Συνομιλία με τον ιστορικό Χρήστο Χατζηιωσήφ, ομοτ. Καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Στον πόλεμο της Ουκρανίας όλοι βγαίνουν χαμένοι: η Ουκρανία, η Ρωσία, η Ευρώπη, εμμέσως η Κίνα, ακόμη και οι ΗΠΑ που φαίνεται να υποκίνησαν τη θερμή σύρραξη. Ο Αμερικανός παίκτης χτύπησε στο τραπέζι την μπίλια Ουκρανία, που παρασύρει διαδοχικά τη Ρωσία, την Ευρώπη, την Κίνα, και τις ρίχνει στην τρύπα. Αλλά ενδεχομένως ακόμη και ο παίκτης να βγει εντέλει χαμένος.
Ο πόλεμος βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα επηρεάζει δυναμικά τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό πολλών ευρωπαϊκών κρατών,  επηρεάζει με σφοδρότητα τις συνθήκες ζωής εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, μεταβάλλει τις ισορροπίες δυνάμεων.

:::
DISCLAIMER: This podcast/video includes copyrighted material used under fair use guidelines for purposes such as commentary and critique.
All rights belong to the respective copyright holders. This use complies with fair use principles.
:::

Podcast 2 - Πόλεμος στην Ουκρανία. Πολλαπλές αποτυχίες & γεωπολιτικό μπιλιάρδο. Mε τον Χ. Χατζηιωσήφ

Ο Νίκος Ξυδάκης συνομιλεί με τον τον Σωτήρη Ρούσσο, καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και Θρησκείας στη Μέση Ανατολή, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, με αφορμή το νέο βιβλίο του «Επανάσταση και εξέγερση στη Μέση Ανατολή».

Η Μέση Ανατολή πέραν του εθνικισμού και του ισλαμισμού

Ακούστε το podcast «Αναζητώντας τον χαμένο Χρόνο» με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Μαρσέλ Προυστ. Επιμελήθηκε και παρουσιάζει ο Βεροιώτης Συγγραφέας Γιάννης Καισαρίδης.
Μία παραγωγή του Future Library  με την τεχνική υποστήριξη της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΒΕΡΟΙΑΣ.

Αναζητώντας τον χαμένο Xρόνο | 100 χρόνια από τον θάνατο του Μαρσέλ Προυστ

Η μουσική της παράστασης "Three girls, 1911"

Η performance αποτελεί μια μελέτη στη δουλειά του αυστριακού εξπρεσιονιστή ζωγράφου, Έγκον Σίλε. Ο ίδιος, υπήρξε λάτρης του χορού, της παντομίμας, του κουκλοθεάτρου και της μαριονέτας. Δημιουργούσε μορφές με έντονη χορευτική κίνηση και “βασανισμένη” θεατρικότητα. Οι μορφές του, συχνά γυμνές, αδύνατες έως και καχεκτικές, με νευρώδεις γραμμές και άβολες συστροφές του σώματος. Με βλέμματα γεμάτα αγωνία και ιδιαίτερες συσπάσεις του προσώπου, που έδωσαν τη χαρακτηριστική θεατρικότητα στα έργα του.
Όπως ο Σίλε εμπνεύστηκε από το ανθρώπινο σώμα, λειτουργούμε αμφίδρομα εμπνευσμένες από τις μορφές του καλλιτέχνη, προσπαθώντας να δωσουμε πνοή στα σχεδιά του μέσω της κίνησης. Στην σκηνή μας, τρεις χορεύτριες χρησιμοποιώντας μια πλήθωρα σχεδίων του, ζωντανεύουν τις γεμάτες θεατρικότητα φιγούρες των γυναικών που κυριάρχησαν στη ζωή του. Από τα μοντέλα του καμβά στην σκηνή. Γυναίκες μέσα από τα μάτια ενός άντρα. Στιγμές μελαγχολίας, παραίτησης, ξεγνοιασιάς, ερωτισμού...μέσα από το score χορογραφίας, που μοιάζει να δημιούργησε ο ίδιος ο ζωγράφος!


Χορογραφία: Νικολέττα Σοφία
Πρωτότυπη Μουσική: Σπύρος Γραμμένος
Ενδυματολόγος-Κατασκευή κοστουμιών: Σάλι Αλάραμπι
Video: Sifis Drs
Χορεύουν: Γεωργία Αβασκαντήρα, Μαρία Μάργαρη, Νικολέττα Σοφία

Three girls, 1911

Συζήτηση με τον Δημήτρη Φύσσα στην εκπομπή του "Τα λόγια της αγάπης" στον 9.84 (Κυριακή 23-06-19)

Συζήτηση Με Τον Δημήτρη Φύσσα στον 9.84

Ο Στέλιος Ελληνιάδης παρουσιάζει στο "Κόκκινο" το βιβλίο του Λούντβιχ Κλάγκες "Ο άνθρωπος και η γη"

Το κείμενο του Λούντβιχ Κλάγκες συντάσσεται το 1913 και αποτελεί, δίχως αμφιβολία, το πρώτο σύγχρονο οικολογικό μανιφέστο· διότι περιγράφει με ακρίβεια τις επιζήμιες συνέπειες που είχε ήδη αρχίσει να έχει η πρόσφατη, ακόμη τότε, βιομηχανική επανάσταση όχι μόνο στον έμβιο κόσμο και στο φυσικό περιβάλλον μα και στον ίδιο τον άνθρωπο. […] Ο Κλάγκες φρονεί πως ο τραγικός χαρακτήρας του Δυτικού ανθρώπου έγκειται στο ότι είναι ένα ον ξεριζωμένο, εφόσον έχουν διαρραγεί οι δεσμοί που τον συνέδεαν με τη μητέρα Γη. Υπάρχει, άραγε, σωτηρία για τούτον τον εκφυλισμένο μητροκτόνο; Είναι δυνατόν ν’ αποκατασταθεί ο σπασμένος του δεσμός με τη φύση;

105.5 STO KOKKINO

Ελληνιάδης (στο Κόκκινο) για το "Ο άνθρωπος και η γη"

Φρανσουά Ρικάρ - "Η λυρική γενιά. Δοκίμιο για τη ζωή και το έργο των πρώτωνbaby boomers" (μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας, επίμετρο: Λάκης Προγκίδης)

«Λυρικό πνεύμα», «αίσθημα της ελαφρότητας του κόσμου», «ελάφρυνση» της ύπαρξης: αυτές είναι οι βασικές πτυχές της κοσμοθεώρησης της λυρικής γενιάς, από την πρώτη στιγμή της εισόδου της στο ιστορικό προσκήνιο. Πρόκειται για τη γενιά που κυριάρχησε μετά τη δεκαετία του 1960 μέσα στον δυτικό κόσμο και διαμόρφωσε τις κοινωνίες στις οποίες συνεχίζουμε να ζούμε. Αναλύοντας το λυρικό πνεύμα –και αντλώντας από την ιδιαίτερη περίπτωση της πατρίδας του, του Κεμπέκ–, ο Φρανσουά Ρικάρ προτείνει μια πρωτότυπη ανάγνωση των κινημάτων του '60. Απώτερος στόχος του είναι να στοχαστεί τις σημερινές κοινωνίες, οι οποίες προέκυψαν από τους μετασχηματισμούς και τις ρήξεις που τα κινήματα αυτά προκάλεσαν: τις μεταμοντέρνες κοινωνίες του ατομικισμού, της ιδιώτευσης, της κυνικής απομυθοποίησης των πάντων και της ξέφρενης κατανάλωσης. Ένα είδος φιλοσοφικής ανθρωπολογίας της εποχής μας, με άλλα λόγια.

«Αμφισβήτηση θα πει ακριβώς επανάσταση στην πράξη, καθημερινή, γειωμένη, στραμμένη ενάντια σε στόχους μεταβαλλόμενους και πάντα καινούργιους. Είναι το λυρικό αντάρτικο: για να μη «βαλτώσεις», δηλαδή για να τροφοδοτείς την ανυπομονησία, για να κρατάς ζωντανό το συναίσθημα της δύναμής σου και ατελείωτη τη γιορτή, ψάχνεις παντού θύλακες αντίστασης, ξεριζώνεις από παντού το σταθερό και το επαχθές, και πυροβολείς ό,τι κινείται – εν προκειμένω, ό,τι δεν κινείται. Καθηγητές, γονείς, εργοδότες, πολιτικοί ιθύνοντες, διανοούμενοι, θεσμοί, παραδόσεις, καθετί που αντιπροσωπεύει την τάξη ή τη σταθερότητα θεωρείται καταπιεστικό, σφετεριστικό και πληκτικό, και ως τέτοιο αξίζει να επικρίνεται, αν όχι να πατάσσεται. Όχι κατ’ ανάγκην για να προκύψει κάτι καλύτερο, αλλά για να ανοίξει απλώς χώρος, να αλλάξει ο κόσμος, να ελαφρύνουν όλα και να μη σταματήσει πουθενά η ξέφρενη αυτή διαλεκτική, αυτό το μεθυστικό «μπιτ» που πρέπει να είναι ο ρυθμός της ίδιας της ιστορίας».

Ελληνιάδης (στο Κόκκινο) για το "Ο άνθρωπος και η γη"

Εκδόσεις Μάγμα

Related tracks