z czasem to zawsze się traci coś,
musisz pamiętać,
miało się plan, lecz znów musisz odstawić go,
podejścia są w pętlach,

czasem ma się tremę przed samym sobą,
myśli jak strumień,
potem jak potok, chcą cię zagłuszyć i robią to chórem,
ta, ta, ta

są takie wody co nie da rady zatrzymać ich już tama,
chciałem próbować,
proces co prawie mnie złamał,
to proces co prawie mnie złamał,

te krzyki wewnątrz nie planują zasnąć,
zagłuszy je miasto,
trespassing kompleksją własną,
niech rzeczy już zgasną,

te krzyki wewnątrz nie planują zasnąć,
zagłuszy je miasto,
trespassing kompleksją własną,
niech rzeczy już zgasną,

DEEP SEA DIVE AFICIONADO
DEEP SEA DIVE AFICIONADO
DEEP SEA DIVE AFICIONADO
DEEP SEA DEEP SEA DEEP SEA DEEP SEA

z czasem to zawszę się traci coś,
piszę te rzeczy, bo może usłyszy ktoś,
kto chciałby wiedzieć,
że, że, że,

MRI nie znajdzie każdej z tych rzeczy co,
co płyną z serca,
to nie twarda ręka położy na plecy cię
to introspekcja,

tomograf nie wytłumaczy,
gdzie rośnie perwersja,
obecność dowodem pracy,
ALL HAIL INTROWERSJA

te krzyki wewnątrz nie planują zasnąć,
zagłuszy je miasto,
trespassing kompleksją własną,
niech rzeczy już zgasną,

te krzyki wewnątrz nie planują zasnąć,
zagłuszy je miasto,
trespassing kompleksją własną,
niech rzeczy już zgasną,

wiesz, znowu przeżyjesz,
kolejną farsę, jak,
zacieśniają żmije się,
wokół kolejny raz,

wyrwiesz im tę chwilę,
wyrwiesz ją na czas, znów
wtopiony w tę szyję,
przestaniesz być sam,

zapomnę że żyłem,
zapomnę ten świat,
zapomnę o rzeczach
co nadal je mam,

zapomnę te chwile,
zapomnę też strach,
nie istniałem wieczność i
będę nie istniał,

Trespassing

wizje przyszłości jak Delfy, 
wyłącz ten organ zanim cię zamęczy, 
wiem, że znów myślisz za dużo, 
życie znów będzie się toczyć po pętli, 

no bo to wszystko już było
kiedyś,
tylko, że sztafaż był lżejszy, 

moje miasto promieniuje, oddal kadr,     
mój kontynent promieniuje, oddal kadr,
ma planeta promieniuje, oddal kadr, 
coś w tej czerni kręci koła,  
to ty i ja

wizje przeszłości jak wieszczy, 
jesteśmy duchami tych co swoje przeszli, 
może jesteśmy mądrzejsi? 
a może tylko światlejsi,
cóż, 
życie przyszło bez instrukcji, 
no i etykiety zwrotu,
składasz je z innymi ludźmi,
i każdy ma swój protokół,

moje miasto promieniuje, oddal kadr,     
mój kontynent promieniuje, oddal kadr,
ma planeta promieniuje, oddal kadr, 
coś w tej czerni kręci koła,  
to ty i ja

wizje dzisiejsze jak mailing, 
wrzucony w konteksty,
tych maszyn niewielkich, 
miliony światów pod palcem, 
lecz każdy kolejny mniejszy,
jest,
atrofia kory wyspowej, 
jak i wysp na Pacyfiku, 
zgubiłeś siebie po drodze, 
szukając chwili zaniku, 

moje miasto promieniuje, oddal kadr, 
mój kontynent promieniuje, oddal kadr,
ma planeta promieniuje, oddal kadr, 
coś w tej czerni kręci koła,
to ty i ja

nadal obraca się skała,
na niej wszystkie troski,
życia przeżywane w ciałach,
po życiu się rozpłyń, 

czasem przeraża ten banał, 
nogi wlepione w te brukowe kostki,
czasem z tym będziesz sam na sam, 
a czasem podzielisz to z kimś, 

nadal obraca się skała,
na niej wszystkie troski,
życia przeżywane w ciałach,
po życiu się rozpłyń, 

czasem przeraża ten banał, 
nogi wlepione w te brukowe kostki,
czasem z tym będziesz sam na sam, 
a czasem podzielisz to z kimś,

Delfy

będziesz się trzymać,
także w czasach kiedy nic Cię nie trzyma,
jak wszystko usycha, 
w powietrzu czujesz że finał, 
jak, jak, jak, jak

jak zgęstnieje ślina, 
jak zabraknie tchu,
jak uciekniesz w VR, 
bo byle nie tu, 
bo wszędzie byle nie tu, 
bo wszędzie byle nie tu, tu,

czekają cię rzeczy, wiesz,
także takie, co ich nie chcesz, 
blade uśmiechy,
w obliczu wszystkiego co jest konieczne, 
krążą planety, ja
może zobaczę cię jeszcze,
dramaty piety, tu
nigdy nie było bezpiecznie, 

będziesz się trzymać,
także w czasach kiedy nic Cię nie trzyma,
jak wszystko usycha, 
w powietrzu czujesz że finał, 
jak, jak, jak, jak

jak zgęstnieje ślina, 
jak zabraknie tchu,
jak uciekniesz w VR, 
bo byle nie tu, 
bo wszędzie byle nie tu, 
bo wszędzie byle nie tu, tu,

Finał

wgryzam się w brzeg cynamonki
didaskalia
jak ryby zostają wylane na beton zamiast do stawu
wgryzam się w brzeg cynamonki
jak dryfują w biegach mojej krwi
fragmenty klocków hamulcowych
mikrofragment opakowania soku
z owoców, których niedługo tu nie będzie
albo już nie ma
cieszę się muzyką 
wgryzam się w brzeg cynamonki
bo na moje miasto nie spadły dzisiaj bomby fosforowe

i tobie życzę tego samego

cinnamon buns

widzę się w szybie,
sam nie wiem jak mi na imię, nazajutrz
jestem taki jaki byłem i różny, w tym kraju
bądź w dowolnym innym

rzeczy się kręcą na siłę 
ja widziałem oczy w tym pyle i
w falach poczerniałych kałuż odkryłem jak, 
jak
	
widzę nas w oknach
czas się próbował wydostać tym rytmem 
w mieście o beżowych wiosnach 	
nie wiem czy chciał tego doznać

człowiek zrodzony w tym tłoku 
w te dłonie z nitrylu i
apokalips na widoku
i było nas tylu już 
   
i tylko jest nic 
i tylko są rzędy i szyk 
i piękne jest nic
i ludzie są sami i nikt

i stosy słowników i syk 
i miliony żyć 
i ciała z atomów i rys  
i kształty i szeregi liczb 

i było też życie 
spacer bulwarem i zsypem, jechałem 
i szałem i strachem i bykiem
tramwajem, taksówką i bytem
i było znakomicie
i było znakomicie
takie było mi życie 
było znakomite

L'awantura

Popular tracks