پنجمین روز اعتصاب غذا
*
دوستان
 مرا ببخشید
اگر خوب نمی‌توانم
بگویم ‌آن‌چه را که می‌خواهم.
سرم گیج می‌رود، اندکی مستم
نه از «راکی» 
 بلکه از رخوت گرسنگی.
.
برادران اروپایی‌ام، آسیاییم، آمریکایی‌ام
در این ماه مه
نه در زندانم، نه در اعتصاب غذا
شبانه در دشتی دراز کشیده‌ام
چشمان شما، ستارگانی بالای سرم
ودستانتان چون یک دست میان دستانم
مثل دست مادرم
مثل دست محبوبم
مثل دست ممد
مثل دست زندگی
.
دوستان
شما هرگز تنهایم نگذاشتید
نه مرا، نه کشورم را، نه خلقم را
می‌دانم عشق شما به من
مثل عشق من است به شما
برای این سپاس‌گذارم از شما دوستان
سپاس‌گذار.
.
سر مردن ندارم
اما اگر بکشندم
می‌دانم
زندگی را در قلب شما ادامه خواهم داد.
در سطری از شعر آراگون خواهم نشست
ـشعری که از زیبایی روزهای آینده می‌گویدـ
در کبوتر سفید پیکاسو
و در ترانه‌ی «پل رابسون» جا خوش خواهم کرد.
وزیباتر از همه‌ی این‌ها
لبخند پیروزی خواهد بود 
برلبان کارگری از بندر مارسی
در روز اعتصاب.
دوستان حقیقت را بخواهید
چنان شادم
چنان سعادتمند
که بال در آورده‌ام.
مه 1950- ناظم حکمت

abraxas__365