იაპონელი მარქსისტის წერილი „არგონავტებს“ – გიორგი ნამგალაძე, ზაქარია თავბერიძე

გიო ლომიძე - ჩრდილის სიმაღლე

აპოლიტიკური ვარ - თაკო შუკაკიძე

ეზოთერიკი პოეტები და
ლიბერალი პოეტები და 
ეზოში მდგარი პოეტები და 
ქუჩაში მდგარი პოეტები და 
ზედმეტად მდგრადი პოეტები და 
გულითადი პოეტები და
ერთჯერადი პოეტები და 
პროექტორის პოეტები და 
პროლეტარი პოეტები და 
პოზერი პოეტები და
პონტავშიკი პოეტები და 
პენუარის პოეტები და
პისუარის პოეტები და 
მამა-პაპის პოეტები და 

ისინი, მანქანაში ლექსს რომ კითხულობენ, მუსიკის თანხლებით

პოეტები- ძალით ახლები და
პოეტების მძახლები და 
პოეტური ზრახვები და 
პოეტური მარხვები და 

პათეტიკური პოეტები და
პოლიეთილენის პოეტები და 
პლასტიკური ტაეპები და 
პლასტიური პასაჟები და 
პოეტური მასაჟები და 
პოეტური ერექციები!

რეაქტორი პოეტები და 
რედაქტორი პოეტები და 

პოეტის ცოლი, პოეტის საავტორო უფლებების სადარაჯოზე
და
პოეტის ქმარი- რა ვუყო, პოეზიას ტრაკშიც ვერ ამოვისვამ და
პოეტის ქამარი- რამდენჯერ მოშვებული და მოჭერილი და
პოეტის ნარატივი- შენზე მობჯენილი და 
პოეტის ძილი- სხვანაირი რომ უნდა იყოს..
პოეტის კბილი- პოტეს კბილი სხვანაირად სტკივა..
პოეტის ღილი- პოეტი ღილს არ იკრავს, ან სხვანაირად იკრავს და
პოეტის არიქა!- ყველაზე ბარაქიანი არიქა.
პოეტი თუ რქიანი ხარ- ხარი ხარ 
პოეტის ჰარაკირი- პოეტი ხორცს არ იკლავს
პოეტი მძორს არ იკლებს, 
ის ყოველი ტექსტით კვდება და 
არის თან! 
 
პოეტი კარის წინ და 
პოეტი კარდაკარ და 
პოეტის ამინდს ქმნის და 
პოეტი არ დაკარგო

პოეტი არ ისხამს და 
პოეტი ისე სვამს და 
პოეტი გამითავდა
პოეტი ისესხა და 
პოეტმა ისქესა და 
პოეტი- სექსშიც პოეტი
პოეტი-კიბერ ბანდა
ანგაჟირებული პოეტი და
ადაპტირებული პოეტი და 
ადამიანური პოეტი და 
ევაიანელი პოეტი და 

პოეტი, რომელსაც სჯერა, რომ
თუ ადამიას ლექსს დაუწერს, ის ადამიანი ამას დააფასებს და შეიყვარებს 
და შეაყვანინებს საკუთარ ფარეხში პოეზიის მოთუხთუხე ავტომობილს

პოეტი, რომელიც მორბის და 
პოეტი, რომელიც მირბის და 
პოეტი, რომელიც დგას და დგას იმიტომ, რომ იცნო

პოეტი, რომელსაც იცნობ და 
პოეტი, რომელიც გიცნობს..
პოეტი, რომელიც ჭამის დროს აცმაცუნებს და 
ცხვირის ცემის დროს აკუებს და 
ბოლთის ცემის დროს ფიქრობს და 
სხვისი ცემის დროს არგუმენტირებულია 

პოეტი!
პოეტი, პოეტი..
პოეტი!

რა კარგია, რომ პოეტი არ ვარ

ზურა მელიქიძე - პოეტი

პოეზია მოკვდა!
მისი ცხედარი ღუზად ჩაუშვეს მღვრიე მიწაში
ყოფიერების კრეისერიდან
და დასცქერიან გაშეშებულნი,
როგორც ქუჩაში გულწასულ გამვლელს.

კონტურწაშლილი ადამიანი გადის ქალაქში.
მისი აქყოფნა არამწეველთა ოთახში მოკიდებული სიგარეტივით უადგილოა.
მის წინ მეძავი ზანტად შლის ფეხებს,
როგორც დაღლილი ბიუროკრატი შარშანდელ საბუთს.
დროდადრო გვერდზე ვიღაც შეჰყვირებს
(დაკარგა ბავშვი, თუ ბორში უნდა – კარგად არ ისმის).
კონტურწაშლილი ადამიანი ცდილობს გაფრინდეს თბილ დღეებში და
ფრთებად კალენდრებს იქნევს.
მშვიდობით! – ამბობს და თვალებს ხუჭავს.

და როგორც იქნა, კონტურწაშლილი ადამიანი
ისევ, აქ არის.
მის გვერდით, ისევ.
ის ეფერება მის ტუჩებს, თითქოს
ლოცვას კითხულობს ბრაილის შრიფტით.
არ დამივიწყო! – დაიღრიალა კონტურწაშლილმა ადამიანმა
და მის კისერზე იფეთქა ძარღვმა,
ვით ღამის ცაზე ელვის კლაკნილმა.
მისი ღრიალი შორეულ ხმათა ტალღებს ჩაება.
-მე მხოლოდ შენი სიწმინდის მწამდა,
ვით მეკუბოვეს გადაუვლობის….
მშვიდობით! – ამბობს, კონტურწაშლილი ადამიანი
და თვალებს ახელს.
ისევ აქ არის.
ქალაქში ისევ.
სევდიანი და მიტოვებული, როგორც ბორდელი გამთენიისას…
და ყველაფერი იდეალურად უიმედოა,
თითქოს ქალაქის დაგეგმარება მორგრბულია მძიმე დღეებზე.
კონტურწაშლილი ადამიანი მიდის სახლისკენ,
სადაც ხატავდა მზეს და იშრობდა ცრემლებს,
ხუჭავდა თვალებს და ახელდა სიზმრებს
უკეთესი დღეების შესახებ.

დიდი ხანია, რაც მის ძარღვებში აღარ მარშირებს
მდუღარე სისხლი.
დიდი ხანია, რაც მასსა და იმედებს შორის,
როგორც ორ ფურცელს შორის სანიშნე ისე ჩამოწვა
რაღაც მესამე.
დიდი ხანია, რაც შეეგუა შეუძლებლობის შესაძლებლობას.
და ის აქ დარჩა, საფლავებს შორის – მარმარილოს და გლოვის ტყეებში.

ის იმეორებს – “ჩემი ცხოვრება ორგვაროვანი და საშიშია,
როგორც ცხედარი თვალახელილი…
ჩემი ცხოვრება ორგვარვანი და საშიშია…”
და თან მიათრევს გაფერმკრთალებულ ოცნებას,
როგორც პარალიზებულ კიდურს.
მისი ცხოვრება ორგვაროვანი და საშიშია.

“როდის ვიქეცით სატელეფონო ზარებად?
როდის დავიწყეთ პარფიუმერიით
ხრწნის სუნი მალვა?
როდის შევწყვიტეთ გულწრფელად ცეკვა?”
-ამბობს ჩურჩულით კონტურწაშლილი ადამიანი
და თვალებს ხუჭავს.
მისი სხეული უმოძრაოა, როგორც უკანასკნელ კენჭამდე
გაყინული მდინარე.

პოეზია მოვკდა!
მისი სხეული ღუზად ჩაუშვეს ყოფიერების კრეისერიდან
მღვრიე მიწაში
და დასცქერიან გაშეშებულნი,
როგორც ქუჩაში გულწასულ გამვლელს.

დიტო ხუფენია - პოეზია მოკვდა

დამიენ საეზი - გამოსავალი

გუგა მგელაძე - წყეულიმც იყოს

გრიგოლ ნოდია - ქართული თეატრი და სახელოვნებო კონდესატორი

თარგმანი : დავით თარბა
კითხულობს გიგი რეხვიაშვილი

პიერ პაოლო პაზოლინი - ფაშისტური იტალია

თარგმანი: ანდრო დადიანი და დავით თარბა
კითხულობს გიგი რეხვიაშვილი

სიტყვები • Words

Popular tracks