Hele Dan

Kourosh Yaghmaei - Sagheh

کیمیاگر 13

کیمیاگر 19

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

خداحافظ نسیمای غمگین من!-سید علی صالحی-دکلمه رضا پیربادیان

رادیو بندر تهران | قسمت صد و چهل و پنجم، «در هوای گاندو» | بیست و پنجم آبان ۱۴۰۳ ‌‌
‌‌‌‌‌‌‌
‌‌‌
ا‌‌‌‌‌‌‌ین قسمت با حمایت «اسنپ‌پی» منتشر می‌شود.
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اسنپ‌پی یعنی خرید قسطی راحت! یعنی می‌تونی بدون سود و کارمزد و بدون نیاز به چک و سفته، انواع کالاها و خدمات رو با تخفیف‌های هیجان‌انگیز، در ۴ قسط بخری!
https://l.snpy.ir/e57dj
instagram.com/snapppay_ir
‌
‌‌‌‌
خرید کتاب «مرلین مونرو غمگین نیست»، دومین کتاب محمدامین چیت‌گران:
https://esmbook.ir/book/109701
‌‌‌‌‌‌
‌‌‌
در زِهدان درختان کُنار و هزاروچندمین پسر بادوبوهای باستانی؛ تو ساختمان سه‌طبقه‌ی کنسولگریِ هند در زاهدان هستی…
‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
در این قسمت آثاری از مرتضی بختیاری، قاسم نجاری، فرهاد فخرآبادی، مهدیه زرگر و فائزه عبایی را می‌شنوید و در نهایت قسمتی از نامه به عشق تریاکی تقدیم خواهد شد.
‌‌‌‌
موسیقی‌های استفاده شده در این قسمت:
Mast Qalandar - Sami Yusuf
Zemestan - Nasim Hout
Choppo - Ali Shahri
Zulfai Nudan - Hassam Baloch
Zind-E-Safar - Malguzar Baloch
Nazina Baluchana - Rustum Mir Lashari
Dhundo Ge Agar Mulkon - Abida Parveen
‌‌
کانال تلگرامی «کشکول رادیو بندر تهران«
(موسیقی‌های مورد استفاده شده‌ی پادکست در این کانال قرار داده می‌شود):
https://t.me/Bandaretehran_kashkoul
‌‌

Radio Bandar-E-Tehran

145.در هوای گاندو

حمایت از ما

صد و چهل و پنجم | در هوای گاندو

آواز شجريان روی غزل سعدی در نوا
اجرای کنسرت گروه عارف در بن
گفتم آهندلی کنم چندی
ندهم دل به هيچ دلبندی
وانکه را ديده در جمال تو رفت
هرگزش گوش نشنود پندی

آواز نوا؛ غزل سعدی

کتاب صوتی کیمیاگر با اجرای محسن نامجو
اثر پائولو کوئلیو

Kimiagar

کیمیاگر-محسن نامجو - قسمت 30

<a href="http://www.gooshe.net/?p=6482">درباره گروه کووات، بیشتر در گوشه</a>

متن آهنگ به کورمانجی

محسن
دردی ظالم دردی ظالم
دردی ظالم دردی ظالم
عجل هاتیه له بی مجالم
هم ده ویژم هم ده نالم
ته کو ده گو از مر نا کم
انگوشتره خا زر ناکم
جایله خلکه بی دل ناکم

ترجمه به پارسی
درد ظالم، درد ظالم
موقع مرگم فرا رسیده و مجالی ندارم
هم میخوانم و هم مینالم
تو که گفتی شوهر نمی کنم
انگشترم رو طلا نمی کنم
جوان مردم رو دلشکسته نمی کنم

متن آهنگ به کورمانجی
یلدا
چه ره بکم له از خاپاندم
چه ره بکم له از خاپاندم
وه خا وی را له از ترکاندم
وه ناو رون دا لای لای از قاوراندم لای از قاوراندم

ترجمه به پارسی
چکار کنم منو فریب داد
و بعد منو ترک کرد
منو درون روغن سرخ کرد (منظور دل کباب کردن است)

متن آهنگ به کورمانجی
محسن
مه گو له جم من پر مسکن
مه گو له جم من پر مسکن
ژه من و ته له پر گوو ده کن
من وه ته را هوال جان جاونی ده کن جاونی ده کن

ترجمه به پارسی
بهت گفتم، زیاد کنار من نمان
از من و تو زیاد صحبت می کنند
من و تو رو ای دوست، چشم میزنند

متن آهنگ به کورمانجی
یلدا
خراو بووه له کله کوتی
خراو باوه له کله کوتی
گپک ده وه نافلتی
وه وی دردا ده شه ووتی

ترجمه به پارسی
روستای بد خراب بشه
اگه شایعه ای بشه از دستش خلاص نمیشی
با این درد (شایعه و حرف مردم) می سوزی

متن آهنگ به کورمانجی
دردی ظالم دردی ظالم
دردی ظالم دردی ظالم
عجل هاتیه له بی مجالم
هم ده ویژم هم ده نالم

ترجمه به پارسی
درد ظالم، درد ظالم
موقع مرگم فرا رسیده و مجالی ندارم
هم میخوانم و هم مینالم

متن آهنگ به کورمانجی
پر ژه کاران له خاده نه له
پر ژه کاران له خاده نه له
خاده ده‏له له، بنده نه له
بنده به له‏، لای لای ده باو نه له، لای ده باو نه له

مه گو ننه له دایکه ننه
مه گو ننه له دایکه ننه
خواستگار هاتنه له تا دالانه
از بی دلوم لای لای، من میه نه، لای من میه نه

نیکا به ویژ له از چه ره کم
نیکا بویژ له از چه ره کم
ژه دست ته له خا وندا کم
من یشه نکر وان راضی کم، لای وان راضی کم

ترجمه به پارسی
خیلی از کارها رو خدا اجازه نمیده
خدا هم بذاره، بنده نمیذاره
بنده بذاره، پدر و مادر نمیذارن

گفتم مادر جان عزیز جان
خواستگاران تا دالان آمده اند
من عاشق نیستم، منو به اینها ندهید

حالا بگو من چکار کنم؟
از دست تو خودم رو قایم کنم
من نتوانستم اونها رو راضی کنم

بیدل، گروه کوات

مـراسم ختم ِ نصرت است؛ همسر استاد عبادی. احمد عبادی را می‌گویم. همان که سه‌تار می‌زد. چند نفری نشسته‌اند دور هم. جمع خودمانی است. انگاری چند تا موزیسین هم آمده باشند با سازهایشان. قاب ِ تصویر، خالی است. همه‌چیز بر اساس یک صدا شکل می‌گیرد. مخاطب از آنچه که در این اطاق می‌گذرد آگاه نیست. تنها صدا است که روایت آنچه در این اطاق می‌گذرد را به عهده دارد.

صدای نی‌ای می‌پیچد توی فضا. نوازنده‌اش کسایی است. کسایی نی می‌زند اما این صدا، تنها صدای نی نیست. صدای نی که می‌پیچد توی اطاق، انگار نغمه‌ای ریشه گرفته از اندوه متراکمی پهن می‌شود در فضا. صدا، صدای مرگ است؛ مرگی که انگاری ناخواسته اتفاق افتاده. مرگی که از یک حماسه حاصل شده است. انگار نصرت قهرمان ملتی بوده، در واقعه‌ای حماسی مرده و حالا، توی جمعی خودمانی چند نفری جمع شده باشند و با این نغمه‌ها،‌ یادش را زنده نگه می‌دارند. صدای نی، صدای زنجموره است. صدایی است که انگار، همه‌ی اندوه‌های جهان را از همه‌ی قرن‌ها جمع کرده باشد و ریخته باشد توی نی‌ای که حسن کسایی می‌نوازدش.

کسایی می‌نوازد. یک دقیقه‌ای وشاید مبلغی بیشتر. آن‌قدری که شاید شنونده را آماده‌ی دریافت همه‌ی وجوه این اندوه می‌کند. این سمفونی ِ تک نفره که نواخته می‌شود، ادیب خونساری [خیلی از قدیمی‌ها "خوانساری" را "خونساری" می‌گفتند؛ شنیده‌اید حتما] شروع می‌کند به خواندن. با صدایی خسته، درهم‌شکسته و فروریخته،‌ صدایی که قدرت ِ روزهای پیشین را ندارد و البته همین فروریختگی، سوزناکی‌اش را می‌افزاید. مثل شمشیری که کُند شده. ادیب با صدای خسته و زخمی‌اش درآمد می‌خواند: «سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت/ آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت» و انگار شعر را به خدمت می‌گیرد که این اندوه را -این آوار ِ فروریخته از هر کران را- به مخاطب منتقل کند، وگرنه همه چیز در آن قاب ِ خالی راوی ِ آن است که گویی زبان و کلام را یارای بیان این اندوه نیست.

این خط را که می‌خواند، کسایی پاسخ‌ش را با نی‌اش می‌دهد. خونساری می‌خواند: «ماجرا کم کن و باز آ که مرا مردم چشم» و دوباره می‌خواند: «ماجرا کم کن و باز آ که مرا مردم چشم/ خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت». و این بیت را طوری می‌خواند که تو منتظری کسی «ماجرا کم کند» و «باز آید». نی اینجا خاموش می‌ماند. عبادی -که خود سوگوار نصرت است- به کمک می‌شتابد. زخمه به سه‌تار می‌زند و پاسخ ادیب خونساری را با نوک انگشتان‌ش می‌گوید. ادیب می‌خواند: «تو که نوشم نه‌ئی، نیشم چرایی/ نمک‌پاش ِ دلم ریشم چرایی» و می‌نالد همراه با سه‌تار و نی. بعد انگار که ادامه‌ی شعر یادش نمی‌آید، نومیدانه می‌خواند: «ببین انتظارت چه کرده با روزگارم، ببین انتظارت چه کرده با روزگارم».
.......
ادامه‌ی روایت را از اینجا بخوانید:
tchaikovsky.blogfa.com/post/92

Sooge Nosrat Ebadi

در سوگِ نصرت (درگذشت همسر احمد عبادی) | ادیب، عبادی، کسائی و شجریان

آلبوم: زمستان است
تار: حسین علیزاده
کمانچه: کیهان کلهر
مهدی اخوان‌ثالث

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است - نفس، کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم؟
ز چشم دوستان دور یا نزدیک

کیمیاگر 13

ebiram

Related tracks