qadimi

Haydeh - Be cheshmaye to sogand

BIA BENEVISIM. Mahasti

حالا که دل توشده

فرسنگها دور از خدا

به من نگو دوستت دارم

که باورم نمیشه

به من نگو دوستت دارم

Mahasti Saghi   مهستی ساقی

غمت در نهانخانه دل نشیند
بنازی که لیلی به محمل نشیند
پی محملش آنچنان زار گریم
که از گریه ام ناقه در گِل نشیند
مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست مشکل نشیند
از آن زمان که آرزو ،چو نقشی از سراب شد
تمام جستجوی دل ،سوال بی جواب شد
نرفته کام تشنه ای ،به جستجوی چشمه ها
خطوط نقش زندگی،چو نقشی بر آّب شد
چه سینه سوز آه ها ،که خفته بر لبان ما
هزار گفتنی به لب ،اسیر پیچ و تاب شد
نه شور عارفانه ای،نه شوق شاعرانه ای
قرار عاشقانه هم ،شتاب در شتاب شد
نه فرصت شکایتی ،نه قصه و روایتی
تمام جلوه های جان ،چو آرزو به خواب شد
نگاه منتظر به در ،نشست و عمر شد به سر
نیامده به خود دگر،که دوره شباب شد
هفت آسمان را بردرم ،وز هفت دریا بگذرم
ای شعلهء تابان من
هم رهزنی هم رهبری ،همین سری همان سری
ای نور بی پایان من
چون میروی بی من مرو ،ای جان جان بی تن مرو
ای دیدن تو دین من ،وی روی تو ایمان من
ای هست تو پنهان شده ،در هستی پنهان من
چون میروی بی من مرو ، ای جان جان بی تن مرو
ای یارمن ای یار من ،ای دلبرُ دلدار من
ای محرمُ غمخوار من ،ای دینُای ایمان من
خوش میروی در جان من ای درد تو درمان من
چون میروی بی من مرو ،ای جان جان بی تن مرو
هفت آسمان را بردرم ،وز هفت دریا بگذرم
ای شعلهء تابان من
هم رهزنی هم رهبری ،همین سری همان سری
ای نور بی پایان من
چون میروی بی من مرو ،ای جان جان بی تن مرو

هایده - آواز تنهایی

ترانه: فضل‌الله توکل
آهنگ: انوشیروان روحانی

دل شکسته - مهستی

رفتی و بی تو دلم پر درده
پاییز قلبم ساکت و سرده
دل که می گفتم محرمه با من
کاشکی می دیدی بی تو چه کرده

ای که به شبهام صبح سپیدی
بی تو کویری بی شامم 
ای که به رنجام رنگ امیدی
بی تو اسیری در دامم 

با تو به هر غم سنگ صبورم
بی تو شکسته تاج غرورم
با تو یه چشمه چشمه روشن
بی تو یه جادم که سوت و کورم

ای که به شبهام صبح سپیدی
بی تو کویری بی شامم
ای که به رنجام رنگ امیدی
بی تو اسیری در دامم

چشمه اشکم بی تو سرابه 
خونه عشقم بی تو خراب
شادیا بی تو مثل حبابه
سایه آبه نقش بر آب

رفتی و بی تو دلم پر درده
پاییز قلبم ساکت و سرده

Marjan رفتي و بي تو دلم پر درده Rafti O Be To Dilam Pore Darde

Ramesh

Mahasti Fadat Sham

مراقب چیزهایی که شکستند و کاریشان هم نمی شود کرد و مراقب آنهایی که هنوز هم می شود مانع شکستنشان شد،باش...

Satar.hamsafar

🎤  صدا: #داریوش
🗣  دکلمه: #شهیار_قنبری 
🖋  کلام: #شهیار_قنبری 
🎼  آهنگ: #آندرانیک 
🎹  تنظیم: #آندرانیک 
    

✔️ این ترانه هیچگاه با صدای داریوش به طور رسمی پخش نشد و اجرای آن به گوگوش واگذار شد! 
داریوش حدود دو ‌سال پیش در صفحه‌ی رسمی ”ساندکلاد“ خود، ضمنِ به اشتراک گذاشتنِ این ترانه، درباره‌ی چگونگی اجرای این اثر اینگونه توضیح می‌دهد:
«در حین مرور خاطرات ۴۵ ساله‌ام با آندرانیک، به یاد چند اثر مشترکمان در دهه ۵۰ افتادم که به صورت رسمی منتشر نشده‌اند. یکی از آنها ترانه‌ای است به نام «نفس»، با کلام شهیار قنبری و آهنگ و تنظیم آندرانیک. آن را دو بار به صورت تمرینی با ارکستر ضبط کردیم و تقریبا آماده‌ی پخش بود. ولی با پخشِ رسمی نسخه‌ای دیگر از این آهنگ بدونِ اطلاعِ من، به دلیلِ ملاحظاتِ حرفه‌ای در آن زمان این آهنگ را منتشر نکردم. انتشار این اثر بعد از حدود ۴۰ سال شاید برای دوستداران ترانه‌ی نوین جالب باشد، وگرنه من این اثر را بخشی از پرونده‌ی کاری‌ام حساب نمی‌کنم.»

آهنگ زیبا و قدیمی و بیاد ماندنی نفس از داریوش

هايده؛ برای هميشه...

امروز بيست و دومين سالروز رفتن زودهنگام هايده است... البته رفتن و نه خاموشی.... خاطره ای از هايده دارم که هيچوقت فراموش نمی کنم... يکی از زيباترين خاطرات زندگی من... يک سفر کوهنوردی در ايام دانشجوئی...


....

از صبح زود از خانه زده بوديم بيرون برای کوه نوردی... مقصدمان کوهی در منطقه "Lake District" در شمال غرب انگليس بود... گروه کوهنوردی ما تقريبا يک گروه بيست نفری از دختر و پسرهای دانشجو بود... صبح با اولين هواپيما پرواز کرديم به شهر کوچکی که نزديک کوهی بود که قرار بود صعود کنيم. آنجا هم اتوبوس منتظرمان بود تا از شهر و روستاهای اطراف ما را تا پای کوه ببرد... برنامه صعود يک برنامه دو روزه بود که شب را می بايست توی کوه و در ميانه راه صعود، يک جا پيدا می کرديم و چادر می زديم و اطراق می کرديم... توی مسير هم يک کوه را بايد رد می کرديم تا به کوه اصلی برسيم... در شروع صعود با يک کوهپايه تقريبا شنی و سنگ ريزه با شيب زياد روبرو بوديم که با هر دو قدم بسمت بالا يک قدم به عقب سر می خورديم و اين کار ما را سخت می کرد و نفس مان را می گرفت، مخصوصا که کوله پشتی سنگين دوروزه و چادر و وسايل صعود هم همراهمان بود... طرف های غروب بود که شيب تند و کوه اول را رد کرده بوديم و افتاده بوديم توی يک مسير تقريبا جنگلی و خيس و سرد و بعد هم کم کم به برفی که روزهای قبل باريده بود رسيديم ... گروه در يک صف و ستون منظم صعود می کرد، طوری که ليدر گروه در جلو و بقيه دستور داشتند که دقيقا پا جا پای او بگذارند و حرکت کنند.... لغزندگی و پرتگاه های متعدد و مسيرهای باريک و ديد کم باعث شده بود که برای ايمنی بيشتر يک طناب را به کمر ليدر گروه ببنديم و از کارابين (حلقه های فلزی) متصل به کمرهای ما هم عبور کند تا آخرين نفر... شبيه دانه های تسبيح... اينجوری نه کسی گم می شد و نه سقوط ميکرد... هوا تقريبا تاريک شده بود که کوه اول را کاملا رد کرديم و به يک منطقه جنگلی که شبيه يک دره بسيار وسيع ميان دو کوه بود رسيديم... يک رودخانه هم آنجا بود، منتهی ديگر توی آن تاريکی فقط صدايش را می شنيديم... بهمراه گروه، خسته و کوفته از آن روز طولانی و سخت، آرام و بی صدا فقط ساحل نزديک آن رودخانه کوچک را گرفته بوديم و شيب تقريبا تند مسير را صعود می کرديم...هنوز همان طناب تمام اعضای گروه را به هم متصل کرده بود که توی تاريکی کسی گم نشود يا سقوط نکند... به نزديکی های کوه دوم که رسيديم ديگر هوا کاملاً تاريک شده بود و جائی را نمی ديديم؛ داشتيم دنبال جائی می گشتيم که کمی مسطح باشد و مناسب اطراق و چادر زدن؛ ولی هرچه می رفتيم نمی رسيديم و وضعيت بدتر و هوا تاريکتر می شد.... همه هم آنقدر خسته و بی انرژی شده بوديم که حتی حرف هم نمی توانستيم بزنيم... هوا سرد بود، ولی نه باد می آمد و نه صدائی شنيده می شد... اطراف مان سکوت بود و تاريکی لذت بخش ولی کمی ترسناک ... اينجور مواقع توی کوه بايستی همانجائی که هستيد يکهو توقف کنيد و همانجا هرجور که هست اطراق کنيد تا صبح، چون خطر سقوط و مخصوصا گم شدن هر لحظه بيشتر می شود ... با دستور ليدر و با همان طنابی که همه را به هم وصل کرده بود قرار شد برای ده دقيقه استراحت، بنشينيم روی همان صخره ها و چمن های خيس بين شان تا بعد فکری بحال چادرها بکنيم... گروه توی سکوت هرکس همان جائی که بود نشست و بعضی ها هم که جای بهتری داشتند همان کوله پشتی خودشان را تکيه گاه کردند و دراز کشيدند... آن روزها من يک سی دی پلير داشتم که هميشه همراهم بود، برای سفرهای اين جوری هم يک اسپيکر کوچولوی پرتابل هم همراهم می بردم برای توی چادر... کوله پشتيم را باز کردم و سی دی پليرم را بيرون آوردم... به ذهنم رسيد که اسپيکرش را هم وصل کنم و توی آن سکوت و تاريکی آهنگ را بگذارم که بقيه هم بشنوند.....

سکوت محض بود که ناگهان صدای موسيقی من بلند شد و سکوت کوهستان را شکست... نميدانستم کدام سی دی توی سی دی پليرم هست... آلبوم هايده بود... با ترانه "گل سنگم" شروع شد...
هيچوقت آن لحظه و آن آهنگ و آن حس و حال را فراموش نمی کنم... آنجائی که آهنگ با يک پيانوی آرام شروع ميشود و ...... صدا از کسی بيرون نمی آمد... توی آن خستگی، و توی آن تاريکی و سکوت کوهستان، موسيقی بود و پيانو بود و صدای آسمانی هايده... آن پيانو، آن صدا و آن موسيقی بناگهان مانند شهد گوارائی بود که به جان و تن خسته ما ريخته می شد... گل سنگم... گل سنگم... چی بگم از دل تنگم... مثل آفتاب اگه بر من... نتابی، سردم و بی رنگم...


ده دقيقه استراحت تبديل شد به نيم ساعت و يا شايد هم بيشتر... آهنگ پشت آهنگ بود که پخش می شد و همه کرخت و مسحور دراز کشيده بوديم و دل و جانمان را سپرده بوديم به امواج موسيقی و غوغای هايده... احساس می کردم که ديگر آن طناب نيست که اعضای گروه را به هم متصل و يک جسم واحد کرده است، بلکه آن موسيقی و آن نوای جادوئيست که روح و جانمان را بهم پيوسته و با خود برده است...

حلقه ای بر گردنم افکنده دوست
می برد آنجا که خاطرخواه اوست

وصف آن نيم ساعت از زندگی ام با هيچ زبان و کلمه ای ممکن نيست... ظاهراً تمام اعضای گروه هم همين حس و حال را داشتند... اين را وقتی فهميدم که روز بعد که از صعود برگشتيم توی فرودگاه سفارش کپی همان سی دی را از هر بيست تای آن کوهنوردها گرفتم... حتی آن دو سه تا همکلاسی ايرانيم که همراهمان بودند...

هنر و مخصوصا موسيقی زبان مشترک ملتهاست... هنرمند واقعی و هنر اصيل مرز زبان و زمان و مکان ندارند؛ روح و جان انسانها را هرکجا که باشند و در هر زمانی تسخير و صيقل و صفا ميدهد... ماندگار هستند و هيچ وقت نمی ميرند... چون برخواسته از درون زيبای انسانها هستند... چون خواستگاه عشق دارند...

هرگز نميرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جريده عالم دوام ما.... (حافظ)

ياد و خاطره بانوی موسيقی ايرانی، هايده، گرامی...

Hayedeh Gole Sangam

دل کوچولو دل دیوونه 
دیگه نرو از خونه 
پشیمون میشی 
پریشون میشی 
نمیدونی دیوونه 
بیرون از خونه 
دلا همه سنگ 
هر چی میبینی 
رنگه و نیرنگ 
تو مثل یه پر میبردت باد 
حتی یادتم میبرند از یاد 
دل کوچولو دل دیونه
دیگه نرو از خونه 
پشیمون میشی
پریشون میشی
نمیدونی دیونه

بمیرم واسه ی تو
که رنجها نکشیدی
چه خسته دل تنها
چه حرفها که شنیدی
حالا برگشتی بازم تو سینه
می دونی تنها منو داری
می دونم شیطون بلای جونم
منو باز آروم نمیذاری

Mahasti Dele Koochooloo

MAHASTI

ای همه آرامشم از تو پریشانت نبینم...ـ ستار

Dariush - Dastaaye To - داریوش - دستهایِ تو

داریوش - بوی گندم

Full Album

Moein - 01 - Bibi Gol

نام آهنگ طاقت خواننده داریوش 
آلبوم آشفته بازار 
  ترانه‌سرا اردلان سرفراز
 آهنگسازفرید زولاند
 تنظیم آندرانیک
*******************
طاقت من طاقت دل طاقت سنگ است
 غزل پریده رنگ است دل ترانه تنگ است 
نه در زمین نه در زمان جای درنگ است
 
بیا که وقت تنگ است مرا حوصله تنگ است
 مرا حوصله تنگ است

 هر کسی همنفسم شد دست آخر قفسم شد

من ساده به خیالم که همه کار و کسم شد
 اون که عاشقانه خندید خنده‌های من رو دزدید
 پشت پلک مهربونی خواب یک توطئه می‌دید

 رسیده‌ام به ناکجا خسته از این حال و هوا
 حدیث تن نیست مرا طاقت من نیست
 مرا طاقت من نیست، مرا طاقت من نیست

 نه در زمین نه در زمان جای درنگ است
 بیا که وقت تنگ است مرا حوصله تنگ است
 مرا حوصله تنگ است

 هر کسی همنفسم شد دست آخر قفسم شد
 من ساده به خیالم که همه کار و کسم شد
 اون که عاشقانه خندید خنده‌های من رو دزدید
 پشت پلک مهربونی خواب یک توطئه می‌دید
 رسیده‌ام به ناکجا خسته از این حال و هوا
 حدیث تن نیست مرا طاقت من نیست
 مرا طاقت من نیست، مرا طاقت من نیست

 طاقت من طاقت دل طاقت سنگ است
 دل ترانه تنگ است غزل پریده رنگ است 
نه در زمین نه در زمان جای درنگ است
 بیا که وقت تنگ است مرا حوصله تنگ است
 مرا حوصله تنگ است
 _______________

Taghat e man Dariush  طاقت من طاقت دل طاقت سنگ است

کریم فکور/ انوشیروان روحانی/1360
 
امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا.
دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا خدایا.
من دور از آشیانم سر به آسمانم بی نصیب و خسته.
ماندم جدا ز یاران از بلای طوفان بال من شکسته.
امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا.
دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا خدایا.

از حریم دلم رفته رنگ هوس.
روز و شب به که گویم در درون قفس.
آه در درون قفس.

وه که دست قضا بسته بال مرا.
روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس آه.
ناله خیزد و بس.
می زنم فریاد.
 هرچه باداباد
 وای از این طوفان آه.
وای از این بیداد.

می زنم فریاد.
هرچه باداباد
 وای از این طوفان.
وای از این بیداد آه.
وای از این بیداد.

qadimi

User 149205342