوا نیست مادر/

خدا تو کمینه،پشت روی این زمینه
بترسید که روز حساب نزدیکه
روز شبای بی جناح نزدیکه
حساب بی کتاب نزدیکه
نزدیکه روزه وصال حلقه ها
مرگ خورشید مرگ نقاب پرده ها
روز کور شدن چشم خان لطفعلی
جشن روز نگاه ب برده ها
نزدیکه انتقام زندگی از مرگ
بهر از اومدن پی بی این رفتن
به راستی که مرگ باید داد
زد چه دروغ زندگی کردن
روز هنر باطن و نقش
فروپاشی ثابت و‌ لق
چی کافی چی کم چی میشه کامل و بس
هدف خلقت آفرینش نیستی
روز جدایی باطل و‌ حق
توئه زاده‌ی نفس و حروم نفس
حقا این میله و عمر پهلوی قفس
شمارو هیچ خدایی منزه نمیکنه
یه لکه رو گردن کبود هوس
پس حاصل تجاوز همه‌ی زباله های شهر
تو سطل مغز مینشونید کدوم خدا به جای حق
خون شما حلال تر از خون من
بعید میدونم کشت اینا گناه ما بشن
زمین نمیخوایم تاباشید شما روی زمین
تا اینجاشم واسه خیلی چیزا دعا گوی همیم
مکر بدید خرج که آخرین نفستونِ
برا شماها نشسته خدا توی کمین

کی انتهای درد بیده مره
/کی انتهای درد منو دید/
لب به لب مرگ بیده مره
/لب به لب مرگ منو دید/
دکفتم‌از یاد کی اَ درهانمن
/افتادم از یاد کی تو این دره ها/
از حواس پرت بیدم مره
/از حواس پرت دیدم خودمو/

Mar [Prod.MahanSowt]

۲۸دی۱۴۰۱

ببین ولم کن
عصبیم و دلم پر
یهو یه چی میگم ناراحت میشی
اونم تو یه برخورد
ببین وا بده
بزار برو منو بهم حال بده
بزار فکر کنم اون بیرون خبریه
بزار این پریدن بهم بال بده
انقده بی حوصلم
بگی به خدا،میگم دودلم
میگی چی کنم،اینه مدلم
فقط‌ چون نخواستم که به توبرم
تو میگی بدم من میگم باشه
پره اربدم خب اینم باشه
نگو کی اومد چی چی همراشه
اونم مثل من،پره ای کاشه
تو میگی برو منم خب میرم
من همین بودم هنوزم اینم
جز خودم دیگه چیزی نمیبینم
بیا دست بزار این چپ سینم
ببین میتپه،ولش کن چرا
زبونم چوب خداس نداره صدا
چشت تو چشم،نگامو‌نگاه
اومدی برم،وداع و وداع
تو کی اصلا،من الان کجام
نمیشه وایسم روی دوتاپام
دستی نمونده که بگیره دعام
چرا فکر میکردم تو میای باهام
فکر میکردم یه روزم میشه بریم
خودمونو تحویل یکی بدیم
ولی خب نشد،دیدی اوس کریم
بازم این سری،زیر درد سریم
چرا انقده من زدم به اون در
همه رفتن چرا من موندم
میگن از اهنگات‌نمیاد نون در
پس‌،‌من چرا خوندم
میگن شکمت با چی میشه سیر
عمرت داره میره حاجی میشه دیر
رخت توی این بازی میشه پیر
دیگ زندگی جایی نمیشه دید
ولی هی ول‌کن یه چیزی‌میشه
میاد در ریش یا درمیاد ریشه
یه روز قد رفتنت از پیش
هرکی آروم میری از پیشت
ولی نترس،چیزی‌نمیشه
رخ من ماته رخ تو کیشه/کی شه
ولی نترس،ما کشیدیم درد
اینم بکش که آخریشه



Velam Kon [Beat.Delta]

بهمن۱۴۰۱

به خداحافظی تلخ تو سوگند، نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع، ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند، نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند: نشد!


گاهی اوقات صلاح است که تنها بشوی

چون مقدر شده تکخال ورقها بشوی

گاهی اوقات قرار است که در پیله ی درد

نم نمک شاپرکی خوشگل و زیبا بشوی

گاهی انگار ضروری ست بگندی در خود

تا مبدل به شرابی خوش و گیرا بشوی

گاهی از حمله ی یک گربه ،قفس میشکند

تا تو پرواز کنی راهی صحرا بشوی

گاهی از چاه قرارست به زندان بروی

آخر قصه همآغوش زلیخا بشوی

من فقط دلنگرانم که خدا ناکرده

بهترین دوست! تو یکروز یهودا بشوی


شعر:فاضل نظری

Yahooda [Prod.KANZLER]

۷اسفند۱۴۰۱

نه سیگار حال میده بهم نه الکلا
ولی نمیشه بازم که پاشم صبحا
کل زندگی خوابه همش انگار
هرجاباشی فقط میزاری تختو جا
خدارو میخوای ازخدا
وگرنه شیطون کجا بود جم کن وا
بده این دست و پا زدن و مست و پاره
تا ندونی باید شنا کرد کجا
تو کشتی نوح باشی غرقی
پسرِ پسر خدا باش حالا هرکی
یه ماهی باشی رو آب یا رو خاک
موقع مرگ ساحل و دریا نداره فرقی
کنار نیای از کنار میری
یا کنار میزنن تا کناره‌بگیری
سقفتو‌ میزنن تا ستاره بچینی
یه ذره زندگی نکردی اضافه بمیری
کی داره طاقت درد تورو
بسه برو
مگه تا اینجاش چطوری رفته جلو
یا تو رفتی یاخودش رفته یهو
ببین از من میشنوی حرف گوش نده
دل بیخیال نمیشه مغز ازهوش‌نره
دلی که رد شدن از روش همه
دیگ چی میخواد دربیاد از توش مگه
همه یه روزی تنهات میزارن
میرن و خاطره برات میارن
هر حرفیو‌ میزنن‌بعد میگن
تو که این صحبتارو نداشتی بامن
پس ترجیح میدی ترجیح ندی
یا فقط بگی بوده تقدیر،همین
دلیل نیاری سنگین تری
اگه ازمن میشنوی
دیگه باد میبرتت
دیوار حاشا جار میزنتت
هی میفروشه باز میخردت
یکم بودی کاشکی بلدت
اما حیف،دیگه وقت رفتنته
بااینکه تقصیرا همه گردنته
غم چیه اصلا
فکر میکنن خنده هات همه از غمته
نیای بگی یه روز چرا باد مارو برد
وقتی سایت حق یه آفتابو خورد
همون آفتاب بخار کرد بغضشو‌ هی
بارون شد اشکش باز مارو شست
حتی عاقلا شدن عاشق دیوونه بازی
وقتی فهمیدن میگذره میون ماچی
غیر ما کی دیگه میدونه ماییم
اونی که اشکشو پای این ویرونه ها ریخت
هرچیم که بگم ته دل پره
به خودت بیا مگه چت شده
هرچی غصه بود سرت حیف و میل
کی میفهمدت حتی اگه دق کنه
همچی از مزه افتاده
جز بازی با سر خودکارت
تهش همچی خراب میشه سر وجدانت
اگه دیگه نشه خوشحالت کرد
اگه دیگه نشه سرپا بشی
اگه دیروز رفت و دیر فردا رسید
دلت نگیره از ناکسی
تنها نزار حتی اگه تنها کسی
حتی اگه منو نمیشه بخشید
نه میشه دل سوزوند نه میشه اشک ریخت
نه میشه گفت چیزی نه میشه خندید
فقط میشه رفت،هیچ
سیگارتو دود کن لب پنجره
عشق بازی کن باهاش لبتم‌ بده
تخت گوشتو بزن به تن من گره
بیا خوب بخوابیم،شبتم بخیر



Shab Bekheyr [Prod.KANZLER]

اردیبهشت ۱۴۰۲

ما خسته ایم،خیلی آروم
میگیمش‌اینو نه تو خیابون
نه تو صحرا نه بیابون
نه گوش امثال تو نه این قانون
شاید اشتباهی رفتیم راهُ
میخواستیم سوزنو سوزوندیم‌کاهُ
توی چاه بودیم نشون دادیم چالُ
پشت هم میگشتیم دنبال بالُ
آخرش سقوط کردیم از این آسمون
که زیرش واسه نون میدادیم کاسه خون
به هرکیم‌ که‌ گفتیم تا بمون
رفت تو اتاقمون نشد هم خوابمون
چی بگیم از حالمون
چیکاره ایم‌ به کیا گیره کارمون
بریده تابمون نمیده تابمون
ما میریم‌،تو میخوای جابمون

یه وقتا باید بری
یه استراحتی به خودت بدی
مهمم نیست که برسی‌به‌چی
اصن زندگی بکنی که چی
مهم نی کجا،مهم نی چطور
مهم نی واقعی باشی یا دکور
این دنیا همچی میزاره جلوت
با اینکه چیزی بستگی نداره به تو
پ بیا بزن ب دریا دلو
چرا کشتیات‌نبینه‌گلو
میزاری چیو،پیش خودت گرو
ای ای،ساده لوح
از عمرت داد بهت کی رسید
که اینطوری تلخه برات‌بی حسیم
گفتی آدم به آدم نمیرسه
گفتم ما وایمیسیم‌و‌میرسیم

من تواین بی حسیا‌ هی میخورم غلت ببین
من دیگه خسته ام حتی از ازین خستگیم
کاش میشد پول بدیم از اینجا دربست بریم
نه بیاد اشکی و نه حتی دلتنگ بشیم
سر بزار رو شونه هام یا که بغلم بشین
بهم بگو کی بود اومد چیشد اصلا رفت که چی
چی رسید تهش به ما از این همه وابستگی
کاش یکی خسته تر ازما بگه ما خسته ایم

من میگم انتظار،تو میگی بکش
من میگم‌پارم تو میدی کشش
من میکشم،لب و دهن و ابرو
به تو میرسه میزاری تو چشش
من میگم بس کن،چیه فایده
میگی همون که نمیرسی بهش
میگم چرا حقیقت شیرین واسه تو
میگی چون یه جایی زدی به دلش
شاید اصلا نباشه به هیجات
که کی جز خودت دیگه اینجاست
انگاری کردیم توقف بیجا
باید بریم هرجایی غیر اینجا

ما خسته ایم،بماند‌چراش
چه دلیلی بزرگتر از اون چشاش
اون دستی که دست مارو گرفت
چیو باید بریزیم به پاش
میگن جدی نگیر،همش یه شوخیه
زندگی معلوم نی تو کدوم گوریه
هرکی یه جور نمیدونه چجوریه
چه نزدیکی بدی تو این دوریه
یکی زندگی رو دیدتش توی مرگ
یکی توی طوفان یکی توی برگ
تو توچی میبینی شاید توی خواب
اون یکی هم میخوابه ولی روی نفت
تو ‌کجایی،ازخودت جدایی
انگاری‌دوتایی
خدا که نمیخواد خدا باشه
جای خدا شدن بکن  خدایی

من تواین بی حسیا‌ هی میخورم غلت ببین
من دیگه خسته ام حتی از این خستگیم
کاش میشد پول بدیم از اینجا دربست بریم
نه بیاد اشکی و نه حتی دلتنگ بشیم
سر بزار رو شونه هام یا که بغلم بشین
بهم بگو کی بود اومد چیشد اصلا رفت که چی
چی رسید تهش به ما از این همه وابستگی
کاش یکی خسته تر ازما بگه ما خسته ایم


خسته ایم [ آهنگ.Mekkow ]

فراموش
شعر : فاضل نظری و سام
تولید : KANZLER
جلد : ژو
اردیبهشت۱۴۰۲

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم

چی بکنه سر حال
منه لال،بگو دیگه مگه کار
برات داشت،ندیدی که همه جا
غمت باهامه،چه اول راه و ته جاده
منو برش دار مگه آخه
ندیدی همه جا کمت داره
ببین تو همه حال نره یادت
کی میخواد بپره باهات سر ماه
چی بکنه سرحال
منه لال تورو چرا هی هوا ورت داشت
ندیدی که همه جا غمت باهامه
چه اول راه چه ته جاده
منو تنشا و تن پاره
زیادی همه جا کمت داره
این دیگه تهشا‌،نره یادت
نیفتی از سر چال ته چاه

به خودم گفتم خره
بپا دلت از این جلو تر نره
باهمین پشت کردنت
راحت همه میفتن سرت
هیچوقت نگو یه دوتا بغض کردنه
بگو این دل چیه غصش‌مگه
که هی راه میره هی میگه خب قلبمه
یه عمر چند تا شبو صبح کردنه
ولی من که یادم نرفت
صحنه ها اکثرا طنزه یا مسخرست
نمیپره خنده ها از سرم
لحظه ها،سرصدا،بچه ها مغزم،اه
منو وا بده برو
ندارم قابله تورو
حق به جانب تو شد
بحث پس کجا بره جلو

 دنیای بی رحم،من
دارم دنبالت میگردم
بگو کجای این شهرم
چرا معتاد این زخمم
به این افتاده میخندن
میگن خماره‌ این، نعشست
اگه دوباره این برگشت

زده دیگه به سرم
از هرجا که وایسادم بپرم
ناز مرگمو بخرم
زده به سرم،اوه چقدم
چقده شده بسم
نه بعضیا،همه از دم
ولی چی برمیاد از دستم
تو فکر کن خستم

فکر میکنن سرسنگینم
نمیدونن سنگینه سرم
نمیدونن سرشون میره
از سر خودم وقتی بپرم
نمیدونن حالم چیه
کارم چیه یا بارم
من که از چشم خودم افتادم
فرقش چیه که الان کجائم
وایسادم رو زانوهام
از دریا میترسن پاروهام
طوفان برنمیداره دست از سرم
تا باد قایم شدست لاموهام
گیرم که شد گیرم بشه
این همه شد اینم بشه
چی مگه شد این دفعه شه
میرم یهویی دیرم بشه

دیدی دیدی تمومه،کی میگی پهلومه
بیخود میشی حروم،دیدی هیچی موند
میشم بی رمق،نمیفهمم
چطور از این قفسِ باز نمیپرم

مثل تموم عالم،منم حالم خرابه
این دیگه یه خواب نیست،این واقعا سرابه
خدا کجای کار،عشقُ یادم نداده
چرا فراموش شدم،چرا کارم نداره

خیلی وقته مسخرست
این دنیا و همه منظرش
باخودم چقده حرف زدم
که این حرفا بپره از سرم
چقده به خاک و خون کشید
تا یکم ازهمه دور بشی
باید مرد و زنده موند
باید با غم اروم بشی
دلت نگیره باز
اگه همه میرن یه روز
چقد تو ساختی باهاشونو
بهت میگن بسوز
اگه باریدی با اشک
گرفته از آسمون دلت
بدون هست یکی همیشه
حواس اون بهت

مثل تموم عالم،منم حالم خرابه
این دیگه یه خواب نیست،این واقعا سرابه
خدا کجای کار،عشقُ یادم نداده
چرا فراموش شدم،چرا کارم نداره




فراموش [ آهنگ.KANZLER ]

۷مهر۱۴۰۲

اومده دستم دیگه
هرچی که بدست بیاد از دست میره
فرق نمیکنه برفرض چیه
چه من باشم حالا چه هرکس دیگه
دیگه فهمیدم اینو
که اونایی که کور شدن ندیدن چیو
الکی نشو رو زمین درگیرو
که اگه یکم ناز کنی همینم نی
میگن رویاهات عوضت‌کرده
کی،زندگی میکنی خبر مرگت
این قفس تنگ نمیشه نفس حقت
گفتم،شنیدی تاحالا یه پرنده پرت شه
گفتی وسط حرفت پرواز فقط یه حرفه
گفتم حرف نمیزنه اون که بلده حرفه
باشه تارو پودم از یاد نبره هرگز
که کجا رفت بغضام‌وسطه خنده
اون که یه عمر پی کلمه گشت
جز هیچ هیچی ندید دیگه وسط صفحه
پس از هیچی و هیچکسی طلب بخشش
نداره اون که گندید نمکه زخمش
نفره بعد شبیه نفر قبلش
واسه بازی دنیا بگو نزنه قدش
اون که سمت اعتیادش یه نفره رفته
موقع برگشت قد چند نفره ترکش
من گردن آرزو رو کردم کبود
ولی تهش زیر سر خودم گردن نبود
بعداون‌سیگار مثلش‌حال میداد بم
ولی مثل اون ضررش به نفعم‌نبود
هرچی که موند رفت از پهلوم
جز،لپای این چند خط کلوم
من دیدم شهر چطوری ویرون تر شد
تو ندیدی و ممد نبود
من حاصل این فکرای بی تعلقم
ندیدنو دیدم ازخودم
پس،باید تورو بی طرف کنم
بعد ببینیم کی میشه ما از این طرف شدن
توام بیا تو اگه داری جنمه‌ رشد
باید صفحه تاریخشو‌نو‌ با کلمه کشت
اونی که به دیواره روزگار نزنه مشت
بعیده دستشو جلو مرگ نبره پشت
منم مثل توام دنبال جوابه بهتر
ما آفتابو میخوایم بیا از سایه بگذر
تا مطیع باشی بالای سرته قانون
قانون باش که هیچیزی نداره پیگرد
دستای فریبو از پشت ببند
بزا بهت بگن سرخوش، بخند
مهم نیست دوست دارن مردم چقد
یا چقد از پشت پشتتن


تار و پود [ آهنگ.مترونوم ]

مژده بده، مژده بده، یار پسندید مرا
سایه ی او گشتم و او برد به خورشید مرا
جانِ دل و دیده منم، گریه ی خندیده منم
یارِ پسندیده منم، یار پسندید مرا

مست آمدم ای پیر که مستانه بمیرم
مستانه دراین گوشه ی میخانه بمیرم
درویشم وبگذار قلندر منشانه
کاکل به سر افشان به سر شانه بمیرم
میخانه به دور سر من چرخد واینم
پیمان که به چرخیدن پیمانه بمیرم
من بلبل عشاق به دامی نشوم رام
دردام توهم بی طمع دانه بمیرم

کعبه منم، قبله منم، سوی من آرید نماز
کان صنمِ قبله نما خم شد و بوسید مرا
پرتو دیدار خوشش تافته در دیده ی من
آینه در آینه شد: دیدمش و دید مرا

من دری یتیمم. صدفم سینه ی دریاست
بگذار یتیمانه ودردانه بمیرم
بیگانه شمردند مرادر وطن خویش
تابی وطن واز همه بیگانه بمیرم

مژده بده، مژده بده، یار پسندید مرا
سایه ی او گشتم و او برد به خورشید مرا
پرتو بی پیرهنم، جان رها کرده تنم
تا نشوم سایه ی خود باز نبینید مرا

کو نی زن میخانه بگو جان به لب آور
تا با تبو لب بر لب جانانه بمیرم
این دیر مغان ته چک ایران قدیم است
این جاست که من بی چک وچانه بمیرم

شعر : استاد ابتهاج و شهریار
آهنگ : فرشاد جمالی

01-Hoo [Remake]

ملولان همه رفتند در خانه ببندید
بر آن عقل ملولانه همه جمع بخندید
به معراج برآیید چو از آل رسولید
رخ ماه ببوسید چو بر بام بلندید
ملولان به چه رفتید که مردانه در این راه
چو فرهاد و چو شداد دمی کوه نکندید
چو مه روی نباشید ز مه روی متابید
چو رنجور نباشید سر خویش مبندید
چو آن چشمه بدیدیت چرا آب نگشتید
چو آن خویش بدیدیت چرا خویش پسندید
همان یار بیاید در دولت بگشاید
که آن یار کلیدست شما جمله کلندید

در خانه نشسته بت عیار که دارد
معشوقِ قمرروی شکربار که دارد
بی زحمت دیده، رخ خورشید که بیند
بی پرده، عیان، طاقت دیدار که دارد

یک غمزه دیدار، بِه از دامن دینار
دیدار چو باشد غم دینار که دارد
جان‌ها چو از آن شیر، ره صید بدیدند
اکنون چو سگان میل به مُردار که دارد
چون عین عیانست ز اقرار که لافد
اقرار چو کاسِد شود انکار که دارد
ای در رخ تو زلزله‌ی روز قیامت
در جنت حُسن تو غم نار که دارد
با غمزه‌ی غمّازه‌ی آن یار وفادار
اندیشه‌ی این عالم غدّار که دارد
گفتی که ز احوال عزیزان خبری ده
با مخبَر خوبت سر اخبار که دارد
ای مطرب خوش لهجه شیرین دم عارف
یاری ده و برگو که چنین یار که دارد
امروز ز سودای تو کس را سرِ سر نیست
دستار که دارد سر دستار که دارد

بستهٔ بند بلای تو نجاتی دارد
خستهٔ رنج غم تو درجاتی دارد
هر که شد مردهٔ درد تو نمیرد هرگز
کشتهٔ عشق تو جاوید حیاتی دارد
طاق ابروی تو محراب دل ماست از آن
روز و شب خاطر ما میل صلاتی دارد
نعمت الله که سلطان جهان عشقست
چون گدایان ز تو امید زکاتی دارد

به دل خشک من پیر گلستان بده یار
به منه بی جانت جانانم جان بده یار
که اگر کوی تو دور است من دور شوم
تو بگو من چه شوم عشق نشان بده یار


شعر : شاه نعمت الله ولی"
حضرت مولانا "


05-Malool [Prod.MoeinFallah]

*نكند فرق به حالم 
که برانی
چه بخوانی
چه به اوجم برسانی
چه به خاكم بكشانی
نه من آنم كه برنجم
نه تو آنی كه برانی...

منو این نور،به بینا و کور
به نزدیک و دور،میتابیم جور
به وقت عبور؛تو اصل حضور
بودیم و هستیم و خواهیم بود
هم توی بد هم توی خوب
بی مکان و زمان؛بی وقفه بکوب
توی رود عسل؛توی فضله و جوب
بودیم و هستیم و خواهیم بود
چه توی ضرر،چ توی یه سود
چه صحرا و خاک ،چه دریا و رود
چه طنین‌ و چه تاب،چه تارو چه پود
ما بودیم و هستیم و خواهیم بود
تو کجایی کجا،از مایی جدا
یکی شدی بعد ! از دوتایی، دوتا !
چه خوب و چه حیف؛چه زور و چه کیف
بلکه یه روز خدا شی، خدا!

*نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی كه گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد، نروم باز به جايی
پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهی

گم کن منو گم کن منو
خالی از کل تلاطم کن منو
هرچی که هستی تصور کن منو
نه من جز توام نه تو جز منو
تا هرجایی ک‌ه میکشه فکرت
هرچیزی که بشی میشم عینت
چرخمه‌ دورت کوکمه‌ کیفت
نه منم جز تو نه جز توئه غیرت

**کبریای توبه را بشكن! پشیمانی بس است
از جواهرخانه خالی نگهبانی بس است
ترس جای عشق جولان داد و شک جای بقین
آبروداری کن ای زاهد! مسلمانی بس است
نسل پشت نسل تنها امتحان پس می دهیم
دیگر انسانی نخواهد بود قربانی بس است
بر سر خوان تو تنها کفر نعمت می کنیم!
سفره ات را جمع کن ای عشق! مهمانی بس است!

نور و این من توی این تن
شدیم یکی شدیم وطن
چه بشیم پاک چه توی لجن
باز منم که اون باز اونه که من
چه بیرون خلع چه توی عدم
چه دیروز عزل تا فردای ابد
یکیه یکی ، چه صفر و چه صد!
کی واحده که باهاش یکیه احد؟!

بگو قبل تو بعد تو واهی بود
بگو درست ترین چه اشتباهی بود
ما هستیم و بودیم و خواهیم بود
تو نبودی تو نیستی نخواهی بود

منو کردیم زیر مارو کردیم رو
با جفت خیر و شر کردیم خو
***که یکی هست نیست جز او
وحده لا اله الا هو



*مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری
**شعر : فاضل نظری
***شعر : هاتف اصفهانی



07-Mano in Noor [Metronome]

دستامو میبرم تو دریا
موج میزنی با اوجت‌میرم‌ رو ابرا
یه جوری زندگی میکنیم انگاری فردا
همچیو میخواد بگیره ازما
دستامو میکشم رو خاکت
طوفان میشی که ببری منو همراهت
چقد حرف میزنی وقتی میشی ساکت
پره قشنگیه عکس خالیه‌ قابت
دستامو میزارم تو بادت
تو اسممو‌ میخونی و نمیگم من حاضر
نسیمت‌ میپرسه خوب کی میشه حالت
میگم تاوقتی که تو قلبتم‌ غایب نه
دستامو میزارم تو آتیشت
خودت خوب میدونی چه جهنمی پا میشه
بهشتیا یه حالی میشن میگن این چی حالیشه
فکر میکنه آتیش برا ابراهیم خدا میشه
کدوم تاریکی روشن شد بعد حرف واعظ
فقط کسب تکلیفشو میکرد هر لحظه عابد
کدوم آبو میبینه که غرق زاهد
تا که بشه شاید قطره قطره عارف
میدونم فکرمو بردی توی تصورت
منو گیج کنی که همینه تبحرت
عشق ما یه وقتا تنفره
شایدم از خودم،شایدم ازخودت
خودتو میبرم تو خودم
جایی که خودمو خودمو خودمو توام
تو،قبل اینکه بکنی‌ گمم
بگو که تو منی،یا منم که توام
من،قلبمو میام تو قلبت
سینه های بیشتری نیاز داره خلقت
سرنوشت ازنو بنویس آخرین برگت
این بنده‌ی سنگ ، نمیکنه ترکت

جوونی فکر میکردم باید بشم پیر برسم به تو
ازخودم دور شدم به این دید برسم به تو
حس میکنم همچیِ این هیچ ، برسم به تو
اگه دیر برسم تو...
پاهامو دادم واسه شمردن قدمت
دیدم ناکجایی و بدون گنبده حرمت
بچگیمو ندیدم که خودمه بغلت
همینجا پی میبرم به قدرت عدمت
توی هر زاویه ای‌، به هر سمتی قائمی
دیگه بحثمون یه عمر نیست وقتی دائمی
مظلوم نمیشم با دیدن ظلم تو
میگم کاملی یعنی خودتم ظالمی

میبوسم دستاتو واسه این رهایی
تو تنها نیستی تو تنهای تنهایی
چه مرزی میشه کشید قد بی پناهی
بی نهایت،نهایی

چه بهایی دادی واسه این تباهی
اصل وجود تو شد راز این نواحی
چند تا سر دادی واسه بی هوایی
بی نهایت،نهایی

راز تورو عطار فهمید یا سنایی
کدوم شهر عشق کدوم سقف و بنایی
غلت زدم توی حضور عدم
پرت شدم از حد بی فنایی

کدوم حسابی که ازهمه سوایی
که نه شعر شدی نه شور و نه نوایی
چقد حاجتی که به همه روایی
بی نهایت،نهایی

08-Nahaie [Prod.Alani]

۱۹ آبان ۱۴۰۲

چی بگم نزارم که چی تهش
بگم بده گوش فقط بگی چشم
بگم قصه ی کلاغ تو بگی پر
پر و پر و پر و پر
من ساکتم یه حرفی تو بزن
یکم نگام‌ بکن آره باخودتم
من یه روزی میارم جمله کم
اون موقع شاید بفهمم مفته حرف
ببین میارم کم
زیاد از حد بیدارم شب
نمیدونم کجا چیکا کردم
که خیالت بی خیالم‌ کرد
کی ندیدشو داره انقد دوست
بهش میپیچه مثل شب و روز
تو ساختی ساز تو ساختی سوز!
یه دنیا سرما ، یه تیکه پوست؟
آویزون بادم،بندم به موت
میزنم حرف تو سرم سوت
کی میکنه گوش جز تو ...
نمیدونم روت گیرم یا توت
هرچی که هست انگاری نیستم
میرم تا اونجایی که وایمیسم
گونم سرخ میشه ولی خیس نه
تا وقتی هستم انگاری نیستم
اگه زندم‌ چرا گورمو‌ کندم
با افتخار بگو چرا شرمندم
به چی دستگیرم به چی پابندم
نه گریه دوا، میشه نه خندم
تو بهتر بلدی چی ب چیه
تو یکی ای بگو خب کی به کیه
چرا میکشی نمیدی دیه
عشق میکنم بگی الکیه
تو بزن حرف من بدم گوش
دیوونه شو برم از هوش
تو بگو ریخت من بگم چی
بگی دلم بپرم روش
ولی خب این،خیال خامه
محکومه این بیراهه پامه
و این جاده راهش زیاده خواهه
بی انتهائه،پیاده راهه....
یه چنگ به صورت یه چنگی به گل
دیوونگی ، بی عقلیه ول
و تو که هنوز ، نگفتی بهم
چیه این نسخه‌ی تنگیه دل
به کجا تو میگی خونه
که چشام ازش چیزی نمیدونه
قرار با قراری گذاشت و رفت
بگو شد عاقل یا یه دیوونه
انقده هستی نمیشه دیدت
نه میشه جمع کرد نه میش چیدت
پیشه بودت میشه نابودت
لبی که باز شد تورو بوسیدت
دلم‌میشه تنگ برات
داره میشه تنگ ترا
بگو جز زندگی
چی میشه کرد برات

"تنم تابوت غمگینی که جانم رانمی فهمد
دل تنگم حصار استخوانم را نمی فهمد

شبیه بغض نوزادی که ساعتهاست می گرید
پر از حرفم کسی اما زبانم را نمیفهمد

انارم دانه دانه دانه دانه دانه غم دارم
کسی تا نشکنم راز نهانم را نمیفهمد

دلم تنگ است و می گریم،دلم تنگ است و میخندم
کسی که نیست دیوانه جهانم را نمی فهمد
زنده یاد حسین منزوی"

بیا یه بار باهام همپا شو
بشنو دلم و آهنگاشو
باید رسید به تو ، تنهایی
یا که رسید بهت ، تنها شد

پر [ آهنگ.Eybeats ]

۲۱ آذر ۱۴۰۲

من کجا، باران کجا و راه بى پایان کجا

آه این دل دل زدن تا منزل جانان کجا

اى حریر از شانه هایت ریخته تا راه من

عطر خوبت را بگو آخر کنم پنهان کجا

دلم پر شده باز اما
شعر نمیشه دوای دردا
حتی نمیشه بکنم سقوط
مگه ازکجا هی میشم پرتاب
همین قد عاقلم‌میدونم دیوونم
باهمین نامیزونیا‌میزونم
خودم به خودم میگم نریا
میگه تو برو من اینجا میمونم
هرچی بیشتر میبینم کیم
جا هوا خلع میریزه تو ریم
هرچی بیشتر میشم واقعی
بیشتر میفهمم الکیم
دنیا به من نداره نیاز
فرق نمیکنه که مال کیاست
من این جا هستم که نباشم
روشنی تو دل تاریکیاست
شاید یه روز تو دل تاری
یا رو سینه ی امیدواری
شاید از هیچ نرم به هیچ
شاید از همچی بشم جاری
شاید یکی بهتر ازمن هست
که با هرعکس میشه برعکس
نمیدونم دلم کجا بستست
که از خستگیاش‌ خستست
تو دلت خوشه من میگم شعر
یا میریزی اشک یا میدی قر
فکر میکنی غم دارمو سوز
یا پوچ شدم و سر
تو نمیفهمی چی نمیفهمی
تو با رحمی اگه بی رحمی
خودتو دوست داری هنوز
که سر خودت با بقیه نمیجنگی
میگن بودن یا نبودن
اینکه هستی یعنی نیستی
پس خواهی بود تا نباشی
قافیه رو بریز دور
من حس میکنم خوابم
تو قالب چندین هزار ادم
میره یادم نمیره یادم
توی بادم ک تو بادم
بگو چند بار شدم زنده
واسه این زندگی چندش
چه فکرایی بهم تن داد
به این تنها بگو جنده
واسه پولا چه هیولایی شد توراه
هم آرزوها مال اونا هم رسیدن مال اونا
دل شکستم کون لقش
همه گذشتم کون لقش
تو اول بیا حقو بفهمش
کون لق هرکی رسید به حقش
منو ول کن من یه چی میگم
من همون کورم که همچی دیدم
غذام حاضره میزمو چیدم
اگه غصه نمیخوری بهت میدم


من کجا، باران کجا و راه بى پایان کجا

آه این دل دل زدن تا منزل جانان کجا

هرچه کوی ات دورتر، دل تنگ تر، مشتاق تر

در طریق عشقبازان مشکل آسان کجا

برعکس [ آهنگ.دلتا ]

۲۰دی۱۴۰۲

یه روز یه شب یه صبح یه عصر
یه دل یه بغض یه کنج یه وصل
تو نیستی و نبودی و
نبودنه تو هست که هست

من رفتم از خودم ولی
میچرخم هی دست به دست
میچرخم و میرقصم و
حتی نخورده مستِ مست

جونم به لب ، لبم به جون
تر کن یه لب یه جون بده
نشون آینه ها میدمت
منو آینه کن نشون بده

انقد عاقلم که همین بسه
اگه جون من جنون بده
از دم من همه دردمو
درمون بیا امون بده

ما هیچ تر از هیچ پی هیچ دویدیم
جز هیچ در این هیچ دگر هیچ ندیدیم
بر این هیچ بنشستیم و بر این هیچ براندیم
دراین هیچ بماندیم‌و‌ازین هیچ بریدیم

سر بازار دیدارت
منم از جان خریدارت
 چنت آرم به بازارت
کنم حیران زلیخارا

مرا باشد متاع جان 
فدای عارض جانان 
به جز سودای مهرویان
نخواهم هیچ سودا را

که مجنون پریشانم
سبب از عشق می‌خوانم
مگر پایان کنم آخر 
کتاب عشق این جان را

خداوندا تو درمان کن
تو این درد دل ما را
ز لطف خویش حل گردان
تمام مشکل ما را

هیچ [ آهنگ.دنی ]

۴اسفند۱۴۰۲
آهنگساز:Tber

نه میشه ساده گفت
نه میشه پیچوند
نه میشه سکوت
نه یه چیزی خوند
همیشه دودل
میون دلت
انقده گلی
چی بوده گلت
مثل خدایی و همه جا هستی
نگران چیم بکنم‌ ولت
آبیُ ول‌کن صورتی بپوش
اینا بهانست تو‌میای‌ بهت
از کل دنیا یه پسره بد
داری که بسازی یه پدره بد
چقده خونه چقده قصر
اما اون واسه تو بخره قلب
من نکنم کاره بدو
چطوری ببخشی آخه منو
چطوری بگن که عقل تو کمه
کدوم دیوونه بره راه منو

نه مغزم ولم‌کرد‌منو
نه قلبم دل شکستنو
چقد ازخودم رفتمو
یکم به تو برگشتمو

بیرونو ببین همه مدلن
خونه ندارن پی هتلن
کسی قربون ما عادیا نمیره
عادیه منیا قربونت برم
بیرونو ببین،دلتو بکن
دل بده بهشون چشمتو ببند
نگاهشون بکن؛ هی یهو بخند
قربون شکل تو بشم
کسی خوبتو‌ نمیخوادا
دو قدم پا به پات نمیادا
زندگی نیست مثل سریالا
جز مادرت نمیشه کسی بابا
چیه با آسمون حسابت اون
که میریزه بی حساب ستاره روت
چشات نمیخواد نهی از منکر
که حجابشه یه تاره موت

میخوام با صدام کنم بغلت
یا جنگلمو بدم به تبرت
تو دنیامو میدی تکونو
کدوم اخبار بگه خبرت
میخوام برم تو چشمت
ببینم چی دیدی که میخوای کور بشه
این آدم آرومه از بیرون
میخوام ببینم، که ازتو چشه
میخوام با نفسم کنم پرتت
میخوام دود شم نشه سردت
بشم ها بشی آه
دیگه چیه دردت
تو یه پا شو بشم‌ گردت
منم پائیزییه‌ زردت
نپرس چیشد نمیپرسم
کی اینجوری کردت
میخوام آتیش بشم زیرت
به خاکستر بگم دیره
واسه اون شعله که عشقه
که نه از جایی اومده نه میره
میخوام زخم بزنمت عمیق
هی بگم برو هی بگم نری
تو ازخودمم‌دیوونه‌تری
همون مستی که نمیپری

من همان شاعر شعر های این شهر شدم
تو همان شعر که با هیچ زبان شرح نشد
من همان دست که در بین قفس میماند
توهمان سینه که در جنگ نفس فتح نشد
دل من تاب کجا این سر بی خواب‌ کجا
من هوشیار چه دانم سر همخواب.کجا
دل من آب کجا ساحل و دریا کجا
من کجائم‌،او کجا و ما کجا و ما کجا

نه مغزم ولم‌ کرد‌ منو
نه قلبم دل شکستنو
چقد ازخودم رفتمو
یکم به تو برگشتمو

سِلکی

۱۰ تیر ۱۴۰۳
آهنگساز : واحد
کاور : معین فلاح

رمضانألی آی رمضانألی

جیرکله کوتی یؤ ، جؤر بخاری

خال جی فجی تو غمزه داری

رمضانألی آی رمضانألی ، دو جیریب بیجارأ تنها کاری تو

مال دونیا بگو چیچی داری؟ رمضانألی آی رمضانألی

رمضانألی تی جان قوربان
ننی بوخوردده تی مال دوزدان
گیله سگ هچین چو زنی بره
بوگو، چره دنکفدی شال دونبال
تره به جان او ماره پیر
او جان دیگر د تو گوناه‌ نیگیر
ایته ملته گیر خودا بوگود
که تو باوری خودای گیر

اسب باری داری رمضانألی

هَنده کولبار بری رمضانألی ورزؤ کاری داری

بی پور بیجار داری گاو شیری داری رمضانألی

ولی چلپ خالی خوری رمضانألی

هأندی مؤ دؤنم ای سر جؤر آری اوسر نداری

رمضانألی

رمضانألی رمضانألی
ایپچه کمتر کار بوکون اربابِ ری!
تا کی بوگو فرمان بری؟
ان زندگی نیه ایته خروار‌ خری!
خ خ رمضانألی رمضانألی
زهرماره‌ منسن اعصاب‌ نداری!
خ خ خمه بوست‌ کمر چند سال داری؟
تی خدایه! تو شهرامو‌ بهرام‌ نری!

یه کوگه پوشت داری رمضانألی

همه نؤن سر آری رمضانألی ، زن پئر ممدألی

پسر اؤمدألی ، هم داماد قولی رمضانألی

دوتا دتر دأری یک به یک بئتر 

یه تا نؤم قیصر یه تا سیب گولی رمضانألی

مال دونیا بگو چیچی داری؟ رمضانألی


ارباب چی پور زوره رمضانألی

کئخودا ناجوره رمضانألی

تی زحمتونأ همه اون خوره

پونصدتا توت باغ صدتا چایی باغ

فک تاشی داز داری رمضانألی

اما هیچ سودا نیاری رمضانألی

شخم زأن نیاری رمضانألی

اَ مال دونیا بگو چیچی داری؟

رمضانألی رمضانألی
ایپچه کمتر کار بوکون اربابِ ری!
تا کی بوگو فرمان بری؟
ان زندگی نیه ایته خروار‌ خری!
خ خ رمضانألی رمضانألی
زهرماره‌ منسن اعصاب‌ نداری!
خ خ خمه بوست‌ کمر چند سال داری؟
تی خدایه! تو شهرامو‌ بهرام‌ نری!


خ خ "رمضانألی"

اهنگ : Tber
۲۰ مهر ۱۴۰۳

بهم بگو چیه تقدیر
کی میگیره تصمیم
توی این ذیق‌وقت
کی میشه اسیر تسلیم
دل به چی ببندیم
با گریه به چی بخندیم
تو بهم بگو چیه تقویم
تعداد روزایی که همه اجیر مرگیم
از نفهمی چی میشه فهمید
میشه فهمید نمیشه فهمید
نمیفهمم که چیه ترجیح
گریز از هیچ شه امیده بعدیت
یا شاید همه‌ی که چیشه‌هرچی
هرکی به هرکی
دلم هی بهم میده سنگ میگ که
بزن رو این تابوت میخ بعدی
چیه ترسیدی
هیچ هیولایی زیر تخت نیست

میگی جای دیگه میشه رفت میگم
هنوز درد میکنه جای سیب قبلی
اینکه مرز نمیفهمم میشه درد هیس
درد اون دست که کشیده مرز نیست
اگه میشه خندوند و میشه خندید
باهمین خنده ها میشه اشک ریخت
پیش من این رنج میگه پس چی
هی میگه بس نیس
زندگی خیلی نکردیم
زوده بخوایم بی بدن شیم
برامن این جنم نیست
وگرنه این سرم هیچ

باید دوره دوره دور برم
باید زود به زوره‌ دود برم
تا بسوزه روی عود دلم
تا بود نبوده بود، برم

میشه دور شد مجبور شد
هرجور شده کور شد ترسو شد
میشه ریخت،پودر شد کم رو شد
ولی نمیشه وجود شد بی وجود شد
این فشاره وجوده که میگادتم
تو یه حالت هزارو سی حالتم
با اینکه نمیخوام من چیزیو
خوب میدونم که میخوادتم
عاشق اینه همش بهم بده راه فرار
آخرش نتونم باهام بزاره قرار
بگه کجا میخای بری شدی تازه سوار
صدا کنه اسممو چاره ندار

عارف قزوینی:
چه کج رفتاری ای چرخ
چه بد کرداری ای چرخ
از سر کین نه دین داری
نه آئین داری ای چرخ

خوابند وکیلان و خرابند وزیران
بردند به سرقت همه سیم و زر ایران
ما را نگذارند به یک خانۀ ویران
یا رب بستان داد فقیران ز امیران

1030

آهنگ:واحد
کاور:ژو
۲۱ ابان ۱۴۰۳

آدما میخورن گوه
طبیعیه‌ بسازن گوه
آدما میبینن گوه میشنون گوه
پ میزنن ...
استدلال تو چیه
کدوم گوه خوری واسه تو توجیحه
آدما نمیخوان بلند شن از زمین
واسه همین کون همه گوهیه
زنده تا مردتو 
به گوه کشیدن دراد یع گوه از تو
بزا ببینم چه گوهی میخوریم
یه دیقه گوه نخور

ای بابا،گوه زدم به همه
به بُکنه ، به بِکنه
بدون تنه ، نه یه تنه
هوی ، حواست به منه؟
یا به گوه ، اوه
میدتت‌ لو نگو گوه بگو شت
با قاشق ایرانی گوهای خارجی
میرسه هی به گوشت

گوه اخبار دنیا رو میخوری
به گوه میدوزی‌ از گوه تر‌ میبُری
+حالا خودت مگه چه گوهی شدی؟
-هیچ گوهی نشدم
من،نشان عن طلایی
بزن روی شونم وسط سینم
منو پوشک کصخلی کرده بیمم
وگرنه مثل همه ریدم
سیاست ضیافت فلسفه
لیاقت شرافت محکمه
بوی گوه بوی گوه مسخره
یکی از اون یکی بدتره

تو فکر میکنی حالیته
چه غلطا‌ و چه گوها
عقیدت مارو گاییده
چه غلطا و چه گوها
تو فکر میکنی مردم
نداشته باشن نون و گندم
میریزن توی خیابونا
میشه؟ گوه خوریتو‌ کم‌کن؟

چیه؟ حال به هم زنه
لای این همه حرفای مسخره
فقط اینجا حال من عنه
لابد بقیه عاشقن همه
بوی سوسن و ریحون گل
همه پای قرار و احدن‌ و‌ قول
من میگم دریا گرفته گوه
تو میگی ببین نیمه‌ی‌ لیوانو‌ پر
سرتو بیار بیرون از باسنت
لق باسن اونا که نخواستنت
بی ادبی بکن قدر ادب بدونن 
نخورن گوه اون که تراز تره

شجاعت یه فکره
نه تنی که جلو چشم بقیه بکره
شجاعت گرون کردن مرگ نیست
شفامون نه توی سواده نه ذکره
یه دور از بی حجابی به حجاب
یه دور از حجاب به بی حجابی 
میزنید به هم هی این گوهو‌ صدبار
فرق نداره اسمشو چی بزاریم
چپ یا راست یا که گوه طلب
تخم ترک مفت همش می‌برید پشت فقط
چه بپوشی چه بکنی چه بشی لخت احمق
از وجودت بپرس من طابع تخمم
با عذر خواهی از حضار نا محترم
حق نمیگم اگه نباشه کفر پشت سرم
گوه موه از توی مخ پخ جمع کردم
از ضایعاتی حالا،بنجل خر ترم
میزنم تنه بهتون گوه میریزه
تو میشی ناراحت 
از ناراحتیت منو گوه میگیره
تو میشی ناراحت
I do not claim any speciality 
I do not claim that I'm  the only  begotten son of God...
I do not proclaim  that I am  the prophet bringing fresh message from God...
All these prophets , messengers , avatars are just holy ...
Of course it has been clinging to you so long,then when I start hitting you hard,so that this holy ... drops,you get upset
I CAN UNDERSTAND BUT I CAN NOT STAND IT...



گوه

۱۴۰۳  ۱۵ آذر

هم اینجایی هم اون جا
هم بی جا هم همه جا
آخر کدوممون دیدیم
جات کجای ناکجاست
هم تو سینمی هم هوا
هم دردمی هم دوا
حسابی حسابی
که حسابت شد از همه سوا
هم نفسی هم خلا
میدوئم پی‌ت با ولع
هم طعمه هم شکاری
هم شکارچی هم تله‌ش
هم رویی هم زیری
هم گذر از ناگذیری
نه اینجایی نه بیجایی
نه میای و نه میری
هم هوشی و مدهوش
هم طنینی و هم گوش
تو انسانی و انسان
یادم به فراموش
که هی رگی و هی خونی
تو این بدن زندونی
هم میزبانی هم مهمونی
 تو عشق که حیرونیم
هم معنی؛هم منی و هم مایی
بالا تر از این حرفایی
تنها میرسم به تو
به من میرسی تنهایی
هم سری و هم شوری
چه ثبات پر عبوری
کدوم تاریکی و ظلمت
تو نوره علی نوری

هم دلی هم تپشو
هم سری هم تهشو
باید ازت بخواد زیاد
کدوم عاقلی کمشو
هم سرّی هم سروری
خوده اصل این حضوری
تو همون معنای‌ بودنی
همون نقطه‌ی شروعی

هم آبی و هم خاکی
هم آتیش و هم بادی
 اتفاقا اتفاقی
اما تو دلم افتادی
هم کیشی و هم ماتی
هم ممد حیاتی
میکشم نفست هردم
که تو مفرح ذاتی
کدوم مقام کدوم رتبه
تو خالق درجاتی
هرکی که شناخته تورو
داد به روحش صلواتی

ساعت دستم
خط صورت شکستم
همین که اینجا من هستم
مرگ اینجاست یا اینجا
همین آواز و فریادو
صدای نغمه و بادو
هیچکی جوابم ندادو
که مرگ اینجاست یا اینجا
همین لحظه ای که رفت
تو همین لحظه ای که هست
دیگه وقت نمیشه کرد
که مرگ اینجاست
همین که نبودم هیچوقت
یا نبودم هیچکس
میگه بهم هنوزم نیستم
و مرگ اینجاست یا اینجا

هم گشنه و هم سیری
آزاده‌ی زنجیری
صدبار به دار رفتی
نمردی و نمیمیری
جوانی زندگانی در پی‌ش رفت در پی او
نفهمیدم که او هرجاست یا بی جاست یا اینجا
به انگشت عصا پیری اشارت میکند هردم
که مرگ اینجاست یا اینجاست یا اینجاست یا اینجا...

مرگ اینجاست [آهنگ.علنی]

۱۴۰۳/۱۱/۱۳

گزاشتمت‌ رو چشم
که ، هی میگم کوشش
انگار که نمیری تو چشم
هی میگم کورم ! هی میگم کو چشم ؟
تو پوست تنتم میدری
و هی میگن کوشش؟پوشش!
دیگه نه چپ میبینم نه راست
با این جماعت زیر و رو کش/کصکش
حتی هرچی عمدی هم‌ اتفاقه
تو واسه خطر شدی مراقب
مهم نی چندتا دیوار تو اتاقه
عکس همچیت‌ روی هیچ قابه
تو نشستی و منه سرپا
باتو همهمه‌س‌ ، باهمه تنها
تا ابد باشیم ، کمه الان
بگو نه به امروز نه به فردا
منو خورشید بهونه ایم
این دیدن ، تورو باید
خودمو ترک میکنم یه روز حتما
اما نازنین تورو نشاید
جلوت دلم میره عقب
عین مرگ از اینم نمیگه نترس
از همین رشت تا نزدیکه کرج 
از دل نرود هرکه از دیده رود
وا کن چشماتو ، همه سک سکن الا تو
یه من یه تو یه ما رو هم
با همدیگه میشیم سه تا تو
کنار لب سرخ وجودت
یه زخمو‌ جوش دادن با زنجیر
تا شاید لهجه حقیقت شه عوض
تا شاید تغیر رو بدی تغیر
از هیبت اون قد کوتات
تا پهنا و اون عمق آرزوهات
تو میگی ادب و فهم و شعورت
من میگم موهات،موهات!
تو پی قصه های توی بادی
مثل یه برگ بی اختیار افتادی
اون زندونی‌ای‌ که نیست‌ پی آزادی
شد عاشق سرکوب رژیم چاقی
تو پی شعر و شاعری میگردی
من پی یه شعرم که بگرده دورت
من کل دنیارم‌ بدم‌ میگی کمه
میمونه چی پس؟ هی میگی خودت!

گنبد صورتت کنار مناره‌ی‌ گوش
پرچم موهات اون بالا میبره هی از هوش
منو،میگیرم میبوسم ضریح قفسه سینتو
شفا میخوام از بتِ حرم اون آغوش

میخوام تن بدم قبل اینکه تن بزنمت
سمت بدنت وگرنه رو تخت چخبره؟
جز اینکه یه روزی یه بچه بغلت
بگه دروغه خالق صاحب خلق اثره!
توی عرض و طول این کیهان
انگار تو خدایی و من همون شیطان
من سجده نمیکنم بهت ولی
اسم بچمونو‌ میزاریم انسان
تو میگی از هر ده نفر دو نفر فره
و دلم از هر ده نفر متنفره
و یا عاشق هر ده تاست متوجهِ
که هر زیبایی توجهان ازتو متولده
وگرنه کل من؛ تو و جز؛ به غیرت!
در بیاد کدوم جمله شکلت...
خودت بگو حالا هر طوره میلت
شر بشه باز صبح بخیرت...

هذیون‌میگم‌از تب بدنت
هرچقد بگم کمه هم کمه
چقد با طنابا‌ میجنگم‌ سره‌ گردنت
که حسودیش شد سر گردنه هم سرت
دلتو یکم راضی کن
عقلو‌ ولش ، خیال پردازی کن
دنیات مگه من نیستم؟
بامن بازی کن...
قهر لبه پنجره باز
حق بده پرت بشم دره
 نازتو سمت چشات
منو میکشه میبره
ارتش جاذبه محو نگات
تواین صحنه قشنگه که خط شه سکانس
با دنده لج بره قلبِ بگا با مزه‌ی شانس
پاییز تنها برگ برنده‌ی ماست
تو نفس بکشا !
اووف خیرم بهت تحت فشار
تو میزنی پلک هی پلک
انگار میکنه عطسه چشات

این منو بی من کن،ویرونش کن
عقلمو پودر دلمو بی خونش کن
دل نکرد اثر به تو شعر میده اثر مگه
این نخورده مستو ، دیوونش‌کن
من چی بودم قبل فراموشش کن
من سکوتم بعد تو،گوشش کن
تو روشنایی تو کورم از دورم
پس واسه دیدنت دنیامو خواموشش‌کن

سه تا تو [ آهنگ.دلتا ]

مرداد ۱۴۰۴

ها عمو کو سازه من
شعر طناز من چندتا آوازه من
همه واس تو اما تو واسه من
نگو خریدار نداره نازه من
میخوام ساز بزنم پیکو‌بده
سر به آواز بزنم دلو بده
سِلامتی خودم خودتو خدا
اخری رو باز بزنم پیکو بده
مثل عیسای‌ بالا صلیب
مثل سر بریده دست یزید
مثل حلاج مثل علی
میخوام ساز بزنم‌‌ پیکو‌بده

من همه جنونم بگو جونم
تا خره خره تو خونم بگو جونم
من هنوز کف این خاک توی کفم
پا رو این کف میکوبم‌بگو جونم
بگو این نوجوون سینه چاکه
بگو یه آسمون زیر حاکه
بهشون بگو دستاشو خون داره میده غسل
و الا بهشون نمیگه پاکه
زدم به سیم آخر دیگ به لله
تف تو مجنونه بدونه لیلا
هیهات،که این فتح مکست
باشی مادیان که واویلا
زنجیرامو‌ دادمش‌جر
که به عذای‌همتون‌بدم‌قر
شام گرگا رو میگیریم جشن
تو بکش کل من بدم‌دل

من همه جنونم بگو جونم
تا خره خره تو خونم بگو جونم
من هنو کف این خاک توی کفم
پا رو این کف میکوبم‌بگو جونم
تو همه جنونی ، ای جون
تا خر خره تو خونی، ای جون
من هنوز کف این خاک توی کفم
پا رو این کف میکوبم ، ای جون

میخوام بخورم بدرم
به گله بزنم همه رو ببرم
میخوام رو همین خاک تورو بزنم
همین خاکم بریزن به سرم
میخوام پسروم رو پاهاش وایسه
میخوام شاه مثلش راه بره شازده
از اونور‌ه‌ نقشه تا اینور یه صدا:
"اینجا پارسه که خلیج پارسه"
نه چو پیرار و پار
عمرمان‌ به‌ سر‌ است
حکم امسال ما
صورتی دگر است
ما جز خدا و خود
دگر ندیدیم
که اگر دیدیم
شبه شهید خر است
نمیزنه سر که از ما کوتاهی
عزیز مصریم حتی اگه تو چاهیم
ما از‌ ناکجا اومدیم و میریم
ما تو راهیم
پ گفتی می نخوریم
تا ‌کی نخوریم
تا کی ننشینیم به‌ بر‌ وی‌نخوریم
ما دوزخی ایم گذشتیم از خیر بهشت
نامردیم‌ اگر‌ باده پیا‌پی‌نخوریم

PARS [Beat.Zol X Keshawarz]

شعر و اجرا :سام
آهنگ:کیارش سنجرانی
 ۱۰ آذر
۱۴۰۴

پر پرواز من،به کجا باز
تو کجا ناز کجا،منه طناز
رو به رو زلف تو منه بی تاب
نرفت به دمی خواب
زندگی چیست مگر،دم و آهی
چه بخواهی دگر چه نخواهی
به سر کوی تو سر به زانو تا تو آیی
منه از راه به در ، بدنه بی سپر
آه و فریاد
که نیامد به سر،قصه‌ی گوش کر
داد و بیداد
سر به زانوی تو به سر کوی تو تا توآیی
تا تو آیی و من به جفایت
ز دو دست دست کشم،به فدایت
کشدم‌سوی تو،خم ابروی تو به هوایت


چه جفا کرده ام به فنا رفته ام
تو کجایی
ز جهان سیر شدم،که چه زود دیر شدم
تو بیایی
تو همانی مگر،جان جانی مگر
تو خدایی تو خدایی بس
تو در این سینه حبس
منم مرغ این قفس
تا تو آیی
 خدای من تویی تو کجایی
که چنین دور ز من تو چرایی
سر به زانوی تو به سر کوی تو تا تو آیی

رخ تو دین من همه آئین من
تو مرا بین
که من افتاده ام مست بی باده ام
بی دل و دین
که چنین بد مکن ظلم بی حد مکن
تو مرا بین
تومرا بین
تو مرا بین چنین،بی دل و دین و کین
به چه سانم
تو مرا بین چنین به که مانم
تو بمان هین و جان بستانم
که من از بوی تو،رسم از خوی تو به جهانم
تو بمان هین ببین که چه سانم
که دمی بی دمت،نتوانم
که من از جان خود،جمله جهان به فغانم

سِلکی||

December 2018 / January , February 2019
Sampled From " A Remedy For A Broken Heart - Xxxtentacion" 
Prod by :@arianhosseinzadew

به نام چشم هایت،چشمانت را ببند
به نام خیال بی انتهایت،فکر کن
به نام حرف های آرامش بخشت،سکوت
و به نام سکوتت،با چشمانت غرق فکر وخیال تمام حرف هایم باش
از چشمانت شروع کردم،از ازآنجا که اولین دیده ات برجهان باز شد
و آخرین ندیده ات که جهانم را گرفت،ازآنجا که هستی،در ترس نبودت نیست و نابود و خیال آخرین خط خاطرات راخدشه دار میکند
ازآنجا که ناکجاست و بی اراده چشم وا کردی،آنجا که طنین و تب و تاب و تن و تهرنگ حس و روح زنانه ات،طبیعتت را با حقیقتت نقش بست و فهمیدی هزاران هزار نقش هست،لا به لای لب لالت اسمت را شنیدی و لحظه لحظه راه نرفته ات را برگشتی،همانند گذشته قربانی آمیزش رنگ هایی شدی که نمیدانی برای بوم درهم آمیخته شدند یا چشمه ی جدیدی را میخواستند روانه بازتاب نور ها کنند...

بزا این یه بار ساده بگم
شاید جورم در نیاد با حال دلم
توی پیچ و خمت میگن چاه چقد
از اونجا که تویی خیلی راه به من
حالا که تو دلم بزرگ و قد کشیدی
تو بازیات نشونی بچگی نیست
یه پا حکومتی،غرورم بی دفاع
وقتی شعاری شعرم و سرکشی نیست
حالا پاهات دراز تره،دستت کوتاه
از سیاهی سفیدی زد وصله موهات
این امواج هر چقد از سخره بگن
بگو سرخوشی چطو رو قصر رو آب
یعنی دو سرت باخت ولی غمارت قشنگ
مثل چشمت زندگی خمارش قشنگ
سکوت جوابت چون سوالت نکردن
اشتباهی ولی گناهت قشنگ
تو شهر کهنگی که روتن همه
یکی هست که صدا خندش خوندنمه
وقتی تا زیرآبی نری روتن همه
یکی نفساش گرمی رو تنمه
چه خوبه یه گوشه دوتایی
یه جنگل خونه و آتیش
تو بارون بسوزه ما خیس
کسی ندونه کجاییم
اون حالو خریدارم
با اینکه زمین خورد هرکی پرید با من
نه خودش موند نه خاطرش ازین جا رفت
خوشحالم که یکی هنوز همین جا هست
وقتی زیر گونتم یه خال سیاست
معدن نقش و نگار از خالصیاست
تیکه های تنم همه جمع میشدن حتی
وقتی مقصد من پارگیاست
جالب اینجاست،تو دوختنو بلدی
دورت که میگردم موندنو بلدی
فرقش چیه خورشید مال کیاست
وقتی ماهی و واسه روز سوختنو بلدی
همچی تو لحظست ، مثل این حرف
مثل عمری که این شعرا قصه میکردن
مثل من که باتو زندگی که نه
خوده تو رو من زندگیت کردم

لا به لای همه تارای موهات
من گمم تو خودم و آروم بزارم
لا به لای همه نامردای دورم
میشه،هنو اسم تو رو خانوم بزارم
نگاه کن منم،چشماتو نبند
هواتو میکنم میدونم میمونی
صدا شو،منم به جاتو زدم
حرفاتو،از دلت میخونم،میدونی

instagram.com/sam_tunes
t.me/sam_tunes

Be name Cheshm hayat

December 2018 / January , February 2019
Sampled from "Tanhatarin Ashegh - Fereidoon Forooghi"
Prod by :@arianhosseinzadew

🟢Spotify: https://sptfy.com/samday

من اگر بادم،گیسوی تو دامن گیر است
دامن از رقص سازم،که آهم گیرد
من اگر ناله کنان سمت آرام رفتم
گشتنت بر جنونیست،که جانم گیرد
شاعری که شعرهایش شهر را شرح میداد
پیش تو برای هر جمله زبانش گیر است
سینه هایی نفسش خانه ی پنهانه تو بود
به چنین بازدمی کل جهانش تیر است
سرزمین چشم هایت مردمی خاموش بود
یک شب هم تختی ده ها روز فراموش بود
شانه هایی بیزار از بافتن و پیچیدگی
ساده گفتم سخت گرفتی سهم گیس آغوش بود
زخم زانو،ناز و بانو،تاج و قانون رو به رو
شهر رد پای تو از پرواز پاپوش بود
عاشقم اندازه ی هر تار های زندگی
تارهایی که سر و سنگینیش تا دوش بود
دل من تاب نداشت،شهر بی تاب نذاشت
عاشق خواب نبود،چون همخواب نداشت
دل من سنگ نبود،سم سنگین صدا
رنگ رنگین نگار
هر چقد داد زدم،فهم فریاد زدم
ریشه خشکیده شد،دل به دریا زدم
سهم من از دریا،دوری از موج نبود
ساحل از نزدیک تر،عاشقی خوش نبود
چشم های پرتلاطم،گونه هایی ساده تر
دل دلی سنگین،فرجام،کودتایی ساده تر
جمله ی بی انتهایی،نقطه هایی ساده تر
عاجز از فهم،گفته هایی ساده تر

تنگی مردمکت،داشت حکم الکلم که
بی حدو مرزو ترس شکست،ی لحظه قلب هردو بعد
نشست ی برف ب قد یخ،قلبت سرد سرگذشت
مرد خسته از هنر،چقدره سهمش ازخودم
هیچ..
 ماه من،کو،تا آفتاب من
تا،زلالی کلی سنگ توی آب به جای من
میشد عقربه رد،من سر لج،از اول خط سختمه رفتن
من احمق خفه ام،گشت تنت تا برگشتنتم
فرسنگا فاصله،از من ما خاطره
گشتم پاها سره،بذا از رفتن باز وا بره
خورشیدم و میسوزم،اندازه ی ماه ها دلت
اون ک پایینته خوب بود زود،میدونه چطوری بالا بره
پشت اون رها هوای عشق استواره
وقتی بچگی نکردی لای دست قایمی
جهان تو کلی چشم جز تو داره
ولی ترسم اینه بشه چشات از سایه خیس
روی این دو زانو،توی شهر بی قدم
دنبال رد پام که کفشی نمیخرم
تو میکنی،من میدم تهش اگه جونه راهه این جنم
به شرط تابت ارزومو،روی ماه نمیبرم

تو خالق من و من از تو خلق میکنم
تو حامل منی و منم حل میکنم
من از عشق پره دود و حلقی پرم
که بازدم تو سینه های شهر میکنم

من ازین دی تنفر تولد 
من ازین چشم فقط تو فقط تو
من ازین دی تصور تبسم
من ازین عشق فقط تو

instagram.com/sam_tunes
t.me/sam_tunes

Day [Prod . Hosseinzadew]

"عشق است"
رپکن: سام
آهنگساز: سابع
جلد: گوار

پاییز ۹۹


خالی تر از سرکوبای سر
باقی تر از ابروهای خم
یاغی تر از مظلومای شرق
جانی تر از دندونای لق
ملی گرا تر از حزب توده
بی بته ترم از نصف کوفه
میگن تیزی باید بکوبیم تو سرت
هویتم شده مثل پونس
نژاد پرست از آمریکایی
معدنی تر از یه آسیایی
ما مخرج سیاه فکر دنیا
سیاه تر از صورت یه آفریقایی
از کتاب و تاریخ و علم و هنر
دین و آیین از هر قشرو دولت
قوم و فامیل و رفیق و زید و شوهر
از بریز و بپاش و تا و عید و سنن
از پیمان و قرار و برادری
از عدل و عدله و برابری
از پخش دروغای سراسری
واسه حقیقتی که رفت سرا سریع
از مهد و تولد و مرگ و وفات
از اشک و تنفر و عهد و وفات
از نسل و تاهل و تخت و بقات
از زن و تعفن و مرد و لواط
از سفره های ارزون و بنزین و گرونی
مزد کارگر زندگی یه قرونی
از زن نماده امید سکس
یا همون دستگاه تولیده مثل
از مردای عاشق طمع چایی
از شبای جمعه و بچه زائی
اون بنده نافی که دیگ بریده نیست
از گوه دونی ای به اسم محیط زیست
از یکی بود که دیگه یکی نبود
ازینکه غیر خوده من کسی نبود
ازینکه کسایی که کسی نبودن
یادشون رفت تو بی کسی رسیدم
از خواهرم که توی کوچه ها وله
تجاوز به دیوار و موش حامله
از مادره همیشه پی طلاقم
که نزاشتن من برم پی علاقم
از خونواده ای که نفهمیدم چیه
مثل مریضی که ازخندیدن میگه
اون پی انتقام از خودشه
که بی قراره شمارو از وقتی بخشیده
از گوشای کر،زبونه قاصر
از کتک و آقا اجازه حاضر
از مدرسه معلم مدیرو ناظم
از کافی از نیاز از تولید و لازم
از خوردنه گوشت توی زنجیره غذایی
هزار ساله که زنجیره غذاییم
مامان پول میگفت تو نون و غذاست
سرم افتاد تو روغن مرجع قضائی
ازجایی که جاده راهی نره
وقتی کاره پاها دیگ پاییدنه
چیه،چیه چرا رامید همه
چرا فک میکنید آزادید همه
بیا،بیا وقت کاریدنه
خارو تو گلوی اینا مالیدنه
چیه،چیه چرا لالید همه
چرا انگار یجوری ناچارید همه
بیا،بیا وقت باریدنه
وقته ننه ی اینارو

نفسات نفسات نفسات
نفسات هنوزم گیرن تو گلوم
کاردات هنوزم میرن تو پهلوم
تو آدمارو دیدی تو جوونی پیرن
من یه آدمم که چندتا پیرم تو جوون
تو از کجا زاییده میشی جوون
رو کدوم دیوارا ساییده میشی جوون
نطفه ی تورو با بی قراری ساختن
تو کجاها گاییده میشی جوون
همون،همونو عشق است
همون،تموم

پسرا اسلحه دخترا لاک
دولتا مفبرا،مفبرا بانک
بانکا قدرت میخوان،قدرتا تانک
تو چی میخوای
ازجوابای همیشه زیر سوال
از غیرت اونی که نمیده بخار
از کمون نادونی و تیره شعار
از رعیتا و هرکی که خداست
از رسیدن فصل بی قراری
از فقر دکوریه سینمایی
از شیرخشک و نوزاده تو زباله
از رسم شیره کشا شیر بهایی
صدای کرا میره عمریه تو گوشا
خریده جزئیه کلیه فروشا
سر به زیرا زیر کولیه رو دوشا
داریوش سیگاری امیده گوگوشا
وقتی با صدتا گل بهار نمیشه
ویروس واسه کشتنت بهانه میشه
وجوده منت تو جایی که ما نیسته
لیس زدنه میله ی لیبرالیسمه
لاشخورای پیشکسوت
از نسبت،از قصت
تا کلاغی که قصش نصفست
هنوزم حس هست
همشو عشق است

عشق است [ آهنگ.سابع ]

نازنین از سام
تولید : آرین حسین زاده @arianhosseinzadew
آذر 99

پشت پنجره نشستم نازنین
بچه ها بدون تو خستن نازنین
رو دلم راه نرو راه دلتو من برم
من دلم خودمم شکستم نازنین
صدام میپیچه تو لوله های خیزران
این شهر بگو منم دستفروش صیقلان
همه پا میدن تواین جنگ نابرابر
من میگیرم هی امان هی امان هی امان

این روزا بی تو حتی خورشیدم سردشه
از خدا وقتمو،پرسیدم وقتشه
وقتی که قراره یه عمر بی هم سر بشه
این شعرو چه فرقی داره چطور میگم ارزشه/عرضه شه
تو که چشات وا میشه این زبون که آتیشه
کشور گشایی میشه واسه کلمات
تو هی پلک میزنی و تو هیچ اخباری
نمیگه چشمات چقد داده تلفات
از خودم ندارم دفاع محکم
سلاحم صحبتم شده در اذای عقدم
فقط ازت میخوام یه نگاه یه فرصت
زندگیمو ببینم که توی چشاته عمرم
دقیق اونجاهاش که خودمو فراموش کرده بودم
وقتی دیوارا باهام حرف زدن و گوش کرده بودم
من که ناز بناهای اوستا بنارو خریدم
غافل ازاین که از روحم فروش کرده بودم
میخوام گمت کنم،دستامو خوب بگیر
میخوام بخندومت،اشکامو خوب ببین
میخوای چی بگی،چی بگی که میخوای
دیره بمون بشین،بد پاشو زود بریم

من دلم گیره،بی طدف میره
ازخودش سیره،که چرا نمیمیره
دیگه دیره،روی من زیره
دراومده پیرت نه آروم نمیگیره

بعضی وقتا نگرانشونم مثل تو
جهان منن که بی کرانشونم مثل تو
بدون الکل چه خرابشونی مثل من
کنار نمیان و کنارشونم مثل تو

وایسا انگار دارن در میزنن
اینا مهمونای خونده ان،سر میزنن
انگار بازم توپشون افتاده تو حیاطم
ببین مثا تو منتظرمن پر میزنن
ببین،اینا همون بچه هائنا
با خاک بازی میکنن،همون لکه هائنا
ولی چه فایده تو گوش کرم سرصدا بپیچه
این پاها با هیچ کفشی هم قد ما نمیشه
ولی گاهی وقتا حتی حس میکنم بجای اون بچم
که میمونن مثل تو تا از کنارشون رد شم
بعد دوباره دروازه هارو میسازن از نو
انگار هیچکدوم ندیدنم نمیشناسن منو
تو این بارون تو رو به یه سایه راضی میکنن
اونا شوهر تو نمیشن خاله بازی میکنن
بهت گفته بودم آفتاب من غروب میکنه
این بچه ها مثل تو با کدوم سایه بازی میکنن
بهشون بگو که ازین خونه دور شن
من که فراموش کردم تا که فراموش شم
بزار نشنونم،بزار که خود گوش شم
یکیو روشن کنم،تاهمه خاموش شن

سام

Popular tracks