خواننده : کارلوس (حسین قدسی نژاد)
ترانه: سهراب حسنی پور
اجرای گروه لیوا

یار چغلو | گروه لیوا | خواننده: کارلوس | موسیقی پاپ دهه 50 بندرعباس

وقتی دل خرابته - ابراهیم منصفی

شعر و صدای حسین منزوی
*
از زمزمه دلتنگيم، از همهمه بيزاريم
نه طاقت خاموشی، نه ميل سخن داريم

آوار پريشانی‌ست، رو سوی چه بگريزيم؟
هنگامه‌ی حيرانی‌ست، خود را به که بسپاريم؟

تشويش هزار «آيا»، وسواس هزار «اما»
کوريم و نمی‌بينيم، ورنه همه بيماريم

دوران شکوه باغ از خاطرمان رفته‌ست
امروز که صف در صف خشکيده و بی‌باريم

دردا که هدر داديم آن ذات گرامی را
تيغيم و نمی‌بريم، ابريم و نمی‌باريم

ما خويش ندانستيم بيداريمان از خواب
گفتند که بيداريد، گفتيم که بيداريم

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته
اميد رهايی نيست، وقتی همه ديواريم

حسین منزوی - وقتی همه دیواریم

▨ نام شعر: رقصِ ایرانی
▨ شاعر: سیاوش کسرایی
▨ با صدای: سیاوش کسرایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــ 
در پوستر، سیاوش کسرایی را می‌بینید به همراه دخترش بی‌بی
______
چو گل‌های سپید صبحگاهی
در آغوش سیاهی
شکوفا شو
به پا برخیز و پیراهن رها کن
گره از گیسوانِ خفته واکن
فریبا شو
گریزا شو
چو عطرِ نغمه کز چنگم تراود
بتاب آرام و در ابرِ هوا شو
به انگشتان سَرِ گیسو نگه دار
نگه در چشم من بگذار و بردار
فروکش کن
نیایش کن
بلورِ بازوان بَربند و واکن
دوپا بر هم بزن، پایی رها کن
بپر، پرواز کن، دیوانگی کن
ز جمع آشنا بیگانگی کن
چو دودِ شمعِ شب از شعله برخیز
گریزِ گیسوان بر بادها ریز
بپرداز
بپرهیز
چو رقصِ سایه‌ها در روشنی شو
چو پایِ روشنی در سایه‌ها رو
گهی زنگی بر انگشتی بیاویز
نوا و نغمه‌ای با هم بیامیز
دلارام
میارام
گهی بردار چنگی
به هر دروازه رو کن
سر هر رهگذاری جستجو کن
به هر راهی، نگاهی
به هر سنگی، درنگی
برقص و شهر را پُر های‌وهو کن
به بَر دامن بگیر و یک سبد کن
ستاره دانه‌چین کن
نیک و بد کن
نظر بر آسمان سوی خدا کن
دعا کن
ندیدی گر خدا را؛ بیا آهنگِ ما کن
من‌ات می‌پویم از پای فتاده
من‌ات می‌پایم اندر جامِ باده
تو برخیز
تو بگریز
برقص آشفته بر تارِ ربابم
شدی چون مست و بی‌تاب
چو گل‌هایی که می‌لغزند بر آب
پریشان شو بر امواجِ شرابم
▨
سیاوش کسرایی
سوم اردیبهشت ۱۳۳۲
از دفتر شعر آوا
ـــــــــــــــــــــــ 
پی‌نوشت: متن فوق از روی صدای شاعر پیاده شده و با نسخهٔ چاپ شدهٔ شعر، کم و بیشی‌هایی دارد.

سیاوش کسرایی | رقص ایرانی

ghesseh

© Copyright Mani Naimi 

Album: Volume I جلد یک 
-----------------------------------------------------
رستم و اسفندیار
Rostam & Esfanyar

موسیقی و کلام از مانی نعیمی
Lyrics & music: Mani Naimi

رستم:

که گفتت برودست رستم ببند؟

نبندد مرا دست چرخ بلند!

که از گشاد کمان روز کین

بدوزم همی آسمان بر زمین!

به یاری سیمرغ و زال

دهم پایان بر این کار زار!

بر این فرزند کُشی

بر این تاج و تخت کِشی!



اسفندیار:

این منم من رو ئین تن اسپندیار

که خوانده ام تو را بدین کارزار

که داده است مرا پیر مغان

فنا ناپذیری در این جهان!

به یاری یزدان پاک

کشم من تو را در خون وخاک

به زیر از رخش سپید

کنم من تو را در بند و خوار!



رستم:

با غم در بازوان

کشم زه این کمان

رها کنم این تیر

کنم جانت اسیر

اسیر چشمانت

چشمان بی نورت

آه...آه...



نقّال:

چکّه چکّه چکّه خون از چشمان روئین تن می ریزد

قطره قطره قطره اشک از دیده ی تهمتن می ریزد!

چکّه قطره چکّه قطره چکّه قطره اشک در خون می آویزد

قطره چکّه قطره چکّه قطره چکّه خون با اشک می آمیزد!



گُشتاسب:

که گفتت برو تخت شاهی بخواه؟

نباید یکی بیش پادشاه!

میان تاج و جان پسر

گزینم نخستین گذارم به سر!

که فرزند از پشت خویش

بسازم دو صد یا بلکه بیش!

تاج و تخت یکی است

فرصت قدرت یکی است!

رستم و اسفندیار  Rostam& Esfandyar

از هوش می...- محسن نامجو

برای زنان بازداشت‌شده در روز کارگر و تمام زنانی که از مبارزه برای آزادی و برابری دست نمی‌کشند.

زنم که در میان طوفان‌ها
میان وحشت زمستان‌ها
به شوق صلح بین انسان‌ها
نمانده‌ام دمی ز پا من

زنم که در کشاکش دوران
ز پشت میله‌های این زندان
به عشق این سرای بی‌سامان
نمانده‌ام دمی ز پا من

بیا بسازیم برابری را
که برنتابیم ستمگری را

اگرچه ظلم و اگرچه تبعیض
به خانه منشین، بیا و برخیز

بیا و هم‌صدا شو با من

زنم که در میان طوفان‌ها
میان وحشت زمستان‌ها
به شوق صلح بین انسان‌ها
نمانده‌ام دمی ز پا من
طلسم این سکوتو بشکن

Bia Va Hamseda Sho Ba Man | بیا و هم صدا شو با من

Makan Ashgvari - Bodo Bodo   ماکان اشگواری - بدو بدو

هوای روی تو دارم نمی‌گذارندم
مگر به کوی تو این ابرها ببارندم

مرا که مست توام این خمار خواهد کشت
نگاه کن که به دست که می‌سپارندم

مگر در این شب دیر انتظارِ عاشق‌کُش
به وعده‌های وصال تو زنده دارندم

غمم نمی‌خورد ایام و جای رنجش نیست
هزار شکر که بی غم نمی‌گذارندم

سری به سینه فرو برده‌ام مگر روزی
چو گنج گم‌شده زین کنج غم برآرندم

چه باک اگر به دل بی‌غمان نبردم راه
غم شکسته‌دلانم که می‌گسارندم

من آن ستارۀ شب زنده‌دار امّیدم
که عاشقان تو تا روز می‌شمارندم

چه جای خواب که هر شب محصّلان فراق
خیال روی تو بر دیده می‌گمارندم

هنوز دست نَشسته‌ست غم ز خون دلم
چه نقش‌ها که ازین دست می‌نگارندم

کدام مست، می از خون سایه خواهد کرد
که همچو خوشۀ انگور می‌فشارندم

فاضل پيش ( در بند تُ )fazel pish( dar bande to)

fazel pish

Related tracks