روزای خوبی نیست دنیا برام تنگه... تو کی منو کشتی .....

Babak Jahanbakhsh _To Mano Key Koshti تو منو کی کشتی...

Mashghe Emshabam

این نمایشنامه شامل چهار پرده است
برای اینکه به درستی متوجه داستان شوید، لطفا اسامی را بخوانید.
نویسنده: آنتوان چخوف
گویندگان: گروه رادیویی آوانیوش
کارگردان: عماد صادقی فرد

شخصیت ها:
الکساندر ولادیمیرویچ سربریاکوف: استاد بازنشستهٔ دانشگاه که سال‌ها با درآمد ملک روستایی همسر اولش، در شهر زندگی کرده‌است.
هلنا آندری‌یونا سربریاکوف (یلنا): همسر دوم پروفسور سربریاکوف که زنی ۲۷ ساله و بسیار زیباست.
سوفیا الکساندرونا سربریاکوف (سونیا): دختر پروفسور سربریاکوف از همسر اولش. او به سن ازدواج رسیده اما زیبا محسوب نمی‌شود.
ماریا واسیلی‌یونا ووینیتسکایا: مادر وانیا و خواهر او که همسر اول پروفسور بوده.
ایوان پتروویچ وینی‌تسکی (دایی وانیا): پسر ماریا و دایی سونیا، شخصیت اصلی نمایشنامه. او ۴۷ سال دارد.
میخائیل لوویچ آستروف: مردی میانسال که پزشک روستاست.
ایلیا ایلیچ تله‌گین: زمین‌دار مستمند که وابستهٔ خانوادهٔ وانیا شده و در ملک آنها زندگی می‌کند.
مارینا تیموفی‌یونا: دایهٔ پیر.
یک مرد کارگر

برآورد کوتاه:
پروفسور سربریاکوف دانشمندی میان‌مایه و متظاهر است و سال‌هاست که با جان کندن دخترش سونیا و برادرزنش ایوان (دایی وانیا) که ادارهٔ ملکی را که از زن مرحومش به میراث برده به عهده دارند، زندگی بی‌دغدغه‌ای را می‌گذراند. سربریاکوف حالا با یلنا، دختر جوانی که مجذوب شهرت او شده، ازدواج کرده است. بی‌قراری یلنا و خودخواهی سربریاکوف کار ادارهٔ ملک را مختل می‌کند و این اوضاع متشنج وقتی به اوج خود می‌رسد که ....

درباره نمایشنامه:
فرصت‌های از دست‌ رفته زندگی،آدم‌هایی که حرف همدیگر را نمی‌فهمند، حمله به ارزش‌های اشتباه اما رایج اجتماع، تضاد طبقاتی وعدم مقاومت در مقابل شر و مهار خشم و ماهیت خوارکننده هواهای نفسانی، موضوعات اصلی قابل‌طرح در نمایشنامه‌های آنتوان چخوف است که  با ساده‌ترین تحلیل کارگردانی هم نمی‌توان از آن‌ها گذشت،به ویژه که این مفاهیم مسایل و دغدغه­ های انسان امروز به­ خصوص در جامعه ماست و پای  نمایشنامه «دایی وانیا» به عنوان یکی از آثار سرآمد چخوف به­ دلیل طرح وسیع این مفاهیم در شخصیت ­پردازی­ ها به میان باشد.
نمایش‌نامه‌ی «دایی وانیا» در پایان پاییز آغاز می‌شود، در فضای خیس و تیره و تار پاییز می‌گذرد و با زمستانی سیاه که نقش آن در چهره‌ی شخصیت‌ها هویداست، تمام می‌شود. پیشنهاد گذرا بودن تابستان، که معادل میان سالی است و قریب‌الوقوع بودن پاییز ممکن است کهنه به نظر برسد.
چخوف آدم‌هایش را در موقعیت‌های خاصی گرد می‌آورد تا تماشاگر برخوردها و طفره رفتن‌ها باشند. در رفتار شخصیت‌ها پیوندهای نسبی یا سببی کم‌تر از آزارهای متقابل حاصل از هم جواری اهمیت دارد. آن‌ها را هرگز در حال کار در محیط طبیعی خود نمی‌بینیم.
در آثار چخوف هیچ قهرمان تراژیکی وجود ندارد، فقط «گروهی از اشخاصِ تهی از هر‌گونه مرکزی هستند».  نیازهای متناقض برای رسیدن به خشنودی را تا زمانی که این همه ناسازگارند، هرگز نمی‌توان برطرف کرد.

Babak Jahanbakhsh _To Mano Key Koshti تو منو کی کشتی...

HHSS.2211

Recent comments

MAHDIEH77

HHSS.2211

Related tracks