امیرالمؤمنین! صحرای محشر را تماشا کن
بـــه دشـت کــربلا تکرار حیدر را تماشا کن
ولــــی‌الله! ولــی‌الله دیگـــــــر را تماشا کن
دوبـــاره خــاطرات جنگ خیبر را تماشا کن
پیمبـــر را پیمبـــر را پیمبـــــر را تماشــا کن
                                 بگو الله اکبر جنگ اکبر را تماشا کن

به تن پوشیده با دست حسین‌بن‌علی جوشن
زده بـــر یـــــاری فــــرزند زهـــرا بــر کمــر دامن
خــدا گــــوید تعــــالی‌الله پیمبر گویدش احسن
خــوراک ذوالفقـــارش جرعـه‌جرعه خون اهریمن
کند تحسین به دست و بازویش هم دوست هم دشمن
                              بیا ای شیر داور شیر داور را تماشا کن

سپـــر گـــردیده پیش نیـزه و شمشیر، پا تا سر
رخش قرآن،تنش فرقان،دلش یاسین، لبش کوثر
نبی خلق و نبی خلق و نبـی خُلـق و نبی منظر
زمیـن کــــربـلا صحــــرای بـــدر و او چــــو پیغمبر
در امـــواج خطـــر از بیـــم شمشیـــر علـــی‌اکبر
                           فرار و ترس یک دریای لشکر را تماشا کن

جبین، بشکسته تن، خسته دهن، خونین دو‌لب، عطشان
بــه دیـــدار پـــدر در خیمـــه‌گه بشتـــافت از میدان
ســرشکش از بصـــر جـاری شرارش در جگر پنهان
زبان چون چوب خشکیده،نفس چون شعلۀ سوزان
                   سرشک عمه، اشک چشم خواهر را تماشا کن

زبـــانش در دهــان بـاب و خونش جاری از حنجر
وجــودش بـــاغ گـــل از تیــغ و تیر و نیزه و خنجر
گلو خشکیده،دل تفتیده،چشم ازاشک خونین تر
پــــدر گفت ای همــای مـن مـزن از تشنگی پـرپر
کـه سیرابت کنـد بــا دسـت خـــود امـروز، پیغمبر
                                 برو سقایی جدت پیمبر را تماشا کن

بــرو بابا! کـه اکنـون چشم در راه‌اند قاتل‌ها
بــرو بابا کـــه دریـا گردد از خون تو ساحل‌ها
برو بابا! که زخمت گل کند تا حشر در دل‌ها
بــرو تا شعلـۀ داغ تــو گــردد شمع محفل‌ها
بــرو پــرپر بـزن در خـون خود مانند بسمل‌ها
                                جمال بی‌مثال حی داور را تماشا کن

دوبـــاره در اُحـــد رو کـــرد آن پیغمبــر ثـانی
دوبـــاره کـــربلا را کـرد بـا یک حمله طوفانی
ز تیر و نیزه دشمن کرد بر رویش گل‌افشانی
تنـش گردیـد از شمشیـر، چـون آیــات قرآنی
هزاران زخم خورد و شـد هـزاران بــار قربانی
                          بگرد ای آسمان؛ صدپاره پیکر را تماشا کن

دریغـا! گشـت نقـش خـــاک، سـرو قـد دلجویش
جــدا گـــردید تــا پیشــانی از هــم طـاق ابرویش
پـــدر بشتــافت از میدان و رو بگــذاشت بر رویش 
زاشک دیده زینب شست خون از جعد گیسویش
بیـا «میثـم!» خـــدا را دیـــدۀ دل بـــازکن سویش
                                به سرتاپای او زخم مکرر را تماشا کن

اميرالمؤمنين صحراي محشر را تماشا کن

me