Met de biechtkar trok ik voort door verschillende Nederlandse steden, om op deze manier het reflectiemoment onder de aandacht te brengen. 

De biechtstoel welke ik uit zijn vertrouwde omgeving heb gehaald, transformeerde ik tot een mobiele biechtkar. Zo kon ik deze verplaatsen in de openbare ruimte. Mensen konden mij al van ver af aan horen en zien aankomen; mede dankzij het luide gekletter van de wielen over de klinkers en stenen. 

De biechtkar rolde als het ware als een reclamebord door de straten wat veel nieuwsgierigheid bij voorbijgangers opwekten. 
Vele belangstellende stelden mij de vraag wat deze kunstvorm betekende; hieruit ontstonden waardevolle en unieke gesprekken. Mensen erkennen en beamen de noodzaak van reflectiemoment; een luisterend oor vindt een ieder van een groot maatschappelijk belang.

Dit verslag geeft een impressie van deze poëtische manifestatie die ik voerde, en de gesprekken waarbij ik in anonimiteit wilde waarborgen.

Laura Hooreman