داوود هندی‌نژاد اسم واقعی داوود شراره‌ها است.

از کاست "آفتاب کاران جنگل" 1357 خورشیدی
بر اساس ترانه "نوای چوپان" با صدای منوچهر همایون پور

سرود کوهستان / خون ارغوان ها

زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها

تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها

که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان

به آیندگان نگر در زمان نگر بردمیده طوفان

قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را

که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید

سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید

ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید

زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید

گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان

پرد گرده گسترد دانه پرود سر زند بهاران

سرود کوهستان - خون ارغوان‌ها

عشق همیشه در مراجعه است ؛ محسن نامجو 

کلي گويي آفت شعر است
حرف مفت آفت ذهن است
ذهن الکن ستاره بشمارد
ذهن ياغي ستاره مي چيند
فاق کوتاه آفت لگن است
آفت جنگ نو گلنگدن است
آفت مزرعه سه تن ملخ است
آفت عشق وصل يا بوسه

مرده ي يک شبه چو نمره ي بيست
ثلث اول که هيچش ارزش نيست
مرده ي قرن را چنين بنگر
همچو تجديد ناب شهريور
خنده سر داده رند و بازيگوش
بگذار اين رفوزگي هم روش
ذهن شاگرد خنگ فاجعه است
خنگ شاگرد در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است

بعد صد ها هزار سال از خاک
چه مهم است پاک يا ناپاک
چه مهم است سبک اسپيس راک
چه مهم است پول يا بي پول
چه مهم است ماله يا شاغول
آفت ذهن همنشين بد است
خواه بنشسته روي مبل سياه
خواه در قاب تلويزيون پيدا
خواه استاده به آسمان چون ماه
حرف صد تا يه غاز تا ابد است

عشق اول فقط يه خاطره است
عشق بعدي هماره فاجعه است
عشق هميشه در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است

آفت حافظه باکتري دقيق
مثل آب دهان مرده رقيق
خاطره خود کلانتر جان است
بر سرت بشکند هوار شود
مثل زندان ژان والژان است
حافظه نفس را بدراند
صد گيگا بايت را بپراند
نان روز از براي سکس شب است
نان شب هم براي عاشق مست
عشق هميشه در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است

بعد از اين صد کتاب شعر هم روش
حرف اسکندر و تزار هم توش
همه آيند و باز باز روند
زنده بودن که خود منازعه است
عشق هميشه در مراجعه است
↓
از هوش می ... ؛ محسن نامجو
از هوش می روم
از هوش می روم
از هوش می روم

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

صبحانه ی گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

نهرم کنند اگر که تو نگاه گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...
از هوش می...

آهو که لُخت روی سینه ی من می افتد
آهو که لُخت روی سینه ی من می اف...
آهو که لُخت روی سینه ی من می...
آهو که لُخت روی سیـ ...
آهو که لُخت روی...
آهو که لُخت...
...که لخت...
...که لُخـ...
...که لـُ...

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...
از هوش می...

یک روزمی که بوی شانه ی تو خواب می برد

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...

یک روزمی که بوی شانه ی تو خواب می برد
آواز آواز آواز من از سینه ام که بر می خیزد
می خوانم می خوانم می خوانم
تو خواندن منی
هنگامه ی منی
دیوانه ی توام
جانانه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...

آهو که لُخت روی سینه ی من می افتد
آهو که لُخت روی سینه ی من می اف...
آهو که لُخت روی سینه ی من می...
آهو که لُخت روی سیـ ...
آهو که لُخت روی...
آهو که لُخت...
...که لخت...
...که لُخـ...
...که لـُ...

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

صبحانه ی گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

نهرم کنند اگر که تو نگاه گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...
از هوش می ...
از هوش می روم
↓
مرا میبینی و هر دم ؛ محسن نامجو
مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم / تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم
به سامانم نمی‌پرسی نمی‌دانم چه سر داری / به درمانم نمی‌کوشی نمی‌دانی مگر دردم
نه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزی / گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم
ندارم دستت از دامن بجز در خاک و آن دم هم / که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم
فرورفت از غم عشقت دمم دم می‌دهی تا کی / دمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردم
شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم / رخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم
کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت / نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم
↓
زلف ؛ محسن نامجو
زلف بر باده مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طره را تاب مده تا ندهی بر بادم

یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم

رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی مارا
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

شهره شهر مشو تا ننهم سر کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس
تا به خاک در آصف نرسد فریادم

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که دربند توام آزادم

Mohsen Namjoo ║ Eshgh - Az Hoosh Mi... - Mara Mibini O Har Dam - Zolf.MP3

چون بشکفد نیلوفر فردا- 
در هر افق از سرخ توفان ها-
آتش زند شب را و جنگل را- 
پرواز بیداران جنگل را به خود خواند-

بیداران جنگل

دەنگی مامۆستا فەرزاد لە گرتووخانەوە- شەو، شێعر، شکەنجە

Farzad kamangar- فرزاد کمانگر، شب، شعر، شکنجه

مجموعه سرودهای شراره های آفتاب
ترانه سرود آفتابکاران جنگل
ترانه سرود باد و توفان 
ترانه سرود خـون ارغـوان‌هـا 
ترانه سرود گل مينا 
ترانه سرود رود 
ترانه سرود پرنيان شفق
ترانه سرود ايران من 

03 - Khoone Arghavaan Haa خـون ارغوان‌ها

بر پا خيز از جا كن   بناي كاخ دشمن  
  چو در جهان قيودبندگی  / اگر فتد به پاي مردمي
  بدست توست، به راي مشت  توست
  رهائي جهان ز قيد جورو ظلم
بپا كنيم قيام مردمي / رها شويم ز قيد بندگي
هم پائیم ، همراهيم،هم رزميم، جان بر کف برخیزیم
برخيزيم، پيروزيم  
  به هر كجا نشان ز ثروت ا / زحاصل تلاش كارگراست
زمين غني ز رنج برزگر / ز همتش شود ز دانه خرمني
بپا كنيم قيام مردمي /رها شويم ز قيد بندگي  

Barpakhiz -  برپا خیز ، از جا کن ، بنای کاخ دشمن

© Copyright Mani Naimi 

Album: Volume I جلد یک 
-----------------------------------------------------
بادبادک آهنین
Iron kite
موسیقی و کلام از مانی نعیمی
Lyrics & music: Mani Naimi
آواز: مانی نعیمی-فریده شالچی
 
نمی دانستم ، درد چیست،زجر، سوزش داغ آتش.
نمی دانستم ، مرگ چیست،باز ماندن تپش قلبم از چیست؟
یقین داشتم ، گرچه آسمان فرو ریزد
سقف کاه گلی ما نمی ریزد
می ماند،کنار ما
خدای ما!
 
تو گفتی نه!
چشمان خسته بشوی از خیال و خواب
تو گفتی با صدای بمب من
حقیقت را دریاب!
در یک نگاه...
بادبادک آهنین غول آسا
گذر کرد از بین ابرها
صدای رعد و خون و اشک در هم آمیخت
و من با خاک!
 
اما هنوز
چند لحظه ای
نفسی چند مرا باقی است
برای لمس درد و شنید ن صدای
ضجه های مادر!
گریه مکن...
مادر من
جان من حتی به یک بشکه نفت نمی ارزد
در آن دنیا دردی نیست و قدر من را می دانند.
 
در انتظار پاداش خویش
چشمان خسته آرام بستم.
در آخرت کودکان بی گنه را
در بهشت جایگاه است!
چنین گفتند به من
و چنین خواهد بود
یا لا اقل
بزرگان
چنین گویند!
 
بهار 1383
2004

Iron Kite - بادبادک آهنین

باد و طوفان گر کند غوغا بر پا
 برف و بوران گـر بتوفـد در شب هـا
بانگ تندر گر خروشد در دریـا
 شب زند گر خیمـه ها بـر جنـگل هــا
کوه سرکش سر بساید آسمان را همــه جـــا
سر فرازد پا بر جا بنگرد بر دریاها
می خروشد زدل ابر سیاه 
می شکوفد گل خون همه جا
سوز پنهان عاشقان دلیر
سر کشد از دل تیـر دل تیــر دل تیــر
زندگی می شکفد پر غوغا در دل سبز همه جنگل هـا
مـی دود بــا گــل خــون در دل شــب
می درخشد از افـق هـای خـاور 
طوفان خون ما در هر جام لاله ی سرخ
بر فروزد آتش ها سر کشاند از سنگرها

باد و طوفان - داوود شراره ها (داوود اردلان)- آلبوم شراره های آفتاب

بارون/گروه سرود چریک های فدایی خلق

می‌گذرد در شب آئینهٔ رود خفته هزاران گل در سینهٔ رود
گُلبُـن لبخنــد فــردائــی مــوج سـر زده از اشک سیمینهٔ رود

فَرازِ رود نغمه خوان
شکفته باغ کهکشان
مـی ســوزد شــب در ایــن میــان

رود و سرودش اوج و فرودش مـی رود تا دریـای دور
بـــــاغ آئینـــــه دارد در سینــه مـی رود تا ژرفای دور

(موجی در موجی می‌بندد
بر افسون شب می‌خندد
با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

فـردا رود افشـان ابـریشـم در دریـا مـی خوابــد
خورشید از باغ خاور می‌روید بر دریا می‌تابد

(موجی در موجی می‌بندد
بر افسون شب می‌خندد
با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

فـردا رود طغیـان شــورافکـن در دریـا مـی خـوابــد
خورشید از شرق سوزان می‌روید بر دریا می‌تابد

(موجی در موجی می‌بندد
بر افسون شب می‌خندد
با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

باد و طوفان - داوود شراره ها (داوود اردلان)- آلبوم شراره های آفتاب

asad

Recent comments

Mehrnoush Mirsaeidi

Related tracks