Neoliberal Harikalar Kumpanyası

Bu Gece Benim Ol

Yaşamın Ucuna Yolculuk

Üç Köşeli Dünya

Ölü Yüklem

Telafi Olmadan

Yok Oluş Bu Mu

Ziyafet

Vardır Sebebi

Yaşamak Eylemsizlik Tutkuyla

Terminal

Arkana Bakma

Travma

Kapının Ardı

Galaksiler Peşimde

Çünkü Henüz Her Şey Bitmiş Değil

Bu Çağa Ait Değilim

Bu Dünya Bana Lazım

Soy Beni Doğumuna

Zamanın Doldu

Durak Lahza

Hey Taksi! Galaksi

En Fazla 10 Yıl

Ki saraylar da elbet yıkılacak
Sokaklar seni tanıyor unutma
Ölünce sen nefretle anılacaksın
Huzuru arama kinlerde boğulacaksın
Işığın sönecek
Ecelin gelecek
Dönemin bitecek
Boykot
Varlığın hep zarar ziyandı
İstenmeyen bir mahlukattın
Seni gökyüzüne bile ait göremez
Tarih kitapları pis ismini silemez
Işığın sönecek
Ecelin gelecek
Dönemin bitecek
Boykot
Halk düşmanıydın timsah gibi ağlardın
Sarıldıkların seni arkandan vurandı
Kandırıldın anlaştın anlatamazsın
Katilsin yargılanacaksın
Bu dünya sana kalmaz 
Şerefin var mı?


Boykot

Gün doğarken bile hep seni kıskanır
Güneş yüzünü öper
Ruhuna sığınır
Bir ihtimale karşı
Yaşıyorum sesini
Odamda yankılanan 
Anımsatır izini
Bir kelimen bana yeter
Alırım hep evreni karşıma
Nefesini alamadan
Dudaklarında
Mühürlüyüm sersem

Bir gerçek gibi değil de
Bir sezgi gibi sevdim seni 
Yine de 
Aynı sofra farklı sözler
Geride kaybedenler bekleyenler
Kaçamam senden her gün denesem de 
Duramam artık eski benle
Yaşanılmaz bu dünya bizimse
Sonunu seninle görsem göğünde

Nasıl ifade edilir bilinmez
Sokaklarda yazılır hiç silinmez
Atmosferine göm beni
Ya da nefes al
Doğduğun gibi aç gözleri
Bak etrafına eşsiz tekilsin
Bilinmezliğe çekilen ilk filmsin 
Tereddütlerini doldur heybene
Bu soruları yaşatırım her gün cümlene
Ne kadar ölür ne kadar büyür Frank
Seni yaratan ben miyim söyle?
Ruhunu yaşatan duyguları seç
Seni yaratan ben miyim söyle?
Adımı söylemen artık bir külfet
Seni yaratan ben miyim söyle?
Kabı kabına sığmayan ani bir cinnet
Seni yaratan ben miyim söyle?


Tam Olmasan Da Sen

Atlasam mı?
Beton tepelerden
Yer çekimi tenimi hiç sarmazken
Rüzgârın sesini dinle buyurdu
Kendimi yıldızlara savurdum

Bir sarman gibi dengesizim artık
Yalnızlıkla dolu ve şanssız
Geçmişe saplanmış bir adama dönüştüm sayende apansız
Balkonda piknik yaptım
Cips paketine ruhumu sattım
Biraz kola bana iyi gelecek 
Sanırım öyle 
Bu dünya belki de nedenlerin sonuçlara nefreti
Tanımı olmayan sevginiz mi?
Bana iyi gelmeyecek eminim.
 


Uçurum İnsanları

Gövdeme işlenen izlerde parıldar yüzün	
Bir kat daha 
Düşen meleklerin boynundaki halatlar
Tanrı insan için insan Tanrı için sonuç mu?
Bir idam mahkûmunun son gününden merhaba
Tarifsiz bir duygu intikam ve sağduyu
İnsanoğlu kayıp bir ademin oğlu mu?
Maskesiz doğmuş bir bebeğin ruhuydu
Göğsünde bastırılmış peygamber çığlığı.

Ne tesadüf ellerim kopuyor.
Eklemlerime sesleniyor bilekler.
Bilemezsin yazılanlar kan değirmenlerinde dövülen tüm emekler.
Hapsedildim enginliklere, irademe, gölgeme, tine, nefeslere
Yolda bulunmak ya da ölmek 
Seçimlerin sonunu belirler bedeller.
Bedenim arsız bir sersem 
Alınan ilk ya da son andaki tek nefessem
Adıma derler dört köşe fani
Kararı ani bu kıyasımukassem
Karanlıkta suretini sarı duvarlara işleyenlere de cevap ver.
Yaradılış için üst üste koyduğunuz görece uydurma aptal sebepler.
Gümüşten günahlar 
Ki tanımı olmayan bu yasaklar ve taraflar
Kuklası belli bir senfoni
Direnişi içimde sine nomine belli
Sona yaklaş aç gözlerini ve gerçeği göremezsin bile artık
Kara toprak ya da küllerini birkaç cümleye biz temelli sattık

Göğe sorulmuş bir suskun dua,
Benliğim erirken artık taş oldu suya.
Zamanın fısıltısı buse olur yüzüme
Silinir geçmişim yavaşça üzülme.

Zamanın çürümüş parmakları dokundu alnıma,
“Sen zaten başlamadan bittin,” dedi,
Ben de gülümsedim,
Çünkü her sonsuzluk, kendi yokluğuna sığınır.




Peygamber Çığlığı

Gölgemle dans ediyor hala
Belki bu varlığımın çığlığı
Yolum uzun yönüm sensin
Doğdum ve her gün direndim
Özgürlükten kaçtım artık
Seni hissetmekse zamansız
Mesafelere terk etmezdim
Doğdum ve her gün direndim
Sonsuzluk ve sen
İlerleyemem 
Bu adımlar 
Batınca kayboldum.

Yankılardaki ölü heceler
Her şey seni bana hatırlatır
Loş ışıklarda kaldım
Sarıldım uykuma daldım.
Her gün yine savruldum
Koştum ama manasız
Evrende tekil kaldım
Yokluğuna rehin oldum
Karanlık ve manasız
Aldanmış kahramandık
Ve şehirler bizi unutmaz
Çıkmaz sokaklarda tanımaz

Koşmasaydım yazamazdım
Belki kitaplarda son bulur
Yolum kısa yönüm yoktur
Doğdum ve her gün direndim
Boşluk bırakmayı özledim
Ve hakikatin sefil halini
Mesafeler katilim oldu
Doğdum ve her gün direndim.
Sonsuzluk ve sen
İlerleyemem 
Bu adımlar 
Batınca kayboldum.

Koşmasaydım Yazamazdım

Kendime karşıyım
Elbet zamana ait her şey
Yalnızım partide
Sessizliğimle bir köşede 
İçmesem olur mu
Zaten ruhum sarhoş senle
Gözlerim saatte
Kalabalık beni atmosfere kilitler

Tanımsız bir aşktı kaygı
Yine sınıfta mı kaldım?
Denemeden olmaz
Adım atmam sana bağlı
Sokağımda dans et
Seni sarsam aya doğru

Her günüm aynıdır
Sen olmayınca ben eksik kaldım
Sessizim odamda
Birkaç kadeh şarapla seni andım
Zor bu aynı evrende olmak
Yok ikamesi bu sevginin artık

Denemeden Olmaz

Kaybettik yine vazgeçmeyenlere
Aklımda yatan gerçekliğe ne der?
Sonsuzluk benim lanetimmiş meğer
Aklımda yatan gerçekliğe ne der?
Manası yok artık her gün nefes almanın
Ki bu evren sorumlusuydu hep güne doğmanın
Acı da güzeldir bazen,
Ararım bir iz bir işaret:
Ama sadece boşluk konuşur varoluşa dair
Her şey durmuşken
Sevmek bir yüktür
Sessiz kalmışken
Hissetmek ölümdür.
Kapalı kapılar ardında
Ruhum bir kitaba aittir
Nöronlarım bana değil
Artık sana aittir.


Gerçekliğe Ne Der?

Popular tracks by Ungatz