Güney Hindistan'a yaptığımız 18 günlük seyahatin bizi en çok konuşturan duraklarından biri Amma'nın Ashramı idi. Ashram'da geçirdiğimiz 24 saat içinde hiç uyumadan pek çok şey deneyimledik... Son olarak da Amma'nın da katıldığı bir cenaze törenine tanık olduk. 

Amma'ya "tanrıça" dememizin nedeni insanların onu neredeyse taparcasına sevmesi, ona inanması, hemen hemen her akşam 8 saate yakın süren seremonilere (meditasyon, mantralar, sarılma ritüeli...) müthiş kalabalıkların ilgisi. Diğer yandan Amma'ya insanlar size tapıyor mu diye sorduklarında şöyle yanıt vermiş: 

“Hayır, tam tersi. Asıl ben onlara tapıyorum. Ben göklerde, bir tahtta oturan tanrıya inanmıyorum. Tüm yaşayan canlılar benim Tanrım. Ben onları sevmeye ve onlara hizmet etmeye inanıyorum.”

Amma günümüzün belki de en çok bilinen Bhakti ve Karma Yoga uygulayıcısı. Bir kahraman olarak da kabul ediliyor... Yaptığı yardımlar sayısız. 

Ve yardımların yanı sıra ayrım yapmadan herkese sarılmasıyla biliniyor ki kast sisteminin hala etkilerinin olduğu bir ülkede ayrıma uğramadan sarılıp sarmalanmamanın anlamı büyük. Ashram'da Amma'ya sarılmak içinse ritüelistik bir düzene dahil olmalısınız. 

Biz de kendisine sarıldık (3 saat süren bir sıra bekleyerek), açıkçası içselleştiremediğimiz bir deneyimden geçtik ama öyle olsa da buradaki çabayı, öğretiyi anlamaya çalıştık ve saygıyla karşıladık.

İzlenimlerimiz kayıtta...

Kendi Mitini Yazan Tanrıça

Banntan Canlı - Ev, Hayat, Ruh Halleri