gear used: 
guitar: Sterling by Music Man Luke 100 Signature
amplifier: Kemper Profiler

I Wish We'd Met Before

Przyzwyczaił mnie do tego, że bez uprzedzenia znikał na kilka dni, czasami tygodni. Ostatni raz rozmawialiśmy 5 października, głównie o Twitterze, na którym pojawił się niedawno za moją namową. Stamtąd też, trochę przypadkiem, przyszła ta straszna wiadomość.

Poznaliśmy się na  blog.pl, w 2001 r. Jeżeli istnieje coś takiego jak internetowa przyjaźń, to właśnie to nas łączyło.  Nie spotkaliśmy się nigdy w „realu” a wiedzieliśmy o sobie dużo więcej niż nasi „realni przyjaciele”.

Parę lat temu wymyśliliśmy, że nagramy coś razem. Padło na bluesa. Wysłałem Chrabjemu pierwszy z brzegu podkład  bas+perkusja.  On napisał tekst, nagrał  partyzanckim sposobem wokal i przesłał mi mp3. Dograłem gitarę, obrobiłem i posklejałem jak umiałem.

Chrabja tak to wspominał:

(…) Potem jeden zachwycił się grą drugiego, potem się urodził pomysł zrobienia „gadanego” bluesa – tak trochę a la „Pieśń nadterminowych”, potem były dwa podkłady, potem jeden zrealizowany tekstowo-muzyczny wygłup, a potem: “wiesz do tego wolnego to może inny tekst…?”
No i jest tekst. Tekst mówiony, bo śpiewać nie potrafię – feler taki: słyszę, słyszę najdrobniejszy fałsz, leciutkie zgubienie rytmu, ale za ciężkich choler sto nie potrafię tego, czego słyszę zreprodukować.
I jest muzyka. Słuchajcie sobie, słuchajcie uważnie, słuchajcie gitary, co płacze razem z tekstem. Bo razem z tym tekstem to i ja zawsze płaczę, bo mówi on o autentycznych miejscach i autentycznych ludziach. Miejscach i ludziach mojej młodości. Miejscach i ludziach, których już nie ma. To właśnie jest ten “gadany” blues czyli carmen cafe bar blues.
Raz w życiu poczułem – wiem, że to zarozumiałość – co to znaczy robić muzykę.
Chrabja

Krzysiek, internet bez Ciebie, nie będzie dla mnie już taki sam.

Krzysztof Bielański zmarł 12.10.2009. Urna z Jego prochami spoczęła w Gdańsku, na cmentarzu w Nowym Porcie, 20.10.2009.

Cafe Carmen Bar Blues featuring Chrabja (vocal & lyrics Chrabja guitars: Macbor)

To jedna z tych piosenek, które słyszałem od dziecka setki razy i ciągle tak samo mocno na mnie działa. Śpiewał ją Don McLean, ten od American Pie. Niedawno usłyszałem wersję Cheta Atkinsa zagraną solo na gitarze klasycznej. Okazuje się, że ta melodia broni się nawet, gdy pozbawić ją nastrojowego tekstu inspirowanego obrazami van Gogha, który nb. dzięki McLeanowi stał się jeszcze bardziej znany w Ameryce i nie tylko.

W przeciwieństwie do mistrza zagrałem ją (trochę z konieczności, trochę z wygodnictwa) na elektrycznej.
guitar:  Ibanez SAS 32 FM
amp: Boss GT-8

Vincent(Starry, Starry Night) (2007)

To solo z #WholeLottaLove - #LedZeppelin rozpoczynało za moich czasów audycję MiniMax. Bez niej moja młodość byłaby inna. Zagrałem, jak umiałem. Z podziękowaniem dla red. Piotra Kaczkowskiego.

Whole Lotta Love (solo) a tribute to Piotr Kaczkowski

Wczoraj minęło 50 lat od śmierci Jimi Hendrixa. Z tej okazji mój skromny hołd dla Mistrza, od którego ciągle się uczę.
guitar: Fender American Professional Stratocaster
amp: Kemper
video: https://youtu.be/Jpol6tUVVR4

Little WIng - intro

Cafe Carmen Bar Blues

guitar: Fender Stratocater with DiMarzio pickups
amp: Kemper
video: https://twitter.com/MacBor/status/1315690738294886400

Whiskey in the Jar - the solo

Nie lubię grać na klasycznej, jest dla mnie zbyt niewygodna, ale raz zrobiłem wyjątek.

Cavatina

Mr. Sandman

Parodia „wymiataczy”, którym wydaje się, że im szybsze tempo i im więcej nut na sekundę zagrają, tym lepiej. Mimo wszystko, jeśli jesteś melomanem, nie klikaj, może zaboleć.

Macbor meets JSB (parodia)

Insomnia #1

Insomnia#2

Vincent (Starry, Starry Night) (2021)

literaturoznawca, nauczyciel akademicki, tłumacz, po godzinach gitarzysta •
literary scholar, university teacher, translator, guitarist in his spare time
[do każdego nagrania jest opis (klik na obrazek)]

Macbor

Popular tracks